เคยมั่ยที่รู้สึกว่าไอ้ภาพที่ตากล้องแมร่งถ่ายมาเนี่ย สี บรรยกาศ คอนทาส มันไม่ได้ดังใจ ไม่มีน้ำหนัก สีชพูเพี้ยน สีน้ำเงินก็ ทำคอนทาสยาก เผื่อใครจะสนใจเทคนิคนี้ ซึงมัน ยุ่งยากพอสมควร ขอโทดที่ยังไม่มีภาพตัวอย่าง จะอัฟโหลดให้ดูทีหลัง

1.เลือกภาพที่จะใช้ทำงาน ที่มีความละเอียดระดับสูง

2.ส่งรูปที่ต้องการไปอัดในขนาดใก้เคียงขนาดงานจริงๆ แน่ะนำว่า…

กลับมาสู่คำถาม รำคาญใจ ที่ว่า…

คงไม่มีผลงานใดไร้ที่ติ

หากมนุษย์ยังคงต้องการ

"เอาชนะกัน"

สืบเนื่องจากการขี้เกียจทำพอร์ทโฟลิโอ้แบบส่งไปรษณีย์ เนื่องจากปัจจัยหลายอย่าง...ซึ่งปัจจัยที่ทรงอิทธิพลสุดๆคือ ความขี้เกียจของเราเองแหละครับ

เนื่องจากการทำงานสายโฆษณา สายครีเอทีฟ หรือสายอะไรที่ต้องแอคอาร์ทไปวันๆเหมือนเรา นอกจากจะทำงานประจำให้สวยแล้ว ก็จำเป็นต้องมีวิธีในการนำเสนอที่ดี สังคมไทยมีค่านิยมแปลกๆ

นอกจากจะบ้ากีฬาสีแล้ว คอนเนคชั่นนั้นก็สำคัญเหลือล้ำ จบมาจากที่ไหน…

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว…

เฝ้า พะวงห่วงคิดถึงเธอ

ใจ ใคร่เจอเห็นเธอใกล้เคียง

อยาก แบ่งกาย ให้เป็นหลายเสี่ยง

เพื่อ ได้เพียงติดตามใกล้เธอ

..คอย กังวล มิ เป็นสุข

มีรัก เหมือนมีทุกข์ ล้น เอ่อ

กระวน กระวาย หายใจเป็นเธอ

อยาก ได้เจอ แม้เงา

.

อึดอัดใจอยากถามใครใคร

คง มิใช่เป็นเพียงแต่เรา

แปลกหนักหนา รักพาใจเศร้า

ถูก ใจเผาเร่าร้อนฤดี

คอย กังวล มิเป็นสุข

มีรักเหมือนมีทุกข์ล้นปรี่

ผุดนั่ง ผุดลุก…

***********

อกไก่ บอกว่า กลับมาอีกครั้ง พอดีไปรวบรวมอยู่นาน…

Bleeding Love : บาดด้วยรัก…

ใจกลางมหานคร

แสงไฟจากร้านค้าริมทางที่ตั้งเรียงราย

คนเดินพลุกพล่าน

เสียงเพลง Alone Again ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง

"What do we do? What do we do?..."

================================>

ถ้าหากจะมีแมงเม่าตัวใดบินไปยังถนนแห่งหนึ่งด้วยระยะเวลาปกติของชีวิตอย่างแมงเม่า

แมงเม่าตัวนั้นจะพบว่ามีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ริมถนน

และถ้าแมงเม่าตัวนั้นมีสามัญสำนึกด้านเสือกเป็นกิจวัตรแล้วล่ะก็

แมงเม่าตัวนั้นจะต้องบินต่ำลง ต่ำลง…

ในชีวิตแสนสั้น ของคนเรา…