Thailand's Creative Art & Design Community

จังหวะ

ใจกลางมหานคร
แสงไฟจากร้านค้าริมทางที่ตั้งเรียงราย
คนเดินพลุกพล่าน
เสียงเพลง Alone Again ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง
"What do we do? What do we do?..."

================================>

ถ้าหากจะมีแมงเม่าตัวใดบินไปยังถนนแห่งหนึ่งด้วยระยะเวลาปกติของชีวิตอย่างแมงเม่า
แมงเม่าตัวนั้นจะพบว่ามีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ริมถนน
และถ้าแมงเม่าตัวนั้นมีสามัญสำนึกด้านเสือกเป็นกิจวัตรแล้วล่ะก็
แมงเม่าตัวนั้นจะต้องบินต่ำลง ต่ำลง จนเข้าไปใกล้ผู้หญิงคนหนึ่ง

เธอ.. ผู้หญิงคนหนึ่งท่ามกลางผู้คนมากมาย
สวมเสื้อเขียว กางเกงดำ รองเท้าบูธ
ใต้เท้าของเธอนั้นเป็นเส้นสีขาว
ขาเธอปักหลัก.. ยึด.. ทำเป็นที่มั่น

เธอคนนั้นหันไปมองขวามืออย่างสม่ำเสมอ
สายตาเปล่งประกายต่อสู้กับแสงไฟที่สาดเข้ามาเป็นระยะ
สลับกับมองจุดหมายที่อยู่เบื้องหน้า

"เอาไงดี" เธอคิดในสมอง

แสงไฟจากหน้ารถสาดลงบนพื้นถนนเป็นจังหวะ..
กระพริบส่งสัญญาณเตือน.. "อย่าเข้ามานะมึง"

เธอคนเดิมตวัดสายตามองรถที่ผ่านแล้วผ่านเล่า..
"เอาไงดี" เธอคิดในสมองอีกรอบ

๑๐ นาทีกว่าแล้ว.. ที่เธอรอแล้วรอเล่า
การจราจรไม่ได้ติดขัด รถวิ่งตามสะดวก
ชีวิตในมหานครไม่เคยหลับไหล

เปรี้ยง!!!

เสียงปืนดังก้อง..

ให้จังหวะสติและสตาร์ทการเดินและวิ่ง
เสียงเพลง Alone Again ลอยมาอีกครั้งขณะข้ามทางม้าลาย

Favorite

0 members favorited this

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

Comment by sujitra ji on April 15, 2010 at 6:03pm: ใช่ๆ ต้องอ่านประกอบฟัง ถึงจะได้อารมณ์สูงสุด

:)))

Comment by sujitra ji on April 8, 2010 at 11:23am: การข้ามถนนก็เหมือนกับชีวิตละมั้ง
ยังไงก็ต้องไป

ขอบคุณพี่ daxter ค่ะ^^

Comment by daxter on April 6, 2010 at 1:37pm: นิยายลึกลับแปลกและน่าตื่นเต้น......เขียนซะอย่าทิ้งพรสวรรค์นี้เชื่อพี่สิ

Comment by Chronos on April 6, 2010 at 3:38am: เสียงปืนดัง ท่ามกลางการใช้ชีวิตในเมืองที่ไม่ยอมหลับไหล
เสียงกระตุ้นเตือนให้รู้สึกได้ว่าชีวิตเราช่างอันตรายเหลือเกิน

ปล. แต่ถึงอย่างไรเราก็ยังต้องเดินต่อไป