เมื่อก่อนนี้ผมเองก็เคยผ่านเรื่องราวอะไรมาก็มากแล้ว...เพราะอายุก็ใกล้หลักสี่แล้วเหลือกี่ไม่กี่โลก็ถึง.....แต่เชื่อมั๊ยงงงงผมยังไม่เคยประสบความสำเร็จกับเขาเลยในเรื่องของการทำงาน....แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ผมภูมิใจเสมอเวลานึกถึงนั่นก็คือ.....ทุกอย่างที่ผ่านเขามาในชีวิตผม....ผมหาเองจัดการเองแทบทั้งนั้น.....หรือตรงนี้เขาอาจจะมองว่าประสบความสำเร็จแล้ว......ในเรื่องงานผมเดินมาตามเส้นทางที่ผมเลือกโดยไม่รู้ตัวมาตลอดสิบกว่าปี...การทำสารคดี...มันให้อะไรผมมากกว่าที่มันได้จากผมเสียอีก.....ผมได้เห็นเรื่องราวที่เป้นแก่นของชีวิตในหลายหลากรูปแบบ......บางเรื่องก็สนุกโครต.....บางเรื่องก็เศร้าอย่างเรียกได้ว่าโดนกระทืบหัวใจเลย.....
ตรงนี้มั๊งที่หลายคนอิจฉา.......แต่ผมบอกได้เลยว่า งานแบบนี้ไม่มีหมูและไม่ง่ายเลย....การนำเสนอต้องชัดเจนในเรื่องข้อมูล...ไม่มีทางมานั่งเขียนโดยให้จิตใต้สำนึกพาไปดูได้อย่างแน่นนอน.....เมื่อก่อนนี้ผมเบื่อมากกับการเดินทางเคยเปลี่ยนงานไปทำงานนิตยสาร...แต่ก็สี่เดือน....ต้องลาออกเพราะคิดถึงกลิ่นโคลนสาบควายไม่ได้.....บางครั้งต้องตื่นแต่เช้ามาก....หรือบางทีอาจจะเรียกว่าดึกก็ได้......
งานถ่ายทำรายการสารคดีอย่างที่ผมเคยทำมา......ซึ่งทุกวันนี้งานเงียบมาก....มันพาผมไปลิ้มชิมรสความเป้นจริงที่มีทั้งหอมหวานและโหด ถึกเลย.....หลายครั้งเมื่อก่อนนี้ผมเคยเดินข้ามเขาสองลูก...ผ่านกิวสวยงามที่ทั้งสองข้างกว้างเพียงแค่สามเมตร.....สวยมาก....ใช้เวลาเดินทางเท้าเป้นชั่วโมง...แต่เข้าไปถ่ยไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แล้วต้องเดินกลับ......เพราะเดี๋ยวมึด.....ยอมรับครับว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะลืมได้เลย.....
ถึงแม้ทุกวันนี้เรื่องราวเหล่านั้นจะถูกบันทึกเอาไว้ในสมองส่วนมี่จำได้อย่างไม่ลืม...ผมก็แทบจะไม่เชื่อเลยว่าผมจะหอบสังขารไปได้.....และบางครั้งก็เกือบตายคาถ้ำมาแล้ว......หรือยืนตากฝนเพราะต้องรอให้ฝนหยุดก่อนถึงถ่ายได้ก็มี....ทำไมต้องยืนตากฝนเหรอครับง่ายนิดเดียว....เพราะแถนนั้นเป็นที่โล่งนะสิ....มีซอกเล็กๆให้เอาหัวเข้าไปหลบได้เท่านั้น......
จริงๆงานมันไม่เคยฆ่าใครนะ แต่คนต่างหากที่ฆ่าตัวงานและไม่ซื่อสัตย์กับงานของตัวเอง.....ผมชอบถ่ายภาพ....และก็ไม่ได้ปฏิเสธงานศิลปะด้านอื่นๆ....ชอบทุกอย่างที่เป็นศิลปะ.....เพราะงานที่ผมทำก้คืองานศิลปะแขนงหนึ่งเหมือนกัน........
ผมเองถนัดงานเขียนด้วย...งแต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยไดเขียนสักเท่าไหร่.....ส่วนเรื่องถ่ายภาพก็คงเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมเรียนด้วยตัวเองแล้วก็ดูคนอื่นๆ.....และทุกวันนี้ชอบถ่านแนวสตีท.....เพราะมันคล้ายกับงานสารคดีที่ผมถนัด...ชอบมากที่เดียว......และงานที่ท้าทายอีกอย่างก็คือเมื่อไหร่ผมจะได้งานสักที......หุหุหุหุหุ....