เป็นที่ทราบกันดีว่าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี เป็นวันที่เกี่ยวข้องกับความรัก โดย เซนต์ วาเลนไทน์ เป็นผู้มอบความรักให้กับผู้อื่นในวันนี้ แต่ถามว่าเด็กวัยรุ่นได้รู้ถึงความหมายของวันนี้มากน้อยเพียงใดเราก็ไม่ทราบ ได้

ในแง่ของวันๆ หนึ่งเด็กๆ วัยรุ่นก็น่าจะมีความสุขกันดี เพราะว่าจะได้รับของจากแฟน คู่รัก กิ๊ก กั๊ก ซิ่ง ผ่านทาง โอ๊ยสารพันจะนับจะเรียกกัน แต่ในแง่ของคนเขียนนั้นไม่ชอบ เพราะดอกกุหลาบไหว้พระราคาขึ้นไปเป็นเงาตามตัวไปด้วย ดังเช่นรู้ๆ กันอยู่ว่าวันนี้เค้านิยมซื้ออะไรกันไปเป็นของขวัญให้กัน ^^

ว่าไปอย่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย เราก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน เราก็แอบกุ๊กกิ๊กกับเค้าบ้างน่ะนะ

ตื่น เช้ามาอาบน้ำแต่งตัวออกไปเดินเล่นร่อนๆ เบาๆ มองไปสองข้างทางก็เห็นผู้คนมีความสุขกันดี ควงคู่สวีทหวานแหวว บางคนก็แทบจะดูดปากกันกลางที่สาธารณะเพื่อแสดงถึงความรักที่มีให้กัน เห็นแล้วบางทีก็อยากจะบอกว่า "หนูจ๋า จะดูดปากกันเคี้ยวเดนทีนหรือยังคระ ส้มตำปลาร้าที่จกกันมาก่อนจะมาเจอแฟนมันจะทำพิษได้นะ" แต่ก็ได้แต่มอง กลัวมันจะหันมาสวนด้วยกำปั้น อยากทำอะไรก็ทำกันเลยค่ะ เดี๋ยวป้าๆ น้าๆ ที่แก่กว่าเราเค้าก็ประนามหยามเหยียดกันไปเอง อันที่จริงแล้วตัวเราเองก็คิดว่าแค่จับมือกันมันก็น่ารักดีแล้วหละ บางที่ที่สาธารณะจะทำมากไปมันก็ดูเสียภาพพจน์ตัวเองเปล่าๆ

เม้าท์ มอยกันมาแต่คนที่มีความสุข ไอ้คนที่มีความทุกข์ก็มากมายเหลือเกิน หัวบีบี หัวเฟซบุค ต่างโพสต์กันต่างๆ นานา ว่า "เกลียดวันวาเลนไทน์" บ้างหละ "ใครถือกุหลาบมาจะฉกไปเผา" บ้างหละ "วาเลนไทน์ เส็งเคร็ง" โอ๊ยโน่นนี่นั่น สารพัดสารพันจะเขียนกันลงไปเพื่อแสดงความหงุดหงิด นอยด์ อารมณ์เสีย ฉุนเฉียว มรสุม มาไม่ปกติ แต่อย่างว่าของแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้าง คงไม่มีใครสุขสมหวังไปซะทั้งหมดหรอก จริงมั๊ย

อีกพวกหนึ่งที่ พบเจอ คือ ขอพร สารพันพร วันนี้พระตีมูรติ คนช่างเยอะถนัดตากันเลยทีเดียว เพราะอะไรเหรอ เค้ามาขอให้ตัวเองมีคู่กัน เราก็ไม่ว่าอะไรอีกนั่นหละ เพราะเราก็เคยทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่อย่างว่าชีวิตคู่มันไม่ได้จบแค่คำว่าเจอคนคนนั้น เพราะจริงๆ แล้วมันคือจุดเริ่มต้นไปสู่ทุกสิ่งอย่างในอนาคต ความสุขหรือความทุกข์มันก็เพิ่งจะเจอกันตรงนั้นหละ

เอาเป็น ว่าคนรักกัน คนอกหัก คนอยากมีรัก มันก็มีปนๆ กันไปเหมือนช็อคโกแล็ตที่มีทั้งหวาน ทั้งขม ผสมเคล้าคนกันไป คงไม่มีใครโรยกลีบกุหลาบ หวานได้ตลอดเวลาจริงๆ หรอกนะ เพราะแม้กระทั่งคู่คนเขียนเองก็ขมปี๋อยู่นานกว่าจะมาหวานได้ ทุกวันนี้ก็เหมือนดาร์คช็อคโกแล็ต แอบหวานหน่อยๆ ในความขม แต่ก็มีความสุขดีกันอยู่ได้เท่านั้นเอง

จะว่าไปเหมือนจะจบ เหมือนจะสุด แต่ยัง เรายังเบ่งไม่ถึงขั้นสุดท้าย ทำไมน่ะเหรอ คือมันขาดองค์ประกอบไปส่วนหนึ่งที่ค่อนข้างคิดว่าเป็นความคิดของคนเขียนเอง คือ จริงๆ แล้ว ดอกไม้ตัวเราเองน่ะก็ไปเดินเล่นแถวตลาดขายต้นไม้มา ต้นลิลลี่นี่ราคาไม่เท่าไหร่ สวยมากเลย ต้นนึงราคา 200 กว่าบาท เลี้ยงได้ปลูกได้ รดน้ำพรวนดินให้อยู่กับเราได้อีกนาน แต่ดอกไม้ช่อก็แค่ช่วงเวลาหนึ่่ง ไม่นานก็จากไป แห้งเหี่ยวไปตามกาลเวลา มันก็เหมือนแค่ให้ความรู้สึกว่าเราเห่อกับวันที่ไม่รู้ว่ามีผลอะไรกับเรามาก หรือเปล่า อยากให้ลองเปลี่ยนดูนะ เปลี่ยนไปหาของอื่นกัน เปลี่ยนไปลองทำอะไรใหม่ๆ เพราะตามจริงแล้วผู้เขียนเองก็คิดว่า "ความสำคัญไม่ได้อยู่กับของชิ้นใหญ่ แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราทำมันด้วยใจหรือเปล่า" เท่านั้นเอง

สุด ท้ายแล้ว อยากให้ทุกคน ชาวพุทธทั้งหลายได้รู้ถึงวันสำคัญอันเป็นวันสำคัญจริงๆ วันที่ได้รับการขึ้นให้เป็น "วันแห่งความรักทางพุทธศาสนา" ใช่แล้ว วันที่ว่าคือ "วันมาฆบูชา" อยากให้ทุกคนสร้างความรักตามแบบฉบับของชาวพุทธ ไปทำบุญ ตักบาตร ให้ทาน ไปกันเป็นคู่ ไปทำบุญด้วยกัน สร้างบุญ สร้างทาน แล้วชาตินี้จะได้รักกันไปนานๆ ใครอยากเจอกันอีกชาติหน้าจะได้เจอกัน เพราะจำกันไว้นะหนูๆ คนที่ได้มาเจอกัน มารักกัน ล้วนต่างเคยสร้างบุญสร้างกรรมแต่ชาติที่แล้วมาทั้งสิ้น" วันนี้ก็ขอสวัสดี ราตรีสวัสดิ์ แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์ วันแห่งความรักสากล ^^

PooNSaNoVa VaN DeR WooDSeN - 14/02/2011