In Transit

โดย จักรวาล นิลธำรงค์

ร่วมด้วย เอกภณ เศรษฐสุข แก่นสาร รัตนสมฤกษ์ ศิวกร เทศะบำรุง และ นัสรี ละบายดีมัญ

ระหว่างวันที่ 3 มิถุนายน – 13 กรกฎาคม 2556

ภัณฑารักษ์: แมรี่ ปานสง่า

ณ หอศิลปวิทยนิทรรศน์ สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

เปิดนิทรรศการ วันที่พฤหัสบดี 6 มิถุนายน 2556 เวลา 18.00 – 20.00 น.

In Transit เป็นนิทรรศการกึ่งพื้นที่ทดลอง ผ่านการตีความ และมุมมองที่มีต่อสื่อภาพ visual materials ของจักรวาล นิลธำรงค์ และศิลปินรุ่นใหม่อีก 4 ท่าน เอกภณ เศรษฐสุข แก่นสาร รัตนสมฤกษ์ ศิวกร เทศะบำรุง และ นัสรี ละบายดีมัญ เพื่อส่งผ่านความเป็นไปได้ในการรับรู้งานอันหลากหลายสู่ผู้ชม

หากไม่นับรวมวัฒนธรรมการฉายหนังกลางแปลงและหนังเร่ด้วยเครื่องฉายภาพยนตร์จากฟิล์มที่ยังพอมีให้เห็นกันอยู่บ้าง ในปัจจุบันการฉายภาพยนตร์ในโรง รวมถึงการผลิตภาพยนตร์ด้วยระบบฟิล์ม ดูเหมือนจะใกล้ถึงจุดสิ้นสุด เมื่อเข้าถึงยุคของการเปลี่ยนผ่านสู่โลกดิจิตอล จักรวาล นิลธำรงค์ ในฐานะของศิลปินและนักทำหนัง สร้างงานจากการมองช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่านนี้ ในพื้นที่ และบริบทของงานศิลปะ

หลังจากยุคการใช้ฟิล์มภาพยนตร์ พัฒนาการของเทคโนโลยีสื่อภาพเคลื่อนไหวที่เพิ่มสูงขึ้นนั้น มาพร้อมกับการค่อยๆ เลือนหายของสื่อวัสดุและภาพที่เห็นและจับต้องได้ จากฟิล์มเซลลูลอยด์สู่แถบเทปแม่เหล็ก จนถึงไฟล์ดิจิตอล จักรวาลเลือกที่จะตอบสนองต่อสิ่งที่กำลังจะเลือนหายและกลายเป็นอดีต ผ่านการนำเสนอภาพจินตนาการแห่งอนาคต นอกเหนือจากการนำเสนอภาพเคลื่อนไหวที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า สิ่งที่จักรวาลให้ความสำคัญคือ วัสดุ หรือองค์ประกอบแวดล้อม ที่ก่อให้เกิดภาพเคลื่อนไหว การเผยโครงสร้าง และกระบวนการการทำงานของเครื่องฉายภาพยนตร์ด้วยระบบฟิล์ม โดยถือเป็นส่วนหนึ่งของผลงาน ซึ่งเชื้อเชิญให้ผู้ชมเปิดผัสสะ การรับรู้ภาพเคลื่อนไหวเบื้องหน้าที่ความต่อเนื่องของเวลาไม่อาจทำให้เราเห็นการเคลื่อนตัวและเปลี่ยนแปลง

อีกส่วนสำคัญของนิทรรศการ In Transit คือการทำหน้าที่เป็นพื้นที่ให้กับกลุ่มศิลปินรุ่นใหม่ได้ทดลองทำงานผ่านสื่อภาพ visual materials ด้วยมุมมองที่มีต่อการเปลี่ยนผ่าน ในพื้นที่และบริบทที่แตกต่าง จากสิ่งที่เคยทำและศึกษา โดยการเชิญกลุ่มศิลปินรุ่นใหม่ที่จบการศึกษาสาขาภาพยนตร์ จำนวน 4 ท่าน มาร่วมแสดงงาน

ในยุคดิจิตอลที่ทุกอย่างเคลื่อนที่และเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาการรอคอยการปรากฏของภาพที่ถ่ายด้วยกล้องฟิล์มเป็นสิ่งที่ศิวกรสนใจ และเลือกที่จะนำเสนอผ่านงานภาพเคลื่อนไหว ในขณะที่การเปลี่ยนรูปของงานศิลปะจากพื้นที่แสดงงาน สู่พื้นที่ภาพถ่ายในโลกโซเชียลเน็ตเวิร์กปัจจุบัน ถูกหยิบยกมาเป็นประเด็นในการสร้างงานของนัสรี ผลงานของเอกภณ และแก่นสาร ต่างก็ตั้งคำถามกับเรื่องราวของความเชื่อ และวัตถุทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็นในเวลาเดียวกัน เอกภณเลือกที่จะใช้กล้องวิดีโอบันทึก และตอบสนองต่อเรื่องราวความเชื่อของสิ่งลี้ลับนอกโลก ในบริเวณพื้นที่ที่เรียกว่า เขากะลา แก่นสารตั้งคำถามกับการเปลี่ยนรูปของวัตถุ สสาร ภายใต้กรอบของความเชื่อและความศรัทธาเพื่อค้นหาว่าสิ่งใดที่ยังคงอยู่ และสิ่งใดหายไป

การส่งผ่านพื้นที่แสดงงานศิลปะให้กับผู้ที่ทำงานและศึกษาสื่อภาพเคลื่อนไหวในรูปแบบของการสื่อสารตามแบบแผนภาพยนตร์ที่เราคุ้นชิน จึงถือเป็นการทดลองหาความเป็นไปได้ในกระบวนการการทำงานที่ต่างออกไป ถือการเปลี่ยนผ่านที่น่าสนใจ และนำมาซึ่งคำถามต่อการนำเสนอสื่อภาพ visual materials ในอนาคตของเรา และนิทรรศการนี้ยังหวังที่จะเป็นพื้นที่เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของงานสื่อภาพเคลื่อนไหวในโลกภาพยนตร์และโลกศิลปะ ผ่านทั้งทางผู้ผลิตผลงาน และผู้ชม โดยนิทรรศการในครั้งนี้ จะถือเป็นจุดเริ่มต้นในการทำงานเพื่อสร้างบทสนทนาอันหลากหลาย และเพื่อการเคลื่อนที่ต่อยอดให้กับโครงการทดลองอื่นๆ ในอนาคตที่จะเกิดขึ้น