Fragmentation and Jigsaw คือผลงานที่แสดงให้เห็นถึงความเข้าใจของคนทั้งเก้าคนที่สร้างสรรค์ผลงาน โดยใช้ทั้งเสียงและการถ่ายภาพในช่วงเวลามากกว่าหนึ่งเดือนที่ได้สำรว Manhattan และบางส่วนของ Boroughs ของนครนิวยอร์ก

Fragments เป็นอึกหนึ่งสาขาวิชาที่ดี และมักจะเป็นที่ที่กว้างขวางหรือหลักแหลมที่จะเริ่มต้นในการสำรวจอะไรในโลก นี้ ดังที่พวกเขา ส่วนใหญ่มักจะสร้างชิ้นส่วนของปริศนาขนาดใหญ่ขึ้น สิ่งหนึ่งคือความรู้สึกส่วนตัวในการที่คุณจะทำอย่างไรให้ความสัมพันธ์นั้น เป็นรูปเป็นร่างและเกี่ยวข้องกัน ดังนั้นเพื่อหาทางที่จะได้ยินและได้เห็นเมืองอีกครั้ง ครั้งเดียว หรือเคยอยู่ในวิธีการใหม่หรือแสง ต้องคิดเกี่ยวกับเศษเสี้ยว และพวกเขาสามารถทำบางสิ่งบางอย่างขี้นอย่างไร บางสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ มันเป็นวิธีการละเอียดเพื่อให้เข้าใจสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวพวกเราเอง ดังนั้นในสาระสำคัญเมื่อใครเริ่มที่จะตรวจสอบหรือวิเคราะห์ชิ้นส่วนของโลก หรือพื้นที่หรือแม้กระทั่งตัวเองก็สามารถเปิดรับความเข้าใจได้อย่างหลากหลาย

เสียงของระฆังที่คุณเดินในมุมร้านในฝั่งตะวันออกตอนล่างของ Manhattan หรือความดันไอน้ำที่ออกมาจากปล่องใน China Townสิ่งที่แสดงออกเหล่านี้คือเป้าหมายที่แท้จริงแล้วพวกเขามักจะพูดถึงความ จริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในวงกว้างซึ่งเกี่ยวกับสิ่งใดที่เราจะใส่ลงไปใช้งาน ในโลก

บางส่วนของงานคือการถ่ายภาพ เช่นการสำรวจ ของ Chayatip Changlum ของระบบรถไฟใต้ดินหรือเมืองที่ Rataporn Tipmontree บางครั้งเป็นการเผชิญหน้าที่รุกรานด้วยกล้องถ่ายภาพของเธอ และแสงแฟลชที่เสียดสี วิธีการเหล่านี้ทำให้เกิดบทสนทนามากมาย ซึ่งเต็มไปด้วยขนมธรรมเนียมของการถ่ายภาพใน Gotham จากการทำงานของ Bernice Abbott แอ๊บบอตและอัลเฟรด Stieglitz ในงานที่มีรูปภาพน้อยลงโดยศิลปินเช่น วอล์คเกอร์ อีแวนส์

ภาพเหล่านี้มีส่วนเกี่ยวข้องทางประวัติศาสตร์ ยังเป็นส่วนที่สามที่มีอยู่เสมอของการมองเห็นในตามนุษย์ ซึ่งจะแบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนหนึ่งคือมองเห็นในสีดำและสีขาว และแยกวิเคราะห์ระดับความเข้มข้นของแสง ดังนั้นเพื่อที่จะเห็น Manhattan จำนวนมากในสีดำและสีขาว และเกี่ยวข้องกับนามธรรมและการเปลี่ยนแปลงของสี เป็นแนวคิดของการออกเดินทางจากวิสัยทัศน์ที่จะกระตุ้นความสัมพันธ์ใหม่โดย สายตา

ประเภทเดียวกันที่น่าสนใจในจิ๊กซอว์และการหาวิธีใหม่ของการทำข้อมูลให้เป็น ระบบคือการแสดงให้เห็นในการทำงานเกี่ยวกับเสียงในการเผยให้เห็นนี้ ซึ่งทำให้การค้นหาในโดยศึกษาจากเศษเสี้ยวของเสียง

สิ่งเหล่านี้ได้บรรลุผลโดยการเดินทาง และบางครั้งเป็นการใช้งานของสิ่งที่ใช้ปิดตาในพื้นที่ในเมือง การสำรวจและการปรากฏให้เห็นนี้โดยธรรมชาติของมันสามารถบ่งบอกถึงการตกลงมา ของสิ่งที่ไม่เป็นระเบียบ ราวกับเรามองไปที่ชิ้นส่วนขนาดเล็กกว่า อย่างไรก็ตามการสำรวจเหล่านี้มีจำนวนมากที่ไม่สมบูรณ์ ซึ่งกลายเป็นเงื่อนงำเกี่ยวกับชีวิตที่ละเอียดและพื้นที่ของมัน เช่น Manhattan มันเป็นสิ่งที่ประกอบไปด้วยชิ้นส่วนที่ไม่ปะติดปะต่อโดยธรรมชาติ ราวกับเป็นคนที่ถูกมองเห็นเป็นช่วงๆพร้อมกับช่องว่าง โดยปราศจากการกลมกลืนกันของชิ้นส่วนที่ถูกต้องของการกระจัดกระจายนี้

ดังนั้นเป้าหมายที่ดูเหมือนว่าจะมีความชัดเจนในการทำงานคือการหาวิธีที่จะ แบ่งแยกเวลาและตัดสรรพสิ่งออกจากภาพหรือการบันทึกให้มากที่สุดเท่าที่เคย พยายามที่จะใส่สิ่งต่างๆลงไปในสภาพแวดล้อมที่ถูกกำหนดมา