"วงกลม" ไม่ว่าเส้นรอบวงของมันจะถูกแต่งเติมด้วยสีสันอันฉูดฉาดเท่าใด สุดท้ายแล้วมันก็ไม่สามารถหนีความเป็นตัวเองไปได้

วงกลมยังไงก็ยังเป็นสิ่งที่ภายในกลวงเปล่า เหว้าเหว่ เดียวดาย รอคอยการเติมเต็ม...

South of Border, West of the Sun เต็มไปด้วยการพลัดพราก การลาจาก และ การพบกันใหม่ ที่เกิดขึ้นผ่านชีวิตมนุษย์คนหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นสารัตถะแบบหนึ่งของชีวิตมนุษย์ 

ในบางครา ชีวิตเราเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ มีเพื่อนที่รู้ใจ ได้อยู่กับครอบครัวที่สุดแสนจะล้ำค่า มีการงานอาชีพที่สมบูรณ์ หรือแม้แต่ไล่ตามความฝันได้สำเร็จ แต่มนุษย์เราก็มักรู้สึกเสมอๆว่าเราขาดอะไรไปบางอย่าง...

บ่อยครั้งที่กว่าจะรู้ว่าชีวิตต้องการอะไร ชีวิตเรามันก็ไม่เป็นอย่างที่ต้องการเสียแล้ว

บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าขาด ทั้งๆที่ไม่เคยรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่หายไป

บ่อยครั้งที่เรารู้ว่าอะไรคือสิ่งที่หายไป แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันจะไม่มีวันถูกเติมเต็ม

ทุกความเปลี่ยวเหงาที่เกิดขึ้นท่ามกลางรอยยิ้ม

ทุกรอยน้ำตาที่มนุษย์เสียให้กับความเหว้าแหว่งของชีวิต

สิ่งต่างๆเหล่านี้อาจเพราะเหตุผลสั้นๆที่ยอมรับยากที่สุด

"มนุษย์เราเป็นเพียงแค่วงกลมที่ไม่มีวันสมบูรณ์แบบ..."

ที่สุดแล้ว South of the boarder, west of the sun กระเทาะลงไปในส่วนลึกของจิตใจของคนอ่าน มูราคามิมักรู้อยู่เสมอว่าส่วนไหนของมนุษย์ที่อ่อนแอ เปราะบางที่สุด และเขาทำร้ายมันอย่างไร้ความปราณี