INTERVIEW:

Portrait พื้นฐานสำคัญของการถ่ายภาพแฟชั่น

โดย ธนบูรณ์ สมบูรณ์

ถ้าถามว่าช่างภาพที่น่าอิจฉาที่สุดนั้นเป็นแบบไหน... คงหนีไม่พ้นช่างภาพที่ได้ถ่ายนางแบบทุกวัน และความอิจฉาจะยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีดหากนางแบบของเขานั้นเป็นนางแบบ นางงเอกระดับแนวหน้าของบ้านเรา บางท่านอาจจะทราบแล้วว่าช่างภาพผู้นี้เป็นใคร แต่บางท่านก็อาจจะยังไม่ทราบ นิตยสารโฟโต้เทคจึงได้เชิญช่างภาพที่มากประสบการณ์ท่านนี้มาสัมภาษณ์ให้กับสมาชิกทราบถึงความเป็นมา ความคิด มุมมองในการทำงาน เพื่อเป็นวิทยาทาน หรือแบบอย่างต่อไปให้คนที่สนใจ บทความนี้จะบอกเรื่องราวตืนลึกของเขา ธนบูรณ์ สมบูรณ์ หรือพี่เอซ ลองติดตามกันดูนะครับ

เริ่มเข้ามาสู่วงการถ่ายภาพได้อย่างไรครับ
เริ่มต้นจากการเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ได้ไม่นาน ผมก็เปลี่ยนใจอยากทำงานทางด้านการถ่ายภาพซึ่งเป็นสิ่งที่รักและเป็นงานอดิเรกมาตั้งแต่เด็กๆ ครับ ช่วงนั้นยังไม่มีสถาบันการศึกษาที่มีการเรียนการสอนทางด้านนี้มากนักในเมืองไทยจึงตัดสินใจไปศึกษาต่อที่ Academy of Art University ที่ซานฟรานซิสโก ประเทศสหรัฐอเมริกา ในสาขาการถ่ายภาพแฟชั่นและโฆษณา หลังจากใช้เวลาเรียนและทำงานเพื่อสะสมประสบการณ์และผลงาน Portfolio มานานเกือบสิบปี ก็ตัดสินใจกลับมาเมืองไทย เพื่อเริ่มทำงานเป็นช่างภาพมืออาชีพที่เมืองไทยอย่างที่ตั้งใจไว้

กลับมานานหรือยัง และทำอะไรบ้างครับในช่วงที่ผ่านมา

ประมาณ 4 ปีแล้วครับ กลับมาก็เริ่มทำงานเป็นช่างภาพ Freelance ครับ ผลงาน Portfolio ที่นำกลับมาเข้าได้เข้าตาบรรณาธิการนิตยสารหลายคน จึงได้มีโอกาสถ่ายภาพปกและแฟชั่นเซ็ตให้กับนิตยสารหลายเล่มในเวลาอันสั้น เป็นจังหวะที่ดีที่ผลงานจะได้ออกสู่สายตาคนและเป็นที่รู้จักของคนในวงการหนังสือและโฆษณา จากนั้นไม่นานก็เริ่มมีงานถ่ายภาพโฆษณาจากเอเจนซี่ทั้งในและต่างประเทศเข้ามา ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเพียง 6 เดือนทุกอย่างก็ลงตัว ผิดกับที่ผมคาดไว้ว่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยเป็นปีเพื่อมาถึงจุดนี้

เคยถ่ายปกหรือถ่ายแฟชั่นให้กับนิตยสารอะไรมาแล้วบ้างครับ
มี FHM, ARENA, Elle, Image, Esquire, Mars, DNA, Marie Claire, Herworld, Seventeen, Stuff, Ray, Front, GM, MTV, Honeymoon+Travel, Anywhere และอีกหลายเล่มเลยครับ แล้วก็ยังมีถ่ายภาพให้กับนิตยสารในญี่ปุ่น อ้อแล้วยังมีงานถ่ายปกให้กับนิตยสาร FHM ของประเทศสิงคโปร์และปกนิตยสาร FHM ฉบับพิเศษของประเทศอังกฤษด้วยครับ เล่มนี้ภูมิใจมากครับเพราะวางแผงทั่วโลกเลย

มีวิธีการในการรับงานถ่ายภาพอย่างไร
ถ้าเป็นงานโฆษณา หลักๆ ก็มี CREATIMAGE และ NEWBRAIN ที่เป็น Production House ทำหน้าที่เป็นเป็นตัวแทน (Agent) ดูแลติดต่อหาลูกค้าและขายงานโฆษณาให้ครับ และยังมีเพื่อนชาวต่างชาติสองคนเป็นตัวแทนติดต่องานจากต่างประเทศมาให้ ส่วนงานนิตยสารจะเป็นการติดต่อเข้ามาโดยตรงครับ

ทราบว่าในขณะที่เป็นช่างภาพ Freelance อยู่นั้นมีตำแหน่งดูแลการถ่ายภาพให้กับนิตยสาร FHM และอื่นๆ อีกด้วย

ครับ ช่วงที่กลับมาใหม่ๆ หลังจากที่ผมได้ทำงานเป็นช่างภาพ Freelance ถ่ายภาพปกให้กับนิตยสาร FHM อยู่ระยะหนึ่งก็ถูกชักชวนโดย ดร.ปกรณ์ ตันศิริ (บรรณาธิการบริหารของ FHM ในเวลานั้น) ให้เข้ามาเป็น Photography Editor ให้กับนิตยสารเล่มนี้อยู่หลายปี ก่อนที่จะย้ายมาเป็น Photography Director ให้กับนิตยสาร ARENA และดูแลด้านการถ่ายภาพให้กับบริษัท Inspire Entertainment ผู้ผลิตนิตยสาร ARENA, FHM, Stuff, Car, Casa Viva, Ray และ Cawaii ครับ

มีหลักหรือแนวคิดในการทำงานว่าอย่างไร

ผมให้ความสนใจกับสื่งต่างๆ รอบตัว และมักได้รับแรงบันดาลใจจากสิ่งเหล่านั้น แต่เมื่อถึงเวลาที่ผมถ่ายภาพ ผมใช้สัญชาตญาณของตัวเองครับ

มีวิธีในการแบ่งเวลาเรื่องงานและชีวิตส่วนตัวอย่างไรครับ
ผมไม่เคยมีชีวิตส่วนตัวครับ (หัวเราะ) มันเป็นคนละเรื่องเดียวกันแบบแยกไม่ออก เวลาทำงานผมจะรู้สึกว่ากำลังสนุกกับสิ่งที่เราชอบและเต็มที่กับมัน ส่วนเวลาว่างผมมักจะหาเวลาผ่อนคลายด้วยการท่องเที่ยว อ่านหนังสือ ดูหนัง ติดตามข่าวสารและหาข้อมูลใหม่ๆ และจะเปิดสมองเพื่อหาไอเดียใหม่ๆ กลับมาใช้ในงานถ่ายอยู่เสมอ บางครั้งก็ผมแยกไม่ออกว่าเวลาอะไรเป็นอะไร รู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ากำลังสนุกอยู่กับชีวิตการเป็นช่างภาพครับ

ภาพถ่ายเซตล่าสุดที่ประทับใจที่สุดคือเซตไหนครับ
คงจะเป็น ชมพู่-อารยา ครับ ที่ถ่ายขึ้นปกของนิตยสาร FHM เล่มปัจจุบันครับ (มกราคม 2551) ปกติจะสังเกตุว่าผมมักจะใช้แสงที่จัดและมีคอนทราสที่สูงในการถ่ายปกของ FHM แต่สำหรับเซตนี้ผมเห็นว่าชมพู่เองเค้ามีเสน่ห์ในตัวอยู่มากแล้ว จึงอยากจะถ่ายทอดอารมณ์ตรงนี้ให้ออกมาอย่างชัดเจน อยากให้เป็นเป็นแบบที่เรียบง่าย คอนเซ็บก็เป็นอารมณ์นอนกลิ้งไปกลิ้งมาในห้องนอนสบายๆ ครับ เสื้อผ้าก็เป็นใส่หลวมๆ ไม่เปิดมากไป และให้มีการลุ้นบ้างเพื่อเพิ่มจิตนาการ ผมใช้การจัดแสงที่ธรรมดาไม่ซับซ้อน บางครั้งสิ่งที่เรียบง่ายที่สุดก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ

แล้วการถ่ายภาพครั้งไหนที่ทำให้รู้สึกแย่ที่สุดล่ะครับ?
เคยมีช่างภาพคนหนึ่งยื่นกล้องถ่ายภาพให้กับสไตลิสต์และยอมออกมานั่งรอนอกสตูดิโอเพื่อให้ให้สไตลิสต์ถ่ายภาพแทนให้ ด้วยเหตุผลที่ว่านางแบบไม่คุ้นกับช่างภาพจึงไม่กล้าโพสท่าให้ช่างภาพเต็มที่ และช่างภาพก็กลัวว่าจะถูกหัวหน้าตำหนิเรื่องที่ไม่ได้รูปตามที่เค้าต้องการ ผมถือว่านี่เป็นการทรยศกับอาชีพช่างภาพอย่างยิ่ง ถ้าจะให้ผมทำอย่างนั้นเอาปืนยิงผมให้ตายก่อนดีกว่า แล้วค่อยเอากล้องผมไปครับ (หัวเราะ)

" ผมถือว่านี่เป็นการทรยศกับอาชีพช่างภาพอย่างยิ่ง
ถ้าจะให้ผมทำอย่างนั้น
เอาปืนยิงผมให้ตายก่อนดีกว่า "

มีวิธีอะไรบ้างที่ทำให้ตัวเองแตกต่างจากช่างภาพหลายๆ คนที่อยากมาอยู่ตรงจุดนี้
งาน Fashion ผมจะเน้นที่อารมณ์ของภาพ ของแบบและที่ดวงตาเป็นสำคัญ ให้ความสำคัญกับการกำกับแบบให้ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาตามคอนเซ็ปที่ผมต้องการ ผมถนัดที่จะดึงเอาพลังงานความเซ็กซี่ออกมาจากตัวนางแบบ ความเซ็กซี่มันเป็นสิ่งที่ไม่มีรูปร่างตัวตน แต่คุณสามารถรู้สึกถึงมันได้ สิ่งนี้น่าจะเป็นจุดเด่นของงานของผมที่มักจะเน้นในเรื่องของอารมณ์และความรู้สึก งานถ่าพภาพแนว Fashion ของผมมักจะมีกลิ่นไอของความเป็น EROTIC อยู่ด้วยเสมอ

ทราบว่าจริงๆ แล้วเป็นคนที่หลงไหลในการถ่ายภาพ Portrait มากเช่นกัน
รู้สึกสนุกทุกครั้งที่ได้ถ่ายภาพ Portrait ครับ มันเป็นความท้าทายแบบหนึ่งครับสำหรับการถ่ายภาพ Portrait แต่ละครั้ง

" Portrait ก็คือ พื้นฐานของการถ่ายแฟชั่น
เป็นการดึงอารมณ์จากบุคคล ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก
และบุคลิคของแบบออกมา ถ้าไม่ชัดต้องทำให้ชัดเจนและเด่นขึ้น
ส่วน Fashion คือการใส่อารมณ์ที่ลงไปในแบบ "

Portrait และ Fashion แตกต่างกันอย่างไร
Portrait ก็คือ พื้นฐานของการถ่ายแฟชั่น เป็นการดึงอารมณ์จากบุคคล ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกและบุคลิคของแบบลงออกมา ถ้าไม่ชัดต้องทำให้ชัดเจนและเด่นขึ้น การดึงพลังงานของคนๆ หนึ่งออกมาเป็นเรื่องไม่ง่ายเลย ต้องถ่ายทอดให้ผู้ที่ดูภาพสามารถรู้สึกได้ถึงตัวตนของคนๆ นั้น ส่วน Fashion คือการใส่อารมณ์ที่ลงไปในแบบ คุณต้องรู้แล้วว่าวันนี้คุณต้องการให้แบบของคุณต้องถ่ายทอดอารมณ์แบบไหน แต่เค้าจะถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างที่คุณต้องการหรือปล่าว เค้าจะแสดงความรู้สึกโกรธได้ธรรมชาติมั้ย นี่คือเรื่องความยากของการกำกับแบบ เพราะฉะนั้นถ้าคุณไม่รู้จักอารมณ์ที่เป็นธรรมชาติเป็นอย่างไร ไม่เข้าใจเรื่อง Portrait ว่าคืออะไร ก็จะเป็นเรื่องยากที่จะกำกับอารมณ์ของแบบในการถ่าย Fashion ได้ เพราะคุณไม่รู้ลิมิตว่ามันคืออะไร อารมณ์โกรธที่มากหรือน้อยไปเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าความพอดีมันอยู่ตรงไหน

" อะไรคือข้อดีที่สุดของมาเป็น Pro ครับ? "
" การที่ได้รับเงินค่าจ้างเพื่อมาทำงานร่วมกับนางแบบสาวสวยระดับแนวหน้า
หรือนางเอกชื่อดังมั้งครับ "

อะไรคือข้อดีที่สุดของมาเป็น Pro ครับ?
การที่ได้รับเงินค่าจ้างเพื่อมาทำงานร่วมกับนางแบบสาวสวยระดับแนวหน้าหรือนางเอกชื่อดังมั้งครับ (หัวเราะ) จริงๆแล้วคือความสุขจากการทำงานถ่ายภาพที่ตัวเองรัก ได้สร้างงานถ่ายภาพที่ผมพอใจออกมาให้คนได้ชมกัน และการที่ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นทุกวันครับ

ผมชอบการถ่ายภาพและหลงเสน่ห์ของมัน แม้ว่าจะอยู่ในสตูดิโอที่มีคนอยู่เป็นสิบๆ ทุกครั้งที่มองเข้าไปในวิวไฟเดอร์ของกล้องผมจะรู้สึกถึงการหลุดออกไปอีกโลกหนึ่ง โลกที่ผมสามารถหยุดมันได้ด้วยปุ่มชัตเตอร์เพียงปุ่มเดียว สามารถทำตามความต้องการของตัวเองได้แทนที่จะให้ใครมาบงการ มันคืออิสระภาพในทางความคิดและจิตนาการอย่างแท้จริงครับ

ช่วงนี้ได้ยินคำว่า 50% Erotic บ่อยมาก อยากให้พี่เอซให้คำจำกัดความสักนิดครับ
50% EROTIC เป็นคำจำกัดความของงานถ่ายภาพแนวแฟชั่นกึ่งอิโรติกของผม เป็นการผสมผสานที่ลงตัวระหว่างแฟชั่นและอิโรติก เป็นแนวการถ่ายภาพแฟชั่นที่นำเอากลิ่นไอของความเป็นอิโรติกเข้ามารวม ไม่มีเรื่องโป๊เปลือยแต่ใช้การแสดงออกทางด้านอารมณ์มาแทน รวมถึงการจัดแสงเพื่อเพิ่มบรรยกาศของภาพให้ดูลึกลับเร่าร้อน การเลือกใช้เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่เหมาะสม และการจัดฉากที่ทำให้เพิ่มอุณหภูมิของภาพร้อนแรงยิ่งขึ้น

" นอกจากเปลี่ยนตามชนิดของงานแล้ว แสงยังเปลี่ยนตามแฟชั่นด้วย "

เทคนิคการจัดแสงของพี่เอซเปลี่ยนไปเรื่อยๆ มันต้องมีเหตุผลกับการที่เปลี่ยนหรือปล่าว
นอกจากเปลี่ยนตามชนิดของงานแล้ว แสงยังเปลี่ยนตามแฟชั่นด้วย จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ (เปลี่ยนจำนวนของหัวไฟ ชนิดของร่ม หรือขนาดของ Softbox, Softlight หรือเป็น Ring Flash) มันมีช่วงเวลาของมัน เหมือนแฟชั่นกางเกงยีนส์เดี๋ยวขาบาน เดี๋ยวขาเดพ เดี๋ยวพับขา สุดท้ายมันก็วนกลับมาที่เดิม เพราะอุปกรณ์ก็มีแค่นี้ ไม่ใช่ว่าจะมีชนิดใหม่ออกมาบ่อยๆ สำหรับวงการแฟชั่นมันเป็นการยากที่คุณจะใช้วิธีการจัดไฟแบบเดียวกันกับการถ่ายภาพทุกๆ ครั้งของคุณ สรุปว่าการจัดไฟของผมไม่มีกฎตายตัว ผมบอกเลยว่าการถ่ายภาพ 100 ครั้งจะมีการจัดไฟที่แทบจะแตกต่างกันแทบทุกครั้ง ไม่เคยมีกฏว่าไฟดวงนี้อยู่ที่ตำแหน่ง 45 องศา หรือ 30 องศา แต่ทุกๆ ครั้งจะขึ้นอยู่กับสถานะการณ์เป็นหลัก

ชอบผลงานของช่างภาพคนไหนเป็นพิเศษบ้างไหมครับ?
หลายคนเลย มี Sante D’Orazio ชอบวิธีที่เค้ามองผู้หญิงผ่านเลนส์ David Lachapelle กับภาพที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและสีสันมันๆ Mark Seliger เค้ามักจะใส่มุกเด็ดๆ ลงไปในภาพถ่ายถ่ายเสมอ และคนสุดท้ายฮีโร่ตัวจริงของผม Helmut Newton ที่สุดของที่สุดของอิโรติกแบบไม่ธรรมดาครับ

อุปกรณ์ที่พี่เอซใช้เคยเห็นมี Canon EOS 1Ds Mark III แล้วใช้กล้องตัวอื่นอะไรอีกบ้างครับ
ก็มีกล้อง Canon EOS 5D สำหรับงานที่ต้องการความคล่องตัว และกล้อง Hasselblad กับ PhaseOne P45 Digital Back สำหรับงานโฆษณาและงานที่ต้องการความละเอียดสูง ส่วนกล้องฟิล์มที่เป็นมีเดียมฟอร์แมทก็จะเป็น Contax 645 ครับ

ปีนี้จะมี Workshop อะไรอีกไหมครับ หลังจากที่ได้ทำ Workshop ใหญ่ๆ อย่าง 50% EROTIC ไปแล้ว
มีแน่นอน ผมใช้เวลาเตรียมตัวถึง 3 เดือนสำหรับ Workshop ใหญ่ๆ แบบนั้น เร็วๆ นี้ก็จะมีอะไรคลอดตามมาอีก รับรองว่าจะจะสนุกไม่แพ้ 50% EROTIC แน่นอน

" เคยเข้าร่วม Workshop ครั้งแรกเมื่อประมาณ 15 ปีก่อน ทุกอย่างตอนนี้ก็ยังดูเหมือนเดิม "

คิดอย่างไรกับ Workshop ที่มีอยู่ตอนนี้ในเมืองไทยตอนนี้
เคยเข้าร่วม Workshop ครั้งแรกเมื่อประมาณ 15 ปีก่อน ทุกอย่างตอนนี้ก็ยังดูเหมือนเดิม ส่วนใหญ่แทบจะไม่มีการเปลี่ยนกันเลย วิธีการสอนแบบเดิมๆ เนื้อหาแบบเดิม การจัดแสงแบบเดิมอยู่ น่าจะมีการปรับปรุงให้ตามยุคดิจิตอลทันบ้างครับ ไม่อยากให้มุ่งทำเพื่อเรื่องของผลกำไรอย่างเดียว

มีโปรเจ็คงานถ่ายภาพส่วนตัวอะไรที่กำลังทำอยู่บ้างในตอนนี้ครับ?
กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมทำหนังสือภาพและงานแสดงภาพถ่าย Portrait ของผมอยู่ครับ เป็นโปรเจ็คที่จะหาทุนเพื่อไปทำบุญกันครั้งใหญ่ครับ ตั้งใจจะทำตั้งแต่ปลายปีก่อนแต่ติดด้วยเรื่องของเวลาและความพร้อม คาดว่าจะได้เห็นกันเร็วๆ นี้แน่นอน เอาเป็นว่าโอกาสหน้าผมจะมาเล่าให้ PHOTOTECH ฟังแน่นอนถึงรายละเอียดทั้งหมดของโปรเจ็คนี้ครับ

" ผมเห็นด้วยกับที่มีคนพูดว่าอุปกรณ์ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
เพราะอีกครึ่งหนึ่งคือตัวของคุณเองถ้าคุณใช้อุปกรณ์ไม่ถูกวิธีและพึ่งแต่มัน
โอกาสมีชัยของคุณอาจจะเป็นแค่ครึ่งเดียวเหมือนเดิม "

พี่เอซมีคำแนะนำอะไรบ้างสำหรับช่างภาพที่สนใจจะเป็น Pro บ้าง
สิ่งสำคัญที่สุดคือพื้นฐานที่ดี ทักษะการถ่ายภาพที่ต้องอาศัยการฝึกฝน บวกกับประสบการณ์ที่เพียงพอจะทำให้คุณเป็นช่างภาพมืออาชีพประสบความสำเร็จได้ ต้องเปิดใจรับคำติชมพร้อมที่จะเรียนรู้จากคนรอบข้าง ไม่เกี่ยงงาน เต็มที่และสนุกกับงาน หาความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ เสมอไม่ว่าจากหนังสือ อินเตอร์เน็ท จากโทรทัศน์ หรือภาพยนต์ ยุคนี้เป็นยุคดิจิตอลต้องอัพเดทตัวเองเสมอในเรื่องของอุปกรณ์และเทคโนโลยีใหม่ๆ ใช้ประโยชน์จากมันอย่างเหมาะสม การเข้าใจอุปกรณ์ของคุณอย่างดีพอจะช่วยให้คุณมีอิสระในการทำงานโดยที่ไม่ต้องกังวลกับมัน ผมเห็นด้วยกับที่มีคนพูดว่าอุปกรณ์ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง เพราะอีกครึ่งหนึ่งคือตัวของคุณเองถ้าคุณใช้อุปกรณ์ไม่ถูกวิธีและพึ่งแต่มัน โอกาสมีชัยของคุณอาจจะเป็นแค่ครึ่งเดียวเหมือนเดิม หัดที่จะทำให้ทุกอย่างให้เรียบง่าย อย่าทำให้บางเรื่องซับซ้อนเกินความจำเป็น และรู้จักสื่อสารกับแบบของคุณ ถ้าทำได้ดีก็จะสามารถควบคุมแบบของคุณได้อย่างเต็มที่นั้นหมายถึงโอกาสที่จะได้ภาพดีๆ ก็จะมีมากขึ้นไปอีก

อีกอย่างคือต้องซื่อสัตย์ต่อการเป็นช่างภาพ ณ เวลาที่คุณต้องยืนอยู่ในสตูดิโอ คุณคือผู้ควบคุมเกมส์ทั้งหมด ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นมาคุณแก้ปัญหาและทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี คุณต้องบอกตัวเองเสมอว่า “วันนี้คุณจะต้องได้ภาพที่ดีที่สุดเมื่อเดินออกจากสตูดิโอ” นี่คือหน้าที่ของคุณที่จะต้องทำให้สำเร็จ

นอกจากนี้จะมีอะไรใหม่ๆ ให้กับวงการถ่ายภาพบ้านเราอีกไหมครับในปีนี้
ผมจะมีเวลาให้กับโปรเจ็คใหม่ๆ เยอะขึ้นครับ หลังจากได้ตัดสินกลับมาเป็นช่างภาพ Freelance แบบเต็มตัวอีกครั้ง เพราะอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้างหลังจากอยู่ที่เดิมมานาน ตอนนี้กำลังสนุกกับการมีอิสระในการทำงานถ่ายภาพมากขึ้นครับ

สำหรับผู้ที่สนใจจะติดตามชมหรือศึกษางานของพี่เอซ จะดูจากที่ไหนได้บ้างครับ
เข้าไปดูที่เวปไซด์นี้ครับ www.aceimage.com

เป็นอย่างไรบ้างครับผมคิดว่าท่านคงได้รับรู้ ความคิด มุมมองของช่างภาพมืออาชีพว่าเป็นอย่างไร คิดว่าคงมีประโยชน์กับท่านที่สนใจไม่มากก็น้อยนะครับ หากท่านต้องการชมผลงานของช่างภาพท่านนี้ลองเข้าไปชมในเว็ปไซด์ของเขาได้นะครับ ทั้งนี้นิตยสารโฟโต้เทคต้องขอขอบคุณพี่เอซ หรือธนบูรณ์ สมบูรณ์ ที่สละเวลาอันมีค่ามาหยิบยื่นประสบการณ์ดีๆ ให้กับกับสมาชิกโฟโต้เทคได้ทราบกัน ไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ