บันทึก..หัดบินของFLYBOY ตอนที่๒ (จากเวปไทยพารามอเตอร์เมื่อปีที่แล้ว)

ใครมีวีดีโอ FIRSTFLIGHT ที่ถ่ายเก็บไว้มาแบ่งกันดูหน่อยสิครับ
โดย joeboy 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เอาไว้เป็นวิทยาทานครับ


โดย แป๋ง 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
อย่าไปดูของคนอื่นเลยครับ ทำให้การบินไฟล์แรกของคุณจะเกิดอาการเกร็ง เพราะไฟล์แรกของทุกๆคนไม่มีสมบูรณ์แบบหรอกครับ ผมให้คุณจำไว้ 2 ข้อนะครับ 1-ฝึกตั้งร่มให้แม่นที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ 2-ทำเป็นขั้นตอนตามที่ครูคุณสั่ง ผมรับรองไม่เกิน 2 เทค คุณได้บินสมใจแน่ๆ แล้วมาบินด้วยกันที่สนามลาดหลุมแก้วนะครับ


โดย F22 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ไม่มีอะไรหรอก พอครูฝึกเปิดทางให้
1. ดูทาง,วิ่งไปข้างหน้าและเร่งเครื่องให้สุด แค่นั้นก็บินได้แล้ว
2. ห้ามเบาคันเร่งแต่ผ่อนคันเร่งออกเบาๆๆแล้วปล่อยมือข้างที่ไม่มีคันเร่งมาจัดที่นั่งให้เรียบร้อย
และพยายามไต่ขึ้นให้สูงๆๆไว้ก่อนถึงจะปลอดภัย (จำไว้)
3. เมื่อนั่งแล้วก็ทำความคุ้นเคยกับร่ม เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา (เลี้ยวทีละข้าง)
4. หากรู้สึกว่าร่มแกว่ง ให้ดึงสายคอนโทรลไว้เล็กน้อย
5. หากกลัวความสูงก็อย่ามองลงดิน ให้มองไปในระดับสายตา สักพักเราก็จะปรับตัวแล้วจะรู้สึกเฉยๆๆ
6. เสมอว่าเราต้องทำได้ เพราะเด็กผู้หญิงตัวเล็กกอย่างน้องแป้งก็ยังบินได้เลย

โดย บินบินบิน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ไม่มี vdo ให้ดูครับแต่เห็นคุณ Joeboy ตั้งใจมาก ขอเสนอข้อแนะนำนิดหน่อยครับ เผื่อใช้เป็นประโยชน์ได้บ้างครับ
ไม่ทราบว่า first flight ไปรึยังครับ แต่สำหรับมือใหม่นำไปใช้ได้ครับ ลองดู
1.ก่อนขึ้นบิน ต้องวางแผนการบิน คือคิดไว้ก่อนว่าขึ้นไปแล้วจะเลี้ยวซ้าย หรือขวา หลบต้นไม้รึป่าว
คิดไว้ก่อนดีที่สุด
2.ให้นึกไว้ว่าเราตั้งร่มเฉยๆ ให้ร่มตั้งดี ตรง พร้อมจะไปแล้ว ค่อยเร่งเครื่อง จะตั้งร่มได้ดี และจะไม่รน
3.ถ้ามั่นใจว่าจะไปแล้ว ร่มตรงแล้ว ท่องไว้เลยครับ " วิ่งอย่าหยุด เร่งอย่าปล่อย" ( หยุดวิ่งจะเจ็บ ปล่อยเร่งก็จะเจ็บ )
ที่สำคัญที่สุดฟังครูผู้สอนแนะนำอย่างเคร่งครัดครับ แล้วลองถามครูจัมโบ้นะครับว่าบินที่เชียงใหม่ อากาศเป็นไง...
welcome..........นะจะบอให้..........

โดย คนเคยบินครั้งแรก 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ผมมีประสบการณ์ บอกเล่าครับสำหรับครั้งแรกของผม (หมายถึงเรื่องร่มบินอะครับ )
ผมฝึกจนครูแน่ใจว่าบินได้แล้ว ผมก็บอกกับตัวเองว่า "ตายเป็นตายว่ะ" เสียงครูบอก "นั่งลงบนอาร์เนทแล้วล็อคเตรียมตัว!" มันเหมือนคำสั่งประหารชีวิตผมเลยครับ (ตาคนนี้เป็นใครวะมาสั่งเราอย่างนี้) เมื่อเทคออฟเท้าพ้นพื้นไปได้สัก 5 นาทีได้ ความตื่นเต้นทำให้เกิดความกลัว และความคิดต่างๆแล่นอยู่ในหัวมากมาย"กูคิดถูกมั้ยที่มาเล่นกีฬาแบบนี้ ขายเครื่องทิ้งดีกว่ามั้ย" นี่เป็นความคิดที่พอจะจำความได้ในตอนนั้น รู้ตัวอีกทีก็ลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย ไม่มีล้มเลย จากนั้นผมก็เป็นคนที่อดนอนเก่งมากครับนอนไม่หลับอยู่หลายวัน หลับมั้งไม่หลับมั้งอยู่เป็นเดือน จนเดี๋ยวนี้ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติและผมก็บินได้เป็นร้อยเที่ยวบินแล้วครับ



เวลาที่เจ็บตัว เกิดจากสาเหตุไรบ่อยสุดครับ?
โดย joeboy 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ไม่นับที่หนีแฟนมาบินนะครับ

โดย แป๋ง 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เจ็บตัวจากการหกล้มซึ่งอาจเกิดจากขั้นตอนของการตั้งร่ม โดยดึงร่มไม่ถูกจังหวะบ้าง ตั้งร่มวิ่งไม่ดูพื้นบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะได้แผลเล็กๆน้อยๆนะครับ แต่ถ้าคุณใส่สนับเข่า ใส่ถุงมือ สวมเสี้อแขนยาวกางเกงขายาว ก็จะทำให้เจ็บหรือได้แผลน้อยถึงไม่เจ็บเลยได้ครับ การเจ็บตัวอาจจะเกิดตั้งแต่ขั้นตอนการดึงร่มไปจนถึงการเริ่มบินครั้งแรกและการบินในไฟลท์แรกๆ-10-20ไฟลท์ เมี่อขึ้นลงเป็นแล้ว ผมเชื่อว่าจะไม่มีการเจ็บตัวเกิดขึ้นถ้าคุณบินภายใต้คำสอนของครู อย่าไปกลัวจนเกร็งนะครับ ก่อนบินทบทวนขั้นตอนทั้งหมดและคอยฟังคำสั่งครูใน ว. แล้วทำตามนั้น รับรองปลอดภัยครับ จะคอยดูผลผงานนะครับผม แล้วจะ FIRST FLIGHT เมื่อไหร่ครับผม

โดย เพื่อนนักบิน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ขณะกำลังจะขึ้นบินนั้นจะเจ็บตัวมากที่สุดครับ ถ้าพื้นฐานไม่แน่นพอโอกาสกลิ้ง หรือเจ็บตัวก็มากขึ้นความเสียหายในอุปกรณ์ ใบ โครง แข้งขาหัก เดี้ยง จะมีให้เห็นประจำสำหรับมือใหม่ และมักเกิดกับการฝึกที่เร่งรัดใช้เวลาสั้นๆเพื่อประหยัดเวลาในการฝึกคือฝึกสามสี่วันก็จะให้ขึ้นบินกันแล้วน่ากลัวครับ ที่ดีควรฝึกพื้นฐานในการตั้งร่มให้แน่นเสียก่อนอย่าเอาเร็วเข้าว่ามันจะไม่คุ้มครับ เพราะเมื่อคุณขึ้นไปแล้วคุณต้องช่วยตัวเองไม่มีใครตามขึ้นไปช่วยได้หลอกครับ และเมื่อบินเป็นแล้วก็ควรบินตามกฏของการบินอย่าประมาท และที่น่าเป็นห่วงคือการบินควง การบินผาดแผลง โอกาสเจ็บตัวมีสูงถ้าเครื่องคุณมีปัญหาขณะเล่น หรือถ้าคุณผิดจังหวะ และยิ่งคุณเป็นศิลปินถ้าขาเดี้ยงไปแล้วไม่อยากนึกว่าจะไปเต้นแล๊ปอีแบบไหน แต่ถ้าพื้นฐานคุณแน่นพอบินตามกฏไม่ประมาทร่มบินมันปลอดภัยที่สุดแล้วสำหรับอากาศยานที่มีอยู่ในปัจจุบันและโอกาสที่คุณจะเจ็บตัวแทบไม่มีครับและคุณก็จะมีความสุขที่สุดขณะบิน ซึ่งคนหลายสิบล้านคนทำไม่ได้อย่างที่เราทำครับ ขอให้มีความสุขกับการบินนะครับ

โดย ร่มเก่าๆ 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
คุณ joeboy ตี 1.32 น. แล้วคุณยังนั่งเปิด web paramotor อยู่เลยสงสัยจะเข้าเส้นเลือดแล้วมังครับ เอาแน่ๆ

โดย เด็กน้อย 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เหมื่อนเครื่องบิน เวลาที่ต้องไส่ใจเป็นพิเศษคือตอนเทคออฟกับแลนดิ่ง ตอนบินถ้าไม่บินผิดกฏความปลอดภ้ยก็ไม่ค่อยเกิดปัญหา เทคออฟเกิดจากส่วนใหญ่มือใหม่ยังไม่รู้จังหวะร่มว่าจังหวะไหนควรกำเครื่องหรือควรวิ่ง หรือยกเลิก แล้วดับเครื่อง จะทำให้เสียจังหวะล้มได้ ส่วนการแลนดิ้ง ก็คือการที่ดึงเบรคผิดจังหวะ (ขึ้นอยู่กับร่มแต่ละยี่ห้อด้วยว่านิสัยเป็นแบบไหน) จะทำให้ร่มจิกหรือเร็ว ทำให้ล้มตอนขาถึงพี้น ที่สำคัญอยู่ที่สติครับ จงมีสติเสมอ ขอให้มีความสุขกับการบินนะครับ

โดย เปี๊ยก บางปะหัน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เล่นร่มอันตรายไฟร์ที่ 1-5 หลังจากนั้นอันตรายจะลดลงไปเรื่อยๆ ทางที่ดีครูฝึกทุกท่านควรจะหาร่มบินช้าอัตราร่อนมากผมคนหนึ่งที่พลาด ไฟร์ที่ 4 ก้นกบหัก หลังจากนั้นก็หยุดประมาณ 1 เดือนได้แต่มองเขาบินไปช่วยเขาส่งร่มบ้าง ผมฝึกกับครู บุญฤทธิ์ที่อยุธยา สาเหตุที่ทำให้เจ็บเพราะมั่นใจตัวเองว่าทำได้ทั้งๆที่ครูบอกให้ตั้งร่มไปอีกหน่อยให้ได้ทักษะมากก่วานี้ฝึกต่อสัก 3-4 วัน ค่อยเฟอสไฟร์ แต่ผมก็บอกกับครูว่าไหวผมทำได้รบเร้าจนครูยอม ไฟร์แรกผ่านแต่ฝุ่นกลบเลยยืนไม่ได้ไถไปกับพื้น ไฟร์ที่ 2 ก็เหมือนกัน พอไฟร์ที่ 3 ก็พยายามเบรคให้สูงหน่อยจะได้ยืนได้มัน็เหมือนเดิมไฟร์ที่ 4 ตอนขึ้นคิดว่าอย่างไรต้องเบรคให้สูงก่วานี้อีกสักหน่อยแล้วผมก็ทำอย่างที่วางแผนและคิดไว้ผมดับเครื่องร่อนลงเหลือความสูงประมาณ 2 เมตรเบรค 100 ผลก้นกบหักมันเจ็บก้นแค่ตอนนั่งเวลาเดินไม่เจ็บวิ่งก็ไม่ค่อยเจ็บแต่ถ้านั่งทีไรใจจะขาด มันเจ็บมากๆๆๆๆๆๆๆ ผมฝึกตั้งร่มแค่ 3-4 วันก็เฟอสไฟร์เลยถ้าเชื่อฟังครูไม่ดื้อรั้นก็คงไม่เจ็บแบบนี้ แต่ผิด เขาบอกว่าเป็นครู ตอนนี้ผมน่าจะเป็นอาจารณ์แล้วเพราะผิดเรื่อยเลย คนที่จะเฟอสไฟร์จงจำไว้ว่า ให้เชื่อฟังครู อย่าไว้ใจวิทยุ อย่าไว้ใจเครื่องยนต์ อยู่บนฟ้าให้มองดิน อยู่บนดินให้มองฟ้า

โดย จิ้งจกน้อย 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
พึ่งเคยเห็นนักบินที่กำลังจะได้บินในเร็ววันใช้คำถามนี้..ดีค่ะเพราะเป็นสิ่งที่ทุกคนที่เป็นทั้งนักบินเก่าและนักบินใหม่
ควรให้ความสำคัญ..ก่อนอื่นขอพูดถึงนักบินใหม่ก่อนอุบัติเหตุที่เกิดส่วนใหญ่ก็เห็นจะมีอยู่มากคือเมื่อท่านจะได้บิน
เดี่ยวโดยไม่มีวิทยุสื่อสารกับผู้ฝึกแล้ว..โดยที่เห็นส่วนใหญ่ทุกคนเวลาจะ TAKEOFF ตั้งร่มยังไม่ได้80-90 องศาเลยก็เร่งเครื่องสุดแล้วก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาได้หรือบางท่านชอบให้คนดึงอกนั้นก็อันตรายเหมือนกันหากคน
ดึงไม่รู้จังหวะเท่าที่เห็นหลายครั้งแขนขามีแต่แผลกันไปบ้างก็เกิดความเสียหายกับเครื่องและใบก็จ่ายตังกันไป..
สำหรับนักบินใหม่บางครั้งบินๆอยู่เกิดเครื่องดับโดยไม่ใช่น้ำมันหมดทุกคนก็จะทำอะไรไม่ถูกบ้างก็ตกใจ บ้างก็ไม่รู้จะ
ทำอย่างไรสิ่งแรกที่อยากฝากเตือนคือเมื่อท่านเท้าพ้นพื้นแล้วบินอยู่บนอากาศท่านควรมองหาที่ที่ท่านจะLANDING
ไว้ทุกครั้งเมื่อเครื่องดับหรือมีปัญหา..มองหาที่โล่ง ไม่มีสายไฟ ไม่มีบ้านคน ไม่ใช่บินอย่างเดียวโดยไม่มีการ
เตรียมตัวว่าหากมีปัญหาเกิดขึ้นจะทำอย่างไร และที่สำคัญอย่าตกใจเมื่อเครื่งดับถ้ามีความสูงพอที่จะหาที่ที่ปลอดภัย
ได้ก็พยายามLANDING ในลักษณะที่ท่านขึ้นบิน นั่นคืออย่าLANDING ตามรม...ส่วนอื่นหลายท่านก็ได้บอกไว้
แล้วข้างต้น..ยังไงถ้าท่านเล่นกีฬาบนพื้นฐานของคำว่าไม่ประมาทในกีฬาทุกประเภทท่านก็จะเล่นมันด้วยความสนุก
และยาวนาน..บินให้ได้เร็วๆนะแล้วจะรู้ว่าบินคนเดียวมันสนุกแบบไหน (โดยไม่มีวิทยุและเสียคุณครู)

โดย Noom C100 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ขอแนะนำอีกหน่อยครับผม คือเรื่องเร่งเครื่องนะครับ ควรจะถามครูฝึกว่าตอนไหนเร่งอย่างไร และตอนไหนควรเบาควรเร่งเท่าไร ผมเคยเจอประสบการอันนี้มา คือครูก็ไม่ได้บอก ผมก็ไม่ได้ถาม ผลสรุปคือ ข้อเท้าเจ็บกระดูกร้าวไป พักอยู่3 เดือน ก็คือตอนจะ TAKEOFF นะครับ เมื่อเท้าไม่แตะพื้นนะครับควรจะเร่งเครื่องอย่างไร เพราะเป็นช่วงอันตรายมากครับ เมื่อคุณเบาคันเร่ง ร่มก็จะจิกพื้นในระดับความสูงไม่มากนักซึง่จะทำให้ตัวคุณถึงพื้น และเมื่อคุณรู้สึกว่าตัวจะถึงพื้นคุณก็จะเร่งเครื่องซึ่งจะส่งผลให้คุณกระแทรกพื้นแรงขึ้น อันนี้แหละคือสาเหตุของการขาหักข้อเท้าหักครับ ควรจะถามเทคนิคกับครูฝึกให้ดีครับ ขออวยพรให้บินได้ปลอดภัยและมีความสุขนะครับ

อย่างที่คิดไว้เปี๊ยบเลยครับ ผมลองนั่งจินตนาการอยู่ตลอดว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้บ้าง กับปัญหาเรื่องเจ็บตัวที่ไหนจะทำให้แหยงหลังจากเกิดขึ้นทั้งแผลใจและกาย ไหนจะงานที่พี่ว่า คราวนี้เต้นไม่ออกแน่ ฮ่าๆ
ตอนขึ้นครับ!! ปัญหาของผม รู้ตัวเลย รู้ด้วยว่าเครื่องผมแรง(จากที่อาจาร์เทส)แล้วจะทำให้ท้อคจนหน้าหงาย ยังไม่รวมท้อคขวาแล้วต้องแก้ซ้ายเท่าไร น้ำหนักเท่าใด ทั้ง2กรณีมีความเสี่ยง สตอล์ สูงในการเทคออฟ ขณะที่ความสูงก็ยังไม่ได้ ยกมือแก้ปล่อยคันเร่งแล้วค่อยมาเบรคตอนก่อนแตะพื้นก็คงไม่ทันถึงพื้นแหงๆ เพราฉนั้นการผ่านการควบคุมคันเร่งให้พอดีของผมจึงเป็นเรื่องที่หนักใจ เพราะมันบอกเล่ากันไม่ได้อะครับ สำหรับตัวเองเฟิร์ทไฟล์ทคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ในการรู้น้ำหนักของคันเร่ง ส่วนที่ฝึกได้คงเป็นการควบคุมร่มให้ตรงไว้ก่อน
ส่วนตอนลง มั่นใจครับ ผมเล่นเสก็ตบอร์ด(โดดลงมาจากชั้น2บ้านโดยมีเสก็ตด้วย),เวคบอร์ด(บินจากคิกบอร์ดขึ้นไปแล้วลงมาด้วยความสูง3-4เมตร) มานาน การนำเอาความคุ้นเคยในการแลนด์ดิ้งจากที่สูงด้วยความเร็วที่ตกเร็ว ต่างจากการ่อนลง ซึ่งน่าจะเบาสบายหัวเข่ากว่าเยอะ ติดนิดเดียวก็เรื่องเอาอะไรสะพายหลังมาเกือบ30โลนี่หละ แต่ก็ไม่น่ามีปัญหา ซึ่งสำหรับผมแล้ว การร่อนลงง่ายกว่าทะยานขึ้นครับ
มีครูฝรั่งเค้าบอกว่า
"อยู่บนพื้นแล้วฝันว่าได้บินอยู่บนฟ้า ดีกว่าตอนที่อยู่บนฟ้าแล้วคิดว่าไอ้ห่าเอ้ย!! กูน่าจะอยู่ที่พื้น"
ขำดีครับ


โดย อ๊อด 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ตอนเทคออฟ พอตั้งร่มได้แล้วพยายามแหงนมองร่มสักนิดว่าตรงมั้ย แล้วค่อยเร่งเครื่องออกไปอย่างนิ่มนวล ไม่ใช่ว่ากำเต็มร้อยเลย เครื่องจะมีทอร์กมาก ถ้าค่อยเร่งทอร์กก็จะค่อยๆมา และวิ่งตามแรงเครื่องไปจนกว่าเท้าจะลอย แล้วเร่งเครื่องขึ้นไปเรื่อยจนมีความสูงอยู่ในระยะที่ปลอดภัย(คอยฟังวิทยุจากครูฝึก)แล้วจึงจัดที่นั่ง ถ้าเครียดก็มองวิวทั่วๆอาจจะหายเครียดได้ จำไว้เวลาใช้คันเร่งควรใช้อย่างนิ่มนวล ค่อยๆเร่งค่อยๆเบา ที่สำคัญคือฟังวิทยุจากครูฝึก จำขั้นตอนก่อนขึ้น - ลง ตั้งสติให้ อย่าประมาทแค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว

โดย Jack PK 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ฟังเรื่องน่ากลัวมาเยอะแล้ว มาฟังเรื่องดีๆบ้างดีกว่า
ผมเฟิร์ทไฟล์ทครั้งแรก ปลอดภัยดีครับ
(ไม่ใช้วิทยุด้วยเพราะไม่ชิน ลองใส่แล้วตั้งร่มไม่เป็นเลย)
มีครูอยู่ข้างๆจนเท้าลอยพื้น พอจะแลนดิ้งก็มองหาครู
แล้วครูจะตะโกนบอกว่าให้ทำอะไร ก็ทำตามครู
ดูแล้วครูจะตื่นเต้นกว่าผมอีก แล้วก็ทำตามที่ครูบอก
อีกสี่หรือห้าไฟล์ท ก็ปลอดภัยทุกไฟล์ทครับ ไม่มีอะไรเสียหายครับ
ใจเย็น ไม่ต้องรีบร้อน ร่มไม่เสถียร ก็อย่าบินขึ้น
ร่มไม่เสถียร ก็อย่าเพิ่งแลนดิ้ง วนไปเรื่อยๆ
ไม่ประมาท เชื่อฟังครูที่ดี ก็ปลอดภัยกว่า 99 % แล้วครับ

โดย X 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
- อย่าฝืนสังขารครับ (วันนี้ไม่ค่อยสบายแต่นัดเฟิร์สไฟลทไว้แล้วก็ต้องไปตามนัด=ไปบอกครูฝึกตรงๆว่าไม่พร้อม)
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเราครับว่าพร้อมหรือไม่ และไม่มีครูฝึก(ดีๆ)ที่ไหนบังคับนักบินที่ไม่พร้อมครับมั่นใจ
-ผมเองเฟิร์สไฟลทตอนเช้าโดนไป 8-9 เทคกว่าจะขึ้น ช่วงเย็นขาล้าครับแต่ใจเกินร้อยอีก 3 เทคขึ้นบินได้
วันรุ่งขึ้น 5 เทคขาตาย นอกจากไม่ขึ้นแล้วยังล้มครับ งานนี้ใบพัดที่ถูกใจกับโครงที่ไม่เคยเอาข้างสัมผัสพื้นมาก่อน
สรุบเสียของครับโชคดีครับที่ไม่เจ็บตัว แล้วมารู้ตัวเองว่าร่างกายไม่พร้อม ( เพราะ 2 วัน 16-17 เทค) ตอนที่
รอใบพัดอีกเกือบอาทิตย์ พอได้มาแล้วกลับไปบิน ขาผมไม่ตายเหมือนเมื่อวันที่เกิดเรื่องเสียของครับ
ด้วยความที่ใจไม่ยอมแพ้สังขารของผม (วันนี้ไม่ได้บิน วันอื่นๆยังมีครับ ขอให้ร่างกายพร้อมครับ)
***ประสบการณ์ตรง***

พ้ามๆๆ พ่ามมม!! เช้านี้ร่มที่สั่งไว้มาแล้วครับ กะว่าเช้าจะตั้งเล่นจิงโจ้ ติดเครื่องพร้อมตั้งปีกวิ่งซัก10รอบ แล้วรอบินตอนเย็น(ถ้า'จารย์อนุญาติ) ตอนนี้ที่กลัวก็กลัวสายเข้าใบพัดเหลือเกินครับ เข้าไปนี่ขวัญกระเจิงแน่นอน จิตใจตอนนี้ทั้งพร้อมทั้งสั่น สมองเต็มไปด้วยข้อมูลครับ เกิดอาการรู้มาก ทฤษฏีบานเบ่งเต็มเซลส์สมอง ใจนึงอยากรีบๆขึ้นไปให้มันจบๆ แต่อีกใจก็เข้าข่ายแอบโล่งอกเมื่ออาจารย์โบ้บอก "อย่าเพิ่ง"
ผมก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนผมบ้างป่าว แต่สิ่งนึงครับ ตอนนี้มีกำลังใจมากันเยอะเหลือเกิน ต้องขอบคุณแล้วขอบคุณอีกนะครับ ทุกคำสอนทุกคำแนะนำผมจดจำไว้หมดเลยครับ ได้ใช้จริงแน่ๆ ตอนนี้คงเหลือแต่ตั้งสมาธิแล้วทำให้ดีที่สุด ผ่านตรงนี้ไปได้ รับประกันครับ ผมจะตามไปบินขอบคุณกันให้ทั่วหน้าเลย(อาศัยไปทัวร์ร้องเพลงทั่วประเทศอยู่แล้ว ยังไงร้องจังหวัดไหนกรุณามาแสดงตนกินเหล้าฟรีได้ที่หลังเวที) วันก่อนก็ไปเยี่ยมพี่ๆที่ชมรมร่มบินสมุทรปราการมา ไปกะจารย์จัมโบ้ พี่อาร์ตกับแอนดี้(ร่มบินกรุงเทพ) เพิ่งรู้ว่าสนามห่างบ้านผมไม่ถึง5โล พี่ๆน่ารักมากครับ โดยเฉพาะท่านประธานครับ ท่านบอกมีปัญหาเป่าแอลกอฮอล์ ให้บอกเจ้าหน้าที่เลยว่า เป็นเด็กร่มบินสมุทรปราการ (ฮ่าๆสบโอกาศจวนตัว ได้เบ่งแน่ พี่เอ๋ย) แล้วพี่ใบไผ่ พี่ปุ้ยติดไว้ก่อนนะครับ วันหลังมาจะมาชนแก้วด้วย
ที่กล่าวมายังไม่หมดนะครับ ผมเจอพี่ๆเยอะมาก หลายคนเห็นคุ้นหน้าเป็นดาราในเวปร่มบิน ได้เจอก็ตื่นเต้นครับ(ต่างคนต่างตื่นเต้นถ่ายรูปกันใหญ่) เอาเป็นว่าผมคงขอที่ตรงนี้ไว้เป็นมุมโม้นู่นโม้นี่ที่ผมสงสัยหน่อยละกัน พี่จัมโบ้กะพี่กฤศฟังผมถามทั้งวันบางวันก็คุยกันยันเที่ยงคืนคงปวดกระบาลบ้างละ เลยวอนท่านผู้ใดมีประสงค์จะตอบนั่นตอบนี่ โปรดจงสละเวลาพิมพ์คุยกันที
สุดท้ายก็ขออวยพรให้ตัวเองขึ้นลงได้โดยดี และ ได้บินท่องเที่ยวในเร็ววันนี้เทอญ (ป.ล. ถ้าพรุ่งนี้FIRSTFLIGHTสำเร็จจะเลี้ยงชุดใหญ่ที่ผับย่านรัชดา ยิ่งกว่าจบปริญญาตรี หลังเลือกตั้งส.ว.ศก นี้ นี้ๆๆๆๆ....)



โดย แดง พัทยา 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
โจอี้บอย ปิดรัชดาเลี้ยงเลยครับ ส่วนทางพัทยา ถ้าบินได้แล้ว ยินดีด้วย ครับ เดี๋ยวทางพัทยาเลี้ยงกันเอง ที่คลับเฮ้า ส่งสัญญานว่าบินได้ด้วยนะครับ ได้ฉลองพร้อมกัน ดีใจมากเลย และอย่าลืมเอาเครื่อง เอาร่มไปจดทะเบียนด้วยนะครับ ถ้าวันนี้ทัน ไม่ทันก็จดเที่ยวหน้า พอบินได้ครบตามกำหนด วั่วโมงบินก็ไปสอบใบขับขี่นักบินนะครับ

แหะๆ หัวเราะแห้งๆนี่คงไม่ต้องแปลนะครับ วันนี้ไปสนามเม่งหุยตั้งแต่บ่าย2 รอลุ้นลมหนาวให้แผ่วปลายได้แล้ว ปีกใหม่อยู่กะตัวแล้วด้วยครับ แกะกล่องเลย(revolution แต่สีเดียวกะ GTขาว-ส้ม-ดำ)ใหม่เช้ง พร้อมด้วยพี่ๆที่ตามมาให้กำลังใจกัน ไม่ว่าจะเป็พี่อาร์ตกะแอนดี้ ร่มบินกรุงเทพ ส่วนอาจารย์จัมโบ้กะอาจารย์กฤศ สีหน้าไม่สู้ดีที่เห็นอาการลมแล้วบอกเตรียมใจไว้ได้เลย อาจไม่ได้ขึ้น ลมมันแรงไป.
ส่วนผมเหรอครับ พร้อมใจ พร้อมกาย อยู่แล้ว ขึ้นไม่ได้ก็ตั้งร่มใหม่เล่นมะเห็นเป็นไร แหมพอแกะเอาออกมาตั้งแล้วสุดแสนภูมิใจกะพาหนะคู่ชีพทางอากาศตัวแรกในชีวิต สุดสวยดูคลับคล้ายจะเหมือนGTต่างกันตรงรูปทรงและไม่มีคำว่าGTเขียนอยู่ กะว่าจะไปตัดสติกเกอร์เขียนว่าJBแทนซะหน่อย แล้วก็คงเป็นเพราะเห่อเนี่ยอะครับร่มที่ตั้งใจจะไม่ให้ตกลงไปคลกฝุ่นก็เริ่มเกเร เดี๋ยวตก..เดี๋ยวตก ไม่ต้องโทษใครเลย ต้องโทษตัวเองสถานเดียว.
เอ้ะ!ปีกเริ่มสกปรก เอ้ะ!คราบอะไรติด ใบไม้ต้นหญ้า ตั้กแตน พร้อมใจกันเข้ามาแทนความขาวสะอาดของร่มเรา(เห่อหนิครับ) ไปๆมาเริ่มหงุดหงิดห่วงภาพลักษณ์มากกว่าการใช้งานจนพาลลืม ยิ่งตั้งยิ่งดำแฮะ ไอ้ลมนี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เห็นใครต่อใครที่มาเค้าเริ่มบินกันให้ว่อนยิ่งหงุดหงิด จน6โมงเย็น ตอนนั้นผมอารมณ์เสียไปเรียบร้อยแล้วครับ โมโหลม โมโหตัวเอง โมโหคราบสกปรกที่จะฝังแน่นกะร่มขาวๆใหม่ๆ ทำไมไม่เป็นใจกะกูเลยว้า!!
จนอาจารย์จัมโบ้ เรียกมาตั้งร่มกะเครื่อง สตาร์ทแล้วลองวิ่งดู ไอ้เราด้วยความที่อะไรก็ไม่เป็นใจ แถมมีพี่ๆมาเชียร์กันอยู่รอกินเลี้ยงfirstflight เลยถามพี่จัมโบ้ว่า "ถ้าผมวิ่งได้ตรงขอกำเครื่องขึ้นเลยได้ไหม" พี่เค้าก็ทักว่ามันจะข้ามขั้นไปนิดนะ เวลาวันนีก็น้อยจะมืดแล้ว อยากจะลองก็ลองดู เลยจัดแจงใส่หูฟัง ออกแนวหน้ามืด บ้าเลือดขึ้นมา ไหนๆตั้งใจมาแล้วต้องขึ้นใหได้ สรุปสุดท้าย กลิ้งครับ กลิ้งเพราะลืมหมดทุกอย่าง รอบแรกเครื่องดับ รอบสองลืมปล่อยสายเอ มันวิ่งทั้งอย่างนั้น รอบสามกำไปสุดสนามดันไม่กดมือช่วยอัพ ชูมันไปซะอย่างนั้น ร่มพาเซ กลิ้งครับ รอบสี่หมดแรงครับ นั่งหอบได้ซักพัก แรงเชียร์มีมาให้ต่ออีกรอบ ผมมองฟ้าแล้วเริ่มมึด ประกอบกับสมาธิไม่ได้แล้ว จำไม่ได้เลยว่าต้องทำอะไรบ้าง พอครับพอก่อน ไม่อยู่ในภาวะที่อยากขึ้นอีกแล้ว นึกถึงคำอาจารย์ทันที "บอกแล้วอ่าข้ามขั้น" ไม่ได้เดินฝึกติดเครื่องดันหลังไปกะร่มจนชิน อย่าเพิ่งคิดขึ้นบิน
จริงด้วยครับ ควารมรู้สึกที่มือซ้ายที่ประกอบไปด้วย นิ้วชี้กะก้อยบีบคันเร่ง กลางกะนางเกี่ยวคอนโทรล สายเอลากขึ้นมายังมีที่นิ้วโป้งอีก ไหนจะวิ่ง ไหนจะกำ โอ้ยยยย!!!
วันนี้นั่งรถกลับเงียบตลอดทาง โมโหตัวเองครับ โมโหที่ไม่มีสมาธิ โมโหที่มันไม่ง่ายเลยเว้ย โมโหที่อาจารย์สั่งสอนไม่จำ และสุดท้ายร่มดำอ่า


โดย ไพบูลย์ 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เป็นกำลังใจให้คุณ Joeyboy นะครับ อย่าไปกังวลมากครับเรื่องร่มจะเปื้อนเพราะว่ามันเลี่ยงแทบจะไม่ได้
มันเปื้อนก็เช็ดออกได้ครับ ดูแลไม่ให้ร่ม ไม่ให้สายขาดก็ใช้ได้แล้วครับ

เมื่อวาน first flight ไม่ได้ก็ไม่ต้องกังวลครับ ยังมีเวลาอีกเยอะ ท้องฟ้ามันไม่หนีไปไหนหรอกครับ เรื่องตื่นเต้นเป็นของธรรมดาครับ ขนาดบินมานานๆเวลาบินกับคนที่เพิ่งรู้จักหรือบินต่างถิ่นก็ยังตื่นเต้นเลยครับ

ตั้งสติไม่ต้องสนใจอย่างอื่นครับ ถ้าครูฝึกมีวิทยุให้ฟังก็ฟังครูฝึกครับตอนแรกๆ

คุณ Joeyboy มีความตั้งใจจริงที่น่าชื่นชม ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ


โดย ครูเอ๋ระยอง 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ไม่ต้องเครียด ทำตัวสบายๆครับคุณโจอี้บอย ไฟท์แรกเท่านั้นที่ยาก พอไฟท์ที่2 คุณจะมั่นใจมากขึ้น เวลาเทคออฟ พอร่มตั้งดีแล้ว เร่งเครื่อง วิ่งๆๆๆๆ แต่อย่าดึงคอลโทลลงมา เดี่ยวจะสตอล ให้ชูมือไว้ตลอด ที่สำคัญ ต้องเชื่อครูฝึกครับ ขอให้สมหวัง โชคดีครับ อ้อ ถ้า ผ่านมาระยองเอาเครื่องเอาร่มติดมาด้วย มาบินกันที่สนามระยอง กว้างใหญ่ ปลอดภัยดีครับ

โดย ศิษดาบหลอง 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
โชคดีแล้วคะคุณjoeboyที่ไม่เป็นอะไร ตอนนั้นอาจารย์สอนจนซึม
เข้ากระดูก บวกกับความอยากที่จะบิน ตั้งล่มจนสุดสนาม แบกเครื่อง
เร่งจนรู้ถึงแรงผลัก เหนื่อยสุดๆเลยคะ เครื่องหนัก30กิโลบวกล่มอีก
อะอาว!!! จารย์บอกลากลอยดีกว่า โอมันดีจริงๆ เลยรู้ว่าควรทำอะไร
ตอนไหนก่อนเท้าจะแตะพื้น ตอนนี้ถึงวัน first flight ตั้งล่มขึ้นมาสวย
ก็กำ100เลย วิ่งๆๆๆๆ จนลอย(อย่ากระโดดนั่งนะเดี๋ยวเจ็บ)ตั้งใจฝังคำ
ที่อาจารย์บอกทางวิทยุ บินจนใจเย็นก็ลงมา ขึ้นลงสวยไม่เจ็บคะ
ก็ขอให้คุณjoeboyมีความสุขในการบินนะ

โดย เขาน้อย31 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เอาว่าง่ายๆเลยนะโจ้คำแนะนำของพวกพี่ๆนักบินทุกคนดีทั้งนั้นนะ กลัวอะไรต้องเคลียรก่อนขึ้นฟ้าอย่าปล่อยความกลัวตามขึ้นฟ้าไปด้วย ทุกอย่างเริ่มที่เราสมาธิของเรากับคำสั่งของครู ถ้าเชื่อครูแล้วเจ็บต้องโทษครูและเช่นกันไม่ฟังครูแล้วเจ็บก็ต้องโทษตัวเองนะจ๊ะคุณโจ้น้องพี่(งง ซิถ้าใครหว่า...???)

โดย joeboy 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ขอบคุณนะครับพี่ๆ หงอยไปวันนี้ ความคิดที่ว่าเห็นเค้าทำกันง่ายๆเราก็ลำพองนึกว่าใครทำได้ฉันก็ทำได้ได้ออกไปจากใจแล้ว ตอนนี้มาตั้งสติดีๆใหม่ดีกว่า พรุ่งนี้จะลองอีกทีครับ อัตตาลดลงหวังว่าสมาธิจะมั่นคงขึ้น ตอนนี้ที่วิเคระห์กะอาจารย์ดูแล้ว มันคงเป็นความรู้สึกที่ขาดความเชื่อใจระหว่างร่ม,เครื่อง และตัวเองแล้วครับ ยอมรับเลยว่ากลัว กลัวจนลน กลัวฝีมือไม่ถึง กลัวสารพัด กลัวจน ไอ้ร่มก็ตั้งไปทาง ไอ้เครื่องก็เร่งไปทาง ไอ้คนก็เบลอไปทาง อาจารย์พูดกรอกหูฟังไม่ได้ยินสักคำ ร่มดีเครื่องดีอาจารย์ดี คิดดูดีๆแล้วผมว่าเมื่อวานผมว่าผมยังไม่กล้าบินขึ้นไปต่างหาก ตัวแปรสำคัญ
พรุ่งนี้ลองอีกครับ พรุ่งนี้ไม่ได้วันต่อไปก็เอาอีกครับ ไม่มีหันหลังถอยแล้วครับ (งานการยังไม่ตั้งใจขนาดนี้เยย)
"ต้องบินให้ได้โว้ย!!"

ใครมี fly me to the moon เอามาเปิดเป็นกำลังใจหน่อยได้ไหมครับ

โดย Jack PK 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
วันนี้บินไม่ได้ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมี ใจเย็นๆ
กายพร้อม ใจพร้อม อุปกรณ์พร้อม อากาศพร้อม
ค่อยว่ากันใหม่ครับ ลุ้นช่วยให้บินได้อยู่นะครับ

โดย แป๋ง 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ใจเย็นๆครับ เหตุการณ์หรือสถานะการณ์แบบคุณมือใหม่เจอกันทุกคนครับ รวมถึงผมด้วยครับทุกวันนี้เวลาขึ้นบินผมยังตื่นเต้นอยู่ทุกไฟลท์เลยครับ เอาใหม่นะครับ ใจเย็นๆ ก่อนบินทบทวนขั้นตอนให้ดีกับครูของคุณ แล้วแต่งตัวแบบใจเย็นๆช้าๆ แต่งตัวเสร็จลุกยืนทบทวนขั้นตอนตั้งร่มง่ายๆอีกครั้งเช่นท่า FOTRWARD ร่มเอียงซ้ายวิ่งซ้ายดึงขวา ร่มเอียงขวาวิ่งขวาดึงซ้าย เท้าต้องก้าวไปข้างหน้าตลอดเวลา ที่เหลือฟังครูรับรองบินขึ้นแน่นอน ขอให้โชคดีนะครับ


โดย thanuot 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ขอเล่าจากเหตุการณ์ที่ตัวเองประสบนะครับ
จากการตั้งร่มแล้ว ร่มไม่ตรงต้องแก้อาการร่มเอียงแล้วรีบเร่งเครื่องอย่างแรงจนเกิดแรงบิดของเครื่องมาก
แล้วก็........ล้มครับ
อันนี้สิสำคัญ เล่นประมาท (ยังรักษาไม่หายเลย) เล่นผาดแผลงในระดับที่ต่ำเกินไป
ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะไม่บินแบบนั้นแล้วคร้าบ........

โดย เปี๊ยก บางปะหัน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ถูกใจโดนใจกับคำว่า "ต้องบินให้ได้โว้ย" คำนี้แหละมันจะเกิดแรงบันดาลใจ และคนที่บินร่ม เกือบทุกคนบ้าๆบอๆ ทำ ที่เขาไม่ค่อยทำ เดินดินอยู่ดีๆ ก็เกิดอยากจะบินเหมือนนกบนฟ้า ไปฝืนธรรมชาติ ก่วาจะบินได้มันก็ยากหน่อยเพราะเราไม่ไช่นกแต่พอบินได้แล้วก็ไม่มีอะไรยากเลยเพียงแต่เรายังไม่เคยบิน คุณโจอี้ลองดูลูกนกที่มันหัดบินมันไม่ต่างกับคุณตอนนี้กว่ามันจะบินได้มันล้มลุกคลุกคลานไม่รู้ว่ากี่ครั้ง คนที่คิดจะบินส่วนใหญ่ใจเกินร้อยจนล้นทั้งนั้น อ้อและเวลาคนอื่นบินพยายามสังเกตุว่าเขาทำอย่างไร แบบไหนทุกคนเขาไม่ว่าหรอก เขาอยากให้ทุกคนที่อยากจะบินบินได้ทุกคน อยากให้มีนักบินมากๆๆๆทุกจังหวัดทุกที่ เวลาย้ายไปบินทุกที่จะได้มีเพื่อนบินเพราะร่มบินไม่ควรบินคนเดียว ดูอย่าง ดาบโบ้ บินเดินทางไปทุกที่มีแต่เสียงตอบรับ ไปเป็นกลุ่มก้อนมันสนุกดีและมีเพื่อนมาก


หายไป2-3วันไม่ได้หายไปไหนครับ หายไปฝึกที่ชลบุรีทุกวัน ตอนนี้เปลี่ยนแผนครับ เก็บความอยากfirstflightไว้ชั่วครู่ แล้วมาตั้งร่มเดินติดเครื่องไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วก็เริ่มวิ่งเหยาะๆ จนเข้าใจในความรู้สึกถึงตอนไหนที่กำลังจะเทคออฟ แรงที่มาจากการผลัก ไม่ใช่วิ่งจ้ำอ้าว เหนื่อยครับ ผมว่าพี่ๆทุกคนที่ผ่านมาคงเข้าใจ ผมแค่เข้าใจช้าไปหน่อยเอง ฮ่าๆ ความรู้สึกของการที่พอทุกอย่างมันเข้าที่สัมพันธ์กัน แล้วมันก็จะเกิดความนิ่มนวล เริ่มเข้ามาแทนที่ความตื่นเต้น และความลนลานที่จะเกิดต่อมาบนฟ้าก็เริ่มจางหายไป
นี่คือความตั้งใจที่อยากให้เป็นของจารย์โบ้เลยครับ มีอยู่หลายตอนที่เริ่มวิ่งเหยาะบีบคันเร่งไปจนเกิดแรงดึง ดึงผมลอยขึ้นไปหน่อยแล้ว ผมนี่เฮเลยครับ ใจนึงอยากจะกดส่งให้ลอยไปเลย แต่อีกใจก็คิดว่ากูควรจะทำอย่างงี้ให้ได้ทุกครั้งโดยไม่รู้สึกว่าต้องเฮต้องฮา เอาให้รู้สึกชินชาไปเลย แบบโอ๊ยเด็กๆไรเงี้ย เพราะอาจารย์เค้าทำให้ดูนะ เรียกว่าตั้งร่มแล้วก้าวขาแรกก็ขึ้นฟ้าไปเลย นี่คงเป็นสิ่งที่อาจารย์ทำให้เราดูแล้วให้เราไปรู้สึกเองเลยว่า ร่มต้องเป็นปีกของเรา เครื่องคือกล้ามเนื้อ ที่เหลืออยู่ที่ปัญญาแล้วละครับ ขอบคุณแรงใจจากลูกพี่ทุกคน ทุกคำตอบถูกนำมาจดจำหมดแล้วครับ มีประโยชน์จริงๆ (เชียร์กันขนาดนี้ บินไม่ได้ ผมขายrevolution21กะadventureM3เลหลังทิ้งแค่หมื่นเดียว)
ความรู้สึกตอนนี้ใกล้แล้วละครับ ใกล้แบบพร้อม ไม่ใช่ใกล้แบบใช้อารมณ์เหมือนในตอนแรก ฝนเอ๋ยอย่าเพิ่งโปรยลงมาเดี๋ยววิชาข้าจะลืมหมด วันนี้ก็ทีละ ตกแม่งหน้าหนาวเลย อดเล่นเลย เฮ้อ...


โดย หลาน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
คุณโจอี้ บินด้วยร่ม revolution21 ก็ต้องฝึกทักษะดีแน่ครับ เพราะทักษะไม่ดีมันขึ้นไม่ได้ เป็นร่มที่ต้องวิ่งไกลกว่าจะเทคออฟ ผิดกับร่มตัวอื่นที่เทคออฟเร็ว แต่ขึ้นไปแล้วมันจะเร็วกว่าตัวอื่น ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาถ้าจะบินเร็วก็ต้องวิ่งยาวและลงเร็ว เป็นธรรมชาติของร่ม revolution21 ง่ะ และขอเอาใจช่วยให้บินได้และปลอดภัยครับ อ้อเกือบลืม.. ขอให้ลงอย่างปลอดภัยด้วยนะครับ


โดย นักร่มบิน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เวลาที่เจ็บตัว สาเหตุที่พบบ่อยอันดับ๑ คือ อากาศนั่นเอง มีทั้งกด ยก และเหวี่ยง เครื่องบินดี นักบินเก่ง ไม่ต้องกลัวครับ


โดย นักบินรุ่นเก่า 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ด้วยความเคารพทุกๆท่านในเวบนี้ครับ ทำไม! ถึงไม่แนะนำให้คุณโจอี้เขาใช้ร่มที่เทฟออฟง่าย บินขึ้นง่าย ลงง่ายๆ อย่างเช่นร่ม Sting หรืออะไรก็ได้ครับที่มันง่ายกว่า revolution21 ผมเข้าใจว่า หลายๆ ท่านหวังดี แต่ถ้าจะดีกว่านี้ผมขอแนะนำคุณโจอี้หรือนักเรียนใหม่ทุกท่านให้ใช้ร่มที่ตั้งง่ายๆ หน่อยเหอะนะ(กลัวเจ็บตัว) ซื้อร่มมือสองที่บินช้า-ตั้งง่าย พอบินคล่องแล้วก็ขายร่มมือสองตัวนั้นไป(ขาดทุนนิดหน่อยแต่ปลอดภัยกับการฝึก) แล้วก็ค่อยเอาrevolution21 มาบินก็ไม่สายนี่ครับ

ผมไม่อยากได้ยินว่า "ฝึกร่มตัวนี้แล้วบินร่มตัวไหนๆ ก็ได้หมดแหละ" เพราะนั่นมันอดีตเมื่อ 7 ปีก่อนครับ

ปัจจุบันนะมันต้อง "อย่าเอาร่มตัวนี้เลย มันบินเร็ว นิ่ง ตัดอากาศได้ดีมากก็จริงแต่ยังไม่เหมาะกับมือใหม่อย่างคุณหรอก เชื่อผมเหอะ"


โดย นักบินรุ่นใหม่ 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ด้วยความเคารพทุกๆท่านในเวบนี้ครับ ทำไม! ถึงไม่แนะนำให้นักบินรุ่นเก่า อ่านสเปคร่ม และมาลองตั้งร่มrevolution21 ดูบ้างว่าตั้งง่ายกว่า ร่มที่แนะนำ
สเปค Revolution Size (m2) 21
PPG Weight Range 50 - 130
PG Weight Range 50 - 70
อย่ามองว่าร่มเล็ก จงมองที่สเปคร่มเป็นหลักว่าอยู่ในเกณฑ์เปล่า
ร่มทุกยี่ห้อดีทำให้บินได้อย่างปลอดภัย แต่อยู่ที่นักบินด้วยที่จะรู้จักใช้ร่มให้เป็นหรือเปล่า


โดย Jack PK 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
ผมเคยเห็นนักบินร่มใหม่หลายๆ ท่าน ใช้ร่มสตริงที่อยู่ในสเปค
Take off สวยครับ แต่พอตอนแลนดิ้ง
ก็นั่งเอาโครงกระแทกพื้น ไม่ยอมวิ่ง
บอกว่าเห็นร่มร่อนเร็วมากตกใจ ไม่กล้าวิ่งกลัวล้ม กลัวเจ็บ
บินแล้ว 4-5 ไฟล์ท ทุกไฟล์ทแลนดิ้งนั่งแลนดิ้งตลอด

หลายครั้งผมเห็นนักบินร่มใหม่
เฟิร์ทไฟร์ทด้วยร่ม XL รับโหลด 250 ก.ก.
ตอนแลนดิ้ง ร่มร่อนลงมาช้าๆเท้าค่อยๆแตะพื้น

ขอให้ห่วงเรื่องการแลนดิ้งด้วยนะครับ

โดย นักร่มบิน 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
เวลาเจ็บตัว สาเหตุอันดับที่ ๒ คือ ตอนแลนดิ้ง บาดเจ็บบริเวณขาทั้งสองข้าง อย่าลืมว่าขาคือ แลนดิ้งเกียร์ ไม่ต้องกลัวครับ ยืดขาเข้าไว้ และให้มีระยะวิ่ง สาเหตูอันดับ๓ ของการเจ็บตัว คือตอนเทคออฟครับ

คำตอบของตอนนี้คือ "เจ็บใจครับ" ที่ยังบินไม่ขึ้น ปีกยังไม่กล้าขายังไม่แข็ง เอาเทปที่ถ่ายไว้มาดูคือ อาการของคนที่ไม่กล้านั่นเอง ตอนซ้อมก็ดีไปหมด แต่พอเอาเข้าจริงๆ ขามันกลับไม่วิ่งซะอย่างนั้น
ความกลัวคงเป็นปัจจัยหลักสำหรับปัญหาเช่นนี้ ตอนจะขึ้นก็นึกว่าตัวเองวิ่งแล้วนา แต่พอดูเทปออกมากลับไม่กล้าวิ่งซะงั้น อยากจะให้อาจารยลากขึ้นไปซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่อาจารย์คงบอกว่าขึ้นเองไม่ได้ก็ไม่ต้องขึ้น
อืม...ยังไม่ถอยครับยังไม่ถอย รออากาศมาหลายวันแล้วเหมือนกัน
อ้อ เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาทีมสุสานร่มบิน(อิอิแอบตั้งเอง) ไปทัวร์กันมาที่กาจญบุรี (วีดีโอการกลิ้งของผมและทริปกจญคงหาดูได้ที่ลิ้งค์พี่จัมโบ้เร็วๆนี้) สนุกครับ ไปกันอย่างกะกองโจร ขับไล่กันไปเรื่อยๆเจอที่ไหนมีสนาม หรือไม่มีสนาม กองโจรสุสานร่มบินก็รีบลงไปเซ็ทร่มให้จารย์บินสำรวจกันไปเรื่อยๆตั้งแต่สนามในตัวเมือง(นึกว่าสร้างให้กีฬาร่มโดยเฉพาะ)ขอบคุณพี่อ้อดที่มาช่วยเซอร์วิสนะคร้าบ บริเวณนั้นก็มีพารามอเตอร์บังคับมาบินควงแข่งกะพี่จัมโบ้ด้วยพี่จัมโบ้แพ้ตรงที่ตีลังกาถอยหลังเหมือนร่มบังคับไม่ได้เท่านั้นเองอิอิ ที่แจ๋วสุดน่าจะเป็นสะพานข้ามแม่น้ำแควใหญ่(คนละอันกับสะพานดังนะ) เป็นสะพานข้ามไปสนามกอล์ฟนิจิโกะ มาถึงก็ตั้งกล้อง เซ็ทร่ม เทคออฟกลางสะพานเลย สวยมากครับ จนเลยเข้าไปถึงเขื่อนศรีนครินท์ เทคออฟกันที่ สนามหญ้าหน้ารีสอร์ท LAKE HEAVEN หลังเป็นภูเขาหน้าเป็นอ่างเก็บน้ำ สวยสุดๆ(ขอบคุณเจ้าของพี่หลุยมานะที่นี้ด้วยครับ) สนุกมากครับ ขนาดยังไม่ได้บินเองนะเนี่ย แต่รู้สึกว่าที่กาจญนี่โรเตอร์จะเพียบเลยครับพี่น้อง ภูเขาเล็กๆน้อยๆเต็มไปหมด ก็ไปเก็บประสพการณ์ครับ ยังไงวันหลังคงมีโอกาศไปเยี่ยมพี่ๆอีกหลายๆที่เลย
รอผมก่อนยังไม่ท้อครับ(แค่ปอดนิดๆสปอร์ทดีนะ)

โดย Kukoo 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
หายไปนานเลยนะคุณโจอี้บอย ว่าจะถามอยู่เหมือนกันว่าบินจนลืมเวปแล้วเหรอไม่เข้ามาทักทายเลย
เดี๋ยวก็บินได้เองครับ คนมันรักที่จะบินอยู่แล้ว

โดย บินไม่เก่งครับ 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
555555 ฟังป๋าโจอี้เล่ามาผมละดีใจ ที่ผมผ่านวันเวลานั้นมาได้ อย่าคิดมากครับตั้งใจไว้ว่าเราต้องบินให้ได้ แค่นั้นครับใหม่ๆ อย่าเพิ่งคิดเลี้ยงร่มก็ได้ครับ ชิงจังหวะเอาถ้าร่มเอียงก็เลิก ถ้ากระตุกร่มแล้วมันตั้งดี ก็ตายเป็นตายวะ! 5555555 ไปโล้ดดดดดด คนตัวเบา ผมเห็นอย่างมากก็เคล็ดครับ แต่ถ้าหุ่นเสี่ยพุงหนาหน่อยก็อาจมีหัก

โดย F22 1 ปี, 3 เดือน ที่แล้ว
คุณโจอี้ เฟริทไฟท์ไปรึยังครับ ตอนนี้บินไปกี่ไฟท์แล้วครับ

Views: 2567

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

Comment by NUNGNING on June 10, 2009 at 5:49pm
ลองอ่านดูแล้วน่าสนใจมากครับ เหมือนจะยากแต่ก็ไม่ง่าย ของมันต้องใช้ความพยายามอย่างสูงเลยทีเดียว
Comment by a pixel studio on June 8, 2009 at 6:34pm
น่าสนุกนะคะ ^_^

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service