โดย สมุดจด

บทความนี้ถูกตีพิมพ์จากเรื่องจริงของสังคมในสมัยข้าพเจ้ายังเยาวช์

เรียงความเรื่อง อาชีพที่ข้าพเจ้าใผ่ฝัน ส่งวันนี้ในคราบ (ป 2/2)

"เด็กๆ โตขึ้นอยากเป็นอะไร" เสียงดังจากรอยยิ้มของคูณคูรภาษาไทยแสนสวยที่พึ่งย้ายเขามาสอนในโรงเรียน

"วันนี้คุณครูจะให้นักเรียนเขียนเรียงความเรื่อง " แล้วคุณครูคนสวยก็หันหลังกลับไปหยิบช็อตที่เหลือในล่องกระดานดำ

อาชีพที่ข้าพเจ้าใผ่ฝัน เขียนพร้อมออกเสียงทีละตัว ส่งวันนี้ก่อนหมดคราบภาษาไทย ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเขียนรวมถึงข้าพเจ้า

ทั้งใดนั้น เพื่อนหญิงผู้นั่งหน้าข้าพเจ้าไปหลายแถวได้ยกมือขึ้น....

สุวิมล นักเรียนผู้มีการเรียนปานกลางยกมือขึ้น ถามว่า คุณครูขา แล้วอาชีพนี้มันมีอะไรบ้างค่ะ ?

ข้าพเจ้าเดาว่าเธอแกล้งยกมือถามคุณครูเพื่อนเอาใจว่าเป็นเด็กขยันเรียน.....

คุณครู นิ่งสักพัก แล้วพูดว่า อาชีพนี้มันมีหลายอย่าง (คุณครูยกตัวอย่างมาพอสมควรซึ่งข้าพเจ้าจำไม่ได้)

และประโยคสุดท้าย คุณครูบอกว่าเด็กๆโตขึ้นหนูก็รู้เอง...................

ทันใดนั้นไอ้ตู่เพื่อนรวมโต๊ะของข้าพเจ้าก็เอาเกมส์กดมาโชว์ทำให้ข้าพเจ้านั่งดูมันเล่นจนหมดวิชา

ข้าพเจ้ากับตู่เพื่อนที่เป็นที่รักทำงานไม่เสร็จ โชคดีที่ข้าพเจ้าเขียนคำนำเสร็จแล้วจึงพอดีส่ง

เช้าของอีกวันในคราบวิชาภาษาไทยคุณครูเรียก ดช.(ข้าพเจ้า) และ ด.ช. ตู่ มาตีโชว์หน้าชั้นเรียน

ลงโทดที่เขียนเรียกความไม่เสร็จ คุณครู ถามว่าทำไม ถึงไม่ทำ ข้าพเจ้าเงียบด้วยความกลัว แต่ ตู้ ตะโกนบอกคุณครูว่า

"ผมเขียนไม่ได้เพราะผมยังไม่โตครับ" ตู่โดนอีกทีนึง ข้าพเจ้ายังเงียบเพราะความกลัว เสียงกระซิบเล็กๆออกจากปากเพื่อนในห้องง

วันนั้นตู่โดนเพื่อนๆล่อว่า ไอ้เด็กอมมือๆๆๆๆ ข้าพเจ้าหัวเราะและก็เอากับเขาไปด้วย

วันนี้เราขอโทษนะตู่ นายพูดถูกวันนั้นเรายังเขียนไม่ได้หรอกเพราะ คุณครูบอกว่า "เด็กๆโตขึ้นหนูก็รู้เอง"

คำถามนี้มันยังไม่มีคำตอบจนกระทั้ง ก่อนที่จะ เอนทรานซ์..............................................

ขอบคุณสุวิมล อย่างน้อย คำถามนั้น มันก็มีความหมาย สำหรับความจริงที่จะได้รับก่อนรู้ว่าอาชีพในโลกมีอะไรบ้าง

ขอบคุณห้อง 2/2 หวังว่าโต๊ะไม้ที่ข้าพเจ้าแอบแกะสลัก บอกเธอ คนที่นั้งหน้าห้องได้รู้บ้างว่า แอบชอบนะ

555+ แด่ อดีต 2/2