ชื่อผลงาน : อนุสาวรีย์แห่งความรัก
เทคนิค : สีน้ำ สีอะคริลิคบนกระดาษ






“อนุสาวรีย์แห่งความรัก”


มนุษย์เรานี่ก็แปลกนะ- -คุณว่าไหม?
ไร้มลทินใดใดในคราแรกที่ถือกำเนิด
สดใส น่ารัก อบอวล ล้วนถูกเอ็นดู
แต่พอเติบโต พบเจอสังคม โอ- -รุมล้อม
ความหอมของกลิ่นบริสุทธิ์สดใส- -กลับเลือนลง...

รู้อยู่- -มิใช่ทุกคนที่ถูกกลุ้มรุม จนต้องแปรสภาพทั้งทางกายหรือใจ
รู้อยู่- -บางคนยังคงความน่ารัก น่าเอ็นดู จวบจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต
เขาทำเช่นนั้นได้อย่างไร- -คุณว่าไหม?...

ดีเนาะ- -อยากให้ทุกๆคนเป็นแบบนั้นจัง...

เขา-เธอผู้นั้น คงมีแต่ความสุข ความอิ่มเอม แผ่ออกมาจนรับรู้และรู้สึกได้ ในยามที่เข้าใกล้
เขา-เธอผู้นั้น คงมีจิตใจอันผ่องแผ้ว น่านับถือ
เขา-เธอผู้นั้น คงถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี
เขา-เธอผู้นั้น คงมีบุพการีที่เข้าใจในชีวิต เข้าใจในโลก เข้าใจในสรรพสิ่ง
โอ- -เขา-เธอผู้นั้น ช่างมีบุญยิ่ง ที่ได้เกิดมาภายใต้การดูแลอันเป็นไปในเชิงบวก...

ดีเนาะ- -อยากให้ทุกๆคนที่เกิดมา มีบุพการีแบบนั้นจัง...

แต่- -ความจริงก็คือความจริง
โลกใบงาม โลกใบนี้ มิใช่โลกแห่งอุดมคติ- -คุณว่าไหม?
รอยยิ้มและน้ำตา เท่าเทียมกันทุกตัวคน
สุขและทุกข์ มิมีใครที่จะหลีกหนีหรือหลบได้พ้น
นี่คือความเป็นคน นี่คือความจริง...

แต่- -ถ้าหากฉันทำได้ ฉันก็อยากที่จะเห็นโลกแห่งอุดมคติงาม
ฉันฝัน ฉันหวัง ฉันวางแผนก่อการ
ฉันอยากที่จะสร้างอนุสาวรีย์แห่งความรัก
โดยให้ทุกๆคนเข้ามาร่วมถืออิฐ แบกปูน ก่อเพิ่มพูนอนุสาวรีย์หลัก
แบ่งปันรอยยิ้ม ความสุข และความรัก แล้วลงมือก่อสร้างไปด้วยกัน...

มาสิจ๊ะ มาช่วยกันออกแบบ
ไม่ต้องเขินอาย และได้โปรดเถิด อย่ามาทำใจแคบ
การออกแบบอนุสาวรีย์- -ต้องการความรัก...

อยากให้ใหญ่สักแค่ไหนล่ะ?
สีสันอยากได้แบบไหนกันนะ?
เอาล่ะ- -เรามาช่วยเหลือกัน...

ขอบคุณนะ สำหรับน้ำใจ
แม้จะเหนื่อยหน่อย อย่าท้อล่ะ มุ่งสร้างไป
ขอบคุณในน้ำดื่มเย็นชื่นฤทัย- -ยามที่เหนื่อยแรง...

โอ- -เธอเห็นไหมจ๊ะ เห็นไหม?
อนุสาวรีย์เริ่มเป็นรูปร่างแล้ว - -นั่นไง
อนุสาวรีย์ที่สร้างด้วยหัวใจของผองเรา...

น้ำตาปนรอยยิ้มแห่งความปิติ
มันต้องช่วยเหลือกันให้ได้อย่างนี้สิ
อนุสาวรีย์แห่งความรัก- -เสร็จสมบูรณ์...

เธอเห็นไหม เธอเห็นหรือยังจ๊ะ?
มันช่างงดงามและยิ่งใหญ่เหลือเกินนะ
หากใช้เพียงตามอง คงไม่เห็นหรอกจ้ะ- -ต้องใช้หัวใจดู...

มนุษย์เรานี่ก็แปลกนะ- -คุณว่าไหม?
สามัคคีล้วนทำได้ง่ายดาย แต่กลับทำเป็นเมิน
พอสัมพันธ์วิกฤติเกิด ลำบากเหลือเกิน- -ค่อยค้นหากัน...


ฉันเชื่อเสมอมา และด้วยความบริสุทธิ์ใจ
มนุษย์เราหากมองเห็นอนุสาวรีย์แห่งความรักได้
การเชือดเฉือน แก่งแย่ง เอาเปรียบ แตกแยก สงคราม เลือดและน้ำตา- -คงจบลง...

ไม่เป็นไร- -แม้เวลาจะย้อนหวนกลับมาไม่ได้
แต่นี้ต่อไปขอจงแน่นหนัก
ขอให้ทุกคนจงมีแต่มีความรัก
มีแต่ความสุข
มอบให้กันในแต่สิ่งที่ดี
ขอให้ทุกคนมีอนุสาวรีย์แห่งความรัก- -อยู่ในหัวใจ...



***************************************************