ตัวจริง
มาทีมงานทุกคนมาฉลองกัน “วันนี้เสี่ยเลี้ยงเอง ไปกินอะไรกันดี” เสี่ยจอมถาม ชมตอบ “บุฟเฟ่
อาหารญี่ปุ่นมั้ยครับ ทุกคนว่าไง” “ดีค่ะ “แฟงตอบ “ไปกัน” เสี่ยจอมย้ำ

ในร้านบุฟเฟ่แห่งหนึ่ง ทั้ง 6 คนทานกันอย่างอร่อย เสี่ยจอมถามนพว่า “เป็นไง พอตัดต่อได้มั้ย”
นพตอบ “ได้ครับ ไม่น่ามีปัญหา” “แล้วพร เช็คเสียงเรียบร้อย ให้ไฟล์นพไปยัง” เสี่ยจอมถาม “ส่งให้
แล้วค่ะ” พรตอบ “เรียบร้อยนะ” นพและพรตอบพร้อมกัน “เรียบร้อย” “ถ้าอย่างนั้นอีกกี่วันตัดเสร็จ
หละ นพตอบขอซัก 10 วันนะครับ” “แล้วเพลงประกอบพรให้นพหรือยัง” “ให้แล้วค่ะ” พรตอบ “ดีๆ
ใครอยากเติมอะไรในเรื่องอีกมั้ย” เสี่ยจอมถาม ทุกคนส่ายหน้า “อิ่มกันหรือยัง ไปคาราโอเคะ
ต่อมั้ย” เสี่ยจอมถาม “ไปค่า” แตงตอบ แฟงมองหน้า เสี่ยถาม “มีใครไปบ้าง” แตงยกมือคนเดียว
แล้วค่อยๆ เอามือลง หลังจากมองคนอื่นๆ เสี่ยจอมพูด “งั้นอิ่มเมื่อไหร่ค่อยกลับบ้านแล้วกัน”

นพนั่งคิดถึงภาพเมื่อวันปิดกล้องขณะเขานั่งหน้าเครื่องตัดต่อ ขณะแข่งว่ายน้ำในคลอง แฟงว่าย
น้ำนำหน้าเด็กผู้ชาย แต่แฟงเกิดเป็นตะคริวที่ขา แฟงจมลง กลุ่มเด็กผู้ชายว่ายผ่านไปมีแต่นพที่
ว่ายตามมาเห็นแฟงยื่นมือขึ้นมาตะกายน้ำ นพว่ายดำลงไป ช่วยแฟง แฟงตกใจ กดหัวนพหลายที
แต่นพก็ยังว่ายลากแฟงมาที่ริมฝั่งคลองได้ แฟงตกใจ นพช่วยนวดขาแฟง แฟงขอบคุณนพ ทั้งคู่เริ่ม
สนิทกันหลังจากวันนั้น

แฟงเป็นเด็กสาวตัวโต กว่าเด็กๆ ผู้ชายในห้อง นพ เด็กชายตัวเล็กๆ ผอม ไม่กล้าแสดงออก ในชั้น
เรียน ครูชลิต ให้นักเรียนออกไปพูดหน้าชั้นคนละ 1 นาที เพื่อแสดงให้เพื่อนๆ รู้จักตัวตนที่แท้จริง
ของทุกคน โดยครูชลิตให้นักเรียนยืนขึ้นและกล่าวคำปฏิญาณว่า “ข้าพเจ้าจะไม่พูดเท็จในวันนี้”

แฟงได้พูดเป็นคนแรก แฟงเล่า “แฟงอยากไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ พ่อของแฟงทำเรื่องย้ายเข้า
กรุงเทพฯ ซึ่งถ้าย้ายได้ แฟงจะได้ไปเรียนในกรุงเทพฯ เพื่อนๆ ปรบมือให้

นพพูดเป็นคนต่อมา นพบอกว่า “นพต้องอยู่ทำสวนช่วยครอบครัวและคิดว่าจะเรียนต่อที่โรงเรียน
มัธยมประจำจังหวัด และถ้าจะต้องเลือกเรียนในมหาวิทยาลัย นพคงเลือกเรียนเกี่ยวกับเกษตร

ภาพในวันที่นพเรียนจบเกษตร พ่อแม่และคนงานพากันมาฉลองกับนพ

นพกลับมาบ้าน ช่วยคนงานทำอุปกรณ์การเกษตรใหม่ๆ เครื่องให้น้ำต้นไม้ เครื่องคัดผลไม้ที่หวาน
จัด เครื่องพ่นน้ำ เครื่องบรรจุกล่อง นพเป็นคนค้นคิดร่วมกับคนงานในสวน ผลไม้ของนพในกล่อง
ถูกยกขึ้นด้วยสายพานขึ้นของที่นพทำขึ้น รถบรรทุกรับกล่องผลไม้อย่างง่ายดาย รถวิ่งขนของไป
ท่าเรือเพื่อส่งไปขึ้นเรือ

รถวิ่งผ่านกองถ่ายโฆษณา แฟง นางเอกดัง เล่นเป็นพรีเซ็นเตอร์แชมพู ภาพในแฟรม แฟงพูดถึง
แชมพู แฟงแสดงได้ดี เมื่อถ่ายโฆษณาจบ แฟงใหว้ผู้กำกับและเจ้าของสินค้า

ที่บ้านแฟงล้มตัวลงนอนเกาหัว และเข้าห้องน้ำไป แฟงหยิบแชมพูมาใส่มือเป็นแชมพูยี่ห้ออื่นที่แฟง
ไม่ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ แฟงสระผมอาบน้ำและใส่เสื้อผ้าออกมา นอนดูทีวี แฟงเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
และหลับไป

แฟงและนพไปขี่รถจักรยานเล่นด้วยกัน แฟงขี่รถแบบผู้หญิง นพขี่รถ BMX ในสวนของครอบครัว
นพ แฟงและนพนั่งพัก นพเปิดกระเป๋าหยิบน้ำดื่มยื่นให้แฟง และชวนแฟงกิน องุ่นสดๆ จากไร่ แฟง
กินอย่างอร่อย พ่อนพเดินผ่านไป และถามว่า “ใกล้เวลาทานข้าวแล้วไปรีบกลับไปทานข้าวกัน หนู
แฟงอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะเดี๋ยวกินเสร็จแล้วลุงขับรถไปส่ง”

ที่โต๊ะอาหาร แม่นพเอาอาหารมาวางบนโต๊ะ แต่ละอย่างน่าทานมากๆ สลัดผักสีสวยๆ ซี่โครงหมู
ผัดเปรียวหวาน ปลาราดพริก ปลาอินทรีย์ทอดน้ำปลา แฟงกินข้าวพร้อมครอบครัวนพ

พ่อนพขับรถไปส่งแฟงถึงบ้าน พ่อนพยกจักรยานลงพื้นและเข็นรถเข้าบ้าน แม่แฟงออกมาทักทาย
พ่อนพอย่างเกรงใจ พ่อนพบอก “ไม่เป็นไร เด็กๆ ก็ต้องกินต้องสนุกแบบนี้ ว่างๆ มาเที่ยวอีกนะหนู
แฟง” นพสวัสดีลาแม่แฟง

บนที่นอนแฟงเล่า “วันนี้แฟงแอบกินองุ่นสดๆ จากต้นมันหวานฉ่ำอร่อยมาก” แล้วจึงหลับไป

เช้าแฟงตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงโทรศัพท์ดัง ผู้จัดการส่วนตัวของแฟงโทรมาให่รีบแต่งตัวออกไปตาม
แผนที่ นัดลูกค้าไว้ แฟงรีบขับรถไป ถนนยามตี 5 ครึ่ง ฟ้าเริ่มสว่าง แฟงมาถึงโรงถ่าย 6 โมงตรง
ผู้จัดการเดินออกมารับ แฟงเข้าไปห้องแต่งหน้า

ในฉากแฟงแสดงเป็นนักสืบสาว สืบหาที่มาของสินค้าผลไม้ แฟงเอาภาพกล่องผลไม้ขึ้นบนหัวเรื่อง
สืบค้นในคอมพิวเตอร์และพบว่า สินค้ามาจากสวนที่ประจวบคิรีขันท์ แฟงรีบขึ้น ฮ. ไปที่สวนแห่ง
นั้น ในสวน ชาวสวนกำลังบรรจุผลไม้ลงกล่อง ฮ.ลงที่ลานจอด แฟงรีบลงไปและเอาตัวอย่างองุ่นให้
เจ้าของสวนลองทาน แฟงถามว่า “องุ่นพวงนี้มาจากสวนนี้ใช่มั้ย” พ่อนพเจ้าของสวนตอบว่า “ใช่”
แฟงขอซื้อไปและรีบขึ้นฮ.กลับไป ในรัฐสภา แฟงเดินถือกล่ององุ่นเข้าไปในห้องนายก
ภาพนายกนั่งเด็ดองุ่นเข้าปากและเซ็นต์สัญญา ขึ้นโลโก้ องุ่น 9 Gate ภาพจากจอ TV

นพปรบมือให้ ตัวแทนจากเอเจนซี่ และพูด “ผมขอนัดส่วนตัวกับแฟงได้มั้ย” ผู้จัดการส่วนตัวของ
แฟง ไม่ตอบตกลง บอกผมจะลองดูตารางนัดแล้วโทรไปบอกนะครับ” เขาเก็บนามบัตรนพไว้

แฟงนอนหลับบนเตียง มีแสงจากทีวี ในโรงเรียนที่โต๊ะอาหาร โต้งล้อว่า “แฟงใจง่าย แค่องุ่นพวง
เดียวก็ไปนอนบ้านนพแล้ว” แฟงลุกขึ้นลากคอโต้งออกจากโต๊ะและถามโต้งว่า จะหยุดพูดไหม โต้ง
ก็พูดต่อ “แฟงใจง่าย” แฟงจึงชกโต้งที่ปากจนโต้งเอามือปิดปาก “เลือด”โต้งอุธาน โต้งก็จะชกแฟง
แฟงปัดหมัดโต้งและใช้สันมือฟันที่ท้ายทอยโต้ง โต้งหน้าทิ่มลงพื้น

แฟงโดนครูตีและยืนนอกห้อง โต้งถูกครูสั่งให้ไปห้องพยาบาล ในห้องนพเป็นห่วงแฟงจึงเอา
กระดาษปาหลังครู ครูถามว่า “ใครปา” นพยกมือ ครูเรียกนพไปหวด 1 ทีและให้ไปยืนนอกห้อง
นพไปยืนข้างแฟงและยิ้มให้

ผู้จัดการแฟงถือนามบัตรนพในมือและโทรไป “นพบอกขอเชิญแฟงไปงานเลี้ยงเปิดตัวองุ่นพันธ์
ใหม่” ผู้จัดการแฟงตอบตกลง แฟงและผู้จัดการลงจากรถเดินเข้าในสวนเกษตรของพ่อนพ มีพ่อนพ
รออยู่นพเดินออกมาต้อนรับและพูดชวนแฟง “ไปขี่จักรยานเล่นในสวนมั้ย” แฟงมองหน้าผู้จัดการ
และบอก “ไปค่ะ”

นพและแฟงขี่รถลงเนินในสวนองุ่น แฟงถามนพว่า “ทำสวนมาตลอดหรือ” นพตอบว่า “ตลอด นพ
บอก “เจอแล้ว” นพหยุดรถ

แฟงและนพเดินเข้าไปในสวน นพบอก “ต้นนี้ไง ต้นที่เมื่อก่อนเรามาเก็บกินกะต้น มาวันนี้ขอซัก
พวงนะ” นพเก็บองุ่นให้แฟงและเอาน้ำที่รถจักรยานมาล้างให้ นพยื่นพวงองุ่นให้แฟง ถามแฟงว่า

“ทำงานมีความสุขดีมั้ย” แฟงตอบ “ก็สนุกดี” นพบอกว่า “ที่นี่นพชีวิตราบเรียบ ช่วงนี้สนุก
ที่สุด เป็นช่วงเก็บเกี่ยว พวกนี้อีก 3 วันก็ส่งถึงมือลูกค้า แฟงมีแฟนแล้วหรือยัง” แฟงมองหน้านพ
และบอกว่า “ก็มีดูๆกันอยู่บ้าง แต่ยังไม่มีใครที่แฟงจริงจัง แล้วนพหล่ะ” นพบอก “ยังไม่มี” นพบอก
ว่า “พอได้ดูโฆษณาก็คิดถึงต้นนี้เลยที่เราเคยมาเก็บกินตอนเด็กๆ” นพจับมือแฟง “เรามาลองคบ
กันดูมั้ย ถ้าแฟงว่างมาค้างที่นี่ได้ นพสร้างบ้านไว้ ขี่รถไปดูกัน”

นพและแฟงเดินเข้าในบ้านแฟงบอกนพว่า “บ้านยังใหม่อยู่เลย” นพบอก “เพิ่งสร้าง” แฟงมองหน้า
แล้วถามว่าหลังจากทำโฆษณาหรือ นพพยักหน้า แฟง จับมือนพ “นพนี่จริงจังไปหรือเปล่า” นพ
บอกว่า “เราเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อีกไม่นานเราก็จะมีครอบครัว บ้านนี้สร้างไว้ให้แฟงมาพัก แฟงมา
ได้ทุกเวลาเลย” แฟงมองหน้านพแล้วมองพื้น

บนโต๊ะอาหาร พ่อแม่นพ แฟงและผู้จัดการ คนงานในสวน ทั้งโต๊ะร่วม 15 คน คุยกันอย่าง
สนุกสนาน คนงานคนหนึ่งถามว่า “ใช่แฟง เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่มาขี่รถเล่นเมื่อก่อนหรือเปล่า”
แฟงตอบว่า”ใช่ค่ะ” และหันไปมองหน้านพ นพถามแฟงว่า “สัปดาห์หน้ามีงาน
ประกวดองุ่น แฟงมาเที่ยวซิเดี๋ยวนพพาเที่ยวเอง “แฟงมองหน้าผู้จัดการ ผู้จัดการยกมือถือขึ้นมา
ตรวจดูวันนัดต่างๆ “วันอาทิตย์และวันจันทร์ว่างพอดี” แฟงบอกว่า “ลงไว้ว่ามางานประกวดองุ่น
แล้วกัน” แฟงถามว่า “มาค้างได้มั้ย เราจะพาพ่อแม่มาด้วย” พ่อนพบอก “ยินดี หนูแฟงจะได้พักใน
บ้านหลังใหม่นพพาไปดูหรือยัง” แฟงตอบ “ไปดูแล้วค่ะ” “ชอบมั้ย” พ่อนพถาม “ชอบมากค่ะ” พ่อ
นพยิ้มให้แฟงและบอก “ดื่ม สำหรับวันดีๆ สมัยเด็ก” คนในวงก็พูดพร้อมกัน “สำหรับวันดีๆ สมัย
เด็ก ชนแก้ว”

ในห้องคาราโอเคะของเอก ชนแก้ว เอกยกแก้วชน สาวๆ ในร้านยกแก้วชน เอกหันไปดื่ม วางแก้ว
แล้วกอดเด็กสาวทั้ง 2 ข้าง เอกหอมแก้มคนหนึ่งและหันไปหอมแก้มอีกคนหนึ่ง เอกประชุมกับเอ
เจนซี่โฆษณา เสนอให้ทำหนังโฆษณาบ้าน โดยเสนอให้เอา แฟงมาเล่นเป็นนางเอก ที่ต้องว่ายน้ำ
ในสระน้ำของหมู่บ้านและให้เอาฉลามนุกมาเป็นการ์ดข้างสระและกระโดดลงไปช่วยแฟง เอกเซ็นต์
เอกสารตกลง

วันถ่ายทำโฆษณาเอกมาดูการถ่ายทำและคอยดูแลแฟงและเมื่อแฟงขึ้นจากน้ำ เอกเอาเสื้อคลุม
ไปคลุมให้แฟง และชวนแฟงทานอาหารเย็น ที่ชั้นสูงสุดของตึกแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เอกและแฟง
ทานอาหารมองเห็นทิวทัศน์ของกรุงเทพยามค่ำ เอกเอาใจแฟงสารพัด แฟงแอบกดมือถือ ไม่นาน
ผู้จัดการก็เข้ามาช่วยแฟงออกจากร้านไป เอกจ่ายเงินและเดินไปส่ง เมื่อส่งแฟงเสร็จ

เอกไปคาราโอเคะต่อ เอกเมากับสาวๆ ในห้องนั้น เช้าเอกหลับอยู่บนเตียง มีเสียงโทรศัพท์มาปลุก
เอกงัวเงียและตอบไปว่า “ยังไง” พรโทรมาจากธนาคารแห่งหนึ่ง พรถามเอกว่า “ตกลงจะส่งเงินคืน
ธนาคารภายในสัปดาห์หน้าได้มั้ย” เอกบอก “จะพยายาม” และวางหูไป

สายวันนั้น แฟงตื้นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเบื่อ แฟงลงไปเดินเล่นออกกำลังกาย จ่ายตลาด แฟงโทร
ถามนพว่า “มาเที่ยวกรุงเทพฯ ได้มั้ย แฟงจะทำอาหารเลี้ยง วันนี้เลยนะ” นพตอบ “ตกลง” ทั้งๆที่ มี
งานเต็มไปหมด นพสั่งคนงานให้ทำตามที่เคยและรีบขับรถออกไปหาแฟง

ที่ห้องแฟง แฟงในชุดทำครัวเตรียมอาหารอยู่ มีเสียงกดกริ่ง “ใครค่ะ” นพตอบ “เอาองุ่นมาส่งครับ”
แฟงเปิดให้นพเข้ามา “มาก็ดีแล้วล้างมือช่วยทำอาหารหน่อย” แฟงลากนพไปที่ครัว นพช่วยแฟง
หยิบนั่นจับนี่วุ่นไปหมด และนพก็แทบจะทำให้แฟงทานทั้งหมด “ไหนว่าจะทำอาหารเลี้ยงผมไง
กลายเป็นผมทำให้แฟงกิน อร่อยมั้ย” “ค่ะ” แฟงตอบ “แน่อยู่แล้ว ผีมือผม” แฟงมองหน้านพ แล้ว
ถามว่า “ถ้านพว่าง มาทำอาหารให้แฟงทุกวันได้มั้ย”

นพลุกขึ้นและเอาทิชชูเช็ดปากแฟง ก่อนจะจูบแฟง แทนคำตอบ แฟงปัดป้องนพและบอกว่า
“เอาไว้เราทำให้ถูกพิธีดีกว่า นะนพนะ” นพหน้าเซ็งๆ แต่ก็พูด “ตกลง”

วันงานประกวดองุ่น แฟงและนพมาเดินเที่ยวงาน “เหมือนงานวัดเลย” แฟงบอก มีของเล่นแบบ
งานวัด มีชิงช้าสวรรค์ มียิงปืน ปาลูกดอก ช้อนปลา สาวน้อยตกน้ำ นพและแฟงผลัดกันปาลูกบอล
แฟงปาไม่โดนเลย นพปาโดนทุกลูก แฟงหัวเราะ เดินกินสายไหม

ที่บ้านนพพ่อนพคุยกับพ่อแฟงแม่นพช่วยพูดให้แม่แฟงตกลงและดูวันเหมาะสม แฟงและนพเดิน
เข้ามา แม่แฟงบอกว่า “หมั้นกันได้แล้วนะ พ่อแม่ตกลงกันแล้ว” แฟงทำหน้างงและมองหน้านพ นพ
ถามพ่อ “จริงเหรอ” พ่อบอก “จริง” นพมองหน้าแฟงและยิ้ม แฟงอายหลบตา

ภาพงานแต่งงานของทั้งคู่ในบ้านที่นพสร้างไว้ในสวนองุ่น นพรับหน้าที่เป็นผู้จัดการให้แฟง แต่นพก็
มีงานในสวนมากมายต้องดูแล แฟงและนพสนุกกับการขี่จักรยานชมสวนองุ่น เสียง คัท ปิดกล้อง
ได้ นพและแฟงและทีมงานฉลองกันในบ้านนั้นเอง

ที่คอนโดแฟง มีภาพแฟงในกล้อง DV ของตึกที่ ห่างออกมา แฟงเดินมานั่งโต๊ะ นั่งดื่มกาแฟ
นพซูมเช้าใกล้เธออีก หน้าเธอเต็มๆ แต่มือนพสั่น นพหยุดบันทึกเดินกลับไป ที่โต๊ะผม หยิบ
ขาตั้งกล้องขึ้นเล็งไปที่แฟง นพปิดมู่ลี่ทุกบาน แต่ยังส่องกล้องไปที่แฟง นพนั่งทำงานไม่ได้มองภาพ
ในกล้อง

มีคนที่หน้าประตูห้องแฟง แฟงเปิดประตูให้เอกเดินเข้ามา เอกถือปืนและระเบิดไปจ่อหัว
แฟง แตงเดินออกมา เอกจับไหล่แตงเข้ามาและล็อคคอแตงไว้

นพนั่ง กล้องก็ยังส่องไปที่หน้าแฟงและบันทึกภาพไว้ นพละสายตาจากงานนพ มองไปที่กล้อง
ประตูห้องเพิ่งปิดไป ตาของแฟงมี น้ำตาใหลออกมา ทำไมนพคิดในใจ นพพยายามคิด มือแฟง
ถือภาพใบหนึ่ง แฟงร้องไห้ นพบันทึกภาพไว้ตลอด จนเช้าก็ยังไม่เต็มกล้อง

แฟงรับโทรศัพท์ หน้าตาแฟงเป็นกังวล ซักพักแฟงร้องไห้ อะไรกันนี่ผมมาเจอสาวสวย
แสนเศร้าหรือเนี่ย นพดูแฟงต่อ นพละสายตา ปิดกล้อง

ตานพมองไปเห็นรถตู้ วิ่งเข้าไปในตึกแฟง แฟงสีหน้าหวาดกลัว นพเริ่มรู้สึกไม่ดี มันเกิดอะไรขึ้น
ซักพักนพเห็นรถตู้วิ่งออกไป นพรีบบันทึกภาพไว้ให้เห็นทะเบียน นพรีบโทรหาแฟง แฟงครับนพ
เห็นอะไรแปลกๆ ในห้องแฟง มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า แฟงสวนมาว่าอย่ายุ่งและวางสายลง แฟง
เขียนอะไรบนโต๊ะ และแปะกระดาษบนกระจกห้องเธอ

นพซูมไปอ่านข้อความ “มีการดักฟังและมีระเบิดในตึกนี้ คนร้ายต้องการเพียงเงินและจะปล่อยตัว
คนทั้งตึกภายหลังจาก 18.00 น. วันนี้ ระเบิดพร้อมระเบิด หากต้องการช่วยพยายามอยู่เฉยๆ
ขอบคุณค่ะ” นพโบกมือให้แฟง แฟงแบมือโบกให้นพ แฟงร้องไห้อีกแล้ว แฟงดึงกระดาษออก
ซักพักทุกอย่างเงียบเชียบ นพส่องกล้องไปที่ห้องแฟง ซูมเข้า บันทึกหน้าแต่ละคน ในตึก
นพโทรไปเล่าเรื่องให้ตำรวจฟัง เรื่องทั้งหมดที่นพเห็นมาและที่แฟงบอกนพ

ซักพักตำรวจนอกเครื่องแบบค่อยๆ ทยอยเข้ามาขึ้นรถเมลล์มาบ้างเดินมา บ้างเดินเข้า
ไปในตึกแฟงบ้าง ชมหัวหน้าหน่วยกู้ระเบิดมาคุยกับนพที่ห้องเล่าเรื่องให้ละเอียดครับ
นพรีบเล่าเรื่องและเปิดภาพให้ดูทะเบียนรถ กระดาษที่แฟงเขียน

ชมหัวหน้าทีมโทรหาลูกน้องให้ปิดวิทยุกันคลื่นแทรกแล้วระเบิดทำงาน ชมบอกให้นพบอกแฟง นพ
โทรหาแฟงบอก “ตำรวจกำลังเข้าไป ทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

นพบันทึกภาพอย่างเงียบๆ ต่อไป เจ้าหน้าที่ก็ที่ทำหน้าที่อย่างเงียบเชียบ ซักพักตำรวจหลบกล้อง
ที่มุมตึกเข้าไปได้พร้อมกับเข้าไปห้อง รปภ.ทำภาพซ้ำและส่งเข้าระบบทำให้ภาพทั่วทั้งตึกเป็นภาพ
ปกติ เมื่อภาพใช้ได้ตำรวจค่อยๆ ย้ายคนออกจากตึกทางด้านหลัง
นพส่องกล้องหาคนในคอนโดมีแต่เจ้าหน้าที่คนเดียวใส่ชุดกันระเบิด ไปนั่งหน้าตู้ๆ หนึ่ง นพ
บันทึกภาพไปเรื่อยๆ ซักพัก ภาพที่นพเห็น ระเบิดสนั่นหวั่นไหวเจ้าหน้าที่กู้ระเบิดตัว
ปลิวออกจากตึก ชั้น 7 กระจกแตกออก นพมองเห็นภาพหลบลงใต้โต๊ะ กระจกปลิวมาเกือบ
ถึงหน้าต่างห้องนพ เสียงหวีดร้อง ดังทั่วไปหมด กล้องนพ ตัวนพ ยังอยู่ดี

ชมหัวหน้าทีมกู้ระเบิดน้ำตาซึมมือกำวิทยุในมือจนแตก กระจกปลิวหายไปทั้งชั้น
ด้านล่างมีศพเจ้าหน้าที่ 1 คน เศษกระจกทำเอารถที่อยู่ด้านล่างเสียหายไปหลายคัน
ทุกอย่างเงียบเชียบ มีเสียงโทรศัพท์ดังมา ห้องนพชมหัวหน้าทีมรีบรับ เขาโบกมือบอกลูกน้อง
ลูกน้องบันทึกเสียงที่หูฟัง ทุกอย่างเงียบมาในเวลานั้นเสียงเบาๆ ในโทรศัพท์กลายเป็นเสียงดังทันที

“ผมบอกแล้วอย่าบอกตำรวจ แต่ก็ยังมีคนบอกจนได้ ระวังไว้ ที่ประตูยังเหลือระเบิดอีก
หาเงินแบงค์ 500 ไม่เรียงกัน 15 ล้าน มาทิ้งในถังขยะด้านข้างตึก มองลงไปทางซ้าย เห็นมั้ย
ถังตรงป้ายรถเมลล์เดี๋ยวคนผมจะไปรับ เวลา 6 โมงเย็น อย่าตุกติกหล่ะ ระวังด้วย
แล้วอย่าไปไหนรอในตึกนี้นะครับเจ้านายทำได้มั้ย” “ได้” ชมหัวหน้าทีมกู้ระเบิดพูด
“มันเห็นเรา มันเห็นเราตลอด มันรู้ว่าเราอยู่ตึกนี้ ไม่ใช่แค่เห็นคอนโดนั้น มันเห็นเราด้วย
มันอาจได้ยินเราด้วย”

นพมองไปหาแฟงอีกบ่นพึมพำ “ยังมีระเบิดที่ประตู มันเห็นเราและพร้อมกดระเบิดได้อีก”
นพไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่บันทึกภาพไว้ ข้างล่างวุ่นวาย ผู้คนแตกตื่นและวิ่งหนีออกจากตึก
เพียงไม่นาน ความเงียบเริ่มมาเยือน เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ จนได้เวลาห้าโมง สี่สิบห้า

มีรถตำรวจวิ่งมา พร้อมกระเป๋า เปิดออกหมุนตัวให้คนร้ายดู 1 รอบก่อนจะปิดกระเป๋าและ
ทิ้งลงถังขยะ

รถตำรวจวิ่งผ่านไป นพบันทึกภาพตลอดทุกเหตุการณ์ซักพักมีเสียงโทรศัพท์ดัง
ชมหัวหน้าทีมรับสาย นพเงี่ยหูฟังลูกน้องชมบันทึกเสียง“เดี๋ยวจะมีสาวสวยขี่มอเตอร์ไซค์มา
รับกระเป๋าในตัวเธอมีระเบิด หากตุกติกเธอตาย ปล่อยให้เธอขี่รถไปไม่ต้องตามได้มั้ยครับเจ้านาย”
“ได้ครับ” ชมหัวหน้าทีมตอบ และรายงานเหตุการณ์ให้ผู้ใหญ่ทราบ

นพบันทึกภาพตลอด คิดในใจถ้ารอดไปได้ DV เรื่องนี้ดังแน่นอน ไม่เกิน 10 นาที มีสาวคนหนึ่งใส่
หมวกปิดมิด ขี่รถนูโว สีทอง ดูเธออ้วนมาก นพถ่ายภาพไว้พูด “ไม่อ้วนหรอก ระเบิดทั้งนั้น”
เธอหยิบกระเป๋าขึ้น มาเปิดกระเป๋าเอาเงินใส่ถุงที่เธอเตรียมมา เธอหยิบออกมาเฉพาะเงิน ตรวจดู
เธอมีหูฟังบลูทูช ที่ข้างหู คนร้ายสั่งการเธอจากมือถือแน่ๆ ชมหัวหน้าทีมวิทยุเตือน ให้ลูกน้อง
เปิดทาง เงินถูกแบ่งไว้หลายกระเป๋ารอบๆ ตัวเธอ

นพถ่ายภาพเธอไว้ขณะที่เธอขี่รถออกไป นพซูมเข้าที่ทะเบียน ตำรวจตอนนี้เหมือนรอเวลา
อย่างเดียว รอให้คนร้ายโทรมาฟ้าด้านนอกค่อยๆมืดลงทีมงานกู้ระเบิดที่จำใจเป็น
ตัวประกัน ทุกอย่างเงียบและผ่านไปอย่างช้าๆ

ชมหัวหน้าทีมกู้ระเบิดพูด “ผมขอก๊อบปี้ภาพจากกล้องคุณไปลงโน้ตบุคเพื่อเป็นหลักฐาน” นพยื่น
กล้องให้ชมและเดินไปขอพบแฟง นพโบกมือให้แฟง ถามเธอว่า ไปลอดภัยใช่มั้ยครับ”
“ค่ะปลอดภัย ขอบคุณมากนะที่นพช่วยแจ้งตำรวจ นพแต่คุณแอบดูแฟงทุกวันหรือคะ” นพอึ้งไป
ตอบตะกุกตะกัก “เพิ่งวันนี้ครับ” นั้นโทรศัพท์มือถือของชมหัวหน้าทีมก็ดังขึ้น ครับทุกคนเงี่ยหูฟัง
“คุณมีเวลา 5 นาที เอาทุกคนออกจากตึก ผมจะไม่กดระเบิดใดๆ หากทุกคนไม่ตุกติก
ผมจะปล่อยคุณทุกคน ทำได้มั้ยครับเจ้านาย ครับ ได้ครับ” “เริ่มเลย” ชมหัวหน้าทีมสั่ง
“ทุกคนวิ่งหนีลงมานอกตึก ให้ห่างตึกไว้ในระยะที่ปลอดภัย” ทุกคนรีบลงมาและวิ่งห่างตึกออกไป

แฟงถามนพว่าทำไมถึงถ่ายภาพแฟง ผมเพิ่งซื้อกล้องเมื่อวานครับก็เลยลองถ่ายไปนอกตึกเล่นแล้ว
เห็นแฟงก็เลยลอง ถ่ายภาพเก็บไว้ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ แล้วคนที่ขี่รถมาเอาเงินน้องสาวของ
แฟงหรือครับ ตำรวจบอกว่าคนร้ายปล่อยตัวแตง ไว้ที่หัวลำโพงค่ะ ทุกคนปลอดภัยหรือครับ ค่ะ
ขอตัวก่อนนะคะ แฟงเดินจากไป นพก็เดินออกมา ใจนพอยากคุยกับแฟง อยากพบแฟงอีก

เจ้าหน้าที่เดินเข้ามาพร้อมนำตัวนพไปสอบปากคำ ที่สำนักงาน
ตำรวจ “คุณทำอะไรไว้” ชมหัวหน้าทีมกู้ระเบิด นพพูด “เมื่อวานถามผม ผมก็ถ่ายวีดีโอลงคอมเป็น
หลักฐานไว้ให้พวกคุณไงครับ” นพเริ่มงง ชมหัวหน้าทีมพูด “แล้วนี่อะไร มือถือ ที่ต่อสัญญานกับฮับ
ระบบแลนด์ของห้องคุณ มันถูกตั้งไว้ให้ส่งสัญญาณจากคอมทุกเครื่องในห้องคุณไปสู่คนร้ายผมตาม
เบอร์พวกมันอยู่ ภาพที่คุณถ่ายมา คุณเห็นอะไร มันก็เห็นเหมือนคุณ คุณเข้าใจมั้ย มันใช้กล้องคุณ
ที่คุณว่าคุณเพิ่งซื้อมาใหม่ จัดการแฟนคุณ ดีนะที่มันต้องการแต่เงิน จ่ายักษ์ที่ตกไปเค้ามีลูกมีเมียนะคุณ
คุณจะชดใช้เขาอย่างไร แล้วเงินไปอยู่ไหน”

เจอคำถามเป็นชุด แล้วทุกเรื่องมันเชื่อมโยงเข้าหานพ ทำอย่างไรดี นพตอบแบบยืนกระต่ายขา
เดียว “ผมก็ถ่ายภาพแฟง ก็แค่นั้น ส่วนใครจะมาติดตั้งอะไรผมไม่รู้ ผมไม่รู้เรื่องระบบแลนด์ด้วยซ้ำ
ผมรู้แต่เพียงการปลูกองุ่น ผมไม่รู้จริงๆ ว่าที่ผม ถ่ายคนร้ายจะเห็นด้วย” “คุณแน่ใจ” ชมย้ำถาม
นพตอบ “ครับผมจะหลอกคุณทำไม”

“ดีนะที่ไม่มีรอยนิ้วมือคุณบนเครื่องฮับ มีแต่เบอร์โทรออกเบอร์เดียว ไปที่คอมของคนร้าย ผมจะ
ปล่อยคุณไปก่อน แต่ถ้าวันนึงคุณหนีขึ้นมาหรือคุณรวยผิดปกติขึ้นมาวันนั้นผมจะไปลาก
ตัวคุณ ระวังให้ดี” ชมพูด นพถาม “แล้วถ้าผมทำ DVD เรื่องเมื่อวานขายแล้วรวยหละ คุณว่าอะไร
ผมไม่ได้นะ” “อื่ม”

นพพูดดังๆออกมา “ช่วงนี้ทำ DVD ขาย รวยแน่ๆ” นพเอาภาพเมื่อวานตัดต่อในคอม มีภาพเวลา
ระเบิดทำงาน นพร้อยเรียงกันเป็นเรื่อง บันทึกลง DVD นพโทรติดต่อ หาคนขายให้ เจ้าของค่าย DVD
บอก “ผมเสนอให้คุณนพ 500,000 บาท พร้อม 10% ของยอดขาย จากแผ่นที่ 20,000 ขึ้นไป
“ครับ” นพตกลง นพเช็คยอดเงิน ในบัญชีและส่ง e-mail ให้ชมเจ้าหน้าที่กู้ระเบิด

คืนนั้นนพเดินไปห้องแฟง “ตกใจหมดเลย แตงนี่ไงนพ” “สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ถ้าไม่ได้คุณไม่รู้มันจะปล่อยตัวแตงหรือเปล่า เข้ามาคุยในบ้านซิค่ะ” แฟงชวนนพ นพเดินตามแฟง
และแตงเข้าไป “คุณชอบพี่แฟงหรือ” แตงมองนพตาแป๋ว พูดยิ้มๆ นพถามคุณแตงไม่โดนมันทำ
อะไรหรือ “แตงไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันบังคับให้พี่แฟงเรียกมันมาซ่อมแอร์ที่ตึก แตงถูกมันบังคับ
ให้ใส่ระเบิดรอบตัวแค่นั้นที่น่ากลัวที่สุด กลัวตำรวจจะยิง แต่พวกมันไม่ระเบิดแตงหรอก มันต้อง
การแค่เงิน มันสั่งแฟงให้แจ้ง รปภ.ว่าแอร์เสีย แล้วมันจะเข้ามา”

“ใช่แล้วผมมีเรื่องจะบอกคุณ ผมถ่าย DVD ไว้แล้วผมเอาไปขาย ผมได้ค่าลิขสิทธิมา 500,0000 บาท
ถ้ายังไงช่วงนี้เราเดินสายออก รายการก็คงมีเงินเยอะเลย ผมจะมาขอให้คุณ
ไปออกรายการกับผม” “แล้วเราได้ตังค์มั้ยคะพี่แฟงเป็นตัวเอก แตงเสี่ยงตาย ได้เท่าไหรคะ”
แตงแบบมือ นพบอก “นพให้คนละ 160,000 แล้วกัน เราได้ส่วนแบ่งพอๆ กันนะครับ ดีมั้ยครับ”

โทรศัพท์นพดัง “ครับออกรายการ หรือครับ รายการตาสว่าง ผมคนเดียวหรือครับ
ผมพาคนในตึกไปด้วยได้มั้ยครับ แล้วผมได้ค่าตัวคนละเท่าไหร 30,000 ต่อคน รวม 3 คน
นะครับ คนนึงโดนมัดระเบิดไปรับเงิน อีกคนแฟงดาราดังที่ผมแอบมองห้องเธอ เธอบอกให้
ผมโทรแจ้งตำรวจ อัดเทปวันไหนครับ พรุ่งนี้ 5 โมงเย็นที่ ช่อง 9 เดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ
ขอติดต่อพวกเธอก่อน “

“ออกทีวี ตาสว่าง เธอทั้งสองตะโกนพร้อมกัน ไปค่ะ” “พี่แฟง แตงต้องซื้อชุดใหม่ ทำผมด้วย
ขอตังค์” แฟงเขกหัวแตง “โอ้ยพี่แตงเจ็บนะ ขอ 3,000 นะ น่า นะ”

“พรุ่งนี้ 4 โมงเย็นผมมารับนะครับ” นพลืมเรื่องร้ายๆ ไปเลย โลกสีชมพู แฟงก็ดาราสาวแสนสวย
แตงก็น่ารัก นพเริ่มเพ้อ นพเบิกเงินสดมาให้แฟงที่ห้อง แฟงและแตงแต่งตัวคล้ายกัน เป็นชุดเข้า
รูปสีดำมีเส้นแดง

ก่อนเวลานัดไม่นาน ทั้งสามถูกพาไปห้องแต่งตัว ช่างแต่งหน้าแยกนพกับแฟงและแตงไป
คนละห้อง นพต้องใส่สูท ที่ทางรายการเพิ่งได้มาจากร้านซักแห้ง ไม่นานก็พร้อมออกรายการ
ขึ้นเวทีและตอบคำถามคุณสัญญาทุกคำถาม

มาถึงช่วงท้ายรายการมีภาพจากทางบ้าน คุณสัญญามาเปิดกลางรายการ ภาพภรรยา
คุณสัญญาจากด้านหลังยืนตัวสั่น กล้องค่อยๆ หมุนมาด้านหน้า ภรรยาคุณสัญญาและ
ระเบิดแบบเดียวกับแตงสวม คุณสัญญาเห็นดังนั้นก็แซวทีมงาน
บอกว่า “เล่นแรงไปแล้ว”

ทีมงานส่ายหัว ทันใดนั้น ภาพจากประตูบ้านคุณสัญญา ระเบิดดังสนั่น ประตูกระจาย
มีเสียงโทรศัพท์มาจากเสื้อของนพ นพรับ “ขอพูดกับคุณสัญญา เรื่องระเบิด” คุณสัญญา
พูดกล้องจับที่หน้าคุณสัญญา “ได้ครับ เดี๋ยวผมรวบรวมเงินมาให้
คุณสัญญารีบวางสายบอกให้ผมดูที่เสื้อมันหนาผิดปกติ” นพจับดูเหมือนมีอะไรซ่อนอยุ่ในผ้า

คุณสัญญาบอกว่า “เป็นระเบิด ให้นพนั่งรอที่นั่น” คุณสัญญาออกไปให้ลูกน้องไปเบิกเงิน
คนร้ายต้องการเงิน 10 ล้าน ไม่เช่นนั้นทั้งนพและภรรยาคุณสัญญาจะถูกระเบิด

ไม่นานเงินถูกรวบรวมมาใส่กระเป๋ามี10 ล้านอยู่ในนั้น นำมายื่นให้นพพร้อมกุญแจรถ

ภาพรายการสดออกอากาศไป แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนพรับสายและทำตาม
แตงกับแฟงมองนพด้วยความหวาดกลัว นพขับรถไปคนเดียวพร้อมเงิน
ตามที่คนร้ายสั่งมา

ถึง ดอนเมืองโทว์เวย นพขับขึ้นไป ไม่นานคนร้ายโทรบอกให้ นพ “หยุดรถ” รถตำรวจ
ที่ตามมาก็หยุด คนร้ายบอกให้ “ออกนอกรถแล้วโยนเงินทั้งกระเป๋าลงตรงๆ ที่ข้างตู้โทรศัพท์ฉุกเฉิน”

กระเป๋าเงินหล่นลงมาในถนนวิภาวดีไม่มีรถขณะนั้นมีมอเตอร์ไซค์วิ่งมา 1 คัน คนร้ายบอกให้นพ
รีบเดินไปห้ามตำรวจยิงไม่เช่นนั้นนพและภรรยาคุณสัญญาจะถูกระเบิด
คนร้ายหยุดมอเตอร์ไซค์และหยิบกระเป๋าเงินแล้วขี่หายไป เรื่องเป็นพาดหัวข่าวอยู่หลายวัน

บทหนังในมือนพคนเขียนบทถูกวางลง เสี่ยจอม เจ้าพ่อวงการหนัง บอกหลังอ่านบทจบว่า “ใช้ได้
ทำเรื่องนี้ได้เมื่อไหร่” เสี่ยจอมถามนพ คนเขียนบท นพตอบ “เสี่ยให้เงินผมเมื่อไหร่ก็เดินกล้องเลย
ครับ” “งั้นออกไปรอที่ห้องรับรองก่อน เดี๋ยวบัญชีจะเอาเช็คไปให้ ภายใน 40 วันต้องมีงานก่อนตัด
มาให้ผมนะ” “ครับ” นพตอบ

ที่ร้านกาแฟยามค่ำ นพพูดกับแฟงว่า “แฟงต้องแสดงออกมาจากความรู้สึก ภายในตัวตนที่แท้จริง
ของแฟงเป็นอย่างไรปล่อยมันออกมา คอยดูความรู้สึกตนเอง หากอ่านบทแล้วรู้สึกเศร้าก็แสดง
หน้าตาเศร้าออกมา หากอ่านบทแล้วรู้สึกสนุกก็แสดงแววตาสนุกออกมา” แฟงรับบทไปและอ่าน

แฟงถือบทอ่านไปเรื่อยในห้องนอน แฟงร้องไห้ขณะพูดตามบท “ขอบคุณค่ะที่ช่วยแตงไว้” ไม่นานมี
เสียงเคาะประตู แฟงไปเปิดประตู แตงเข้ามาและถามว่ามีบทของแตงมั้ย แฟงชี้ไปที่โต๊ะ แตงเดิน
ไปหยิบมาอ่านซักพัก “มาพี่แฟง มาซ้อมบทกัน” แตงและแฟงซ้อมบทอยู่หน้ากระจกบานใหญ่

ภาพจากกล้องซูมออกมา เสี่ยจอม มองภาพในหน้าจอขนาดใหญ่ และบอกให้แก้บท ขอขำๆหน่อย
บทในมือแฟงและแตงในหน้าถัดไปก็สว่างวาบขึ้นมาแฟงอ่านบทและหัวเราะ ชี้ให้แตงดู แตงได้
อ่านก็กอดคอกันหัวเราะ จนเหนื่อย

ภาพในจอของเสี่ยจอมเห็นแฟงและแตงคุยกัน “เสียงดีมั้ย” เสี่ยจอมถาม พรผู้ช่วยที่กำลังฟังหูฟัง
อยู่ “ดีค่ะ” “ขอบทโหดๆ หน่อย” เสี่ยจอมสั่ง
ภาพในจอ เอกเปิดประตูห้องเข้ามา เอกถือปืนและระเบิดเอกยื่นกระดาษให้แฟงและเอาปืนจ่อหัว
แตง ลากแตงออกจากห้องโดยไม่มีคำพูดใดๆ แตงอ่านที่เอกบอกในกระดาษ เป็นกำหนดการว่า
พรุ่งนี้ ต้องทำอะไรบ้างเพื่อช่วยชีวิตแตง

เอกจับแตงไปขึ้นรถ โดยเอาปืนจ่อหลังไม่ให้ใครรู้ และขับออกไป ในรถเอกจับแตงใส่เสื้อที่มีระเบิด
ติดเต็ม เอกสั่งแตงว่า “เงียบๆ อย่าเอามือแกะเดี๋ยวบึ้มขึ้นมาจะไม่สนุก” นั่งนิ่งๆ แตงยอมให้เอกใส่
เสื้อกั๊กที่มีระเบิดเต็มตัว เอกขับรถออกไป

เช้า เอกยื่นอาหารให้แตง เป็นอาหารที่ดูอร่อยมาก เอกคุยกับแตงอย่างอบอุ่น เหมือนไม่มีเรื่องอะไร
เอกเล่าว่า “คุณรู้มั้ย ผมมีหนี้ก้อนโต ต้องไปใช้เค้า คุณคิดดูซิ เงินขนาดนั้นให้ผมต้องหาภายใน 7
วัน ผมจะทำอย่างไร คุณช่วยผมนะ” แตงพูด “ก็ช่วยอยู่นี่ไง แล้วจะระเบิดชั้นหรือ” แตงทำตาซึ้ง
“ไม่หรอก ผมแค่ต้องการเงินไปใช้หนี้ วันนี้คุณต้องช่วยผม ขี่รถไปรับเงินที่ถังขยะข้างตึกคอนโดที่
คุณอยู่ แล้วมาส่งที่หัวลำโพง ผมจะรอที่มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งตรงป้ายรถเมลล์ข้างสถานี เข้าใจมั้ย”
“ค่ะ” แตงตอบ “โอ้โห” เอกส่งกล่องอาหารให้แตง แตงพูด “หรูมากๆ แตงกินได้เลยใช่มั้ย”
“ใช่”เอกตอบ

แตงกินอาหารเช้าสุดหรูติ่มซำกุ้ง ซาลาเปา สลัดปลาแซลมอน เอกสั่งแตง “เอาหล่ะ นี่กุญแจรถ
จอดอยู่ด้านล่าง รถนูโวสีทองจอดข้างหลังตึก มีหมวกกันน๊อคอยู่ที่รถ ใส่ซะแล้วขี่ไปที่ตึกคอนโด
คุณ ไปเลย ผมจะรอดูภาพพวกนี้ อย่าคิดตุกติกบอกตำรวจ ผมกดระเบิดได้ทุกเวลา เข้าใจ” “ค่ะ”
แตงตอบและก้มหน้าร้องไห้ เอกเข้ามาโอบ “คนดี ไม่มีอะไรหรอกแค่ทำตามที่บอก ผมไม่ฆ่าคุณ
หรอก” แตงเช็ดน้ำตา จากผ้าเช็ดหน้าเนื้อดีที่เอกยื่นให้ “เอาหล่ะไปได้แล้ว ดูตามจีพีเอสนี่ คุณต้อง
ขี่ไปที่จุดแดงนี้” เอกให้จีพีเอสกับแตง

แตงเปิดห้องออกไป แตงขี่รถนูโวบนถนนไปเรื่อยๆ เอกนั่งขับรถตามแตงไป ไม่นานเอกแซงแตงไป
ขึ้นทางด่วน เอกมาถึงตึกคอนโดของแฟง เอกเดินเข้าในตึก พร้อมกระเป๋าเครื่องมือ เอกบอกรปภ.
ว่า “ผมขึ้นไปซ่อมแอร์ที่ห้อง 720” รปภ.พยักหน้าให้ผ่านเข้าไป เอกกดลิฟท์ขึ้นไป แฟงเปิดประตูรับ
เอกบอกแฟงว่า “แตงน้องสาวเธอปลอดภัย เดี๋ยวจะคืนตัวให้ ทำตามที่เขียนไว้นะ” แฟงตอบ “ค่ะ”
เอกถาม “หิวมั้ย” แฟงตอบ “นิดหน่อย” เอกเปิดกระเป๋าเครื่องมือ เอาอาหารกล่องเป็นซูชิหน้าตาดี
ออกมา “ทานนี่ก่อน จะได้สบายท้อง เมื่อวานได้กินอะไรมั้ย” แฟงตอบ “ได้กินนิดหน่อย” เอกถือ
ระเบิดไปติดที่ประตูและติดที่แอร์ตัวนอกของห้องแฟง เอกมองดูนอกอาคาร “สวยดี” เอกพูด เอก
กลับเข้ามานั่ง กินซูชิกับแฟง คุยกันเหมือนเพื่อนสนิท เอกเล่าให้แฟงฟังว่า “วันนี้แตงต้องขี่รถเอา
เงินไปส่งผมที่หนึ่ง แล้วผมจะปล่อยตัวแตงกลับมาหาคุณ เดี๋ยวทานเสร็จ ผมจะออกไป” ภาพในจอ
เสี่ยจอมสั่งคัท “นั่นหละที่ผมต้องการ ปิดกล้อง” จบ