ขณะที่ครูกำลังสอนนักเรียนของเขา

ในหัวข้อการจัดการกับแรงกดดันและ

ความเครียด

ครูได้หยิบแก้วนำใบหนึ่งขึ้นมา และ

ถามนักเรียนว่า "พวกเธอคิดว่าแก้วน้ำใบนี้

หนักเท่าไหร่"

คำตอบของนักเรียนมีตั้งแต่ 20 กรัม

ถึง 500 กรัม

มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับน้ำหนักที่แท้จริงของ

แก้ว ว่าหนักเท่าไหร่ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเธอ

ถือมันไว้นานเท่าใด

ถ้าครูถือมันไว้เพียงหนึ่งนาที ก็ไม่มี

ปัญหาอะไร

ถ้าครูถือมันไว้หนึ่งชั่วโมง แขนของครู

ก็จะปวด

ถ้าครูถือมันไว้หนึ่งวัน พวกเธอคงต้อง

เรียกรถพยาบาล

แม้ที่จริงจะเป็นน้ำหนักเดียวกัน แต่

ยิ่งถือมันไว้นานเท่าไหร่ มันก็ยิ่งหนัก

มากขึ้นเท่านั้น

ถ้าเราแบกภาระ (ความทุกข์ ความหนักใจ ฯลฯ)

ของเราไว้ตลอดเวลา ไม่ช้าก็เร็ว

ภาระนั้นจะยิ่งหนักขึ้นจนเราไม่สามารถ

จะแบกมันไว้ได้อีก

ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทำก็คือ วางแก้วนั้น

ลงซะ พักสักระยะ ก่อนจะถือมันใหม่อีกครั้ง

เราจะต้องวางสิ่งที่เราแบกไว้ลงเป็นระยะ

เราจึงจะสามารถฟื้นพลังขึ้นใหม่ และ

สามารถแบกมันได้อีกครั้ง

ดังนั้นก่อนเธอจะกลับบ้านในคืนนี้

จงวางภาระของเธอลง

อย่านำมันกลับไปบ้านด้วย เธอสามารถ

ยกมันขึ้นมาได้ในวันพรุ่งนี้

ไม่ว่าภาระใดก็ตามที่เธอแบกอยู่

ในตอนนี้ วางมันลงสักพัก ถ้าเธอทำได้

แล้วค่อยยกมันขึ้นมาใหม่

เมื่อเธอได้พักแล้ว ขอให้ผ่อนคลาย

และพักผ่อน

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุขกับมัน

แต่ดูเหมือนว่าความเป็นจริง ชีวิตของ

คนหลายคนแตกต่างจากบทเรียนที่คุณครู

สอนกับเด็กน้อย หลายคนอาจเถียงว่า "หาก

คุณเป็นฉัน คุณจะรู้ว่าปัญหาที่กำลังเผชิญ

มันไม่สามารถวางลงได้" หรือบางคนอาจ

แย้งว่า "ปัญหาอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ของอยู่ที่มือ

จึงคิดวางกันได้ง่ายๆ"

ใช่แล้วครับของอยู่ที่มือ แต่ใครเป็นผู้กำหนด

มือให้วางครับ

คราวนี้ก็อยู่ที่เพื่อนๆ จะเลือกเองแล้วว่า

อยากถือแก้วน้ำต่อไปหรือไม่ตัดสินใจเอง

แล้วกันนะ ขอให้เพื่อนโชคดี