งานเขียนเล่าเรื่องสบายๆ ประปรายด้วยปรัชญา "คิดได้กับสายฝน"

ฟ้าครึ้มมาแต่ไกล เมฆดำลอยต่ำลงมาซะจนทำให้กลัวว่ามันจะหล่นมาทับเราได้ซะงั้นแหละ

นั่งรถสองแถวกลับบ้าน สองข้างทางมีแต่คนเร่งรีบจะหนีฝน
'
'
ต้นไม้ใบหญ้า เต้นไหวไปมาตามแรงลม ดูเหมือนมันจะดีใจที่จะได้รับความชุ่มฉ่ำจากน้ำฝน
'
'
ลงจากรถสองแถว ยืนซื้อยำวุ้นเส้น
ละอองฝนโปรยปรายประหน้า
และแล้วฝนก็เทลงมาราวกับฟ้ารั่ว
'
'
ทุกคนกลัวเปียก ต่างวิ่งหนีหลบฝนกันวุ่นวาย
เหลือเพียงเราคนเดียวที่ยืนหลบฝนอยู่ใต้แผงผ้าใบผุๆของร้านขายยำวุ้นเส้น
เสียงฝนที่สาดซัด สายน้ำที่ไหลนองลงบนหัว มันคงทำให้เรื่องร้อนๆที่เจอมาทั้งวันละลายหายไป
เหลือแต่ความคิดที่ล่องลอย
'
'
"ฝนตก...มีแต่คนกลัวเปียก"
"เดี๋ยวเราจะขึ้นสะพานลอยยังไงล่ะเนี่ย เปียกแน่ๆ"
"อ้าว...แล้วพวกขอทานบนสะพานลอยล่ะ จะทำยังไง จะได้เงินไปซื้อกับข้าวมื้อเย็นกินไหมเนี่ย"
"แล้วคนจรจัดที่เคยเห็นแถวๆหน้าห้างล่ะ"
"ดีนะที่เรายังหลบฝนอยู่ใต้ผ้าใบได้"
"คงจะดีนะเนี่ยถ้าเราไม่ต้องวิ่งออกไปหาที่หลบฝน แต่ยืนอยู่ตรงนี้จนกว่าฝนจะหยุดตก"
'
'
เพราะอะไรไม่รู้ แต่รู้สึกว่าในตอนนั้น แค่ผืนผ้าใบผุๆก็ทำให้รู้สึกดีได้
มันทำให้คิดได้ว่า
บางทีชีวิตเราอาจไม่ต้องการอะไรมากมายเลย นอกจากความสุข ความสบายเล็กๆน้อยๆตามอัตภาพ
'
'
ไม่รวย แต่ก็ไม่ขัดสน
ไม่สุข แต่ก็ไม่ทุกข์สาหัส
คงเหมือนเราตอนนี้ ที่ไม่ต้องการอะไรมาก แค่ที่หลบฝนเล็กๆพอกันหนาวกันเปียก
จนกว่าท้องฟ้าจะสดใส
'
'
'
และมันก็คงเหมือนกันชีวิตคน
ที่คงไม่มีใครยืนหลบฝนใต้ผ้าใบผุๆไปตลอดชีวิตได้
เพราะมันก็ต้องมีเวลาที่ฟ้าเปิด
เวลาที่ฝนหยุด
นั่นคงเป็นเวลาที่เราจะก้าวออกจากผืนผ้าใบผุๆ และค้นหาที่ยืนใหม่ๆให้ตัวเองEmbarassed
...

Views: 747

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service