เหมอมองใบไม้จากความเย็นที่จับบนใบ สีเขียวแข็งแรงยิ่งกว่าหน้าร้อน หน้าฝน ใบไม้เมื่อยามต้องลมหนาว

ทำให้ใบเขียวแข็งแรงจับใจยิ่งขึ้น ทุกรูขุมขนของใบ สะท้อนให้เห็นว่า แม้เวลาผันผ่าน ใบไม้ยังปรับตัวให้คงอยู่ 

ใบไม้ไม่มีเสื้อผ้าตามฤดู ยังคงนิ่งงัน รอให้ความหนาวเย็นของปีนี้ผ่านไปอีกครา อย่างไม่สะทกสะท้าน

แล้วเราจะเก็บเกี่ยวความแข็งแรง ความไม่เกรงกลัวต่อธรรมชาติอันแปรเปลี่ยนโลกจากใบไม้เชียวหรือ

ฤดูมิใช่เพีียงเป็นตัวกำหนด ให้แปรเปลี่ยน เราเองมิใช่หรือที่เป็นตัวกำหนด

ทุกโมงยามผ่านร้อนหนาว และมุ่งสู่ความโรยราของสังขารร่างกาย แต่มิเป็นเช่นนั้นเลย

ถ้าความโรยราของร่างกายจะพื้นคืนให้กับ

ความงามแห่งประสพการณ์ต่างๆมากมาย

เมื่อเย็นยอมรับว่าเย็น เมื่อร้อนยอมรับว่าร้อน และนำพาสิ่งต่างๆที่ต้องเผชิญ

ก้าวเข้าสู่ชีวิตใหม่ที่ไม่เกรงกลัวต่อตัวตนต่อปัญหาต่างๆ

บางครั้งชีิวิตย่อมมีหนทางผ่านขวางหนาม หนาวเหน็บ 

บางครั้งสิ่งที่ไม่คิดจะพบเจอก็ยังต้องเจอยังต้องต่อสู้กับมัน 

ความเป็นใบไม้ที่แน่นิ่งมิได้สอนเราหรือ 

เรามิควรเรียนรู้ให้ต่อสู้กับสิ่งต่างๆที่แปรเปลี่ยนผันแปรเข้ามากระทบจิตใจเราหรือ

เราควรเรียนรู้

ให้ใบไม้เป็นครู

และยอมรับนับถือมันอย่างแข็งแรงงดงาม เขียวขจี

ลองเรียนรู้ดูใบไม้หน้าหนาวนี้จะมองเห็นว่ามันเขียวอย่างที่สุดและใบแข็งแรงกว่าฤดูใด

เพราะมันต้องยื่นนิ่งเพื่อต่อสู้กับลมหนาวที่ไม่เคยปราณีมัน แม้ไม่มีอาภรณ์

การเรียนรู้และต่อสู้กับอุปสรรคของมนุษย์จึงมิมีวันสิ้นสุด....เช่นกัน