ณ ช่วงเวลาผ่านพ้น ความวัยเยาว์ของร่างกาย หนีจาก

แต่ทำไม เมื่อยิ่งผ่านพ้นวัยเยาว์มาล่วงนานเลยไกล

ทำไมถึงได้รู้สึกว่า ยังเยาว์และเขลากับความคิด 

ความพออยู่แห่งความพอเพียงเพื่อวัย ได้สวนทางกัน และไม่ทักทาย แม้เธอคือคนคนเดียวกัน

ความไร้สาระ ความไม่มีเหตุผล และความต้องการความน่าเห็นใจ สนุกกับการเริ่มใหม่ของชีวิตวัยนี้

อารมณ์ ไม่คงที่ และต้องการการเห็นอก เห็นใจ เห็นคุณค่า จะกระเสือกกระสนให้ได้มาเพื่อสายตาและควาดหวัง

ให้สายตาสักคน มองมาอย่างเห็นค่าเห็นใจ และ ทะนุถอมความคาดหวังนั้นไว้

ความเยาว์วัย ในวัยที่ไม่อาจจะนำเสนอได้แล้วนั้น คือผลพวงแห่งความไร้เดียงสาในหัวใจ แม้เวลาก็ไม่อาจจะเยียวยา

ให้ความเป็นเด็กในตัวตน ผันแปรห่างหาย 

แม้....เว....ลา....ผ่าน  ความรู้สึกไม่รู้จักโตกลับปะทุขึ้น ภายใต้ประสพการณ์ ความโชคโชนแห่งสติปัญญา

ความไร้เดียงสา ไม่ใช่ผลของการไม่รู้และประสาในชีวิตอีกต่อไป ความไร้เดียงสาที่พยายามจะนำพา

คือความไร้เดียงสาที่รู้สึกรู้สา และ รู้ลึกรู้จริง เพียงแต่มัน ไร้เดียงสาด้วยสติปัญญาอันชาญฉลาด ต่างกัน