เมื่อฉันส่อง จ้องหน้า เบื้องกระจก

คำถามรก ปรกปริ่ม ทิ่มท่วมหัว

 เหตุไฉน อำนาจ ผลาญค่าตัว

คั้นขุดขั้ว ชั่วกาล พาลสิ้นจม

 เจ้าจองจำ จิตใจ ใคร่ข่มขืน

ใครคิดฝืน กลืนกล้า พาเขื่องขม

มันผู้นั้น จำไว้ ชีพระทม

สาแสนสม ล้มกาย ฉลายใจ

มันผู้ใด ไหลหลง อิสระ

หายนะ ถือกำเนิด มิพลันไหว

คิดแผกแยก แหกคอก ออกลู่ไป

สิ้นอภัย สิ้นอวยพร สิ้นปราณี

ชีวิตมึง อยู่ในรู กูตีกรอบ

ยอมยกมอบ ล้อมปิด ริดหลีกหนี

ชีวิตมึง เป็นของกู เพราะกูมี

อำนาจนี้ ตีกรอบ ด้วย ‘เงินตรา’