เขาว่ากัน "ดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ"

แม้กริยาทุกอย่างจะถูกบังคับให้ซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้

แต่ดวงตาวาววับคู่นั้นปิดความรู้สึกได้ไม่มิด...

ฉันไม่เข้าใจว่าคนที่ต้องทำงานอะไรซ้ำๆ เอาแรงใจมาจากไหนถึงทำสิ่งนั้นได้

แน่นอนว่า 'เงิน' ก็เป็นส่วนหนึ่งของคำตอบ

แต่มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอก...ฉันมั่นใจ

...

เธอไม่ยิ้มเวลาที่เธอทำงาน มันอาจดูราวกับว่าเธอไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้า

ฉันไม่เคยเห็นเธอตอนร่าเริงสุดๆกับการทำงาน แต่เธอก็ไม่ได้ดูเศร้าสร้อยกับมัน...

หลังจากที่งานในส่วนของตัวเองเสร็จสิ้นแล้ว ฉันเลยพยายามทำตัวให้มีคุณค่า

โดยการเข้าไปช่วยงานเธอ...

เธอยื่นกระดาษหนึ่งปึกให้ฉันอ่าน

ฉันอ่านในจังหวะที่ไม่ปกติ

และค้นพบว่างานของเธอไม่เห็นมีอะไรน่าสนุกตรงไหน

งานของเธอทำให้ความสนุกในการอ่านของฉันลดน้อยลง...

อีกไม่นานฉันก็จะไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับเธออีกแล้ว

และความสงสัยคงจะยังค้างคาอยู่ในใจ

ถ้าวันนี้ฉันไม่บังเอิญเห็นแววตาคู่นั้น...

เป็นแววตาที่อธิบายความสุขอย่างแท้จริงที่เธอมีต่อสิ่งๆหนึ่งได้อย่างครบถ้วน โดยที่คำพูดไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนขนาดนั้น

เธอเล่าให้ฟังถึงที่ไปที่มาด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่เปี่ยมสุข

เธอค้นพบสิ่งที่ทำให้แววตาแห่งความสุขฉายออกมาได้ในยามที่เธอเล่าถึงสิ่งๆนั้น

ความสุขที่เธอมีในทุกๆวันที่ทำงาน

ความสุขในทุกๆวินาทีที่สายตาช่างจับผิดสอดส่ายผ่านตัวหนังสือ

มันคือแววตาที่น่าค้นหา

แววตาแห่งความภาคภูมิใจในสิ่งที่ทำ

แววตาที่ลบคำพูดพล่อยๆที่กล่าวหาว่าสิ่งๆนั้นช่างน่าเบื่อหน่าย

แววตาที่พลอยทำให้ฉันอยากได้มันมาครอบครองในรูปแบบของตัวเอง

ฉันกำลังออกเดินทางไปค้นหาแววตาอย่างที่เธอฉาย

มันจะเปล่งประกายทุกครั้งที่ฉันบอกเล่าถึงสิ่งที่ทำ

เพราะมันคือการได้ทำในสิ่งที่รัก

ปล.ดีใจที่ได้เห็นแววตาแบบนั้นในวันนี้จากพี่เปิ้ล หนึ่งในตองอูเรื่องงานปรู๊ฟ