Thailand's Creative Art & Design Community

บันทึก ฮานอย สู่ซาปา (2)

ตอนที่ 2

เช้าแล้วที่ลาวไก ... หลังจากนอนโยกเยก ๆ เป็นข้าวโพดคั่วมา 1 คืน หลับไม่สบายหรอกครับ แต่ก็ได้นอน เจ้าหน้าที่มาปลุกก่อนจะถึงลาวไก 1 สถานี ;( ใจร้ายจริง ล้างหน้า แปรงฟันไม่ทันเลย ต้องรีบตรวจของ แล้วกระโดดลงรถไฟ มายืนมึน ๆ อยู่หน้าสถานีฯ รอรถตู้มารับ ก็เลยได้ภาพมานิดหน่อย เพราะ มึน ... หุหุ

เมือง ลาวไก ยามเช้ามืดสวยงามมาก วันที่เรามาถึง หมอกบาง ๆ จากฝนพรำ นิด ๆ มารอต้อนรับเรา นักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะแยะมากมายมากองรวมกันอยู่ที่นี่ รถบัส รถตู้ก็มากมายในยามเช้า ๆ เช่นเดียวกัน ... รอสักพักก็มีเจ้าหน้าที่มาหาเราพร้อมกับป้าย Sapa Summit Hotel เจอแล้ว เราเจอแล้ว ... นึกว่าจะต้องรอกันนานซะอีก จากนี่เราจะเดินทางโดยรถตู้ขึ้นสู่ดอยซาปากันล่ะ จะบอกว่า อากาศแม้จะฝนพรำ แต่มันหายใจได้โล่ง และสบายแบบบอกไม่ถูก เอาล่ะลุยฝนสู่ดอย

ถ้าใครเคยไป เขาค้อ ปาย ฯลฯ ... เส้นทางเหมือนกันเลยครับ แตกต่างเพียงแต่วิวระหว่างทางที่นี่สวยงามกว่า พอผ่านเมืองเข้าเขตดอยแล้ว หมอกหนามาก มองเห็นระยะชัดแค่เพียงสิบเมตร ไม่เกินนั้น พ้นจากนั้นมองไม่เห็นอะไรเลย คนขับรถตู้ก็ฝีมือสุด ๆ ครับ ขึ้นดอยความเร็วไม่ตก แถมขับดีไม่ค่อยเวียนหัว (ไม่เหมือนขากลับ) เหวี่ยงซ้าย เหวี่ยงขวา กันมาร่วมชั่วโมงก็โผล่พลุบเข้าสู่เมืองซาปา ... ต้องบอกว่า อเมซิ่งจนลืมเหนื่อยไปชั่วครู่ สภาพเมืองตอนเช้าสวยมาก เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายภาพมาเพราะอยู่บนรถ มันเป็น first Impression ที่งดงามจริง ๆ ยิ่งช่วงที่ผ่านทะเลสาบของเมือง ... และในที่สุดเราก็มาถึงโรงแรมซาปา ซัมมิต แล้ว เนื่องจากเรามาแต่เช้า ดังนั้นห้องเราจะยังได้ไม่ครบจำนวน ยังขาดอีก 2 ห้อง ที่ยังไม่เช็คเอ้าท์ ก็ยังดีครับ อย่างน้อยจะได้นอนพัก อาบน้ำ ล้างหน้ากันซะที ;)

ภาพจากระเบียงห้องพัก ดูแล้วหายเหนื่อยจากการเดินทางทันที มันเป็นอะไรที่อธิบายได้ยาก ต้องมาสัมผัสกันเองล่ะครับ

อากาศก็เย็นสบายกำลังดี ไม่หนาว ไม่ร้อน โล่ง ๆ เย็น ๆ มิน่า ... เค้าถึงเลือกที่นี่เป็นที่พักตากอากาศของชนชั้นสูงในยุคที่ครอบครองเวียตนามกัน มันเป็นเมืองในหมอกของแท้ อยากจะอยู่ที่นี่ไม่อยากจะกลับบ้านกันเลยทีเดียว ...

ผมจำได้ว่ารู้จัก ซาปา ครั้งแรก ตอนที่น้ายิ้มชวนเที่ยว แล้วไปเจอภาพพร้อมเนื้อหาการแนะนำท่องเที่ยวอีกครั้งในหนังสือแจกฟรีฉบับนึง ดูภาพแล้วก็ อือ ... สวยดี น่าสนใจ ก็อยากจะไปล่ะนะ แต่ไม่ได้อยากมาก ... ครั้นพอได้มาจริง ๆ ก็ชอบซะจนไม่อยากกลับ 555 ... เอาล่ะ พาเที่ยวต่อดีกว่า :)

หลังจากอิ่มหนำสำราญจากมื้อเช้าที่โรงแรมเรียบร้อยแล้ว เราก็ซื้อทริปไปหมู่บ้าน แคท แคท (แมวสองตัว) ทำไมชื่อนี้อย่าถามนะครับ ขี้เกียจค้น แต่ถ้าใครทราบก็บอกผมด้วย อิอิ .... จากโรงแรมนั่งรถแป้บเดียว นักท่องเที่ยวหลายคนเลือกที่จะเดินครับ แต่ว่าเราซื้อทริปเค้าก็เลยบริการด้วยรถตู้ เช่นเดิม ... ที่หมู่บ้านแคทแคท เนี่ย เดินอ้อมดอย อ้อมภูนะครับ ฉะนั้นเตรียมตัวให้จงดี 1 ชั่วโมงกับการเดินอ้อมดอย และธรรมชาติของหมู่บ้านชาวเขา นาขั้นบันได ของที่ระลึก โอทอป ของชาวเขา ... ชมภาพกันเลย

เปิดฉากด้วยร้านรวงของชาวเขากับผลิตภัณฑ์ทำมือ ของแท้ล้วน ๆ ทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับเงิน สนนราคาก็ต่อรองกันได้ตามสบาย ;)

รวมทั้งน้ำตกที่อยู่ภายในหุบเขา พอถึงน้ำตกให้แวะพักเหนื่อยกันซะหน่อยนะ เพราะพ้นโค้งนี้ต้องเดินขึ้นเขาก็อีก ครึ่งทางแล้ว อีกนิดเดียวก็จะจบเส้นทางเดินเท้า ;)

จบจากหมู่บ้านเราจะเข้าเมืองกันล่ะ

"หมอกจาง ๆ หรือควัน คล้ายกันจนบางทีไม่อาจรู้" หมอกครับพี่เบิร์ด หมอกของแท้เลย 555 อากาศบนซาปาจะมีหมอกหนาลอยบนที่สูง พอเราลงไปด้านล่าง ก็จะเปิดโล่งและมีหมอกบาง ๆ ล่องลอยมาให้ชื่นใจ แม้จะยามสาย จนถึงเที่ยง ก็จะมีหมอกรายล้อมเราไว้ในหุบเขา ที่มีตัวเมืองในสไตล์ โคโลเนี่ยน ... แหมม ... งามจริง ๆ ชมภาพก็แล้วกันนะครับ

เดินเล่นในเมืองเพลิน ๆ หลังจากนี้เราก็จะไปทางเค้กที่อร่อยที่สุดในซาปา ที่นักท่องเที่ยวทุกคนต่างกล่าวกันว่า ใครไม่ได้มาชิมเค้กร้านนี้ ถือว่ามามิถึงซาปา ... จะของจริง หรือปลอม พวกเราจะได้พิสูจน์กันล่ะ หุหุ ...

หลังจากเดินหลงทางกันสักพัก เราก็หาร้านเจอแล้ว ที่แท้ก็อยู่บนเส้นทางกลับโรงแรมซาปา ซัมมิต ของเรานี่เอง 555

ร้านนี้ของเค้าอร่อยจริงครับ ของแท้ตัวจริง ... ถึงขั้นโคตะระอร่อยกันเลยทีเดียว ปกติผมจะเป็นคนไม่ค่อยกินขนม แต่ที่นี่ทำให้ผมรู้สึกว่าเวลาเราเหนื่อย ๆ แล้วได้กินของอร่อย ๆ นะ มันหายเหนื่อยจริง อะไรจริง ... สุดยอดมากครับ