จากตอนที่แล้วเราไปกินเค้กสุดอร่อยในเมืองซาปากันเรียบร้อย ต่อไปเราจะเดินทางสู่น้ำตกซิลเวอร์ โดยจากโรงแรมเราใช้เวลาลัดเลาะขึ้นเขาเหนือระดับเมฆขึ้นไปอีกประมาณ 30 นาที ซึ่งก็แน่นอนว่าจะต้องเขย่าซ้าย เขย่าขวากันไปบนรถตู้เช่นเคย ....

นี่ล่ะครับน้ำตกซิลเวอร์ สูงตระหง่าน มีน้ำตลอดปี เส้นทางเดินชมน้ำตกก็สะดวกสบาย จัดทำไว้ได้อย่างเรียบร้อย ชมภาพกันเลยนะครับ มันไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าน้ำตกที่เราเห็น ๆ นี่ล่ะครับ ;)

หลังจากนั้นคนขับรถตู้ก็จะพาพวกเราออกจากน้ำตกดั้นเมฆขึ้นไปอีก 5 นาทีจากจุดนี้ เพื่อไปชมไฮไลท์ที่สวยงาม ณ จุดชมวิวบนยอดดอยซาปา ... ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเมื่อเจอภาพอย่างนี้ ...

ก็ต้องบอกว่า อึ้ง ... ครับ แสงอย่างนี้ หุหุ ...

พบกับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ขับซุปเปอร์ไบค์มาเที่ยวด้วย ก็เจรจากันอยู่พักนึง แกให้อีเมลล์ เวปไซต์ไว้เรียบร้อย บอกว่าส่งภาพให้เค้าด้วยนะ ตัวเอง ! ... มาเที่ยวไม่พกกล้อง อีตาบ้า 555

รถตู้ต้องไปรับนักท่องเที่ยวอีกกรุ้ปนึง ก็เลยทำให้เราต้องจากภาพงาม ๆ นั้นกลับโรงแรม ...

จัดการถ่ายภาพเป็นที่ระลึกไว้เรียบร้อย

กลับมาถึงโรงแรมในตอนเย็น อากาศเปิด เราก็เลยได้เห็นพื้นด้านล่าง ยังคิดอยู่ว่า คนที่อาศัยตรงนั้น เค้าคงมีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์กันวันละไม่กี่ชั่วโมงเองเนาะ ... ตรงนั้นสิ เมืองในหมอกของแท้

ได้เวลาอาหารค่ำกันแล้ว เราตั้งใจจะไปหาอะไรทานกัน พร้อมกับเดินชมเมืองในยามค่ำคืน แต่ ....

... หลังจากทานสเต็คที่ร้านนี้แล้ว เราก็พร้อมใจกันเดินกลับโรงแรมด้วยความอ่อนล้า 555 เราเหนื่อยเกินกว่าจะสามารถตระเวนชมเมืองซาปาได้อีกแล้ว คืนนั้นต่างคนต่างกลับเข้าห้องนอน เงียบสนิทจนถึงเช้า ...

จบทริปซาปาไว้เพียงเท่านี้ก็แล้วกันนะครับ ขออนุญาติไม่เล่าถึงตอนขากลับ เนาะ ก็มีแวะที่ตลาด บัคฮา และการเดินทางนี้ รวดเดียวเข้า กทม. มีครบทั้งรถตู้ รถไฟตู้นอน และเครื่องบิน ... แต่ขอบอกไว้ว่า เหนื่อยใช้ได้ทีเดียวกับการเดินทางกลับรวดเดียว แต่ภาพรวมสนุก และมีความสุขที่ได้เดินทางครั้งนี้ ปิดท้ายด้วยภาพหนูน้อยจากหมู่บ้าน แคท แคท ... เป็นภาพเดียวในความทรงจำที่ชอบเป็นการส่วนตัว ... ทริปหน้าไปไหนก็ลุ้นกันอีกครั้งครับ บาย ...