แกลเลอรี VER ยินดีเสนอนิทรรศการประติมากรรมและงานวาดเส้น โดย เถกิง พัฒโนภาษ ที่ใช้เวลาสรรค์สร้างกว่าสองปี. นี่นับเป็นนิทรรศการเดี่ยวครั้งที่ 5 ตั้งแต่แสดงเดี่ยวครั้งแรกในประเทศอังกฤษเมื่อปี 2541 และหลังจากแสดงในหลายนิทรรศการกลุ่มทั้งในกรุงเทพและต่างประเทศ.

เราล้วนตกอยู่ในภาวะสุ่มเสี่ยงต่อสงครามและมหันตภัยธรรมชาติ. ผลงานใน The Nerve that Eats Itself ประสาทแดก เป็นซีรี่ส์ของประติมากรรมติดผนัง ซึ่งเสนอทางออกที่เข้าไปแตะส่วนลึกของใจ เข้าไปถึงแกนของเซล. มหาโกลาหล แต่งานเหล่านี้กลับพาเรากลับมารับพลังอ่อนโยน จากรูปทรงซับซ้อนคล้ายรูปแบบของพลังต่างๆในธรรมชาติ ตั้งแต่อนุภาคไปจนถึงเอกภพ. และหากให้เวลาเพ่งพินิจนานพอ ผู้ชมก็อาจถูกโน้มใจให้ได้สัมผัสความสงบอันหาได้ยากยิ่ง ณ นาทีนี้. 

แบนราบแผ่กว้างไร้กรอบ, หลอมรวมผิวตื้นเป็นเนื้อเดียวกับความลึก. เมื่ออยู่เบื้องหน้างานเหล่านี้ สิ่งที่เราเห็น คือภาพขยายจากกล้องจุลทรรศน์ สลับไปมากับภาพภูมิประเทศพิลึกและใหญ่จนทำให้เราตัวลีบเล็ก. ประติมากรรมเหล่านี้ ‘กระเทือน’สายตา, ดูคล้ายโครงกระดูก หรือหนามแหลม, เบียดเสียดก่อตัวเป็นรูปซับซ้อน คล้ายโครงข่ายเนตเวิร์ค, เซลมนุษย์, เซลประสาท, หรือชิ้นส่วนจากใต้ทะเลลึก. แต่เมื่อรับแสงส่องก็ระยิบระยับ จนงานขนาดใหญ่ดูราวไร้มวลไร้น้ำหนัก. กลไกรับรู้กลับกลอกที่ว่านี้เป็นแกนในงานศิลปะของเถกิง: ระหว่างความเป็นวัตถุ กับ อวัตถุ, ระหว่างสิ่งคุ้นเคย กับ สิ่งลี้ลับ. ภาพของพลังงานที่มองไม่เห็น ประจักษ์ต่อตา. 

ชื่อของนิทรรศการ โยงใยไปถึงแนวคิดที่ว่า สรรพสิ่งย่อมดับสูญ หรือความจริงที่ชีวิตของเราล้วนจบลงด้วยความว่างเปล่า. The Nerve that Eats Itself ประสาทแดก แสดงถึงวุฒิภาวะของศิลปินที่่เพียรค้นสร้างภาษาศิลปะเพื่อสำแดงประเด็นเหล่านี้ให้ปรากฏ. ทุกสิ่งล้วนขยับขับเคลื่อนไปสู่สภาวะอันไร้ขอบเขต.