(*) For English please scroll down

นัมเบอร์วันแกลเลอรี่ยินดีนำเสนอนิทรรศการภาพถ่ายลูกคุณหนูโดยชรินทร ราชุรัชต ลูกคุณหนูหมายถึงเด็กจากคอบครัวรํ่ารวยที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูประคบประหงมเป็นพิเศษ

ภาพผลงานชุดลูกคุณหนูพาเราเข้าไปสํารวจเรื่องราว ลักษณะอารมณ์ความเหงา โดดเดี่ยว ของเด็กที่เติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะรํ่ารวย ตามแบบฉบับคนเอเชีย ซึ่งมักถูกทิ้งไว้ในบ้านตามลำพังโดยมีเพียงพี่เลี้ยงหรือเเม่บ้านคอยดูเเล

ครั้งนี้ชรินทรกล้าที่จะเปิดเปลือยเรื่องราวเบื้องลึกของความเป็นครอบครัว เเละความกลัวที่ได้เติบโตเข้าสู่อีกช่วงวัยในบทบาทของพ่อแม่รุ่นต่อไปที่จะวนกลับไปเลี้ยงดูเด็กหรือลูก เพื่อเข้าสู่สังคมภาพลวงตาหรือที่เราชินและคุ้นหู “สังคมไฮโซ”

ซึ่งเหล่านี้เป็นที่มาสาระประเด็นหลักจากประสบการณ์วัยเด็กของชรินทรเองจากความเข้าอกเข้าใจถึงประสบการณ์ที่หลายครั้ง การอบรมลูกก็ไม่ต่างกับการเลี้ยงและฝึกสนัขให้เชื่อของ *Pavlov อันเป็นที่มาของปม *Elektraและ*Oedipus ดังในนวนิยายโศกนาฐกรรมกรีกโบราณ

นอกจากนี้ ชรินทรยังได้ถ่ายทอดผ่านมุมมองจากเด็กที่มีบุคลิกภาพเเตกเเยกซึ่งได้ใช้บรรดาผองเพื่อนในจินตนาการเป็น เสมือนเกราะป้องกันความเหงาเเละเป็นเครื่องมือในการช่วยเผชิญกับความเดียวดายในครอบครัวที่ขาดความอบอุ่น

พิธีเปิด : เสาร์ที่ 19 มกราคม 2556 เวลา18.00 น.

กิจกรรม : พบปะพุดคุยกับศิลปินและรับสูจิบัตร

LOOK KHUN NOO

By Charinthorn Rachurutchata

Opening: 19 January 2013 at 6.00pm.

19 January – 9 February 2013

Number 1 Gallery Bangkok is proud to present “Look Khun Noo ”

Look Kun Noo means privileged kids in Thai. The exhibition explores the theme of loneliness experienced by the children of wealthy Asian families who have been left to the care house employees.

Charinthorn courageously portrays the fear of growing up whilst facing the angst of having to become the next generation of emotionally and physically distant parents who in turn would try and mold their children to the illusory templates of the high society.

She compassionately shows how they experience being trained to behave like Pavlov dogs that respond to the social norms of their community, and how, in their training, they are being led by their Electra and Oedipus complexes. She does this through introducing the viewer to an almost schizophrenic defense mechanism. The children are pressured to rely on imaginary friends keeping them company and enabling them to bear the solitude in their homes.