แฟนเป็นคนใต้ มีผิวสองสีกระเดียดไปทางเข้มเล็กน้อย

สูงประมาณ 175 เซนติเมตร ตาคม โต จมูกโด่ง ยิ้มสวยดูจริงใจ

ใครเห็นก็มักจะชื่นชอบและชื่นชม.

"เธอ เราเพื่อนติ๊กนะ บ้านเธออยู่ไหน

เราจะเจอกันก่อนไหม แล้วค่อยไปร้านอาหารพร้อมกัน"

"บ้านอยู่แถวบางกะปิ ไม่เป็นไรไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไปทีหลัง"

ฉันรู้จักกับแฟนครั้งแรกวันนั้น วันที่มีการลัก ลอบ พบ ปะ ผองเพื่อนชาวบอร์ดแห่งหนึ่ง

ประมาณปี 42 ฝูงชนมากกว่า 30 ชีวิตไปกินข้าวและดื่มเหล้าย่านศรีนครินทร์

กินเสร็จเดินออกจากร้านไปหาสถานที่นั่งดื่มเหล้า คุยกัน

สามสิบชีวิตหากจะนั่งร้านเดียวกันคาดว่าคงไม่หมดแน่ๆ

พวกเราจึงจำเป็นต้องแยกย้ายกันนั่ง และแฟนก็อยู่ในวงเดียวกับฉัน

เราจึงได้มีโอกาสคุยกันและกระชับสัมพันธไมตรี.

แฟนเป็นคนชอบอ่านหนังสือทุกประเภทยกเว้นไอที.
แฟนเป็นคนชอบดูหนังประเภทไซโค.

เรามีความชอบคล้ายกันดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่ทำให้เราสนิทกันง่ายขึ้น.


วันต่อมา และบันทึกหน้าต่อไปในสมุดบันทึกฉันมักจะเขียนถึงเรื่องราวของแฟนเสมอ.

14 ตุลาคม 44
นัดเหล่าก๊วนเพื่อนในบอร์ดไปดื่มเหล้าแถว ม. หอการค้า
ทุกคนเมากันใหญ่ แทบไม่ได้กลับบ้านกัน ท้ายสุดก็ไปนอนหอแฟน

16 ธ.ค. 44
แฟนโทรมาชวนไปดูหนัง หาอะไรกิน และก็ไปแดนซ์ แดนซ์

สนุกมาก ได้รู้จักสหายใหม่(เพื่อนของแฟน) อีกสองคน

5 ม.ค. 45
แฟนโทรมาบอกว่ามีบัตรหนังดูฟรี 2 ที่ "เราไปดูด้วยกันนะ"

เป็นครั้งแรกที่หนีเพื่อนไปเที่ยวกับแฟนสองต่อสอง

แฟนนิสัยดี รักเพื่อน ถึงไหนถึงกัน พูดตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม

ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบคนที่มีพฤติกรรมเฉกเช่นนี้

ฉันชอบจุดนี้ของแฟน.

เราจึงติดต่อกันเรื่อยมา หากมีเวลาว่างตรงกันก็จะนัดหมาย

ชีวิตฉันช่วงนั้นเหมือนจะไร้แก่นสารแต่ก็มีสาระและเรื่องราวทุกครั้งเมื่อพบ เจอแฟน.

จนกระทั่งวันหนึ่งปลายปี 48 แฟนโทรมาเล่าเรื่องจิปาถะเช่นเคย

และวันนั้นเองแฟนบอกกับฉันว่าเราคงต้องห่างกันแล้วนะ

จะไม่ค่อยเจอกันบ่อยๆ อีกแล้ว เพราะพ่อเสีย

ต้องกลับใต้ไปดูแม่ ดูแลกิจการ ไปดูงานที่ต่างประเทศ

ระยะทางและภาระหลากหลายอย่างคงทำให้เราไม่มีเวลาติดต่อเธอ.

แอบรู้สึกเศร้าเล็กน้อย

แต่ไม่เป็นไร พวกเรายังไม่ได้ตายจากกันไปนี่นา.

วันที่แฟนจะกลับ ฉันและติ๊กไปส่งแฟนด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้ว่าจะเศร้าและเหงาแค่ไหนก็ตาม.

ก่อนที่แฟนจะขึ้นเครื่อง และร่ำลาติ๊กเสร็จแล้ว

แฟนหันมาพูดกับฉัน "ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ เงียบเชียว"

ฉันจึงยิ้มๆ ตอบไปว่า

"ไอ้แฟน ตรูคิดมานานแล้ว ชื่อแกแมร่งเท่ห์ว่ะ
เวลาคุยโทรศัพท์กับแก ใครถามก็บอกว่าคุยกับแฟน
เวลาไปเที่ยวกับแก ใครถาม ก็บอกว่าไปกับแฟน
เวลาใครโทรมาถามอยู่กับใคร ก็บอกว่าอยู่กับแฟน
คนอะไร ชื่อแฟน"

"โชคดีนะเพื่อน สักวันเราจะเจอกันอีกเมื่อภารกิจแกเสร็จสิ้น"

แล้ววันหนึ่งก็มีชื่ออีเมลล์คุ้นๆ ส่งมาหาพร้อม Subject

... แฟนกลับมาแร้นนนน...

เนื้อหาข้างในก็สั้นกระชับจับใจความ

... แฟนกลับมาแร้นนนน พร้อมลูกและสามี. ^___^