We need to talk about Kevin

          คนหนึ่งคนจะเป็นคนดีได้หรือไม่ ถามว่าครอบครัวมีผลสำคัญมากน้อยแค่ไหน สำหรับเรามองว่า ครอบครัวคือสังคมขนาดเล็ก ที่บ่มเพาะให้เราเป็นคนขึ้นมาได้ และหากเราเกิดเป็นคนเลวในสังคมขึ้นมาล่ะ เราต้องกลับไปโทษคนในครอบครัวของเราหรือ?

            We need to talk about Kevin เป็นหนังฟอร์มเล็กจากปี 2011 ที่ได้รับการกล่าวขานจากการเปิดตัวที่เทศกาลหนังเมืองคานส์ ในฐานะภาพยนตร์ที่เข้าชิงรางวัลปาล์มทองคำ และยังทำให้หนังเรื่องนี้เดินทางไปฉายตามเทศกาลหนังต่างๆ และได้รับรางวัลติดไม้ติดมือมามากมาย หนังเรื่องนี้พูดถึงชีวิตของอีวา (Tilda Swinton) ผู้เป็นแม่ของเควิน (Ezra Miller) ที่ใช้ชีวิตอย่างหดหู่และยากลำบาก จากการกระทำของลูกชาย กับการสังหารหมู่เพื่อนๆในโรงเรียน ด้วยการยิงธนู

(เปิดเผยเนื้อหาสำคัญของเรื่อง*)

            หนังเริ่มเล่าภาพจากปัจจุบันที่เป็นอยู่ของอีวา อยู่ในบ้านหลังเล็กๆเพียงคนเดียว ภาพตัดสลับกลับไปในชีวิตของเธอที่มีความสุขอยู่กับครอบครัว แล้วหนังก็เริ่มเข้าสู่การตั้งคำถามจากสังคมกับอีวา ว่าทำไมเธอถึงเลี้ยงลูกให้เป็นคนเลวเช่นนี้ หนังใช้วิธีการเล่าตัดสลับไปมา ระหว่างเหตุการณ์ในปัจจุบัน กับเหตุการณ์ในอดีต ตั้งแต่อีวาเจอสามี มีลูก และย้อนกลับมายังความเป็นอยู่ในปัจจุบันของเธอ อีวาเป็นคนรักอิสระ รักการท่องเที่ยว แต่แล้ววันนึงเธอก็ตัดสินใจที่จะไม่ป้องกัน และมีเพศสัมพันธ์กับพ่อของเควิน จนทำให้มีเควินขึ้นมา หนังพยายามเล่าถึงการเลี้ยงลูกของเธอ แน่นอนที่สุด เธอไม่ได้อยากมีเควิน แต่นี้คือความผิดพลาด ทำให้เธอต้องรับชะตากรรมนี้ เราจะเห็นได้จากฉากที่เธอคลอดเควินออกมา เธอมีความรู้สึกเกร็งและต่อต้านลูกของเธอเอง จนหมอจะต้องคอยบอกให้เธอผ่อนคลายอยู่หลายรอบ ในวัยทารกของเควิน อีวาไม่เคยคิดที่จะโอบกอดหรือปลอบประโลมยามเควินร้องไห้ แต่กลับใช้วิธีนำเควินขึ้นรถเข็นแล้วเข็นไปในเมืองทั้งๆที่เควินยังร้องอยู่ เธอเข็นรถเข็นไปหยุดที่คนงานกำลังขุดเจาะถนน เพื่อให้เสียงดังกลบเสียงร้องของเควิน หนังตั้งใจแทรกเรื่องราวเหล่านี้ให้เรารับรู้ว่าเธอเลี้ยงลูกแบบไหนกัน และแน่นอนว่าเควินย่อมรับรู้ความรู้สึกของเธอได้เช่นกัน ว่าเธอไม่ได้ต้องการเขา เควินโตมาด้วยการต่อต้านสิ่งที่อีวาสอนตลอดเวลา ไม่ยอมพูด จนอีวาคิดว่าลูกผิดปกติ แต่จริงๆแล้วนี้คือการต่อต้านของเควิน เควินเป็นเด็กฉลาด และมีความรู้สึกตอบสนองไว พอเควินอยู่ในวัยประถมเขาเริ่มทำตัวเป็นเด็กสองบุคลิกคือ ยามอยู่กับแม่ เขาต่อต้านอีวาอย่างรุนแรง แต่ในยามที่อยู่กับพ่อ เขากลับทำตัวเป็นเด็กดี เราจะเห็นได้ว่า ในหนังมีฉากที่อีวาและสามี พูดคุยกันถึงเรื่องของเควิน แต่สามีไม่ได้รู้สึกเห็นด้วยว่าเควินเป็นเด็กแบบนั้น      และนี่เป็นจุดสังเกตที่สำคัญอีกอย่างนึงว่าอีวาและสามี ไม่เคยคุย หรือปรึกษาแนวทางการแก้ปัญหาในการเลี้ยงเควินเลย และแล้วอีวาก็ให้กำเนิดลูกสาว เธอเลี้ยงดูและประคบประหงมลูกเป็นอย่างดี ซึ่งแตกต่างกับการเลี้ยงดูเควินโดยสิ้นเชิง ลูกสาวของเธอกลายเป็นเด็กน่ารัก และว่านอนสอนง่าย นิสัยแตกต่างกับพี่ชายแบบสุดขั้ว นี้น่าจะเป็นจุดกำเนิดเล็กๆที่ทำให้เควินเกลียดน้องสาวของตนเอง ในหนังเราจะเห็นได้ว่า ผู้กำกับตั้งใจที่จะโฟกัสไปที่การเลี้ยงดูเควินของอีวา มากกว่าความรู้สึกนึกคิดของตัวเควินเอง ในเรื่องมีเพียงฉากเดียวที่เราเห็นว่าเควินรู้สึกรักอีวา ที่ขอให้อีวาเล่านิทานให้ฟังจนจบ และนิทานเรื่องนั้นก็คือโรบิน ฮู้ด ซึ่งเป็นเหตุจูงใจ ให้เควินหัดยิงธนู จนนำสิ่งนี้มาสังหารหมู่เพื่อนในโรงเรียน หนังไม่ได้สรุปอะไรที่ตายตัวเลย ว่าอะไรคือเหตุที่ทำให้เควินตัดสินใจสังหารเพื่อนในโรงเรียน แต่สิ่งที่หนังนำเสนอเราตลอดเวลาคือ การเลี้ยงดูเควินของอีวาเอง  การกระทำของเควินในหนังเราคงต้องศึกษาเรื่องจิตวิเคราะห์กันยาวเลยทีเดียว ดูหนังจบ เราคงต้องตั้งคำถามว่าสรุปแล้วเควิน หรืออีวากันแน่ที่เป็นคนผิด เพราะหนังปล่อยให้คนดูเป็นฝ่ายคิดและตัดสินใจเอง และจนสุดท้าย สิ่งที่หลุดออกมาจากปากอีวาคือสิ่งที่เราลุ้นมาตลอดทั้งเรื่อง คือคำถามว่า ทำไม?  และแม้แต่ตัวเควินเอง ก็ไม่สามารถให้คำตอบได้เหมือนกันว่าเขาทำแบบนั้นไปทำไมกัน และนี้คงเป็นเสน่ห์ของหนังเรื่องนี้ ที่ปล่อยให้คนดูคิดและวิเคราะห์กันเองว่าเหตุใด คือสิ่งที่ทำให้เควินต้องกระทำการอันโหดร้ายแบบนั้น โดยที่ไม่ได้ยัดเยียดให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงเป็นคนผิด แต่สำหรับตัวผู้เขียนเองนั้น ก็แอบเอนเอียงไปทางฝ่ายแม่ที่เลี้ยงดูเควินมาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน