Blue Is the Warmest Color

            “love at first sight” รักแรกพบ เคยคิดกันบ้างมั้ยว่า ในชีวิตของเราจะมีความรู้สึกแบบนี้ได้สักกี่หน บ้างก็ขอแค่หนเดียวที่ได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว คนที่พบเจอกัน แล้วรู้สึกพิเศษในทันที คนที่เดินสวนกันแล้วรู้สึกสะดุดตากว่าใครๆ คนที่ทำให้เกิดอาการท้องไส้ปั่นป่วน เหมือนมีผีเสื้อมาบินวนในท้อง ฟังดูไม่ธรรมดาเลยที่จะเกิดความรู้สึกดีๆแบบนี้ได้

            Blue Is the Warmest Color หนังรักเลสเบี้ยนจากประเทศฝรั่งเศส ที่เพิ่งคว้ารางวัลปาล์มทองคำ (Palme d'Or)  ประจำปี 2013 จากเมืองคานส์มาสดๆร้อนๆ หนังที่ว่าด้วยเรื่องราวของเด็กสาวมอปลายที่นามว่า Adele  ผู้มีชีวิตที่เรียบง่าย แต่แล้ววันนึงชีวิตของเธอก็เริ่มยากลำบาก เมื่อเธอพบกัน Emma แม่สาวผมฟ้า ที่ทำให้โลกของเธอเปลี่ยนไป เธอเริ่มรู้สึกคิดถึง Emma พร้อมกับความสับสนบางอย่างในตัวเอง จนนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างในชีวิตของเธอ

Adèle Excharpoulos และ Léa Seydoux  นักแสดงนำของเรื่อง ที่รับบทเป็น Adele และ Emma สามารถถ่ายทอดอารมณ์ความเป็นเลสเบี้ยน ความรัก ความหลงใหล ที่เธอสองคนมีให้กันอย่างสมน้ำสมเนื้อ แสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ และดูสมจริง หนังเรื่องนี้มีความยาวค่อนข้างมาก ตัวหนังมีความยาวถึง 3 ชั่วโมง แต่กลับไม่มีความน่าเบื่อเลย กลับกลายเป็นหนังที่ดูได้เพลิน และน่าสนใจ หนังดำเนินเรื่องด้วยความ Realistic  ซึ่งอาจจะทำให้ดูยืดเยื้อไปบ้าง แต่นี้คือเสน่ห์ ที่ค่อยๆไต่ระดับให้เรารับรู้ถึง Cause (สาเหตุ) ของเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับ Adele ไต่ไปจนถึง Effect (ผลกระทบ) ของเรื่องราวต่างๆ แบบที่คนดูจะค่อยๆรับรู้ ไปตามลำดับช่วงเวลาของหนัง ไม่ใช่หนังที่ดูยากแม้แต่น้อย แต่กลับเป็นหนังที่ส่งต่อสารให้กับผู้รับอย่างเราๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ เราสามารถเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร มีความเห็นอกเห็นใจ หรือแม้แต่นึกอยากจะต่อว่าเธอกับการกระทำของเธอ การแสดงเหล่านั้นจะสมจริงไม่ได้เลย ถ้าหากขาดความเข้มงวดของผู้กำกับอย่าง อับเดลลาติฟ เกชิช ในหนังจะมีฉากหวือหวาที่สมจริงอย่างมาก เขาใช้เวลาในการถ่ายทำฉากสำคัญที่เราเห็นในหนังกันประมาณสิบนาที เขาใช้เวลาถ่ายทำเป็นเวลาถึงสิบวันเลยทีเดียว เพื่อให้หนังออกมาดูสมจริงและฉากนี้เอง ที่ทำให้หนังต้องติดเรต และตัวบัตรคนดูก่อนเข้าชมภาพยนตร์ นักแสดงถึงกับกล่าวว่าไม่อยากจะร่วมงานกับเขาอีก ด้วยความเข้มงวดของเขา แต่นี้ก็น่าจะเป็นตัวแปรสำคัญที่คอยเก็บรายละเอียด และกดดันนักแสดงให้เล่นได้ตรงตามความต้องการของผู้กำกับเอง

Blue (สีฟ้า,สีน้ำเงิน) สีที่เป็นประเด็นสำคัญที่หนังเลือกมานำเสนอ เรามองเห็นสีน้ำเงินเต็มไปหมด ทั้งผ้าปูเตียง สีของเสื้อผ้า และแม้กระทั่งสีผมของตัวเอกอย่าง Emma สีน้ำเงินเหมือนถูกเลือกให้เป็นสีของนางเอก จนเธอได้มาพบกับ Emma ซึ่ง Emma มีผมสีน้ำเงิน เปรียบเสมือนกับว่านางเอกได้พบเจอคนที่ใช้ พบเจอกับรักแรกพบ และค้นพบตัวตนของตัวเอง ผ่าน Symbolic นี้  การใช้มุมกล้องในหนัง เราพบกับการใช้มุมกล้องแบบ close up เรียกได้ว่า เป็นมุมกล้องที่เป็นซิกเนเจอร์ของหนังเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ ตอนแรกก็แอบหงุดหงิดว่า มันจะ CU อะไรขนาดนั้น แต่พอดูไปสักพัก อืม นี้แหละ ที่ส่งผลให้เราซึมซับพฤติกรรมของตัวละคร อย่างเป็นธรรมชาติ เพราะการแสดงของตัวละครแต่ละตัวนั้น สีหน้า แววตา สื่อออกมาได้ชัดเจนอย่างมาก โดยรวมแล้วหนังถ่ายทอดออกมาโดยยึดหลักความ Realistic จึงไม่แปลกใจเลยที่เราจะรู้สึกชื่นชมการแสดงของตัวละครอย่าง Adele เพราะเธอช่างน่ารัก และแสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด (รวมไปถึงฉากแบบนั้นด้วย )

เพราะฉะนั้นรักแรกพบ อาจจะมีความหมาย มากกว่าการที่เรารู้สึกรัก หรือถูกใจใครบางคน แต่รักแรกพบ อาจหมายถึงการค้นพบตัวตน ค้นพบความรู้สึกนึกคิดภายใต้จิตใจของตัวเอง หรือว่ารักแรกพบของเราอาจจะหมายถึงหนังเรื่องนี้ก็ได้