Thailand's Creative Art & Design Community

THE INSTINCT

มนุษย์มีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเป็นปัจเจก กล่าวคือมนุษย์แต่ละคนมีวิธีการเอาชีวิตรอดจากอันตรายแตกต่างกัน บางคนใช้วิธีการต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดในขณะที่บางคนใช้วิธีการเอาคนอื่นเป็นเกราะกำบังหรือแม้กระทั้งโยนปัญหาให้ผู้อื่นเพื่อเอาตัวรอด และมีแม้กระทั่งบางคนที่เอาตัวรอดด้วยการฆ่าตัวตายเพื่อหนีปัญหา รอดจากปัญหาแต่ไม่ได้มีชีวิตรอด ในทางกลับกันสัตว์มีวิธีการคุกคามเป็นปัจเจก แต่ลึกลงไปในสัญชาตญาณการคุกคามนั้นๆมักเป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดซ่อนอยู่คล้ายกับมนุษย์บางกลุ่มที่สู้เพื่อเอาตัวรอดถึงแม้จะรู้ว่าสู้ไปก็แพ้แต่ก็ยังสู้ต่อ ลองวิเคราะห์สัญชาตญาณการคุกคามของสัตว์ จำแนกเป็นดังนี้

มด : รุมกัดด้วยกฎหมู่ ทำร้ายทันทีที่รังถูกคุกคาม เมื่อเห็นว่าศัตรูจากไปในระยะปลอดภัยก็หยุดพฤติกรรมคุกคาม

งู : จะไม่เข้าทำร้ายถ้าไม่มีการเผชิญหน้า เพราะสัตว์ใหญ่ไม่ใช่อาหาร และจะหนีทันทีที่ศัตรูหยุดการเคลื่อนไหว

หมี : สังเกตุการณ์เคลื่อนไหวก่อนจู่โจม บางครั้งทำร้ายเพื่ออาหารแต่หมีไม่กินซากเมื่อเหยื่อนิ่ง หมีจะหยุดความสนใจทันที

สุนัข : จู่โจมด้วยอารมณ์และสัญชาตญานแต่จะเคารพกฎของฝูงด้วยการหลบฉากเมื่อรู้ว่าต้องสู้กับสิ่งที่แข็งแรงกว่า

มนุษย์ : ทำร้ายโดยไม่ต้องมีเหตุจูงใจ และมีวิธีการที่ซับซ้อนและไม่เกี่ยงแม้ต้องทำร้ายสายพันธุ์เดียวกัน เริ่มแล้วไม่หยุด

วิธีการเอาตัวรอดจากการคุกคาม

มด : หลีกเลี่ยงจากบริเวณรังของมด และไม่แสดงออกถึงการคุกคามเช่นเอาไม้แหย่รัง ให้หนีลงน้ำหรือโคลน

งู : ไม่แสดงการคุกคาม หยุดการเคลื่อไหวทันทีที่เผชิญหน้า งูมีมุมมองในแนวขนาน การกดหัวงูจากด้านบนมีความเป็นไปได้สูง

หมี : ให้หันลังหนีในระยะไม่กระชั้น เมื่ออยู่ในระยะห่างพอสมควรให้นอนลงกับพื้นแล้วนิ่งที่สุด ทุกสิ่งที่ตั้งเป็นแนวดิ่งกับพื้นและเคลื่อไหวได้ถือเป็นการคุกคามสำหรับสัตว์กินเนื้อ

สุนัข : ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์แต่ทางที่ดีอยู่ให้ห่างจากสุนัขที่หิว สุนัขจะได้กลิ่นความกลัวของเราในอากาศ ฉะนั้นทุกครั้งที่เกิดอาการกลัวขนลุก นั่นจะส่งสารไปให้สุนัขและพร้อมเข้าจู่โจมทันที ให้นั่งลงและหยิบของใกล้มือเพื่อแสดงการต่อต้าน

มนุษย์ : เมื่อไม่รู้เท่าทันการคุกคาม ก็เห็นทีจะยากที่จะป้องกัน ที่ทำได้คือดำรงค์ชีวิตในสังคมด้วยความไม่ประมาท

AMEN