เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมามีเรื่องราวที่เข้ามาในชีวิตผมเรียกได้ว่าเยอะมากทีเดียว ต้งแต่ได้ไปดูคอนเสิร์ท "ไมโคร"แบบเซอร์ไพรสโครตๆ และที่สำคัฯเป้นครั้งแรกในชีวิตด้วยที่ได้เข้าไปดูแบบจะจะ จังๆ ทุกอย่างดูตื่นตามากสำหรับเด็กบ้านนอกแบบผม ทั้งแสงสี เสียงตระการตา เยี่ยมมาก!!!!! และผมได้เห็นแล้วว่าศิลปินที่เรียกว่า "อมตะ" เป็นยังไง ไม่ว่าอินโทรจะขึ้นมายังไง แปดสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของคนมาดูร้องตามได้หมด นี่แหละ "อมตะ " เพราะร้องได้อย่างอัตโนมัต ยิ่งกว่าท่อง กอไก่ ถึงฮ นกฮูกด้วยซ้ำ!!!!!! และแล้ววันจันทร์ก็มาถึง เริ่มวุ่นตั้งแต่ตอนนั้น ประชุมๆๆ และก็ทำงาน ติดต่อ โทรศัพท์ ประสานงาน ทำบท ระแวง สารพัด วันอังคารได้มีโอกาสเข้าไปสัมภาษณ์ท่านผู้ว่านครปฐม มล.ปนัดดา ดิศกุล ที่วังวรดิศ และหอสมุดกรมพระยาดำรงราชนุภาพ ซึ่งเป้นครั้งแรกของผมอีกที่ได้เข้ามาที่นี่ น่าประหลาดใจมากับสถานที่เพราะเรียกได้ว่าที่นี่ เป็นป่าที่อยู่ใจกลางเมือง วังสวยงามมากแถมได้ลิ้มชิมรสก๋วยเตี๋ยวรสเลิศ แถมของฝากติดมือที่คุณนายผู้ว่าแจกให้อีก นั่นคือ "น้ำปรุง" กลิ่นหอมและขวดสวยงามมาก ซึ่งท่านเป้นคนทำเองกับมือและใช้ดอกไม้ที่อยู่ในวังเองอีกด้วย พระเจ้า!!! นี่ก็เป้นครั้งแรกของผมอีกที่ได้ "น้ำปรุง" ที่เป็นนำหอมสมัยก่อน ชอบมาก ประทับใจเป็นที่สุด และที่สำคัญท่านผู้ว่าก็สุดยอดสุภาพมากกกกกกกกก ยอมรับเลยว่าท่านเหมาะที่เดียวกับเป็นลูกหลานเจ้านายชั้นสูง วันพุธไปบุรีรัมย์กับขบวนสื่อมวลชนเพื่อไปสัมภาษณ์ท่านผู้ว่าบุรีรัมย์ แต่สื่อทั้งหลายที่ไปนั้นเขาไปงานเปิดตัว สโมสรฟุตบอล บุรีรัมย์ ของท่านเนวิน วันนี้เป้นยวันที่ยุ่งยากลำบากใจของผมมากเพราะ ทุกอย่างมันไม่เป็นไปตามที่อยากให้เป็น แต่ก็เป็นสิ่งที่คาดเอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่า มันจะต้องเป็นแบบนี้ เริ่มตั้งแต่ เวลาทำงานน้อยมากกกกกก และการนัดหมายก็วายป่วง เพราะท่านผู้ว่าติดคณะของท่านเนวิน กับรองปลัดกระทรวงมหาดไทย ทุกอย่างก็เลยทำให้ดูยากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะเวลาน้อยลงทุกขณะจิต เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลาและพระอาทิตย์ที่กำลังจะตก และที่สำคัญสถานที่ไม่มี ทีมีก็เสียงดัง ทำงานไปได้สักพักก็ต้องย้ายที แต่ก้เชื่อเถอะ เราทำเต็มทีแล้ว....แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างเรียกได้ว่าสุดติ่ง!!!!!! ทีมงานผมเก่งมากของบอก5555 หลังจากกลับมาวันรุ่งขึ้นผมเดินไม่ได้อีกเลยเพราะข้อเข่าอักเสบอย่างแรง ปวดมาก หยุดงานทั้งๆที่วันเสาร์นี้ผมต้องออกกองไปโคราชอีก แต่ก็ไม่ได้ไปเพราะป่วย แต่ก็เครียดเรื่องนี้ โชคดีผมมีน้องที่มาช่วยงานนั้นเก่งเกินตัว อันนี้ต้องชม และเมื่อวันศุกร์ไปเจาะเข่าเพราะมันบวมมาก รู้สึกดีขึ้น แต่เมื่อเช้านี้ทุกอย่างกลับสู่ความลำบากอีกครั้งเมื่อเข่าบวมเท่าเดิม และที่สำคัญวันจันทร์มีสัมภาษณ์ท่านผู้ว่า เมืองนนท์ คิดว่าคงไม่ได้ไปอีก.....เพราะตอนนี้ก้ยังเดินแบบเป๋ๆๆ ใช้ไม้ค้ำ.......เป็นไงสุดยอดจริงๆ ผมว่าผมเป็นที่บ้างานพอประมาณ แต่ไม่อยากเชื่อเลยว่าพอถึงเวลางานแล้ว ผมจะทำงานแบบไม่ดูตัวเองเลย.....ต่อไปนี้คงต้องคิดใหม่ทำใหม่ดีกว่า