Go Go Go...
เสียงในหูเมื่อยามเช้า...
เสียงเดิมที่ปลุกให้ตื่นด้วยความเคยชิน

มีใครสักคนบอกว่า...
ความเคยชินหมายถึงการกระทำอะไรสักอย่างติดต่อกันเป็นเวลา 28 วันหรือ 29 วัน
น้อยกว่านั้นหรือมากกว่านี้ฉันก็ลืมไปแล้ว
และความเคยชินนั้นจะกลายเป็นนิสัย
นิสัยนั้นจะกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว
อันที่จริงคุณอาจจะไม่รู้หรอกว่านิสัยคุณเปลี่ยนไปแล้ว
คุณสามารถมองคนอื่นว่าเปลี่ยนแปลงทั้งๆ ที่คุณก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ความรวดเร็วของสายน้ำที่ไหลจากฝักบัว เดินทางในอัตราความเร็วเป็นปกติเช่นทุกวัน
ชีวิตฉันก็กำลังเร่งรีบแต่งตัว เดินทางออกจากบ้าน เพื่อให้ทันเวลาทำงาน
ผู้คนบนท้องถนน รถราที่ติดระนาวบนถนนอโศกกลายเป็นภาพชินตา
ฉันกลายเป็นคนชินและชากับความเร็วโดยไม่รู้ตัว

มันเป็นธรรมดาของเมืองใหญ่ ไม่เขาก็ต้องเราที่ต้องเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ
คนหนึ่งชนะ คนหนึ่งแพ้ มันเป็นการเอาตัวรอดในเมืองใหญ่?

----------------------------------------------
Go Go Go...
เสียงในหูเมื่อยามเช้า...
เสียงเดิมที่ปลุกให้ตื่นด้วยความเคยชิน

แต่ที่ต่างไปจากเดิมก็คือวันนี้รู้สึกกระปรี้กระเป่า
เป็นครั้งแรกในห้าปี ..กลิ่นอิสระอยู่ชิดใกล้
ใช้ความเคยชินเป็นตัวเดินทาง ถึงที่ทำงานโดยเร็ว
ไม่มีอะไรให้สะสาง เพราะตั้งหน้าตั้งตาลุยมาตั้งแต่ห้าวันที่ผ่านมา
เอาเอกสารที่มีอยู่ไปส่ง ทันทีทันใดที่หัวหน้ารับงาน..
เส้นบางบางขาดผึง, หน้าที่จบลง หมดภาระเป็นที่เรียบร้อย

ฉันเดินออกจากตึกอย่างมั่นคง
ฉันใช้เวลาเดินอย่างเชื่องช้า
เพียงสิ้นสุดบันไดขั้นสุดท้าย..ฉันเป็นอิสระแล้ว

----------------------------------------------
Go Go Go...
เสียงที่คุ้นหูบอกว่าเราต้องไป..
สายลมแอบกระซิบบอกความนัย
"คุณคือคนสำคัญ โลกอยู่ในมือคุณแล้ว"
ฉันปลุกใจตัวเองเบา
นึกถึงคติที่ยึดเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตมาเนิ่นนานในการเริ่มต้นอะไรใหม่

"ถึงเวลาสนุกแล้ว"
Go Go Go...เสียงคุ้นหูในยามตื่น