
คุณเชื่อเรื่อง บาป บุญ คุณโทษกันมั้ยครับ ถ้าถามผมที่เกิดในยุคสมัยใหม่ผมก็คงไม่ค่อยได้ใสใจมากนัก
เพราะผู้ใหญ่ก็เคยสอนเราตั้งแต่เด็กแล้วว่าให้ทำดีมากๆนะตายไปจะได้ไปสวรรค์ ถ้าทำชั่วจะตกนรก
ผมก็เป็นเด็กคนนึงที่เกิดมในยุค IT ครองโลกและยุคที่มีแต่การแข่งขันไม่ว่าจะเป็นทั้งทางด้าน การเรียน
การงาน เรื่องแฟน กิ๊ก กั๊ก เศรษฐกิจ มองไปทางในก็มีการแข่งขันทุกรูปแบบแต่วันนึงผมก็เจอปัญหาเข้ากับตัวเอง
คือผมชอบคิดอะไรนานกว่าชาวบ้านคือถ้ารู้ไม่จริงจะไม่ค่อยชอบเพราะจะเล่าให้คนอื่นฟังไม่ได้เวลาคนอื่นมาถาม
ผมก็เคยต้องเจอการแข่งขันอะไรมากมายนับไม่ถ้วนไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน การทำงาน การทำสิ่งต่างๆเพื่อที่จะ
ให้คนอื่นรู้ว่าเราเจ๋ง เก่ง เรารวย พ่อแม่ตูเจ๋งโดยบางครั้งก็ลืมไปว่าเราทำอย่านั้นในแต่ละวันทำไม ผมก็ถามตัวผมเองว่าเราเดินมาถูกทางแล้วหรือที่จเลือกทำตามสังคมส่วนใหญ่ทำอยู่หรือที่คนส่วนมากทำๆกันเพียงเพราะเคยทำ หรือพ่อแม่พาทำ
หรือเพราะสังคม ประเทศเราคือทำตามๆกันมาซึ่งไม่รู้ว่าเป็นการดำเนินชีวิตที่เราต้องการจริงๆหรือเปล่า
หรือเราชอบอย่างนั้นจริงๆหรือเปล่าเช่นเรื่องเรียนก็เลือกตามๆเพื่อน คณะคะแนนสูงๆกลัวไม่รู้ว่าเราเรียนได้เกรดดี
หรือเรียนดีเพียงเพราะถ้ามีใครมาถามว่าเรียนที่ไหน คณะอะไร เกรดอะไรวะ เป็นคำถามที่คุณต้องเคยโดนถามถ้าคุณ
ยังเรียนอยู่แต่อย่างที่บอกสิ่งเหล่านี้มันทำให้สังคมเราดีมากขึ้นแค่ไหนคนจบสูงๆ เก่งๆ พูดมากสุดท้ายก็คิดจะเอาแต่เข้าตัวเองและเพื่อนพ้องโดยไม่มองว่าจะมีผลกับใครบ้างเพียงเพื่อให้ตัวเองได้ ได้และได้เท่านั้นแต่วันนึงชีวิตก็ทำให้ผมต้องกลับมาทบทวนว่าเราต้องการอะไรกันแน่ เราต้องการทำสิ่งที่ชอบ หรือต้องการทำให้คนอื่นประทับใจ หรือทำให้สังคมดีขึ้นอาจฟังดูว่าผมเวอร์แต่ผมหาคำตอบนี้อยู่นานมากแต่วันนึงผมก็เจอคำตอบแต่ผมยังไม่อาจจะบอกผู้อ่านได้นะตอนนี้เพราะเป็นเรื่องอนาคต แต่ทีผมอยากเล่าและอยากให้สังคมที่เรามาเจอกันคือแลกเปลี่ยนสิ่งดีๆ ที่กำลังจะหายไปตามกระแสสังคมที่มีการแข่งขันอย่างบ้าคลั่งผมแค่อยากให้คนอ่านลองทำสิ่งใหม่ๆ สิ่งดีๆกับคนอื่นไม่ว่าจะเป็นการให้คำว่าให้ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงสิ่งของนะแต่คือ สิ่งดีๆหลายๆอย่างไม่ว่าจะเป็น รอยยิ้ม กำลังใจ คำปลอบ การยอมรับเข้าใจ หรือของเล็กน้อย เศษตังค์ทอนหรือแม้แต่งานที่พวกเราเข้ามาทำในสังคมนี้ผมเชื่อว่าทุกคนที่มี ART ในหัวใจคงมีบ้างไม่มากก็น้อยเพราะศิลปะทำให้มองอะไรได้กว้างและไม่มองอยู่ในกรอบแคบๆ ทำให้โลกนี้มีสีสัน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะและสิ่งดีๆตั้งแต่อดีตจนมาถึงปัจจุบันถ้าวันนี้เพียงเริ่มที่ตัวคุณมองสิ่งดีๆที่ผมเล่าให้ฟังให้ใครบางคนที่ออกจากบ้านไปให้คนไม่เคยเจอหน้าไม่เคยรู้จักอาจเป็นเด็กอนาคตของชาติรับรองเขาจะงงว่าเฮ้ยยังมีคนแบบนี้อยู่ในสังคมทุกวันนี้เหรอ มีคนดีอยู่ผมจะเปรียบเหมือนปฏิกิริยาฟิชชั่น(ของความดี)ถ้าใครเรียนวิทยาศาสตร์และฟิสิกส์จะรู้(เหมือนภาพอะครับ)คือมันต้องมีอนุภาคเริ่มต้น
(ในที่นี้คือคนริเริ่มต้น)มอบสิ่งดีออกไปให้คนอื่น อย่างนึงคุณอาจรู้สึกดีว่าวันนี้ได้ทำดีแต่ว่าผมไม่เชื่อว่าสิ่งนี้มันจะจบแค่นั้นนะแต่สิ่งที่คนนั้นได้รับจาก้เราเขาจะเก็บไว่้ในใจหรือเล่าให้คนอื่นฟังหรือคนอาจจะทำแบบเดียวกับเราหรือทำมากกว่าเรา
มันเป็นปฏิกิริยาความดีส่งไปเรื่อยๆในสังคมผมว่าถ้าเพียงเราคิดแค่นี้และทำทุกวันมันจะทำให้สิ่งดีๆมีในสังคมเรามากมาย
ขยายออกไปเกิดเป็นสังคมความดีที่มีในคนไทยแน่นอนถ้าวันนี้เราแค่คิดและเริ่มที่ตัวเราโดยไม่รอให้ใครมาเริ่มก่อนสังคมไทยของเราจะกลายเป็นสังคมที่เคยได้ชื่อว่าสยามเมืองยิ้มกลายเป็นสยามเมืองน่าทิ้ง
................................................................แค่อยากเล่าให้ฟังเล่นๆครับ อย่าลืมยิ้มและทำสิ่งดีๆเยอะนะครับ
MeTaV 27 Oct 2009,8.32 PM.
(มีเรื่องดีๆอย่าลืมมาแลกเปลี่ยนนะครับถ้าอยากเห็นสังคมเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น) ไว้มีเรื่องดีๆจะเล่าให้ฟังใหม่
You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!
Join PORTFOLIOS*NET