เวลาเราเจอปัญหาต่างๆเราส่วนใหญ่จะมัวแต่โทษว่าทำไมปัญหาจึงเกิดกับเราแล้วเราก็ปล่อยให้ปัญหานั้นไม่ได้รับการแก้ไข
ยิ่งนานวันปัญหานั้นก็ยิ่งกลายเป็นปัญหาที่เริ่มจะก่อตัวเป็นปัญหาที่ใหญ่โตและพอกพูนจนเรารู้สึกว่าเราแบกมันไม่ไหว
ผมจะเปรียบเทียบเหมือนกับว่าเราได้ติดกระดุมบนเสื้อที่เราใส่ทุกวันก่อนออกจากบ้านนี่ก็ถือเป็นปัญหาอย่างนึงของชีวิต
ถ้าหากเราติดกระดุมเม็ดแรกผิดบางคนก็ปล่อยมันไม่หยุดติดไปจนถึงเม็ดสุดท้ายและพบว่ากลายเป็นปัญหาที่มากขึ้นกว่าเดิม
แต่ถ้าเราติดมันผิดสิ่งที่เราควรทำคือหยุดก่อนให้ไปติดเม็ดที่เหลือจนถูกต้องและครบแล้วค่อยย้อนกลับมาติดเม็ดที่เหลือ
แล้วคุณจะพบว่าเมื่อคุณเจอกับปัญหาใดก็ตามแค่ลองหยุดคิดดูให้ดีก่อนแล้วทำสิ่งอื่นให้เสร็จให้ผ่านไปตามหน้าที่ที่มี
แล้วค่อยลองมาเริ่มต้นแก้ปัญหาจะทำให้เรามีปัญหาในการแก้ไขน้อยลงและทำให้เราสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างครบถ้วน
ถ้าเปรียบกับบ้านเมืองเราก็คือเราได้ปล่อยให้ปัญหาต่างๆในบ้านเมืองเราจนมาถึงจุดที่เราเรียกว่าจุดวิกฤติหรือจุดที่เราเริ่มแบกรับมันไม่ไหวนั่นเป็นเพราะบ้านเมืองเราไม่ได้ถูกสอนให้รู้จักการแก้ปัญหาและสอนให้เราทิ้งปัญหาโดนไร้คนมาแก้ไข
เพราะเรามัวแต่ให้คนอื่นมาแก้ไขแต่เราไม่ได้มองที่เราเลยว่าเราได้ลองแก้ไขที่ตัวเองบ้างหรือเปล่าถ้าคนไทยมองปัญหาที่ผมว่ามาเมือนการติดกระดุมผิดเม็ดแล้วรีบติดเม็ดอื่นให้เสร็จแล้วก็รีบแก้ไขผมคิดว่าบ้านเมืองเราคงไม่เป็นอย่างทุกวันนี้

................................................................ตรงไม่ตรงลองคิดดูเล่นๆนะครับ มาสร้างสังคมใหม่ดีกว่านะครับ
MeTaV 27 Oct 2009