หลายคนคงเคยได้ยินชื่อกล้องรุ่นนี้กันมาพอสมควร
หลายคนอาจเคยได้สัมผัส และเคยใช้งานกล้องรุ่นนี้กันมาแล้ว
และอีกหลายคนคงเป็นเจ้าของหรือมี กล้องรุ่นนี้ไว้ในครอบครองเก็บไว้ในคอลเลคชั่นส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แม้ว่ากล้องรุ่นนี้จะวางตลาดมาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ช่วงปลายปีที่แล้วเป็น ต้นมา รวมทั้งมีผลการทดสอบทั้งในเว็บต่างประเทศ และในประเทศไทย
ให้ เป็นที่ฮือฮากันมาพอสมควรถึงคุณภาพของผลงานที่ถ่ายด้วยกล้องตัวนี้

ผมเองก็ได้อ่านบท Review จากเว็บโน้นบ้างเว็บนี้บ้าง พอสมควร
แต่ก็ยัง ไม่ได้ปักใจเชื่อมากนักว่าคุณภาพที่แท้จริงจะเป็นอย่างไร
เพราะการทดสอบ ก็คือการทดสอบ แต่ไม่รู้ว่ามันจะเหมาะกับการใช้งานของแต่ละคนได้มากน้อย แค่ไหน จึงจำเป็นจะต้องเอามาทดลองใช้ซะเองจึงจะรู้ผล

โดยส่วนตัวแล้วผมไม่ค่อยจะคุ้นเคยกลับกล้องไซส์เล็กขนาดราวๆ กล้องคอมแพ็คมาก่อน จะมีบ้างก็เพียงกดเล่นของคนโน้นที่คนนี้ที่ ไม่ได้เป็นจริงเป็นจังขนาดถึงกับว่าซื้อหาเอาไว้ใช้งานเป็นของส่วนตัว เพราะ คุณภาพของภาพที่ได้ มันยังไม่เพียงพอกับลักษณะการทำงานในแบบของ
ผมซัก เท่าไหร่นัก

เพราะโดยปกติผมจะคุ้นเคยกับกล้องประเภท SLR ในยุคสมัยที่ยังใช้ฟิล์ม
หรือ DSLR ในยุดดิจิตอลซะเป็นส่วนใหญ่ นี่จึงเป็นครั้งแรกของผม
สำหรับ การนำกล้องที่บรรจุ Sensor แบบ Micro Four Third
ภายในกล้อง Panasonic Lumix GF1 ออกไปใช้งานไกลถึง ซาปา ทางตอนเหนือของประเทศเวียดนาม แบบชนิดที่เรียกว่าเอาจริงก็ว่าได้

สำหรับการใช้งานในวันแรกนั้น อาจจะมีหลงปุ่มอยู่บ้างเพราะยังไม่คุณเคยเท่าไหร่นัก เนื่องจากได้รับ กล้องตัวนี้จาก บริษัท พานาโซนิค ประเทศไทย
เพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนการ เดินทางไปเวียดนาม เท่านั้น คู่มือต่างๆ ก็อ่านเอาตอนนั่งอยู่บนเครื่อง บินนั่นแหละครับ อ่านไปด้วยกดชัตเตอร์กันไปด้วย
พอถึงเมืองฮานอยก็ ไม่พูดพร่ำทำเพลงโซโล่กันยกใหญ่ ถึงแม้ว่าฝนจะตกลงมาจั๊กๆ แบบไม่มีที่ ท่าว่าจะหยุด

ถึงแม้สภาพอากาศจะไม่เป็นใจเท่าไหร่นัก แต่สำหรับกล้องตัวนี้
ผมคงต้องยก นิ้วห้วแม่โป้งให้เลยครับ มันจับโฟกัสได้รวดเร็วทันใจ
กดจึ๊ก กดจึ๊ก ได้ตลอด ไม่ออกอาการวืดวาด

โดยเฉพาะกับเลนส์ 20 F/1.7 (เลนส์ Pan cake)
แม้จะดูการโฟกัสด้วยจอ LCD จากหลังกล้อง หลายคนที่ใช้กล้อง DSLR
คงจะไม่คุ้นเคยกับการมองภาพแบบ นี้นัก รวมทั้งผมด้วย แต่ใช้ไปใช้มาสักพักมันก็สะดวกดีเหมือนกัน แม้จะไม่ได้ความรู้สึกในการมองแบบกล้อง DSLR ก็ตาม แต่ก็สามารถใช้ EVF (Electronic Viewfinder) มาต่อเสริมก็ได้

คุณภาพของจอ LCD หลังกล้องนั้นก็สดใสชื่นตาชื่นใจ แถม Auto White Balance ก็ ค่อนข้างแม่นยำในเกือบทุกสภาพแสง (เท่าที่ได้ลองใช้งาน)
เผลอๆ อาจจะแม่นกว่ากล้องที่คุณใช้งานอยู่ก็เป็นได้

อีกอย่างหนึ่งที่ผมชอบในกล้องตัวนี้ก็เพราะ Format ขนาดของภาพมีให้เลือกเล่นได้หลายขนาด ทั้ง 4:3, 3:2, 16:9, และ 1:1 โดยเฉพาะ Format สุดท้าย ที่เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสนั้น ถูกใจผมมากมาย แต่หลายคนอาจแย้งมาว่า ถ่ายแบบธรรมดามาก็ได้แล้วค่อยมาครอปเอาทีหลังก็ได้เหมือนกันครับ แต่องค์ประกอบของการจัดภาพในแบบสี่เหลี่ยมจัตุรัส ที่ มีมาให้ในกล้องนั้นมันสมบูรณ์กว่า การนำภาพมาครอปในภายหลัง แต่ของอย่าง นี้ก็แล้วแต่คนชอบครับ

สำหรับคุณสมบัติทางด้านอื่น หรือการใช้งานการปรับค่าต่างๆ ภายในกล้อง สเปค ของตัวกล้อง Custom Function ต่างๆ ผมคงไม่พูดถึงครับ
เพราะสามารถหา อ่านได้ตามเว็บที่ทำการ Review ต่างๆ

ทีนี้ก็มาดูถึงคุณภาพของภาพที่ได้จากกล้อง GF1 กันครับ ภาพชุดนี้ผมถ่ายเป็น ไฟล์ Raw แล้วทำการแปลงด้วย Camera Raw 5.6 แล้ว Process ด้วย Photoshop หรือใครจะใช้ Lightroom ก็ได้แล้วแต่ตามถนัด

ผมพยายาม Process ชนิดที่เรียกว่ากระทำชำเราคุณภาพของไฟล์สารพัด
เพื่อดู ความยืดหยุ่นของไฟล์ว่าจะทนการปรับแต่งได้มากน้อยแค่ไหน

สำหรับผมคงต้องยอมรับละครับว่า มันยอดเยี่ยมเกินตัวซะด้วยซ้ำ
ใครจะคิด ละครับว่า Sensor เล็กขนาดนี้ แต่ผลของภาพที่ออกมามันจะคับด้วยคุณภาพ จนกล้องรุ่นใหญ่กว่ายังอาจต้องเหลียวมองแบบค้อนๆ

บทสรุป : สำหรับผมกล้อง Panasonic Lumix GF1 เจ้าเล็กพริกขี้หนูตัวนี้
เป็น กล้องที่ถ่ายภาพได้สนุกมาก ด้วยน้ำหนักที่เบา พกพาไปไหนมาไหนได้สะดวก ตัว เล็กกระทัดรัด พร้อมการทำงานรวดเร็วทันใจ คล่องตัว
แถมยังไม่เป็นที่ สนใจของคนที่ถูกถ่ายซะด้วยซ้ำ

เพราะตลอดทั้งทริปแม้ผมจะพกกล้อง DSLR สะพายติดหลังไว้ตลอด
แต่กลับไม่ ได้ควักออกจากกระเป๋ากล้องมาใช้งานเลยตลอดระยะเวลา 5 วัน ของการเดินทาง รู้งี้ไม่แบกไปซะให้เมื่อยหรอก

ลากันไปด้วยภาพนี้ครับ

ขอขอบคุณ
บริษัท พานาโซนิค ประเทศไทย จำกัด
ที่ให้ความอนุเคราะห์ใน การหยิบยืมกล้องไปใช้ถ่ายภาพในการเดินทางครั้งนี้