แสงแห่งซีกโลกตะวันออก 

ตอนที่1/2: แสงแห่งแดนอารยะ

เรื่องราวของ “ความดี ความงาม และความศรัทธา”

ที่ปรากฏให้พบเห็นในดินแดนแห่งอารยธรรมของซีกโลกฝั่งตะวันออก

คือ สิ่งที่เราจะขอแลกเปลี่ยนแบ่งปันกันในคอลัมน์

“แสงแห่งซีกโลกตะวันออก Experience Eastern Hemisphere"

ก่อนอื่นขอเกริ่นถึงภาพรวมของแนวความคิดแบบกว้างๆ 

ก่อนที่เราจะหยิบยกและลงลึกในประเด็นย่อยๆ หลังจากนี้

ณ เวลานี้คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า กาลเวลาได้นำพาเราและชาวโลก

มาพบกับจุดเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เริ่มเห็นได้ชัดขึ้นเรื่อยๆ

ภาพใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ คือ การที่เราและชาวโลก

ได้เห็นทิศทางของศูนย์รวมแห่งความเจริญรุ่งเรือง

กำลังถูกถ่ายโอนจากซีกโลกฝั่งตะวันตก มาสู่ซีกโลกฝั่งตะวันออก...อีกครั้ง!

อีกครั้ง? ใช่! อีกครั้ง!! ดินแดนแห่งซีกโลกฝั่งตะวันออก (Eastern Hemisphere)

เป็นดินแดนที่อุดมไปด้วยอารยธรรมอันงดงามและทรงคุณค่ามานานนับศตวรรษ

ศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรม เรื่องราวและตำนานที่เล่าขานสืบทอด

ความเชื่อความศรัทธาได้รับการถ่ายทอดและบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์อันยาวนาน

และ “เรา” ยังคงเก็บซ่อนความงดงามเหล่านี้ไว้อย่างเงียบสงบ

ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา

ทว่าในหลายทศวรรษที่ผ่านมานี้ ความเฟื่องฟูทางด้านเศรษฐกิจ

ในประเทศทางซีกโลกตะวันตก และระบบทุนนิยมที่เข้ามาฝังรากลึก

ผ่านระบบการศึกษา เศรษฐกิจ และสังคม ทำให้ประชากรโลกส่วนใหญ่

หันไปให้ความสนใจและตกอยู่ใต้อิทธิพลของประเทศมหาอำนาจ

อย่างสหรัฐอเมริกา เลยกลายเป็นว่าแต่ละประเทศต่างจึงตั้งหน้าหาทางสร้างรายได้

เพื่อให้ประเทศของตนได้เป็นที่ยอมรับ ว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว

แม้แต่หลายประเทศที่เดิมได้ชื่อว่าเป็น “อารยประเทศ”

หรือที่จริงคือประเทศที่พัฒนาไปจนถึงขีดสุดแล้วด้วยซ้ำ!

เพราะเป็นผืนแผ่นดินที่อุดมด้วยคุณค่าและต้นทุนทางความเชื่อ

ความศรัทธา ศิลปะ และวัฒนธรรม ก็กลับเผลอตกกระได

พลอย(กระ)โจนลงไปด้วย จากการที่ประชากรบางส่วนของประเทศ

มีความเข้าใจผิดๆ คิดไปเองว่าประเทศของตนเป็นประเทศที่ยังไม่พัฒนา

แล้วก็พยายามจะพัฒนาหรือนำพาตัวเองและประเทศชองตัวเองไปตามแบบอย่าง

ที่ตน (ถูกยัดเยียด) ให้เข้าใจไปว่านั่นคือการพัฒนา...

แต่ในที่สุด เวลาก็ได้ผ่านมาถึงกำหนดตาม “กฎ”

กฎของธรรม กฎของกรรมกฎแห่งธรรมชาติ สูงสุดคืนสู่สามัญ

วันนี้มนุษย์เริ่มจะได้เรียนรู้และเข้าใจลึกซึ้งมากขึ้น

ถึงความหมายของการเป็น “อารยประเทศ” ความเป็น “อารยชน”

ที่ไม่ได้หมายถึงการเป็นประเทศที่ร่ำรวย หลังจากคนทั่วโลก

ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจและสังคมที่ล้มเหลวบ่อยขึ้นของระบบทุนนิยม

ทำให้ทุกวันนี้ชาวตะวันตกเองกลับกลายเป็นฝ่ายที่เข้าใจได้ดี

ถึงคุณค่าของต้นทุนความเจริญที่แท้จริง และกลายเป็นฝ่ายโหยหา

พยายามกอบโกยเอาทรัพยากรทางภูมิปัญญา คุณค่าแห่งปราชญ์ตะวันออก

ศิลปวัฒนธรรมโบราณที่เรามีไปใช้ประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด

ความพยายามที่จะเข้ามาศึกษาเรียนรู้ หรือแม้กระทั่งครอบครอง

ทรัพยากรทางฝั่งซีกโลกตะวันออกมีมากขึ้น และเกิดขึ้น

โดยที่เราเองอาจยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ! และหากชาวซีกโลกฝั่งตะวันออกเอง

ยังไม่เห็นคุณค่าแห่งทรัพยากรในดินแดนของตน

เราคงหนีไม้พ้นการต้องสูญเสีย…(ต่อตอนหน้า)

ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งที่เราจะได้แลกเปลี่ยนแบ่งปัน

มุมมองและข้อมูลต่างๆ ที่เป็นประโยชน์แก่กัน

เพื่อนำชีวิตและสังคมของเราไปสู่การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ

ที่จะเกิดขึ้นในความคิด คำพูด และการกระทำของเราทุกๆ คน

ในทุกๆ วัน ของพวกเรา...ชาวอารยะ