Thailand's Creative Art & Design Community

A window through the sky (17)

ดิฉันกลับจากBritish Museum เป็นบ่ายจัดๆแล้ว สิ่งหนึ่งที่ยังครุ่นคิด คือเรื่องราวมากมาย ของอียิปต์โบราณ
มัมมี่ เป็นอะไรที่ดิฉันหวาดกลัวเล็กๆ

แล้วเรื่องราววันนี้มันเกี่ยวกับเกาะฟาโรห์ที่ดิัฉันจะต้องไปถ่ายภาพโฆษณา
และน่าแปลกนอกเหนือจากชื่อทีมฟุตบอลแล้ว
ดิฉันไม่รู้อะไรเลยเรื่องเกาะฟาโรห์ ที่เป็นหมู่เกาะในเดนมาร์ค

และดิฉัน ยังไม่เคยคุยกับเฮ็นริก...และต้องมาพบกับเอเจนซี่ทำโฆษณาที่อังกฤษ
เหลื่อเชื่อจริงๆ

เย็นวันนี้จะมีงานเลี้ยงต้อนรับทิศยาวตีที่โรงแรม RITZ ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร ดิฉันแช่น้ำอุ่นเนิ่นนาน เท้าบวมไปหมด

ทาครีมที่เป็นบาล์มและเอาเท้าพาดสูงๆด้านหัวเตียง ดิฉันเห็นแสงไฟวับแวม
สวนสาธารณะด้านโ้นคงเป็นที่เขาเรียกว่า
ไฮปาร์ค

โชคดียังใส่ชุดได้
เวลานอนราบเหมือนมีผีเสื้อขยับปีกอยู่ในท้อง ลูกคงจะรู้ว่าเรามีความสุข
จริงๆเวลานี้

เฮ็นริกทิ้งข้อความฝากไว้ในเเบล็คเบอรี่....LOVE ya..

เอ..นี่เป็นภาษาอังกฤษหรือภาษาเเด้นซ์ กันนะ....

โรงแรมRITZ อยู่ถนนสายแพง คือ Piccadilly ที่ผู้มาเยือนต้องไปจิบน้ำชาบ่าย
กับขนม แสนอร่อยกัน

กางเกงยีนส์กับรองเท้าสนีกเกอร์ถูกห้ามเด็ดขาด+++ในโรงแรมหรูหรา ของ RITZ

ดิฉันมีเวลาแต่งหน้า แต่งตัวยาวนานพอสมควร และใช้น้ำหอมคินต้าบาหลี หลังจากแต้มลิปสติคสีแดงเฉิดฉาย
ถอนใจยาวเมื่อทุกอย่างจบลง หิ้วกระเป๋าเงินใบเล็ก
พร้อมผ้าคลุมไหล่คล้องที่เเขน เป็นโมแฮร์สอดด้วยดิ้นเงิน
ดิฉันทบผมไม่ให้ยาวมากนักและสวมชุดเปลือยหลัง ...

ลีมูซีนของโรงแรมมาส่ง

ดิฉันก้าวเดินอย่างมั่นใจ RITZ Hotel มีพรมสีแดง และีความหรูหราดังพระราชวัง ตอนสวมมงกุฎมิสเวิลด์
ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริงๆ

มีคนเดินมาต้อนรับ กลับไม่ใช่เป็นตัวเเทน โฆษณา ผู้ชาย ที่เดินมาหาิดิฉัน
ตอนที่บริกรนำทางมา ที่มุมหนึ่งของส่วนที่ใช้ตอนรับแขกของโรงแรม
ตรงนั้นเป็นล็อบบี้มีเสียงของเปียนโน เขาจับมือดิฉันและยืนประชิดตัว

ดิฉันตกใจเล็กน้อย เมื่อเขาเอื้อมมือมาโอบไหล่ และพาเดินอย่างมั่นใจ"..
.เราพบกันแล้วนะ "

"บนเครื่องบิน " ดิฉันตอบ โมโหนิดๆ

ดิฉันตอบได้เลยว่าสะกดอารมณ์ไว้ อย่างเงียบเชียบ คงเพราะความเป็นเอเชีย คนที่ติดต่อและจัดที่พักให้
และตืดต่อดิฉัน กลายเป็นคนๆเดียว ทีึ่ชื่อ Ryan Schatz ผู้ชายตาสีฮาเซล..
ผมสีเทาที่สั่งเครื่องดื่มให้ดิฉันบนเครื่องบิน

"ที่พักคงสบายนะ ผมอยากให้คุณเห็นประเทศอังกฤษ ที่เป็นวัยรุ่นสักหน่อย
ตรงเคนซิงตัน เป็นอะไร ที่อบอุ่น ง่ายๆ

และมีพิพิธภัณฑ์หลายแห่ง "

"ดิฉันไปบริิติสมิวเซียม " ดิฉันกล่าวลอยๆ เขาพยักหน้า

"ลอนดอนสวยมีเสน่ห์มากครับ วันนี้น่าจะเป็นตอนน้ำชากลางบ่าย แต่ติดต่อคุณ
ไม่ได้..."

ดวงตาเขาแวบปรายตาดูดิฉันนิดหนึ่งและยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ดูจริงใจมาก
จนดิฉันรู้สึกดีขึ้น

"ผม ...ไรอัน ชาร์ต ...."

คุณเรียกผมว่า ไรอันก็ได้นะ...ทิศยาวตี

" ไม่เป็นไรค่ะ คุณชาร์ต "

แต่ดิฉันเชื่อแน่เลยว่าอาหารค่ำที่ Mayfair คืนนั้น
ไม่ใช่อาหารของชาวอังกฤษแน่ๆ ากที่ได้ยินชื่อ.....

ที่น่าแปลกใจคือสะเต๊ะไก่อาหารอินเดียน ++++
เขาคงคิดว่าดิฉันคงจะิคิดถึงบาหลี ....

เป็นสิ่งท่ีน่าแปลกใจ ดิฉันพุดคุยกับเขารู้เรื่อง ทั้งๆที่วงดนตรี อยู่ด้านหลังของเขา มีทั้งไวโอลิน และเปียโน

แก้วไวน์ตรงหน้าดิฉันชื่อ Chateau Margaux ...และดิฉันจิบ

" ไวน์ต้องดื่มครับ...."

และ four main courses ก็ตามมาด้วยสลัด ที่จำได้ Truffled Crème Brûlée
with Black and White Truffle

ดิฉันจะเคยอยู่ในดินเนอร์หรูหราเสมอ เพราะเป็นนักดนตรี การเป็นนักไวโอลิน
ตั้งแต่เด็ก ทำให้ดิฉันสนุกสนานกับชีวิต

"ตรง Hot canapes ผมเลือก Oriental Spice Chicken แบบ บาหลี เขาหัวเราะ.."

"ทำได้หรือคะ "

ได้สิ ...มันง่ายๆ ขนาด คาโซเลตต์ ลอบสเตอร์
ยังมีเครื่องเทศของประเทศไทยเลย.... " และเขาก็หัวเราะดังขึ้นอีก
" คุณน่าจะชอบ Lobster spring roll , Ginger .."

" Thai basil"

ดิฉันพูดอย่าง ทันควัน ไรอัน ชาร์ต ยกแก้วไวน์ดื่ม ดวงตาแพรวพราว ......
มีเพลง จากวงดนตรีด้านหลัง เป็นเปียนโน ไพเราะ Chromatic Fantasia ของ
Johann Sebastian Bach ที่ดิฉันหลงไหล
ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะรู้จักวงที่บรรเลงหรือไม่ แต่ไพเราะมาก ที่สุด

ท้องฟ้าที่ประเทศอังกฤษค่ำคืน นี้ สวยจน ลืมไม่ลง

.................................................................................

Favorite

0 members favorited this