โดย Supakit Juntarung ณ วันที่ 24 กันยายน 2010 เวลา 10:06 น.

โดย สมุดจด

" แม่ครับซื่อปากกาให้จดหน่อย " จดเด็กน้อยไร้เดียนสาน่าตาจิ๋มลิ๋มเขย่าชายกระโปรงแม่

" จดเอาไปทำไหมลูก เด็กใครใช้ปากกากันลูก" ผู้หญิงในชุดทำงานรวบผมไปด้านหลังแสดงให้เห็นหน้าผากทรงรูปไข่

"ก็ทีหนูแตงยังใช้ได้เลยเอาไปโรงเรียนด้วย นะ นะ นะ แม่ซื่อให้จดนะ นะ " จดเขย่าขาแม่ตามประสาเด็กที่อยากได้ของ

" อะอะอะอะ ก็ได้เด็กคนนี้" แม่ยิ้มและยอมแพ้ในการอ้อนของลูกชาย " ไหน จด เอาด้านไหน ลูก "

จด เด็กชายเงยหน้ามองดูปากกาบนชั้นแล้วนิ้วชี้ แล้วบอกถามแม่ว่า " แม่ว่า สีนี้ กะ สีนี้ จดจะเอาแท่งไหนดี"

จดเด็กชายชี้นิ้วไปทางปากกาด้านน้ำเงินและด้านสีเขียน แม่เลื่อนตัวมานั่งในระดับสายตาเดียวกันกับจด

" จดชอบอันไหนหละลูก" แม่ถาม " แม่ครับจดอยากได้ทั้งสองอันเลยแม่ซื่อให้จดนะแม่นะ" "ไม่ได้หรอกจดหนูยังเด็กอยู่จะซื่อไปทำมั้ยต้องเยอะแยะ

เอาไปหนูก็ยังไม่ได้ใช้สักหน่อย แม่ให้หนูอันนึ่ง " จดหันหน้ามองที่แม่ และลังเลที่จะเลือก แม่จึงพูดขึ้นว่า "จดครับถ้าหนูทำตัวดีๆแม่จะพามาซื่ออีกด้านนะลูก" จดยิ้มกว้างพร้อมถามแม่ว่า "สัญญานะครับ"
" จ้า....แม่สัญญา" การสนทนาระหว่างแม่ลูกจบสิ้นพร้อมรอยยิ้มจากปากาด้ามใหม่

ทั้งทีที่กลับถึงบ้านจดอวดปากาด้ามใหม่ให้คนทั้งบ้านดู อย่างมีความสุข...........

เช้าวันใหม่ของการไปโรงเรียนก็มาถึง พอหมดภาระกิจจากการเข้าแถว จดรีบวิ่งนำปากกาด้ามใหม่ที่เด็กในวัยนี้ไม่มีกันมาอวดเพื่อน "นี้ปากกาด้านใหม่ของเรา
แม่เราซื่อมาฝากจาก...............(ตัวเมืองของจด)".พร้อมชูปากกาด้านใหม่ให้เพื่อนดู

" แตง......ไหนเอาปากกาแตงมาดูหน่อย "จดพูดด้วยควมอยากอวดว่าของตนสวยกว่า เมือจดได้ปากกาจากแตงก็เอามาเทียบ

"โอ.............ปากกาเรายาวกว่าของแตงตั้งเยอะ." "ไม่เอาหละไม่ดูหละ " เพื่อนๆในห้องหัวเราะปากกาของแตง แตงจับปากกาแล้ววิ่งหนีออกจากห้อง

ร้องไห้หน้าห้องเรียนที่เพื่อนล้อว่าปากกาสั้นกว่า .คุณครูนิดเป็นคุณครูประจำชั้นห้องข้านบนเดินมาเจอเเตงจึงข้าไปถามแตง......"หนูแตงเป็นไรลูก ร้องให้ทำไมลูก"แตงเด็กสาวที่อ่อนต่อโลกเงยหน้าด้วยน้ำตานองพูดพร้อมสะอื่น
"จดเค้าเอาปากกามาโรงเรียนแล้วล่อว่าปากกาหนูสั้นกว่าค่ะ"เสียงสะอื่นยังไม่จางหาย
คุณครูหัวเราะในลำคอ

"ไหนดูสิ " แตงยื่น ปากกาให้คุณครู " ไม่เห็นมันจะสั้นเลย" แตงบอกกับคุณครูว่า "ก็มันสั้นกว่าของจดนี้ค่ะ"
คุณครูนำปากาของตัวเองมาเทียบกับแตง แล้วพูดว่า
"งั้นคุณครูก็ต้องเสียใจสิ ...เห็นมั้ยปากกาของคุณครูสั้นกว่าของแตงอีก"
แตงยิ้มและหยุดร้องไห้ "จริงด้วยคะของแตงยาวกว่าของคูณครูจริงๆด้วย ไชโย
ปากกาหนูยาวกว่าของครูนิด" พร้อมรีบวิ่งไปบอกเพื่อน
คุณครูนิดเลยเดินไปหาแตงพร้อมบอกแตงว่า
"แตงรู้มั้ยว่าปากกาแตงไม่ได้สั้นหรือยาวกว่าของใครเลยนะแต่หนูเอาปากกาหนูไปเทียบกับของคนอื่นไงลูกหนูเลยเสียใจ
หนูรู้มั้ยว่าคนที่ปากาสั้นกว่าหนูก็มีเยอะแยะ
และคนที่เขายังไม่ได้ใช้ปากกาเหทมือนหนูก็เยอะยิ่งกว่า
หนูหน้าจะภูมิใจนะว่าอย่างน้อยหนูก็มีปากกาก่อนใครนะ อย่าเสียใจนะลูก"
แตงพยักหน้าก่อนที่คุณครูนิดจะได้จากไป
แตงหันไปหาเพื่อนๆผู้หญิงก่อนที่จะเกาหัวถามเพื่อนว่า "ครูนิดเขาพูดอะไรอะ
ไม่รู้เรื่อง " แล้วแตงก็กระโดดไปบอกเพื่อนว่า"
ปากกาของครูนิดสั้นกว่าของแตง ปากกาครูนิดสั้นกว่าของแตง
"....................

บทความจากจินตนาการเรื่องราวทั้งหมดไม่จำเป็นต้นเป็นความจริง

และตัวหนังสือที่สือไม่จำเป็นต้องเขียนถูกทุกคำเพราะ เป็นเรื่องของเด็กๆ