บทละครเรื่อง “เจ้าพระคุณ”

จากเรื่องสั้นของ มนัส จรรยงค์

ตอนที่ 1 คนพเนจร

ฉาก 1 ลานหน้าตลาดหน้าเพิงตาหนู

ภาพบรรยากาศตอนเช้า ในหมู่บ้าน ถ่ายมาจากมุมบนเห็นชาวบ้านร้านค้าในตอนเช้า ควันจากกาแฟและเตาไฟตัดกับแสงอาทิตย์ เสียงความโกลาหลวุ่นวายจากการรีบเร่งซื้อขายสินค้า กล้องเลื่อนไปที่รถเข็นเก่าๆ ข้างในมีทั้งขวด เหล็ก สกรูที่ระแกะระกะลามมาจากเพิงข้างตลาด มีแม่ค้าขายปลาเข็นรถใส่ถังปลามาเติมให้กับลูกสาวขายในตลาด แต่กลับติดรถของตาหนูขวางทาง

แม่ค้าขายปลา --- จอดแกะกะอีกแล้ว ตะวันโพล่แยงตูด มันก็ไม่เคยรู้สึกจะทำมาหากินแต่เช้า กี่ปีกี่ปีก็เป็นอย่างนี้ ไม่เคยเปลี่ยน

พ่อค้าที่กำลังชงกาแฟตะโกนถาม --- เมื่อก่อนเป็นอย่างไรเล่าป้า ทำยังกับรู้จักกัน เป็นอะไรกัน

แม่ค้าขายปลา --- เอ็งอย่าพูดอย่างนั้นนะเว้ยยยยย ถึงผัวกูตายกูก็เลือก ไอ้คนที่มันไม่ได้ทำมาหากิน เที่ยวเอาของโน้น นี่มาหลอกชาวบ้านไปวันๆ กูไม่เอามันหรอก ทำไมกูจะจำมันไม่ได้ เป็นสิบๆ ปีมาแล้ว ที่มันลากสังขารมาจากที่ไหนไม่รู้ เอามาแค่เป้ และถุงสองใบ นอนคลุกฝุ่นอยู่ตรงนี้ เอ็งยังเคยเอาไม้แหย่ มันก็ไม่ตื่น ตอนนี้ดูสิ ทำมาเป็นสร้างสร้างเพิงสัพพะรังเคนี้ขวางคนทำมาหากิน

พ่อค้าที่กำลังชงกาแฟตะโกนถาม---ป้าก็พูดเกินไปตาหนูแกเก่งหลายอย่างนะ ไอ้วิทยุเครื่องนี้มันใช้ไม่ได้มาหลายปีแกก็แก้ให้ ไอ้เพลงในวิทยุกี่เพลง กี่เพลง แกก็ร้องเป็น ถามเรื่องอะไรก็รู้ไปหมด สงสัยหนีเมียมาจากกรุงเทพเป็นแน่

ลูกแม่ค้าปลา เดินมาช่วยเข็นของเข้าไปในตลาด พร้อมกับพูดว่า--- แม่ก็เลิกด่าลุงแกเสียทีเถอะ พูดมาเป็นสิบปีแล้ว ที่ทางแกก็ไม่มี จะให้ทำไร่ทำนาเหมือนคนอื่นได้ยังไงล่ะ เอ้า..มาฉันเข็นเอง ป้าทิพย์รอค่าแชร์อยู่หน้าร้าน รีบไปจ่ายซ่ะ

ฉาก 2 ตัดฉากมาที่ แม่ลูกนั่งกินข้าวต้มก่อนไปโรงเรียน---

แม่---เทพอย่าไปยุ่งกับตาหนู แม่บอกแล้วเห็นมั้ยละ ไม่มีใครชอบ

ลูก---ทำไมล่ะแม่ ตาหนูแกเก่งตั้งหลายเรื่อง แกบอกว่าแกเคยปีนตึก มาตั้งสามสิบชั้น ตอนนั้นแกกำลังเชื่อมเหล็กบนตึกหรือทำอะไรนี่แหละ ตอนนี้ตึกราคาเป็นล้าน ๆ นะแม่

แม่---เชื่อได้อย่างไร โม้อวดขนาดนั้นถ้าเก่งจริงก็ไม่มานอนจมกองขยะอย่างนี้หรอก

ลูก---ขยะอะไร ข้างในนะมีอะไรก็ไม่รู้ เยอะเลย บางอันแกเอามาจากทีวี บางอันก็เอามาเชื่อมๆ เป็นพัดลมเย็นจะตาย

แม่---มันจะหลอกเอาเงินละสิ

ลูก---ไม่นะ เค้ามาจ้างแกทั้งนั้น ไม่ได้เอาของใครเปล่า ๆ แค่ตาหนูเคาะโน่น แกะนี่ ไขนั่น สองสามครั้งก็กลับมาใช้งานได้อย่างเดิม

แม่---บอกว่าไม่ให้ยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง อยากโดนทำโทษเหรอ ถ้ายุ่งแม่จะไม่ให้เล่นเกมส์

ลูกบ่นพิมพำ --- อะไร ๆ ก็ขู่จะไม่ให้เล่นเกมส์ เล่นเกมส์...

ฉาก 3 เปลี่ยนฉากเป็นหน้าร้านกาแฟ ครูทับ ครูเกษียนของโรงเรียนพับหนังสือพิมพ์ แล้วก็เงยหน้าพูดกับพ่อค้าร้านกาแฟ หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด

ครูทับ---เป็นเรื่องปกติของชาวบ้านโดยทั่วไปที่คนจรหมอนหมิ่นที่ร่อนเร่เดินทางมาโดยไม่มีหัวนอนปลายตีน และไม่มีวิถีชีวิตเหมือนคนในชุมชนจะถูกกีดกัน ไม่ใช่เพราะว่าพวกเราไม่มีน้ำใจ นะ อ่ำว่ามั้ย

พ่อค้าที่กำลังชงกาแฟ---เค้ากลัวอะไรล่ะครู

ครูทับ ---ไม่ได้กลัวแต่มันเป็นเกราะเบื้องต้นในการป้องกันพาหะให้กับหมู่บ้านหน่ะ ชาวบ้านเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนต่างถิ่นจะดีหรือเลว โดยเฉพาะกับตาหนู แกก็ไม่เคยเป็นที่ไว้วางใจมาจนวันนี้ ครูว่ามันฉลาดและเล่ห์เหลี่ยมเกินไป ด้วยเพราะตัวคนเดียวก็เลยต้องเป็นอย่างนั้น ต่างฝ่ายก็เลยมีกำแพงระหว่างความสัมพันธ์ของมนุษย์เลยถูกกั้นอย่างไม่รู้ตัว ลองใส่เสื้อเท่ๆ ขับรถสวยๆ เข้ามาสิ ไม่มีใครสงสัย เฮ้ออออออ..

พ่อค้าที่กำลังชงกาแฟหันมามองครูทับด้วยความสงสัยที่แกพูด แต่ก็ละสายตา สาละวนกับแก้วโอเลี้ยงในมือต่อ

ตอนที่ 2 คู่ปรับ คู่แข่ง มิตร

ฉาก 1 ในเพิงตาหนู โทนวิ่งเข้ามาพร้อมกับแบของในมือ

โทน---ตาหนู ๆ ให้เท่าไร

ตาหนูมองแล้วเก็บท่าทาง ตื่นเต้น พร้อมทำเป็นมองผ่านไปวุ่นวายกับจักรยานที่มีคนมาให้ซ่อม --- พระอะไรของเอ็งว่ะ ปีนไปดูที่หัวนอนข้าสิ มีเป็นสิบ

โทน---ตา..นี่พระของปู่ชั้นเลยนะ ให้เท่าไร

ตาหนู---ช่ะช้า..ถ้าของปู่ของพ่อเอ็งก็น่าสงสารแล้วเว้ย ถูกหลอกมาหลายสิบปี พ่อเอ็งก็เหมือนกัน ดูไม่เป็นหรือว่ะ เสียซื่อเซียนทับนะเว้ย เอ็งอย่าให้ใครรู้ละ กลับแล้วเอาไปไว้ที่เดิม

โทน--- ดีดี งั้นเอาไปให้ตาเหมือนก็ได้ เอามา เอามา ก็หาว่าปลอม

ตาหนู--- เอ่อ ๆ ไหนลองเอามาให้ข้าดูอีกทีสิ

ตาหนูดูพระด้วยความตื่นเต้นแต่พยายามเก็บอาการไว้แล้วแกล้งพูดกว่า---เออ ข้าให้ 20 ข้าจะเอาไว้ทำแบบ เห็นว่าพิมพ์มันยังดี

โทน--- 20 จะบ้าเหรอตา ยี่สิบบาทเล่นเกมส์ได้ชั่วโมงเดียวเอง ร้อยหนึ่งจะเอาไม่เอาตา...

ตาหนู---50 เท่านั้น

โทน---พรสมเด็จ 50 บาท งั้นชั้นเอากลับละนะ

โทนดึงมือกลับ แต่ตาหนูรั้งไว้

ตาหนู---เออ ๆ 80 เท่านั้น

โทน---ตาไม่เคยได้ยินมาเหรอว่าพ่อชั้นเคยประกวดพระสมเด็จได้ที่ 1 ของอำเภอ แค่ตาบอกว่าได้มาจากชั้นก็เอาไปได้หลายแล้ว

ตาหนู---เอ้าว่ะ นี่ถือว่าทำมาหากินกันมาหลายครั้งนะเว้ย แต่เอ็งอย่าบอกใครละ ครั้งนี้ให้เอ็งราคาดีได้ครั้งเดียว

โทนวิ่งออกไป ตาหนูรีบเอาพระสมเด็จเข้าในหีบหัวนอนพร้อมใส่กุญแจแต่ก็ต้องหยุดชะงัก

โทน---ไอ้เก่ง กูได้แล้วเว้ย ไปเดี๋ยวงานนี้กูเลี้ยงมึงเอง เหมือนที่ตาเหมือนบอกตรงเด๊ะเลยว่ะ

ฉาก 2 ในบ้านตาเหมือน บ้านชั้นเดียว ตาหนูเดินเข้ามาที่บ้านตาเหมือน พร้อมขวดเหล้า

ตาหนู---ตาเหมือน อยู่มั้ย

ตาเหมือนเปิดประตูรับ ตาหนูเดินไปสำรวจประตูเล็กน้อย พร้อมนั่งลง

ตาหนู---ตาเหมือน ประตูนี่เก่า ไม้อย่างดีนะ เป็นคนเก่าแก่ในหมู่บ้านก็ดีอย่างนี้

ตาเหมือน--- มันจะดีกว่านี้ถ้าอีมามันไม่โกง แล้วหนีไปอยู่กับผัวใหม่มัน ดีที่ชั้นเป็นคนในหมู่บ้านนี้ เลยมีที่ผืนสุดท้ายเป็นบ้านหลังนี้ ถ้าไม่ขายใช้หนี้ที่มันสร้างก็ไม่ต้อง มาหาเงิน วันๆ ขายของเก็งกำไรซื้อมาขายไปอย่างนี้แน่

ตาหนู--- เอาหน่ะ ที่ชั้นมาก็จะคุยกับตาเหมือนเพื่อยุติสงครามการค้านี่แหละ เราหันมาร่วมมือกันดีกว่า

ตาเหมือน---ก็ดี ชั้นก็เหนื่อยเต็มทีแล้ว

ตาหนู---ได้ยินมาว่าผู้ใหญ่ทองขายนาได้หลายอยู่ แกบอกว่าอยากได้พระสมเด็จ ให้ราคาดีถึงสองหมื่นเชียวนะ

ตาเหมือนวางแก้วค้าง ---จริงหรือตาเหมือน

ตาหนู---ให้เป็นของแท้เท่านั้น แต่ชั้นเองก็พอมีฝีมือทางการทำพระอยู่บ้าง พยายามลองมีหลายสูตร สีงามเหมือนงาช้าง ไม่ต้องใช้ปูนพลาสเตอร์แต่น้อย ครั้งนี้คงได้ใช้งานเป็นแน่

ตาเหมือน---ฝีมือของชั้น ตาเหมือนคงได้ยลแล้ว

ตาหนู---ไหนละ เอามาให้ดูหน่อยสิ

ตาเหมือน---ก็ที่ไอ้โทนมันวิ่งเอาไปนั่นแหละ

ตาหนูเบียนหน้าหนี แต่ก็ได้สติ พอดีกับที่ประตูเปิดออก ตาโพล้ง ชายแก่วันคราวเดียวกันสองเฒ่าคนเดินเข้ามา

ตาเหมือน --- โพล้ง นึกว่าใคร ตกใจ วันหลังให้สุ้มให้เสียงหน่อยนะ

ตาโพล้ง---ชั้นได้ยินตาสองคนพูด เห็นว่าเป็นคนรู้จักกันมา เลยมาขอเตือนว่าอย่าเลย

ตาหนู --- นั่นสิ เป็นคนรู้จักกันมานาน นับตั้งแต่ชั้นมาอยู่ที่นี่ ไม่เคยต้องมีเรื่องหมองใจ ครั้งนี้เห็นทีพ่อโพล้งต้องช่วยชั้นสักที

นายโพล้ง--- เรื่องอะไรชั้นช่วยตาหนูอยู่แล้ว ดูพระ เล่นพระ ชั้นช่วยได้ แต่จะให้ทำพระปลอมชั้นไม่เอาละ ได้ยินมาเยอะเรื่องอาถรรพ์นี้ ดูอย่างตาไหลสร้างพระแลอมเที่ยวขายคนอื่นเข้า ตอนนี้นอนเป็นอัมพาด จะพูดสักคำก็พูดไม่ได้ ตาติ่งนี่ก็ทำพระมาเหมือนยังกะพิมพ์เดียว ตอนนี้ตาบอดใส ไม่มีโอกาสได้เห็นพระของจริงอีก ตามีเมื่อก่อนเป็นหัวหน้านำทีมตัดเศียรพระพุทธรูปก็ตายไปแล้ว อีกคนหนึ่งตายังสร้างพระเครื่องปลอม รถคว่ำระปลอมเต็มกระเป๋าโดนตัดขาไปข้างหนึ่ง เห็นทีชั้นจะไม่เอาด้วยหรอก

ตาเหมือน--- เอ่าหน่า ใครๆ ก็เชื่อฝีมือการเป็นเซียนพระของของพ่อโพล้ง ผู้ใหญ่ก็เหมือนกัน ให้พ่อโพล้งบอกว่าของจริง แกก็เชื่อว่าของจริง พระองค์ก่อนเหยียบแสน ก็เห็นว่าเช่ามาแล้ว ให้พ่อโพล้งยืนยัน ผู้ใหญ่ทองก็เชื่อ คบกันมาตั้งนาน ยังไงเพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนหน่ะ เรามันเพื่อนตายกันตั้งแต่ไหนแต่ไร

ตาโพล้ง --- เพื่อนตายฉันไม่อยากเป็นหรอก ชั้นชอบเป็นเพื่อนกิน เพื่อนเล่นกันอย่างนี้มากกว่า ชั้นเตือนสติไว้ เท่านั้น แต่เอาเถอะเรื่องนี้ชั้นจะเหยียบไว้ ไม่เอาเรื่องพวกนี้ไปโพทนากับใคร ช่วยได้เท่านี้

ตอนที่ 3 เจรจา ต่อรอง

ฉาก 1 บ้านผู้ใหญ่ทอง บ้านเรือนไทยหลังใหญ่สองชั้น ใต้ทุนมีม้านั่งไว้รองรับแขก

ผู้ใหญ่ทอง --- เอ้า..ตาหนู มาพอดี ชาวบ้านเขามาบอกชั้นว่า เพิงของพ่อมันเริ่มล้ำเข้าไปในตลาดแล้ว ที่ตกลงกันครั้งที่แล้วว่า จะยอมให้อยู่ที่นั่น แต่ต้องวางของระแกะระกะ หรือล้ำที่ไปไม่ใช่หรือ

ตาหนู --- จ๊ะ ผู้ใหญ่ทอง ชั้นจะไปเก็บกวาดใหม่จ๊ะ แต่วันนี้ชั้นมีของมาให้พ่อผู้ใหญ่ดู

ตาหนูล้วงกระเป๋าหยิบกล่องพระพร้อมยื่นให้ผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่ทอง --- นี่มันพระสมเด็จแรกนี่ นี่รุ่นไหนกันนี่

ตาหนู --- พระสมเด็จรุ่นแรกนี่แหละ เวลานี้เป็นที่นิยมกันมาก ต้องมีไว้ติดตัว ผู้ใหญ่ดูสิ งามไม่มีที่ติ

ผู้ใหญ่ทอง---ไม่มีที่ติจริง ๆ ว่าแต่ชั้นดูไม่เป็นหรอกนะว่าจริงไม่จริง ในตำบลเราก็มีพ่อทับกับพ่อโพล้ง ที่น่าเชื่อได้

ตาหนู--- เอาเลยผู้ใหญ่ จะให้ใครดูชั้นก็ไม่ว่าอะไร

ผู้ใหญ่ทอง --- แล้วนี่ให้เราคาเท่าไรละ

ตาหนู --- สองหมื่น จ่ะ

ผู้ใหญ่ทอง --- อะไรกัน ทำไมตั้งราคาตั้งสองสามหมื่นอย่างนี้ล่ะ

ตาหนู ---อะไรกันผู้ใหญ่ นี่ถ้าชั้นได้เข้าเมือง เป็นหลักเท่าไรผู้ใหญ่น่าจะรู้ดีนะ ลำพังชั้นตั้งใจว่าได้ครั้งนี้จะเอาไปซื้อที่สักแปลง ให้พ่อสร้างเพิงใหม่ได้ ไม่ต้องโดนชาวบ้านก่นด่ากันอย่างนี้

ผู้ใหญ่ทอง --- แล้วนี่ไปได้มาอย่างไร

ตาหนู --- ประวัติของมันคือ มีเศรษฐีตกยากหนีร้อนมาพึ่งเย็นที่หมู่บ้านสระแก้วโน้น แล้วตกรถไม่มีทั้งค่ารถและค่าอาหาร ตัวเองก็ติดไข้ เห็นว่าไปไม่รอดแน่ๆ เลยวอนให้เจ้าพระคุณสมเด็จช่วย แล้วก็มีคนมาเห็นเข้า ไอ้คนนี้เพิ่งถูกหวยมาเลยซื้อไว้ด้วยราคาห้าพัน แต่พอคราวนี้เงินที่ถูกหวยมาหมด แถมยังติดหนี้เขาอีกเลยรีบเอามาขาย

ผู้ใหญ่ทอง ดูเหมือนว่าสมเด็จนี้ไม่ได้ช่วยเจ้าของเลยนะ

ตาหนู--- ผู้ใหญ่พูดอย่างนั้นก็ไม่ได้ พระท่านเสีย เดี๋ยวเสื่อมหน่ะ คนมีบารมีเท่านั้นที่จะมีของศักดิ์สิทธิอย่างนี้ได้ ชั้นเองก็เห็นว่าผู้ใหญ่เองเป็นคนมีบารมีเยอะ ชั้นเลยเอามาเสนอ แต่ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไร

ผู้ใหญ่ทอง--- เอ้า จะว่าตามนั้นก็ได้ แต่ชั้นอยากให้พ่อโพล้งมาดูให้ก่อน อย่างไรเสียจึงจะวางใจ ใครอยู่แถวนี้ วิ่งไปตามตาโพล้งมาหน่อย บอกแกว่า ผู้ใหญ่ทองจะให้มาดูพระให้หน่อย

ตาโพล้งเดินมาพร้องกับตาเหมือน

ผู้ใหญ่ทอง--- เอ้าตาเหมือนมาด้วย ดี ๆ จะได้ช่วยๆ กันหลายตา พ่อโพล้ง ฉันจะให้ดูพระให้หน่อยจ๊ะ ยังไงก็ต้องพึ่งสายตาของเซียนพระอีกแล้ว

พ่อโพล้ง --- แล้วนี่เท่าไรล่ะตาหนู

ตาหนู --- ฉันบอกไว้สองหมื่น แต่ผู้ใหญ่จะให้หมื่นห้า ลำพังถ้าไม่คิดจะหาที่หาทางฉันก็อยากให้ผู้ใหญ่หรอก แต่ ฉันเองอยากมีหลักมีแหล่งกับเขาบ้าง นี่ถ้าเข้าไปปล่อยในเมือง อาจได้ที่ทำนาเลยก็ได้

ตาโพล้ง--- เนื้อดี พิมพ์สวย ไม่มีที่ติ แต่จะให้ดี ชั้นว่าลองเอาไปประกวดในงานวัดพรุ่งนี้ดีไหม ถ้าได้รางวัลเราจะได้รู้กัน

ตาหนู ชั้นเองไม่อยากเอาของศักดิสิทธิ์เหล่านี้ไปประกวดประชันเลย พระท่านมีความศักดิ์สิทธิ์ของท่าน

ตาเหมือน--- เอ้าหน่า ตาหนู เป็นของจริงจะไปกลัวอะไร แต่ถ้าได้ที่ 1 ดูท่าพระองค์นี้จะเช่าแค่สองพันก็ดูกะไรนะ

ผู้ใหญ่ --- นั่นปะไร เอาแล้วมั้ยล่ะ ของซื้อของขายมันต้องดูให้ดี จะมาเพิ่มราคากันอย่างนี้ไม่ถูก ไม่ใช่ว่าพอมาดัง ก็มาขึ้นราคาชั้น ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เปนไรล่ะ

ตาหนู--- เอาอย่างนี้ละกัน ถ้าได้รางวัลที่หนึ่ง ผู้ใหญ่ทองก็จ่ายมาในราคาสองหมื่น ถ้าไม่ได้รางวัลชั้นก็ให้หมื่นห้าราคาทุน

ผู้ใหญ่ --- อะไรกัน ถ้าไม่ได้รางวัลชั้นจะเอาไปทำไม มันก็หมายถึงว่าพระปลอมนะสิ

ตาโพล้ง --- ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าเป็นพระจริงจะมีรางวัลให้ทุกองค์ ถือเป็นการบูชาพระ แต่ถ้าไม่ได้รางวัลมันก็ไม่ใช่ เอาอย่างนี้ละกัน อย่างไร ฉันเป็นกรรมการด้วย มันก็ผ่านสายตาฉันอยู่ดี ผู้ใหญ่เชื่อเถอะ

ผู้ใหญ่ --- ตกลงกันตามนี้

ฉากที่ 2 ระหว่างทางเดิน

ตาหนู --- พ่อโพล้ง ถ้าพ่อบอกว่ามันจริงเรื่องก็จบไปแล้ว ไม่ต้องต่อความยาวสาวความยืดกัน

ตาเหมือน --- เอาเถอะ ตาหนู ยังไงเรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว

ฉาก 3 งานวัด ตาหนู ตาเหมือน ผู้ใหญ่เดินในงานวัดมุ่งหน้าไปที่เวทีพระกวดพระ บรรยากาศงานวัด ลิเก หนังฉาย เกมส์เล่นต่าง ๆ เวที

ตาหนู--- ชั้นเองไม่เคยมางานวัดเลย เพิ่งรู้นี่แหละว่าเสียงมันดัง และวุ่นวายขนาดนี้

ตาเหมือน---นี่นะเป็นการประกวดพระสมเด็จที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอ อย่าว่าแต่ชายแก่ ชายหนุ่มในอำเภอเลย เซียนพระและคนที่เชื่อและหลงใหลในไอ้เรื่องพวกนี้ ก็ต่างที่ต่างถิ่นก็เดินทางมาเพื่อลงแข่งขัน ตีราคา หาเช่าซื้อ หรืออย่างน้อยมันก็คิดว่าก็เป็นบุญตาที่ได้เห็นพระดี พระมีคุณค่า

ตาหนู --- ตอนบวชเรียน สมัยนั้นแม้ว่าจะไม่ได้เป็นพระที่ดีขนาดไหน แต่ไม่ได้ยุ่งเรื่องพวกนี้ มีพระผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง เคยบอกว่า ความเชื่อเหล่านี้ดูยิ่งใหญ่กลบความสำคัญของโบสถ์ วิหารในวัด หรือแม้แต่แก่นของพุทธศาสนา หรือ พระธรรมที่พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้เมื่อสองพันกว่าปีมาหมดสิ้น อย่าว่าเพียงชาวบ้านที่เข้าร่วมเลย ตาเหมือนดูสิ พระผู้ใหญ่ พระผู้แก่ เณร และเด็กวัดต่างก็ให้ความสนใจนั่งหน้าเวทีประกวดกันทั้งนั้น

ตาเหมือน --- นี่ครั้งแรกนะที่ชั้นเห็นว่าตาหนูพูดดี ดูเหมือนว่าตาหนูเป็นคนดีที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อนเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ตาหนู--- คนเราผ่านอะไรกันมาเยอะ ตาเหมือน ชั้นบอกตรงๆ นะว่าชั้นสิ้นศรัทธาเรื่องพวกนี้มานานแล้ว สุดท้ายจะพระจะเจ้าก็เห็นเงินเป็นที่หนึ่ง อย่าว่าแต่คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่าชั้นเลย

ตาเหมือนหยุดยืนคิด สายตามองไปข้างหน้า เวที ที่มีโบสถ์เป็นเหมือนฉากหลังประดับเท่านั้น

ฉากที่ 3 เวที

โฆษกประกาศรางวัลบนเวที

โฆษก ผลประกาศรางวัล แม้ว่าจะมีกรรมการหนึ่งท่านไม่ลงคะแนน แต่พระสมเด็จที่ได้รับรางวัลนั้น งามไม่มีที่ติ และเป็นเอกฉันท์ว่าพระสมเด็จของนายหนูได้รางวัลชนะเลิศ

หลังเวที ตาหนูและตาเหมือนดีใจ กอด สายตาผู้ใหญ่ทองมองอย่างสงสัย

ตาหนู--- ว่าไงผู้ใหญ่ สรุปว่าฉันยังขายให้ผู้ใหญ่สองหมื่นตามที่ตกลง

ผู้ใหญ่--- ชั้นไม่เอาแล้วละ

ตาหนู --- อ้าวทำไมล่ะผู้ใหญ่

ผู้ใหญ่--- ชั้นเข้าใจที่พ่อโพล้งบอกแล้ว ว่าพระสมเด็จของตาหนูนี่งามไม่มีที่ติ งามจนสมเด็จโตอาจแปลกใจว่าจะมีพระงามอะไรอย่างนี้ พ่อโพล้งจึงไม่ได้ลงคะแนนไง

ตาหนูหยุดแล้วเปลี่ยนเรื่องพูด

ตาหนู --- เอา ตามใจ ไม่เอาก็ไม่เอา พระรางวัลชนะเลิศอย่างนี้ ชั้นไปปล่อยที่ไหนมีแต่คนจะมาแย่ง กลับเถอะตาเหมือน

ตาเหมือน --- ทำไมละ ยังไม่รู้เรื่องเลย ถ้าผู้ใหญ่ทองจะไม่เอาก็ขายมันตรงนี้นี่แหละ

ตาหนู (กระซิบ) --- ชั้นว่ากลับกันเถอะ ผู้ใหญ่รู้เรื่องจริงทั้งหมดแล้ว ขืนมายืนกรานปล่อยพระตรงนี้ ผู้ใหญ่อาจโพทนา และเอาเรื่องเราจนได้

ตอนที่ 3 เจ้าพระคุณ..พระช่วย

ฉากที่ 1 บนรถ ฉากบนรถ ผู้ใหญ่ ตาหนู ตาเหมือน นั่งรถสองแถวกลับ ไม่มีเสียงพูดคุยของทั้งสามคน ทั้งสามต่างสบตากันคนละที สองที เสียงเบรกของรถลากยาว

ภาพรถตัดหน้ารถสองแถว ภาพรถคว่ำ ภาพตาหนู หมุนวนไปมาภาพของผู้หญิงปิดหูแล้วอ้าปากกรีดร้องแต่สีหน้าของตาหนูไม่ได้ยินแม้เสียงใด ๆ แล้วตาหนูหลับตา

ตัดฉากเข้าไปที่บ้านตาหนู ภาพตาตาหนูกำลังทำพระสมเด็จ ภาพของการบดผสมดินสอ ข้าวตาก กล้วยสุก หย่อยลงในแทนพิมพ์ ภาพของพระสมเด็จสีเหลืองนวลเหมือนงาช้าง ตาหนูและตาเหมือนหยิบพระสมเด็จมาส่องดู เลือกชิ้นที่ดีที่สุด

ตัดฉากซูมที่ภาพสมเด็จแล้วให้แสงเหมือนโลกก็มืด

ตอนที่ 4 โชค ชะตาหรือความบังเอิญ

ฉากที่ 1 โรงพยาบาล –ห้องหมอ –

ตาโพล่งวิ่งเข้ามาที่สถานพยาบาล ผู้ใหญ่ทองนั่งคุยกับหมอ

ตาโพล้ง --- สรุปเป็นอย่างไรบ้างผู้ใหญ่ทอง ชั้นเตือนไว้แล้วววสิไม่มีใครฟัง

หมอ – ทั้งคู่ปอดภัยครับ ตาหนูใส่เฝือกที่คอ ส่วนตาเหมือนใส่เฝือกที่แขน จากการกระแทกไม่กี่เดือนคงหาย มีแผลเพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับรอให้ทั้งคู่ฟื้นรับกลับได้

ผู้ใหญ่---พูดแล้วชั้นยังขนลุกไม่หาย คนขับรถและคนที่นั่งข้างชั้นตายคาที่ ส่วนชั้นไม่เป็นอะไรเลย นี่แหละน๊า คุณของพระสมเด็จ

ผู้ใหญ่ยกมือเหนือศรีษะ สายตาของตาโพล้งมองเหมือนไม่เชื่อตัวเอง

ฉากที่ 2 ตัดภาพไปที่ฉาก อุบัติเหตุ มีเสียงรถพยาบาล ตำรวจ ชาวบ้านต่างช่วย กันเอาคนเจ็บออกมา ผู้ใหญ่ทองคลานออกมาจากรถ คลำในกระเป๋าเสื้อ

ฉากที่ 3 ตัดภาพ ตาหนูส่งให้หลังการประกาศรางวัลในคืนนั้น แต่ไม่ทันได้คืนกลับไปเพราะตาหนูมัวแต่อวดโอ้

ฉากที่ 4 ห้องผู้ป่วยรวม ตาหนูกับตาเหมือนนอนเตียงใกล้กัน ผู้ใหญ่รีบเร่งเปิดประตูเข้ามา

ตาหนู - - -ผู้ใหญ่ เป็นอย่างไรบ้าง

ผู้ใหญ่ส่งซองให้ตาหนู --- นี่ถ้าไม่ได้สมเด็จท่าช่วยไว้ ชั้นคงไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ เป็นบุญของชั้นเหลือเกิน ขอบคุณตาหนูมากที่เอาพระมาให้ชั้น

ตาหนูหันมองไปที่ตาเหมือน

ผู้ใหญ่ทอง--- ชั้นไปก่อนนะ นัดช่างทองไว้ในเมือง จะเอาพระสมเด็จท่านไปใส่กรอบ แล้วชั้นจะมาเยี่ยมใหม่

ผู้ใหญ่เดินออกจากห้องไป

ตาหนู --- ที่เค้าบอกว่าใครนะต้องตัดขาทิ้งไปหน่ะ

ตาเหมือน --- ตาไหลสร้างพระปลอมเที่ยวขายคนอื่นเข้า ตอนนี้นอนเป็นอัมพาด จะพูดสักคำก็พูดไม่ได้ ตาติ่งนี่ก็ทำพระมาเหมือนยังกะพิมพ์เดียว ตอนนี้ตาบอดใส ไม่มีโอกาสได้เห็นพระของจริงอีก ตามีเมื่อก่อนเป็นหัวหน้านำทีมตัดเศียรพระพุทธรูปก็ตายไปแล้ว อีกคนหนึ่งตายังสร้างพระเครื่องปลอม รถคว่ำระปลอมเต็มกระเป๋าโดนตัดขาไปข้างหนึ่ง .....

ตาหนู --- เห็นทีชั้นก็จะเลิกสักที

---------------------------จบ-----------------------------

ตัวละคร

• ตาหนู

• ตาเหมือน

• ตาโพล่ง

• ผู้ใหญ่ทอง

• โทน

• เก่ง

• แม่ค้าปลา

• ลูกแม่ค้าปลา

• ครูทับ

• พ่อค้ากาแฟ

• หมอ