Thailand's Creative Art & Design Community
เหตุเกิดที่ใจ ให้ดับที่ใจ
ฉันเชื่อว่า แท้จริงนั้น ฉันคือส่วนหนึ่งของ สรรพสิ่งซึ่ง เป็นสัจธรรมดั้งเดิม
แล้วเกิด “จิต” แยกส่วน ออกมาซึ่งไม่ทราบด้วยเหตุผลใด
จิต คือ ความว่างที่ถูกกระตุ้น
เมื่อไหร่ที่เราคืนจิตนั้นสู่สัจธรรมดั้งเดิมได้ นั่นคือ “การหลุดพ้น”
แต่ระหว่างทาง ก่อนที่เราจะสามารถ คืนจิตนั้นกลับไปได้นั้น
แต่ละคนล้วนมีภารกิจบางอย่าง หรือ อาจจะหลายอย่าง จากเหตุของการเกิดภาวะ ที่ไม่เสถียรนี้
การจะค้นพบได้นั้น ต้องอาศัยความสงบนิ่งทางจิตอย่างมาก อย่างค่อยเป็นค่อยไป ละเอียดลงเรื่อยๆ
มันคือการค้นหาให้พบด้วยความเงียบที่มากพอ
แล้วเกิด “จิต” แยกส่วน ออกมาซึ่งไม่ทราบด้วยเหตุผลใด
จิต คือ ความว่างที่ถูกกระตุ้น
เมื่อไหร่ที่เราคืนจิตนั้นสู่สัจธรรมดั้งเดิมได้ นั่นคือ “การหลุดพ้น”
แต่ระหว่างทาง ก่อนที่เราจะสามารถ คืนจิตนั้นกลับไปได้นั้น
แต่ละคนล้วนมีภารกิจบางอย่าง หรือ อาจจะหลายอย่าง จากเหตุของการเกิดภาวะ ที่ไม่เสถียรนี้
การจะค้นพบได้นั้น ต้องอาศัยความสงบนิ่งทางจิตอย่างมาก อย่างค่อยเป็นค่อยไป ละเอียดลงเรื่อยๆ
มันคือการค้นหาให้พบด้วยความเงียบที่มากพอ
ค้นให้พบ ตัวรู้ที่มีมาพร้อมกับกำเนิด ของเราแต่ไม่เคยเป็นเรา
แน่นอนว่า อัตตาตัวตน และ ความรอบรู้ มีมากเท่าไหร่ มันก็ขวางกั้นเราเท่านั้น
ที่ตรงนั้นมีอยู่อย่างซื่อตรงและหนักแน่น อยู่แล้ว
ไม่ใช่การแสวงหาความรู้หนักๆ ข้างนอก
เหมือนกับ ดุมล้อ ที่ตรึงแน่นอยู่กับที่ ในขณะที่ วงล้อขับเคลื่อนชีวิตให้หมุนไป
..หมุนไปกับสิ่งลวงตาภายนอกที่ชัดเจนทั้งหลาย
ฉันพยายามแยกให้ออก ถึงความรู้ ภายนอกทั้งหลาย
และสิ่งที่มีมากับตัวอยู่แล้วแต่แรก ให้ออกจากกัน
ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ในการที่เราจะ เข้าใจอย่างชัดแจ้ง
ว่าแท้จริงแล้ว เราถูกกระตุ้น ขึ้นมาเพื่อสิ่งใด
ตลอดชีวิตนี้ ก็หาจะค้นพบได้ไม่...
แต่คงมีสักวันสิน่า...
เมื่อไหร่ที่ประกายในตา และ ประกายในใจ สว่างวาบขึ้นมาพร้อมกันในห้วงขณะนั้น
หรือแท้จริงแล้ว ดุมล้อนั้นอาจจะคือ อะไรก็ได้
ที่เรา ปักใจเชื่อ และ ศรัทธา อย่างเต็มหัวใจ
หากสามารถค้นพบ และเชื่อมั่นได้เช่นนั้นแล้ว...
ก็เหลือเพียง ใช้ชีวิต ไปตามครรลองที่ควรเหมาะ
การค้นหา เริ่มต้นขึ้น นับตั้งแต่ การเริ่ม มีลมหายใจแรก
แลกเปลี่ยนกับอากาศ ลวงๆ ภายนอก
ชีวิตก่อเกิด และ เติบโต.... แต่เราอยากให้มันเป็น การเติบโต ด้านใดกันล่ะ
ทางด้านกายภาพ ที่ เรานับถอยหลัง รอเวลา ให้ดินกลบหน้าที่เรียกว่า Growing old
หรือทางด้าน จิตวิญญาณ ที่ค่อยๆ พัฒนาการค่อยๆ ละทิ้งซึ่งตัวตนปลอมๆไปทีละส่วน จนสามารถกลับไปสู่สัจธรรมดั้งเดิมได้ หรือที่เรียกวา Growing Up
ในหนังที่ฉันประทับใจ เรือ่ง The last Samurai
มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ว่า
" เราทั้งหลายกำลังจะตาย เพียงเพื่อเรียนรู้ชีวิต ในทุกๆลมหายใจ "
(The last Samurai by Katsumoto)
ก็ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะเลือกตายไป แบบไหนกัน
ตอนเป็น เด็ก ตัวตนจะฉายออกมา ชัดเจนที่สุด
เด็กๆ ไม่มี เล่เหลี่ยมใดๆ ที่จะมาปิดบังลักษณะเด่น ด้อย ของตนหรอก
หากสามารถ จับสัญญาณนั้นได้ ( อาจเรียกว่า พรสวรรค์ หรือ Gift )
ไม่ได้ปล่อยไว้ลังเล กับ พ่อแม่ ครอบครัว หรือสังคมหลากหลายรอบตัว
เขาก็ น่าจะศรัทธา ในความฝัน นั้น อย่างชัดเจน ตั้งแต่นั้นมา
ซึ่งนับเป็น เรื่องที่มีคุณค่า และน่ายินดี มากที่สุดสำหรับชีวิต แล้ว
Be clear about your message
And your magic will be off to a great start …
หากมีเป้าหมายที่มั่นคง ไม่ว่าจะเจออะไรก็ยังเดินหน้าต่อไปได้
แม้จะไปไม่ถึง แต่อย่างน้อย ก็เดินไปได้ไกลที่สุดแล้ว ในชีวิตนี้
ความฝันที่เข้มแข็ง ก็เช่นเดียวกัน
อาจต้องประคับประคอบอย่างมาก
และแลกมากับทุกๆ ความสุขในชีวิต
ถ้าทำสำเร็จ ก็คุ้มค่ามากๆ
แต่ถ้าทำไม่สำเร็จ.........ก็ยังคุ้มค่ามากๆ อยู่ดี
การที่ใครสักคน มีเป้าหมาย และ ความฝันที่ชัดเจน นั้น ช่างงดงาม มีพลัง และ มหัศจรรย์ อย่างยิ่ง
As people know that there are a few of important factors
But there are not many people know what they Really are
( คนเรารู้ว่า สิ่งจำเป็นในชีวิต มีไม่กี่อย่าง
เพียงบางคนเท่านั้น ที่รู้ว่า ไม่กี่อย่างนั้น มีอะไรบ้าง )
แต่จะมีสักกี่คนกันล่ะ ที่แน่วแน่ แท้จริง กับตนเองได้มากขนาดนั้น
และยิ่งน้อยคนไปอีก ที่ค้นพบ และประคับประคอง ฝันนั้นได้เนิ่นนาน ตั้งแต่ยังเด็กยังน้อย
ส่วนตัวฉันนั้น
ก็ใช้ชีวิตไปตามเวลา ตามเส้นทาง ตามคำถาม ที่ยังตอบตัวเองไม่ได้ ต่อไป...
แล้วเวลา ในวัยเด็ก....ก็ผ่านไปแล้ว
(มันหายไปพร้อมๆ กับนกน้อยตัวหนึ่งในใจฉัน ที่คอยร้องเพลง ให้ฉันฟัง ได้ตลอดเวลาที่ต้องการ ฉันพยายามตามมันกลับมา เพียงเพื่อพบว่ามันไม่ใช่นกตัวเดิมอีกต่อไปแล้ว
เรื่องนี้ ทำให้ฉันสะเทือนใจมาก ยามนึกถึงมัน )
ช่วงวัยรุ่น
มีหลายสิ่งที่ฉันทำไป เพื่อให้รู้ว่า ฉันไม่ควรจะทำเช่นนั้นเลย
ในขณะเดียวกัน อัตตาตัวตน ที่หนาแน่น ก็ค่อยๆ พอกพูนขึ้น
ภาระทางสังคมทั้งหลาย ก็โถมเข้ามาไม่ให้ตั้งตัว ( เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย )
ทำให้สายตา แบบเด็กๆ ค่อยๆ เลือนรางไปทีละน้อย
ความจริงที่ต้องยอมรับ และ โหดร้าย หลายๆอย่าง ก็ค่อยๆ ปรากฏตามมา
ทำให้ฉัน ซึ้งแล้วว่า ฉันไม่ได้เกิดมา เพียงเพื่อ ค้นให้พบดุมล้อ ที่ซ่อนอยู่ เท่านั้น
ขณะนี้ วงล้อชีวิตของฉัน หมุนผ่านพื้นที่ ที่เคยอบอุ่น ปลอดภัย ออก ไปเรื่อยๆ
ออกไปสู่เส้นทางเบื้องหน้า ที่ไม่คุ้นเคยอีกต่อไป
เส้นทางทีไม่เรียบ ต้องมีเป็นธรรมดา
และไม่สามารถจะควบคุม หรือ คาดเดาได้เลย ....
สุดท้าย มันก็จะผ่านไป......
อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังเชื่อว่า ทุกๆสิ่งมีเหตุผล ของการเกิดขึ้นมา
ถ้ามันจะแย่ ก็เพื่อรอให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
ฉันได้เข้าใจมากขึ้นว่า ชีวิตมี สองส่วน
คือส่วนที่เรียกว่า “ชะตา”
กับส่วนที่เรา “ลิขิต”เองได้
หน้าที่ของฉันก็คือ ทำในส่วนที่ ลิขิต เองได้ ให้เต็มที่ ให้ดีที่สุด
ส่วน ชะตากรรม จะพัดพา ไปในทิศทางใด ก็ต้องปล่อย ให้มันเป็นไป
Life is simple just make a choice… and don’t look back
< ฮาน/ Fast 3>
สำหรับคำถาม ตอนต้น ที่ว่า “เหตุผลที่ฉันเกิดมา”
เป็นคำถามที่ฉัน เฝ้าถามตัวเองมาแต่เล็ก แต่น้อย
เกิดเป็น บทความ นับเรื่องไม่ถ้วน....
ถึงวันนี้ ฉันอาจมีคำตอบในใจแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจเชื่อมั่นอย่างแท้จริง
ความจริงคืออะไร
ความลวงคืออะไร
อาจคือสิ่งเดียวกัน
ที่ซึ่ง ความไร้ซึ่ง ตัวตน สถิตอยู่
ขออนุญาต คุณสตีเฟ่น ฮอร์กิง ที่มีคำเฉลย ให้กับเด็กคิดมากอย่างฉัน ว่า
“ ก่อนกำเนิด จักรวาลนั้น
ไม่มีสิ่งใดเลย แม้กระทั่งเวลา
ดังนั้น การตั้งคำถาม ในสิ่งที่ไม่มีนั้น
จัดเป็นสิ่งที่ ไร้ความหมาย”
( A Brief History of time 1988 )
อันที่จริงแล้ว คำตอบที่ไร้ความหมายของฉันนั้น ได้ตอบไปตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้วล่ะค่ะ
“ คืนตัวตนนี้สู่ความว่างดั้งเดิม”
เขียนง่ายๆ แต่ การเข้าถึงให้ได้นั้น ห่างกันไกลโยชน์
ว่าแต่ว่า ทำอย่างไรล่ะ ...หรืออันที่จริงมันไม่ได้มาผ่านการกระทำใดๆ ...????
มาว่ากันต่อ ตอนหน้านะ..........
ฉันคิดว่า ทุกๆคน เคยสัมผัสกับมามาแล้ว ทั้งนั้นแหละค่ะ
แต่มันมักจะมาเพียงวูบเดียว แล้วก็จากไป ไม่สามารถดำรงอยู่ได้นาน
ฉันเองก็เช่นกัน......
ไม่ต้องไปบวชหรอกค่ะ ย้ายวัดมาอยู่ในใจดีกว่า
ในขณะที่มือซ้ายถือโมบายโฟน
มือขวา กำลังคลิกเม้าส์ อยู่นี่แหละ ....
เรนันท์ สุทธิสว่างวงศ์
..หมุนไปกับสิ่งลวงตาภายนอกที่ชัดเจนทั้งหลาย
ฉันพยายามแยกให้ออก ถึงความรู้ ภายนอกทั้งหลาย
และสิ่งที่มีมากับตัวอยู่แล้วแต่แรก ให้ออกจากกัน
ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ในการที่เราจะ เข้าใจอย่างชัดแจ้ง
ว่าแท้จริงแล้ว เราถูกกระตุ้น ขึ้นมาเพื่อสิ่งใด
ตลอดชีวิตนี้ ก็หาจะค้นพบได้ไม่...
แต่คงมีสักวันสิน่า...
เมื่อไหร่ที่ประกายในตา และ ประกายในใจ สว่างวาบขึ้นมาพร้อมกันในห้วงขณะนั้น
หรือแท้จริงแล้ว ดุมล้อนั้นอาจจะคือ อะไรก็ได้
ที่เรา ปักใจเชื่อ และ ศรัทธา อย่างเต็มหัวใจ
หากสามารถค้นพบ และเชื่อมั่นได้เช่นนั้นแล้ว...
ก็เหลือเพียง ใช้ชีวิต ไปตามครรลองที่ควรเหมาะ
การค้นหา เริ่มต้นขึ้น นับตั้งแต่ การเริ่ม มีลมหายใจแรก
แลกเปลี่ยนกับอากาศ ลวงๆ ภายนอก
ชีวิตก่อเกิด และ เติบโต.... แต่เราอยากให้มันเป็น การเติบโต ด้านใดกันล่ะ
ทางด้านกายภาพ ที่ เรานับถอยหลัง รอเวลา ให้ดินกลบหน้าที่เรียกว่า Growing old
หรือทางด้าน จิตวิญญาณ ที่ค่อยๆ พัฒนาการค่อยๆ ละทิ้งซึ่งตัวตนปลอมๆไปทีละส่วน จนสามารถกลับไปสู่สัจธรรมดั้งเดิมได้ หรือที่เรียกวา Growing Up
ในหนังที่ฉันประทับใจ เรือ่ง The last Samurai
มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ว่า
" เราทั้งหลายกำลังจะตาย เพียงเพื่อเรียนรู้ชีวิต ในทุกๆลมหายใจ "
(The last Samurai by Katsumoto)
ก็ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะเลือกตายไป แบบไหนกัน
ตอนเป็น เด็ก ตัวตนจะฉายออกมา ชัดเจนที่สุด
เด็กๆ ไม่มี เล่เหลี่ยมใดๆ ที่จะมาปิดบังลักษณะเด่น ด้อย ของตนหรอก
หากสามารถ จับสัญญาณนั้นได้ ( อาจเรียกว่า พรสวรรค์ หรือ Gift )
ไม่ได้ปล่อยไว้ลังเล กับ พ่อแม่ ครอบครัว หรือสังคมหลากหลายรอบตัว
เขาก็ น่าจะศรัทธา ในความฝัน นั้น อย่างชัดเจน ตั้งแต่นั้นมา
ซึ่งนับเป็น เรื่องที่มีคุณค่า และน่ายินดี มากที่สุดสำหรับชีวิต แล้ว
Be clear about your message
And your magic will be off to a great start …
หากมีเป้าหมายที่มั่นคง ไม่ว่าจะเจออะไรก็ยังเดินหน้าต่อไปได้
แม้จะไปไม่ถึง แต่อย่างน้อย ก็เดินไปได้ไกลที่สุดแล้ว ในชีวิตนี้
ความฝันที่เข้มแข็ง ก็เช่นเดียวกัน
อาจต้องประคับประคอบอย่างมาก
และแลกมากับทุกๆ ความสุขในชีวิต
ถ้าทำสำเร็จ ก็คุ้มค่ามากๆ
แต่ถ้าทำไม่สำเร็จ.........ก็ยังคุ้มค่ามากๆ อยู่ดี
การที่ใครสักคน มีเป้าหมาย และ ความฝันที่ชัดเจน นั้น ช่างงดงาม มีพลัง และ มหัศจรรย์ อย่างยิ่ง
As people know that there are a few of important factors
But there are not many people know what they Really are
( คนเรารู้ว่า สิ่งจำเป็นในชีวิต มีไม่กี่อย่าง
เพียงบางคนเท่านั้น ที่รู้ว่า ไม่กี่อย่างนั้น มีอะไรบ้าง )
แต่จะมีสักกี่คนกันล่ะ ที่แน่วแน่ แท้จริง กับตนเองได้มากขนาดนั้น
และยิ่งน้อยคนไปอีก ที่ค้นพบ และประคับประคอง ฝันนั้นได้เนิ่นนาน ตั้งแต่ยังเด็กยังน้อย
ส่วนตัวฉันนั้น
ก็ใช้ชีวิตไปตามเวลา ตามเส้นทาง ตามคำถาม ที่ยังตอบตัวเองไม่ได้ ต่อไป...
แล้วเวลา ในวัยเด็ก....ก็ผ่านไปแล้ว
(มันหายไปพร้อมๆ กับนกน้อยตัวหนึ่งในใจฉัน ที่คอยร้องเพลง ให้ฉันฟัง ได้ตลอดเวลาที่ต้องการ ฉันพยายามตามมันกลับมา เพียงเพื่อพบว่ามันไม่ใช่นกตัวเดิมอีกต่อไปแล้ว
เรื่องนี้ ทำให้ฉันสะเทือนใจมาก ยามนึกถึงมัน )
ช่วงวัยรุ่น
มีหลายสิ่งที่ฉันทำไป เพื่อให้รู้ว่า ฉันไม่ควรจะทำเช่นนั้นเลย
ในขณะเดียวกัน อัตตาตัวตน ที่หนาแน่น ก็ค่อยๆ พอกพูนขึ้น
ภาระทางสังคมทั้งหลาย ก็โถมเข้ามาไม่ให้ตั้งตัว ( เป็นวัยรุ่นมันเหนื่อย )
ทำให้สายตา แบบเด็กๆ ค่อยๆ เลือนรางไปทีละน้อย
ความจริงที่ต้องยอมรับ และ โหดร้าย หลายๆอย่าง ก็ค่อยๆ ปรากฏตามมา
ทำให้ฉัน ซึ้งแล้วว่า ฉันไม่ได้เกิดมา เพียงเพื่อ ค้นให้พบดุมล้อ ที่ซ่อนอยู่ เท่านั้น
ขณะนี้ วงล้อชีวิตของฉัน หมุนผ่านพื้นที่ ที่เคยอบอุ่น ปลอดภัย ออก ไปเรื่อยๆ
ออกไปสู่เส้นทางเบื้องหน้า ที่ไม่คุ้นเคยอีกต่อไป
เส้นทางทีไม่เรียบ ต้องมีเป็นธรรมดา
และไม่สามารถจะควบคุม หรือ คาดเดาได้เลย ....
สุดท้าย มันก็จะผ่านไป......
อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังเชื่อว่า ทุกๆสิ่งมีเหตุผล ของการเกิดขึ้นมา
ถ้ามันจะแย่ ก็เพื่อรอให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
ฉันได้เข้าใจมากขึ้นว่า ชีวิตมี สองส่วน
คือส่วนที่เรียกว่า “ชะตา”
กับส่วนที่เรา “ลิขิต”เองได้
หน้าที่ของฉันก็คือ ทำในส่วนที่ ลิขิต เองได้ ให้เต็มที่ ให้ดีที่สุด
ส่วน ชะตากรรม จะพัดพา ไปในทิศทางใด ก็ต้องปล่อย ให้มันเป็นไป
Life is simple just make a choice… and don’t look back
< ฮาน/ Fast 3>
สำหรับคำถาม ตอนต้น ที่ว่า “เหตุผลที่ฉันเกิดมา”
เป็นคำถามที่ฉัน เฝ้าถามตัวเองมาแต่เล็ก แต่น้อย
เกิดเป็น บทความ นับเรื่องไม่ถ้วน....
ถึงวันนี้ ฉันอาจมีคำตอบในใจแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจเชื่อมั่นอย่างแท้จริง
ความจริงคืออะไร
ความลวงคืออะไร
อาจคือสิ่งเดียวกัน
ที่ซึ่ง ความไร้ซึ่ง ตัวตน สถิตอยู่
ขออนุญาต คุณสตีเฟ่น ฮอร์กิง ที่มีคำเฉลย ให้กับเด็กคิดมากอย่างฉัน ว่า
“ ก่อนกำเนิด จักรวาลนั้น
ไม่มีสิ่งใดเลย แม้กระทั่งเวลา
ดังนั้น การตั้งคำถาม ในสิ่งที่ไม่มีนั้น
จัดเป็นสิ่งที่ ไร้ความหมาย”
( A Brief History of time 1988 )
อันที่จริงแล้ว คำตอบที่ไร้ความหมายของฉันนั้น ได้ตอบไปตั้งแต่ตอนต้นเรื่องแล้วล่ะค่ะ
“ คืนตัวตนนี้สู่ความว่างดั้งเดิม”
เขียนง่ายๆ แต่ การเข้าถึงให้ได้นั้น ห่างกันไกลโยชน์
ว่าแต่ว่า ทำอย่างไรล่ะ ...หรืออันที่จริงมันไม่ได้มาผ่านการกระทำใดๆ ...????
มาว่ากันต่อ ตอนหน้านะ..........
ฉันคิดว่า ทุกๆคน เคยสัมผัสกับมามาแล้ว ทั้งนั้นแหละค่ะ
แต่มันมักจะมาเพียงวูบเดียว แล้วก็จากไป ไม่สามารถดำรงอยู่ได้นาน
ฉันเองก็เช่นกัน......
ไม่ต้องไปบวชหรอกค่ะ ย้ายวัดมาอยู่ในใจดีกว่า
ในขณะที่มือซ้ายถือโมบายโฟน
มือขวา กำลังคลิกเม้าส์ อยู่นี่แหละ ....
เรนันท์ สุทธิสว่างวงศ์
Views: 134
Comment
-
Comment by Ecstacy on April 26, 2010 at 2:57am
-
ช่วยได้มาก : )
-
Comment by RAYNUN on April 25, 2010 at 1:53pm
-
ค่ะ เจริญสติ รู้ไปเรื่อยๆ
กายนี้ ใจนี้ ไม่ใช่ของเรา
ยาก นะเนี่ย >/body>
-
Comment by Nattawutty on April 24, 2010 at 8:45am
-
ว้าว....ผมขอเรียกว่า ปรากฎการณ์ทาง จิต หรือสภาวะรู้อารมณ์
ชอบนะครับ เขีียนได้ดีๆ
ลองดูครับ ..... สติปัฐาน 4 กาย เวทนา จิต ธรรม
พุทธศาสนายิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
-
-
^^ ยินดีมากค่ะ
-
Comment by a pixel studio on April 23, 2010 at 4:09am
-
อ่านแล้วชอบมากค่ะ
Creative Citizen NEWS
© 2009-2024 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by
You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!
Join PORTFOLIOS*NET