หลายคนคิดว่า.. น้ำตา.. คือเครื่องหมายของความอ่อนแอ..
คนที่เสียน้ำตา คือคนอ่อนแอ..
ผมเอง.. ก็เคยคิดแบบนั้น..

ผมคิดมาตลอด อีกอย่าง.. ร้องไห้เสร็จแล้วมันปวดหัว เพลีย ต้องหลับ ต้องนอน
แล้วงานมันจะไม่เสร็จเอา.. ถ้าคุณมีตารางงานลนก้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คุณก็น่าจะเกลียดน้ำตาเหมือนผมนะ ผมว่า ..

แต่คุณรู้อะไรมั้ย .. คนเราเป็นแค่สิ่งมีชีวิต..
ในเมื่อเครื่องจักรมัน over loaded ได้ทำไมคนเราจะโหลดบ้างไม่ได้
ถ้าวันทุกวันมันหนัก เรื่องทุกเรื่องมันเหนื่อย
ก้อนเนื้อก้อนเล็กๆบนอกแฉล่บไปด้านซ้ายนิดหน่อยของคุณมันก็ไม่ไหวเอาเหมือนกัน..
เคยได้ยินไหม คำพูดที่ว่า..

.. ร้องไห้บ้างก็ได้ ถ้ามันทำให้สบายใจขึ้น ..

ถ้าร้องไห้คนเดียวมันเหงาเกินไป ก็หาไหล่ใครซักคนซบ
ถ้ามันหาไม่ได้ ก็ซบกำแพงไปก็ได้ คอนกรีตเสริมเหล็ก หรือผนังอิญมอญที่ก่อสร้างบ้านคุณมา
มันไม่พังแหลกไปเพียงเพราะคุณซบตัวเองบนมันหรอก ..
บางครั้งมันอาจจะเย็นเยียบ หลายครั้งที่มันหน่วงความร้อนจนอบอ้าว..
แต่มันแข็งแรง และเข้มแข็งนะ ..
น้ำตาไม่ได้มีไว้เพียงเพื่อทำให้ตาคุณสะอาด หรือระบายความร้อนเมื่อคุณเป็นไข้เท่านั้นหรอก..
ธรรมชาติสร้างคนเรามาให้มีอารมณ์ ให้มีจิตใจ
เหมือนที่มาพร้อมๆกับสมองที่สรรหาตรรกะมาสร้างกำแพงจนหัวใจคุณเย็นเยียบ
และเปลี่ยวเหงาเหมือนกาแฟเย็นที่น้ำแข็งละลายจนล้นแก้ว..

น้ำตามันก็สามารถบ่งบอกอารมณ์ได้ ..
ถ้าปากและน้ำลายคุณสามารถบ่งบอกความรู้สึกไปพร้อมๆกับระบายมันออกมา..
ตาที่เป็นหน้าต่างของหัวใจคุณก็ทำมันได้เหมือนกัน ..
ถ้าคุณเห็นว่ามันคือความอ่อนแอละก็.. คิดเอาง่ายๆว่า
คุณกำลังแสดงความอ่อนแอไปพร้อมๆกับระบายมันออกมา เพื่อให้ตัวคุณเข้มแข็งขึ้นก็ได้..
เพราะความอ่อนแอของคุณถูกระบายออกไปแล้วนี่..

อาจจะเป็นความคิดมักง่ายก็ได้นะ .. ไม่รู้เหมือนกัน

เพราะวันนี้ผมร้องไห้ ผมจึงได้รู้..
มันทำให้ใจของผมเบาลง เบาลงได้มากกว่ามองท้องฟ้าที่ผมชอบ
หลับหูหลับตาเสียบหูฟังเพลง ร้องเพลงเพื่อปิดกั้นตัวเองออกจากเรื่องน่าเบื่อ..
ถึงมันจะออกมาแค่ 2แหมะก็เถอะ แต่เรื่องบ้าๆในหัวของผมมันกลับเบาลง
มันไม่ได้น้อยลงทางกายภาพ เรื่องที่ผมต้องทำ ต้องสนใจ ต้องรู้สึกยังอยู่ และมันก็ยังเยอะกว่าจะวัดเป็นกระบุงโกยได้
แต่ผมก็รู้สึกดีขึ้นนะ.. ไม่ต้องแหกปากร้องก็ได้ แค่ปล่อยให้เรื่องบ้าๆที่หัวใจคุณแบกรับมันไหลออกมาเป็นน้ำอุ่นๆไร้สีสันไม่กี่หยดก็พอ
ให้มันออกมาบ้าง..

สิ่งที่ต้องทนแบกรับ ..

ให้มันไหลออกไปบ้าง ..

สิ่งที่หัวใจของผมเหนื่อยล้า ..

ให้มันออกไปบ้าง ...