ความบ้าบิ่นมันทำให้ลืมความจริง..
บางครั้ง.. การตื่นมาแล้วพบกับความจริง.. มันก็โหดร้าย
แต่ไม่มีใครปฏิเสธสิ่งที่เรียกว่า "ความจริง" ได้.. บางที.. แม้แต่ผม.. ก็ทำมันไม่ได้

เพื่อนคนหนึ่งของผมกำลังเจ็บ.. เจ็บปางตาย
เจ็บที่ใจของเค้า.. เจ็บเพราะมันเค้าคนที่ใครๆก็พูดว่าเป็นไปไม่ได้

เพราะหัวใจเป็นอวัยวะที่ทำงานเหนือจิตสำนึกหรอ มันถึงไม่เคยฟังคำสั่งของสมอง..
มันไม่เคยรู้เลยว่ามันควรจะเต้นจังหวะแบบไหน หรือนึกถึงใคร..

คนเราบังคับหัวใจไม่ได้ ไม่เคยได้ ..
เหมือนที่เพื่อนผมคนนั้น มันบังคับหัวใจมันไม่ได้ ไม่ให้รักไอ่ผู้ชายแปรปรวนคนนั้น..

ผมเองที่ได้ฟัง กำลังฟัง และฟังมาตลอด..
มันทำให้นึกถึงหัวใจของผมเอง.. ที่มันเต้นอย่างบ้าบิ่นไม่กลัวตาย
ไม่เคยกลัวหยุดเต้น เต้นอย่างไร้สติ ไร้เหตุผล..
ไม่ว่าสมองของผมจะสมัครใจหาตรรกะอะไรมาสรรเสริญ มันก็เต้นอย่างบ้าบิ่นต่อไป..
มันไม่เคยหยุดที่จะทำแบบนั้น ต่อให้เจ็บ มันก็รั้นจะทำ..

สมองของผมทำงานอย่างหนัก เพื่อจะหาปัจจัย และเหตุผลน้อบล้าน
เพื่อบอก และปลอบเพื่อนของผม..
แต่สิ่งหนึ่งที่สมอง และหัวใจของผมมันไม่เคยพูดออกไป และไม่คิดจะพูด..

. . . ตั ด ใ จ . . .

และ

. . . เ ป็ น ไ ป ไ ม่ ไ ด้ . . .

.. ไม่มีใครอยากตัดใจจากคนที่ตัวเองรักหรอก.. ถ้าลงว่า "รัก" ไม่ว่ายังไงก็อยากให้จบลงที่คำว่า "เรารักกัน "
ดังนั้น.. ผมจึงไม่ได้พูดมันออกไป .. เปล่า.. ไม่ใช่แค่ไม่อยากให้เพื่อนคนสำคัญของผมเสียใจ
แต่ผมรู้ดีว่า... แม้แต่ตัวผมเอง.. ก็ไม่อยากตัดใจ ..

ต่อให้รู้ รับรู้ และสำนึกว่า ..มันยาก..
แต่ผมทำไม่ได้.. ผมมองตาคนหนึ่งคนโดยที่รักใครอีกคนไม่ได้หรอก..
ผมรักคนอื่นไม่ได้.. หยุดรักก็ไม่ได้.. ของแบบนั้นมันทรมาน..

เคยสงสัยรึเปล่าว่าทำไม คนเราถึงต้องรักคนอื่น
ทำไมคนบางคนถึงดิ้นรนเพื่อความรักของตัวเอง
ทำไมคนบางคนถึงต้องการความรักตลอดเวลาแม้มันจะเจ็บปวด..

เพราะคนบางคน.. อยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้รักใครซักคนไง..
ผมเอง.. ก็ไม่ต่างกัน ..
ต่อให้ไม่รักคนนี้ ก็ต้องรักคนอื่น..
ช่วงเวลาที่รัก ได้รัก ได้ให้ ได้คิดถึงใครซักคน มันทำให้รู้สึกเต็มๆ ไม่ว่างเปล่า..
และพูดตามตรง.. ผมไม่ใช่คนดีขนาดทำอะไรไม่หวังผลเสียด้วย..

ผม.. ไม่ได้แค่ต้องการใครซักคน
เพราะผมต้องการใครซักคน ที่เป็นคนที่ผมรักต่างหาก

เพื่อนของผมกำลังเจ็บปวด และไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้
และตอนนี้ความเจ็บปวดนั้นกำลังส่งต่อมาที่ผม.. ทำให้ผมร้องไห้ออกมาแทนเค้า..
เปล่า.. ผมไม่ได้ร้องไห้เพื่อเค้า หรือเป็นคนดีขนาดซาบซึ้งในความเจ็บปวดของคนอื่นขนาดนั้น
แต่ผมกำลังเจ็บปวด และหวาดกลัวไม่ต่างจากเค้าเลยต่างหาก..

หรือจริงๆ..แล้ว.. ผมไม่ควรรักคนๆ นั้นจริงๆ..