ฝันกลางวัน
แจนสาวน้อยวัย19 ปี นั่งทำคุ้กกี้อยู่ในครัวได้ยินเสียงมีคนเข้ามาที่บ้าน “แม่กลับมาแล้วหรือคะ”
แจนส่งเสียงถามแม่เจที่กำลังเดินเข้ามาในห้องรับแขก

แม่วางกระเป๋าถือแล้วเดินมาในครัวถามแจน “หอมจัง แจนทำคุ้กกี้อะไร” แจนตอบ “คุ้กกี้ซ็อคโก
แล็ตค่ะ เหนื่อมั้ยคะ” แจนถาม “ไม่เหนื่อเท่าไหร่หรอก แม่ก็แค่ แบกอิฐเทเสา และปีนตึกขึ้นไปก่อ
กำแพงยาว50 เมตร” แจนทำหน้าเหวอ “เชื่อตายหล่ะ แม่แจนถามจริงๆ”

“แม่ตอบเล่นๆ มีปัญหานิดหน่อยจะลูก แม่ต้องเขียนบทละครเรื่องใหม่ ในเวลา 4 เดือน แต่เรื่องเก่า
แม่ก็ยังเขียนไม่เสร็จ แถมป้าหน่อย ยังให้แม่คิดเรื่องแนวที่ยังไม่เคยทำมาก่อน แจนว่าแม่ควรเขียน
เรื่องอะไรดี” เจตอบ

“แม่ได้ค่าเขียนเยอะมั้ยคะ” แจนถาม “ก็พอตัว” แม่ตอบ “แม่เอางี้มั้ย แจนว่าแม่เอาเงินค่าบทมา
ส่วนหนึ่ง ตั้งเป็นรางวัล แล้วประกาศที่คณะ มีคนตั้งมากมายอยากเขียนเรื่องแล้วได้ทำเป็นละคร
แม่ก็คัดมาบทหนึ่งให้รางวัลเค้าไป แล้วขอบทเค้ามาพัฒนาต่อ ให้เครดิตเค้า แค่เนี้ย แม่ก็มีบทไว้
ทำอีกหลายเรื่องแล้ว แม่ว่าดีมั้ย” แจนเสนอ

“แล้วจะให้รางวัลเท่าไหร่ดีหล่ะ” เจถาม “ซักห้าหมื่นไหวมั้ยค่ะแม่”
“ก็ดีนะ” เจตอบทำหน้าเห็นด้วย “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวแจนจัดการให้ค่ะแม่”

ในห้องพักอาจารย์ ภาควิชาภาพยนตร์ แจนเอาใบประกาศไปขออนุญาติอาจารย์เล็ก “อาจารย์ค่ะ
พอดีหนูได้ประกาศนี้มา เผื่อว่าจะมีนักศึกษาที่สนใจเขียนบทมาประกวดกัน มีเวลาตั้ง 30 วันค่ะ”
“ขอผมอ่านก่อนนะ” อาจารย์เล็กพูดและกวาดสายตาอย่างรวดเร็ว “ก็ดีนะ เดี๋ยวผมจะลองคุยกับ
ลูกศิษย์ดู” แจนขอบคุณ

อาจารย์เอาใบประกาศเดินไปที่เครื่องถ่ายเอกสารกด 10 แผ่น

ในห้องเรียน “วันนี้ผมมีข่าวมาบอกพวกคุณ เราจะมีงานจริงให้ลองทำและผมจะเก็บคะแนนพวก
คุณด้วย เอาประกาศนี่ไปคนละใบ ใครมีปัญหาอย่างไร โทรถามที่เบอร์ในประกาศ และเอางานมา
ส่งผมอีก 2 สัปดาห์ สัปดาห์แรก ที่พวกคุณต้องทำ ค้นหาโครงเรื่อง ที่พวกคุณอยากทำ ลองหาเรื่อง
รอบๆ ตัว มาเขียน ซึ่งผมไม่ตรวจอะไร ไม่ต้องเข้าเรียน แต่ใช้เวลาชั่วโมงผม หาเรื่องมาเขียนให้ได้
วิธีการเขียนก็ตามแต่คุณ สัปดาห์ที่สอง เรื่องย่อ 3 หน้า A4 ตัวอักษร Cordial New 16 Point
สัปดาห์ที่ 3 ทรีตเม้น ทุกซีน ประมาณ 20 หน้า ประมาณ 100 ซีน เวลาในเรื่องซีนละประมาณ 1
นาทีและเรื่องที่พวกคุณจะส่งประกวด ต้องผ่านผมก่อนทุกคน วิธีเขียน เป็นอย่างไร ดูตัวอย่าง
เหล่านี้” ครูเล็กยกปึกกระดาษกองใหญ่ขึ้นมาวางบนโต๊ะ “ใครมีคำถาม เชิญ”

ภากรยกมือถาม “ผมอ่านในใบประกาศเค้าให้ส่งแค่เรื่องย่อ 3 หน้า แต่ทำไมครูเล็กให้พวกเราทำ
20 หน้าหล่ะครับ” “คะแนนหรือความรู้หรือเงินรางวัลดีหล่ะ” ครูเล็กพูด “ยังไงซะพวกคุณก็เรียน
เขียนบทกับผม ผมสั่งให้คุณเขียนอะไรมาส่ง ก็เขียนมา แล้วที่คุณว่าส่งประกวด แค่ 3 หน้า ถ้าคุณ
ไม่เขียนทรีตเม้นทุกซีนแล้ว มันทำเป็นเรื่องย่อ 3 หน้าที่ดีไม่ได้หรอก ส่วนพวกคุณจะส่งประกวด
หรือไม่ ผมไม่บังคับแต่ผมเอาโจทย์เดียวกับประกาศนี้ เอาเวลาตามนี้ ถ้าพวกคุณเขียนบทได้เป็น
ธรรมชาติ เรื่องราวประเด็นน่าสนใจ มีการดำเนินเรื่องที่น่าติดตาม คุณก็ได้คะแนนเยอะและยัง
สามารถส่งประกวดได้และอาจได้รางวัล ซึ่งถ้าผมให้คะแนนใครเยอะ ไม่ได้หมายความว่าคนนั้นจะ
ได้รางวัล ใครสงสัยอะไรอีก”

“ครูคะแล้วเรื่องบุคลิกตัวละครต้องอธิบายแยกไว้ด้วยมั้ยคะ” มลถาม ครูเล็กตอบ “เป็นคำถามที่ดี
เอาเป็นว่าถ้าคุณเขียนเรื่องย่อ 3 หน้าแล้วมันเล่าบุคลิกตัวละครทุกตัวได้ชัดเจนก็ไม่ต้องเขียนแยก
มา แต่ถ้าเขียนมาแล้วต้องบอกอะไรเพิ่มเติมก็เขียนเพิ่มได้ ไม่เกิน 1 หน้า A4 หวังว่าทุกคนคง
เข้าใจ สัปดาห์หน้าไปหาเรื่องที่อยากเขียนแล้วทำงานมาส่งสัปดาห์ที่ 2”

ครูเล็กเดินออกไป ปล่อยให้นักศึกษาทั้งชั้นคุยกันเสียงดัง มลสาวสวยในชั้นยกมือถือขึ้นโทรถาม
ตามใบประกาศที่ครูเล็กแจก มลถาม “คุณเจนหรือคะ พอดีมลเห็นประกาศ ประกวดเขียนบท มล
อยากถามคุณเจนว่า อยากได้เรื่องแนวไหนคะ” เจนตอบไปว่า “มลชอบดูละครมั้ยจ๊ะ ถ้าชอบ มล
อยากดูละครแบบไหน แนวไหน มลเขียนมาเลย พี่เจนรับได้ทุกแนว ว่าแต่มลอย่าลืมเรื่องที่เขียน
ต้องน่าติดตามนะจ๊ะ เขียนแบบไหนก็ได้ แนวไหนก็ได้ ถ้าได้ดูตอนหนึ่งต้องอยากดูตอนต่อไป แค่ 3
หน้าทำให้พี่เจนอยากอ่านทุกหน้าก็แล้วกัน จะถามอะไรอีกมั้ย พี่ขอตัวทำงานต่อนะ พยายามเข้า
นะ” “ขอบคุณมากค่ะ” มลตอบและวางสายไป

“ไงมล” ปุ้ยถาม มลตอบ “พูดเหมือนครูเล็กเลย ชอบดูละครแบบไหนก็เขียนมาเน้นให้น่าติดตาม
อ่านหน้าแรกแล้วต้องอยากอ่านหน้าต่อไปจนจบเรื่อง” “ไปกินกาแฟกันมั้ย” มลถามปุ้ย ปุ้ยสาว
เจ้าเนื้อประจำห้องตอบ “ไป ชั้นหิวแล้ว ไม่กินกาแฟ แต่หนักๆ ไปเลยมั้ย” มลตอบ “ไม่หล่ะ ชั้นจะ
ไปชมน้องๆ แถวนั้นต้องเก็บอาการนิดนึง”
มลและปุ้ยเดินออกมาด้วยกัน มลถาม “แกจะเขียนเรื่องแนวไหน คิดออกมั้ยปุ้ย” ปุ้ยเสนอ “ชั้นว่า
แนวแฟนตาซีไปเลย งานเลี้ยงคนเสื้อขาว ทุกคนใส่สีขาว อาหารก็สีขาว อะไรๆ ในงานก็สีขาว แล้ว
มีสาวชุดดำคนหนึ่ง ตกมาจากหลังคา ทุกคนมองอย่างตกใจ ทำอะไรไม่ถูก แล้วไงต่อดีนะ แกคิด
ให้ชั้นหน่อยซิ” มลก็ตอบทันทีว่า “ทั้งหมดก็รุมกันเข้ามากินแม่สาวชุดดำนั้นไงแก เอาให้หมดตัวไป
เลย”

“โอเลี้ยงแก้วนึ่งค่ะ” มลสั้งและรอรับโอเลี้ยงมาจากลุงคนขายและเล่าต่อ “เหมือนอย่างโอเลี้ยงนี่ไง
พอตัวขาวๆ ที่กินเข้าไปทุกคนก็เริ่มมีสีเทา เจ๋งมั้ยปุ้ย” ปุ้ยส่ายหน้าตอบ “มล ทำไมแกซาดีสขนาดนี้
วะ แทนที่จะเข้ามาช่วยพาไปพยาบาล ให้กลับมาเป็นคนปกติแล้วเปิดประตูปล่อยตัวออกไปสู่โลก
หลากสีภายนอก” “จ๊ะ แม่คนหน่อมแน้ม ละเลียดไปเรื่อยๆ หมดไปกี่ชิ้นแล้วหล่ะ โดนัทหลากสีของ
แก” มลแซวขณะปุ้ยกำลังกิน

จุ๊เข้ามาได้ยินจึงถาม “ปุ้ยแกมีเรื่องที่จะเขียนแล้วหรือ” ปุ้ยตอบ “ก็มีนะ แล้วแกจะเขียนเรื่อง
อะไรจุ๊” ปุ้ยถาม จุ๊ตอบ “เรื่องรุ่นพี่รุ่นน้องดีมั้ย เอาแบบว่าชีวิตพวกเรา จริงๆ สนุกๆ ดี”
“สนุกยังไงวะแก” มลถาม “แกไม่เคยสนุกกะรุ่นพี่หรือ แบบอย่างนั้นไง” จุ๊พูด มลตอบ “บ้าหรือแก
เดี๋ยวพ่อชั้นเอาตาย เค้าส่งมาเรียนนะ ไม่ได้ส่งมาหาสามี” จุ๊พูด “ไม่ได้แนวนั้นเลย”
มลพูดเสนอ “หรือแบบรุ่นพี่ให้รุ่นน้องช่วยงานทีซีสก็ไปช่วยทำ ลำบากแบบไหน เจออุปสรรค์อะไร
ก็เขียนเรื่องลงไป เติมสีสันนิดหน่อย แบบช่วยแล้วรุ่นน้องท้อง รุ่นพี่พาไปทำแท้งหรือแก” มลถาม
จุ๊ตบไหล่มลพูด “แกนี่ไม่พ้นเรื่องใต้เข็มขัดจริงๆ แล้วแกจะเขียนแนวไหนวะมล”
“ยังคิดไม่ออกเลย” มลพูดแล้วดูดโอเลี้ยงเข้าไป โอเลี้ยงทำให้สมองมลตื่นขึ้นฉับพลัน หัวมลสว่าง
ขึ้นเล็กน้อย เพราะเอียงหัวไปรับแดด มลบอก “คิดออกแล้ว ชั้นจะเขียนเรื่องรุ่นน้องคนนั้น” มลชี้ไป
ที่รุ่นน้องคนหนึ่งหล่อมากนั่งเขียนภาพข้างตึกทรงไทย “พวกแกลองคิดดูนะถ้าชั้นเดินเข้าไปนั่งคุย
กับน้องเค้า น้องเค้าจะตอบอะไร จะมีสีหน้าอย่างไร ชั้นจะบันทึกเสียงไว้ แล้วเอามาเขียนบทส่งครู
เล็ก ชั้นอยากทำอะไรในเรื่องก็ทำ แล้วเค้าตอบอะไรมาก็เขียนไป มันจะจบอย่างไร ก็คงตอนที่ชั้น
ทิ้งน้องเค้ามั้ง แบบต้องมีซึ้งๆ น้องนั่งกินโอเลี้ยงกะชั้น แล้วน้องทาตาสีดำหลังจากเล่นดนตรี แล้ว
น้องเค้าก็ร้องไห้ น้ำตาไหล อายชาโดว์สีดำใต้ตาน้องเค้าก็ไหลเป็นทาง ชั้นก็น้ำตาซึม ทำอะไรไม่
ถูก แต่สุดท้ายชั้นก็เดินหันหลังให้น้องเค้า และน้องเค้าก็นั่งอยู่ที่เดิม จนมีเพื่อนมาพาไปเที่ยว ขับ
รถไปอย่างเร็ว เปิดเพลงร็อคอย่างดัง รถบีบแตรตามมาก็ไม่ได้ยิน รถคันหลังมันก็เกา” “เอ้ย” ปุ้ย
ทัก มลเล่าต่อ “คันหลังมันก็เบรคแตก บีบแตรเท่าไหร่น้องเค้าก็ไม่ได้ยิน เลยชนอย่างจัง ชั้นก็มานั่ง
เฝ้าน้องเค้า ญาติเค้าก็มาประนามชั้น เพื่อนๆ เค้ารุมด่าชั้น จนชั้นต้องไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วก็
เขียนจดหมายมาขอโทษเค้า วางเรียงเป็นตั้ง จนชั้นจบ เค้าก็จบทำงานมาเจอกันอีก ชั้นมาเป็น
หัวหน้าเค้า เค้าลาออก ชั้นตามง้อ แต่สุดท้ายน้องเค้าก็ใจอ่อน ยอมมาทำงานกับชั้น จบ ดีมั้ยแก”
ปุ้ยและจุ๊ตอบ “ดี งอนกันไปงอนกันมาดี แกทำเลยซิ มล ชั้นอยากเห็นแกจีบน้องเค้า” จุ๊บอก
ปุ้ยบอก “เอาเลย”

มลกดโทรศัพท์ อัดเสียง แล้วใส่กระเป๋าเดินออกไป มลหน้าแดง ใจเต้นแรง จับที่อกตนเอง และเดิน
กลับมา พอเห็นหน้าจุ๊และปุ้ย แบมือเยาะเย้ย มลก็หันกลับไปเดินไปจนถึงน้อง มลหยุดมอง น้องก็
หันหน้ามามองหน้ามล มลมองภาพน้องแล้วพูดว่า “ใส่แสงเงาจัดๆ ไปเลยซิ วันนี้แดดดีออก ทำให้
เห็นบรรยากาศ” น้องมองหน้ามล แล้วพูดว่า “ขอบคุณครับ” มลนั่งลงข้างๆ ถาม “น้องชื่ออะไร”
“เอกครับ” เอกตอบ มลพูดอายๆ “พี่ชื่อมล คือพี่รับคำท้ากับเพื่อนๆว่า ถ้าพี่ขอเบอร์มือถือเอกได้ พี่
จะมีคนเลี้ยงกาแฟตลอดเดือน สนใจมากินกาแฟฟรีกับพี่มั้ย” เอกมองหน้ามลและพูด “เอางั้นก็ได้
ครับ เบอร์ผม 086 616 2729” “ช้าๆ” มลพูดและจดลงกระดาษ เอกถาม “พี่ไม่ลงเครื่องเลยหรือ
ครับ” มลตอบ “เดี๋ยวพี่ค่อยลงจ๊ะ เดี๋ยวพี่เดินกลับไปแล้วโทรเข้าเครื่องเอกนะแล้วเอกมากินกาแฟ
กับพี่ ให้เพื่อนพี่เลี้ยงโอเคนะ แล้วเราคุยกัน” มลมองตาเอก มลทำมือเป็นตัวโอ เอกก็ทำมือเป็นตัว
โอเช่นกัน

มลเดินกลับไปที่โต๊ะพูด “สั่งอะไรดี” จุ๊ถาม “เป็นไง น้องเค้าโอเคมั้ย” มลตอบ “ก็โอเคนะ ชั้นได้เบอร์
น้องเอกมาแล้ว เดี๋ยวถ้าชั้นชวนเค้ามานั่งกินกาแฟได้ แกเลี้ยงนะจุ๊” “ถ้าแกลากเค้ามานั่งนี่ได้ ชั้นก็
จ่ายให้ได้” จุ๊ตอบรับคำท้า มลกดปิดปันทึกเสียงและกดเบอร์เอก บันทึกไว้ในเครื่องแล้วโทรออก
“น้องเอกพักดื่มกาแฟมั้ยค่ะ” มลโบกมือ เอกตอบ “เดี๋ยวผมเดินไปครับ”

“ผมขอ ลาเต้นะครับ” เอกสั่งก่อนทางโทรศัพท์ “ได้จ๊ะ” มลสั่งคุณลุงขายกาแฟ “ลาเต้ที่นึงค่ะ โอ
เลี้ยงอีกที่นะคะ จุ๊จ่าย” เอกเดินมานั่ง มลแอบกดอัดเสียงและพูด “เชิญค่ะ เอกนี่พี่จุ๊ พี่ปุ้ย นี่ลาเต้
ของเอก” “ขอบคุณครับ พี่มลครับพี่ว่ารูปนี้ต้องเติมอะไรอีกมั้ยครับ” เอกพักดูดลาเต้ มลตอบ “เติม
เงาให้แรงกว่านี้ดีมั้ย จุ๊แกว่าไง” จุ๊พูด “คัดเงาคมๆ เลยน้องเอก งานส่งครูเดชาหรือเปล่า”
เอกตอบ “ครับพี่รู้ได้ไง” จุ๊พูด “ก็พี่เรียนมาเหมือนกันนี่คะ เอกพักอยู่แถวไหนจ๊ะ” เอกชี้และตอบ
“ริมน้ำฝั่งโน้นครับพี่” มลพูด “เช่าห้องอยู่ ดีนะใกล้โรงเรียนดี งั้นเอกก็กินแถวนี้ทุกมื้อเลยซิ” มลถาม

“เย็นนี้ไปดินเนอร์กะพี่มั้ย พี่เลี้ยงเอง แล้วพี่จะพามาส่งที่หอ มลถือกุญแจรถ” มลเสนอ เอกตอบ
“คืนนี้ผมต้องทำงานส่งครูอีกชิ้นครับพี่ พี่จะไปกินไกลมั้ย” มลถาม “เอกอยากกินอะไรหล่ะ อาหาร
ญี่ปุ่นมั้ย เดี๋ยวพี่พาไปกินบุฟเฟ่ ดีมั้ย” เอกตอบ “ได้ครับ” มลสั่ง “เอางานที่จะทำคืนนี้ไปด้วยนะ”
เอกตอบ “ได้ครับ”
ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น เอกเดินตักอาหาร ธรรมดาๆ ข้าวราดแกงกะหรี่ ซุปกา “เอกไม่ตักอาหารดิบเลย
ทำไมหล่ะ” มลถาม “เอกทานไม่เป็นครับ” “ลองมั้ย พี่ป้อน” มลพูดและคืบปลาแซลมอนยื่นใกล้
ปากเอก “ไม่ดีกว่าครับ พี่มลพี่จีบผมหรือครับ” เอกถามตรงๆ มลตอบ “พี่ก็จะตอบตรงๆนะ พี่ต้อง
เขียนบทส่งครู พี่อยากทำบทเรื่องรักของนักศึกษา พี่อยากได้คำพูด ที่มันจริงๆ มาเขียน เอกช่วยพี่
ได้มั้ย”

“แล้วพี่คิดกับผมแบบไหน” เอกถาม มลหน้าแดงก้มหน้า ตอบเสียงเบาๆ “พี่ก็มองเอกมา
นานแล้ว พี่ชอบเอกจริงๆ นะ เอกเคยสังเกตุเห็นพี่มานั่งกินกาแฟใกล้ๆ บ้างมั้ย” “ผมถึงถามพี่
ตรงๆ ไง ผมเห็นพี่มองผมบ่อยๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าพี่คิดอะไร” เอกพูด มลเสนอ “เอาเป็นว่าเราคบกัน
แบบพี่ๆ น้องๆ ไปก่อนแล้วกัน” มลพูดตัดบท “ถ้าเราเข้ากันได้ดีเราค่อยคบกันแบบแฟน เอกว่าไง”
เอกตอบ “คือผมมีเพื่อนในห้องอยู่คนหนึ่ง ผมถูกใจเค้า แต่เค้าไม่เคยมองผม ผมไม่แน่ใจว่าเค้าไม่
ชอบผู้ชายหรือไงก็ไม่รู้ ตั้งแต่เปิดเรียนมาผมยังไม่เคยเปิดใจคุยกับเค้าเลย พี่ว่าผมควรทำไง”

มลถาม “แล้วเอกชอบเค้าเพราะอะไรหล่ะ เพราะรูปลักษณ์ เพราะนิสัย เพราะเข้ากันได้ เพราะ
น่าสนใจ น่าแก้ปัญหาร่วมกัน มันมีหลายเหตุผลที่คนเราชอบกันได้ เอกคิดอย่างไรเอกเก็บคำตอบ
ไว้ ถามเค้า ถ้าเค้าคิดกับเอกเหมือนกัน ก็คลิ๊กเลย จีบให้ติด แต่ถ้าไม่เอกก็คบกับพี่ต่อไปดีมั้ย แต่
อย่าทำพร้อมกัน ในห้องมีแฟนคนหนึ่ง ในมหาลัยมีอีกคนหนึ่ง แบบนี้มันไม่ดี มีหลายคนได้แต่คน
ละช่วงเวลามันจะดีกว่า จริงมั้ยสบายใจขึ้นมั้ย” เอกพูด“ครับพี่ มลพูด “เรียกมลเฉยๆ ก็ดีนะเอก”
“ครับมล” เอกยิ้มตอบ “เอ้าดื่มให้กับความเข้าใจ” มลพูดยกแก้วชนกับเอก

ภาพนิ่งเร็วๆ ตัดเป็นมิวสิควีดีโอ เวลาผ่านไปมลเอาเรื่องไปเขียน และให้เอกอ่าน เอกช่วยแก้ ทั้งคู่
สนิทกันมากขึ้น มลช่วยเอกทำงานส่งครู เอกช่วยมลแก้บท วันส่งงานครั้งแรกครูเล็กให้ทุกคน อ่าน
ให้ฟังหน้าห้อง มลเดินออกไปเล่าเรื่องที่หน้าห้อง มองออกไปที่ประตูยิ้มให้เอก เอกยิ้มให้และ
ปรบมือ เพื่อนๆ ทุกคนปรบมือให้มล จบ