ครอบครัว
บนหน้าจอคอมของนัด มีเนมาดูด้วย เนอ่านคำวิจารณ์ภาพ อย่างอารมณ์ดี เนแหย่นัด
“ถ้าไม่ได้เน นัดไม่มีวันนี้หรอก” นัดพูด “มีคำชมตั้ง 37 คำชม” ภาพวันธรรมดาที่
สนุกสนานของครอบครัวเน ถูกถ่ายภาพโดยนัด นัดเป็นเพื่อนกับเน

ทั้งคู่สนิทกันมากนัดมักใช้เวลาคุยเล่นกับครอบครัวใหญ่ของเน นัดชอบถ่ายภาพและ
ลงเวบ นัดยังชอบดูภาพจากที่ต่างๆ นัดคลิ๊กไปดูกระทู้ที่มีคำชมมากที่สุด ภาพชีวิตที่
สวยงามตามธรรมชาติของ 3 จังหวัดชายแดน ถ่ายโดยอับดุล เป็นที่ชื่นชมในเวบถ่ายภาพ
ชื่อดังทำให้มีหลายคนต้องการออก ทริปถ่ายภาพกับอับดุล

นัดและไก่ชวนอับดุลให้มาถ่ายรูปเทศกาลกินเจในกรุงเทพฯ

อับดุลตกลง อับดุลนั่งรถประจำทางเข้ากรุงเทพ พร้อมกระเป๋ากล้องใบใหญ่

อับดุลถือกระเป๋ากล้องอย่างระมัดระวัง จนไม่ได้หลับระหว่างเดินทาง

อับดุลได้เห็นภาพครอบครัวที่นั่งรถมาด้วยกัน เป็นภาพที่อบอุ่นและสวยงาม อับดุลมอง
ภาพอย่างอิจฉา ที่เห็นครอบครัวที่ครบพ่อแม่ลูก แววตาอับดุล รู้สึกแค้นรัฐบาลลึกๆ เมื่อมี
ข่าวในหน้าโทรทัศน์บนรถ อับดุลหันมองนอกหน้าต่าง

เมื่อถึงหัวลำโพง นัด อับดุลหาห้องพักใกล้ๆ หัวลำโพง อับดุลละหมาดตามเวลา วันต่อมา
อับดุลโทรหานัดเพื่อนัดเวลาไปถ่ายภาพ

ที่โรงงิ้วตลาดน้อย นัดมาพบเห็นอับดุลถือกระเป๋ากล้อง 2 ใบจึงเสนอสะพายกระเป๋าให้
อับดุลเพราะนัดสะพายมาแต่กล้องที่นัดใช้ ทั้งหมดเดินตามถนนไม่นานเจอไก่รออยู่ที่
หน้าปากซอย ไก่ทักนัดว่า “แบกอุปกรณ์มาอย่างเยอะเลย จะถ่ายแต่เนคนเดียวหรือ
เปล่า” ทั้งหมดหัวเราะร่วน

อับดุลเห็นเมืองที่แสนสับสนวุ่นวาย เห็นคนมากมายเดินเข้าไปจับจ่ายซื้ออาหารเจ
นัดและไก่พาอับดุลเดินถ่ายภาพ ธูปยักษ์ ภาพป้ายติดราคาแท่งละ 1,700 บาท
หน้าอับดุลตกใจในราคาที่แสนแพง และมีคนซื้อไปจุด อับดุลเดินตามธูปไป

มีขนมตุ๊บตั๊บทุบกันจะๆ อับดุลถ่ายภาพเก็บไว้

เมื่อเดินถึงโรงงิ้ว อับดุลบอกนัดว่า “ขอฝากวางกระเป๋ากล้องไว้ในโรงงิ้วได้มั้ย”

นัดจึงเอากระเป๋ากล้องไปเก็บที่หลังโรงงิ้วอับดุลถ่ายภาพนัดสะพายกล้อง

เนคิดว่าเป็นกระเป๋าของนัดจึงเก็บไว้ให้อย่างดี

นัด ไก่และอับดุลถ่ายภาพเนและครอบครัวที่กำลังแต่งหน้า หลังเวที

ไม่นานอับดุลขอตัวไปห้องน้ำ นัดจึงอาสาพาอับดุลไป

ไก่ชวนเนออกมาถ่ายภาพที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาห่างมาจากหลังเวทีเล็กน้อย แสงไฟจาก
การเผากระดาษใหว้เจ้า ทำให้ไก่ถ่ายภาพเนได้สวยมากๆ ภาพในกล้องของไก่ เน
ฉากหลังเป็นแม่น้ำ พอไก่ละสายตาจากกล้อง

เสียงระเบิดดังลั่น เนและไก่กระเด็นตกน้ำ ไก่ช่วยเนขึ้นมาที่ท่าน้ำ

นัดพลัดหลงกับอับดุล นัดได้ยินเสียงระเบิดจึงวิ่งกลับมาที่โรงงิ้ว

ช่างภาพและนักแสดงงิ้วครอบครัวใหญ่ของเน กระเด็นออกจากโรงงิ้วหลายคน โรงงิ้ว
แตกกระจาย ไฟลุกไหม้บางจุดแต่ไม่มากนัก

เจ้าหน้าที่กู้ภัยเข้ามาช่วยคนเจ็บ ภาพในกล้องของนัดเต็มไปด้วยภาพที่น่าสยดสยอง

ตำรวจขอที่นัดถ่ายไว้เป็นหลักฐาน

นัดถูกตำรวจตั้งขอสงสัย เนก็สงสัยนัด ไก่นำภาพจากกล้องที่ตกน้ำมาเป็นหลักฐาน
มีภาพนัดสะพายกระเป๋า

ภาพหน้าจอคอมของตำรวจ อับดุลลงภาพที่ถ่ายมาขึ้นอินเตอร์เน็ต
มีภาพมากมายและมีภาพนัดสะพายกระเป๋าด้วย

นัดแก้ตัวกับเนและตำรวจว่าเป็นกระเป๋าของอับดุล เนไม่เชื่อ

แต่ตำรวจเริ่มสงสัยด้วยหลักฐานที่มี ภาพที่มีในกล้องของไก่ และภาพจากกระทู้ของอับดุล
ทำให้ตำรวจยากที่จะช่วยนัดได้

เนเสียใจที่สูญเสียสมาชิกในครอบครัวไปหลายคน เนโทษนัดที่เอากระเป๋ามาให้เนเก็บ

เนคิดมากหลายเรื่อง ครอบครัวนัดช่วยนัดได้ไม่มากเนื่องจากเป็นคดีดัง ข่าวประโคมไปทั่ว

อับดุลหายตัวไป นัดและเนจะกลับมาคบกันแบบเดิมได้มั้ย ตำรวจจะหาตัวอับดุลได้มั้ย
นัดจะรอดพ้นจากการเป็นแพะมั้ย เป็นคำถามก้องอยู่ในหัวเน

ตำรวจประชุมกันเครียด นัดและอับดุลเป็นผู้ต้องสงสัย

ตำรวจสืบจากการเข้าอินเตอร์เน็ตของอับดุล พบว่าที่มาของภาพล่าสุดมาจากร้านเกมส์
ในกรุงเทพจึงไปตามที่นั่น แต่ก็ไม่พบ

การเข้าอินเตอร์เน็ตครั้งอื่นๆ ก่อนหน้านั้นของอับดุล มาจากโรงเรียนปอเนาะในจังหวัด
ชายแดนภาคใต้ ที่อับดุลเคยเรียน

ชุดสืบสวนจึงลงใต้ไปตามตัวอับดุล แต่ไม่พบ ตำรวจพบแม่ของอับดุลซึ่งไม่ได้รับความ
ร่วมมือเท่าที่ควร แม่ของอับดุลมีปมในใจกับภาครัฐบาล ชาวบ้านต่างบอกเป็นเสียง
เดียวกันว่า ระเบิดในกรุงเทพฯ ก็ต้องเป็นผีมือคนกรุงเทพฯ

ตำรวจ ทหารช่วยกันสืบ เรื่องพ่อที่โดนตำรวจจับขึ้นรถและเสียชีวิตเพราะทับกันตาย ขาด
อากาศหายใจ เป็นประเด็นหลักที่สร้างแรงจูงใจให้อับดุลเกลียดรัฐบาล ตำรวจพยายาม
สรุป แต่ไม่มีหลักฐานอะไรจะมัดถึงตัวอับดุลได้

พิชิตนักสืบเจ้าของคดีนี้พยายามสอบสวนนัดอีกครั้ง พิชิตถามนัดเรื่องวันที่พบอับดุล
สถานที่นัดพบ เวลาพบ พิชิตขอเทปจากกล้องวงจรปิดในหัวลำโพง กล้องตรวจสภาพ
จราจร ทุกกล้องมีแต่ภาพนัดสะพายกระเป๋ากล้องและมีอับดุลเดินถ่ายภาพ พิชิตขอภาพ
เพิ่มเติม ในเวลาก่อนหน้านั้น จึงพบว่าอับดุลลงจากรถแท็กซี่พร้อมกระเป๋ากล้อง ก่อน
เวลาที่อับดุลพบนัด พิชิตได้ใช้ภาพนั้นเป็นหลักฐานช่วยนัด

ในศาล ทนายและอัยการพยายามช่วยนัดเต็มที่เพราะหลักฐานที่มีมัดตัวนัดว่าเป็นคนวาง
ระเบิด แต่ไม่พบว่านัดสามารถทำระเบิดได้ หรือมีแรงจูงใจให้ต้องการวางระเบิดและในที่
เกิดเหตุนัดยังอยู่ช่วยเหลือครอบครัวเนและยังถ่ายภาพจำนวนมากเป็นหลักฐาน รวมถึงภาพอับดุล

ศาลได้พิจารณา ว่านัดไม่มีความผิด เพราะไม่ใช่กระเป๋าของนัดและไม่รู้ว่ามีระเบิดอยู่ภายใน

นัดถูกปล่อยตัวแต่เนก็ยังไม่หายโกรธนัด เนต้องการให้นัดไปใหว้ขอขมาที่หน้าศพครอบครัวเน
คณะงิ้วทั้งหมดเหลือเนและเด็กลูกจ้างอีก 2 คนนอกนั้นตายจากแรงระเบิด

นัดร้องไห้ในงานศพครอบครัวเน นัดสัญญาที่หน้างานศพว่าจะหาตัวอับดุลมาขอขมาหน้า
ศพให้ได้

ช่างภาพอีก 4 คนตายจากแรงระเบิด คนดูงิ้วอีก 5 คนตาย อีก 20 คนได้รับบาดเจ็บ

ไม่นานก็มีข่าวว่ามีเหตุระเบิดในตัวเมืองปัตตานี มีคนตายกว่า 10 คน คนเจ็บอีกเกือบ 100 คน
ตำรวจพบว่าเป็นระเบิดชนิดเดียวกับที่ระเบิดในโรงงิ้ว ตลาดน้อย กรุงเทพฯ

ตำรวจได้ภาพจากล้องวงจรปิดตามถนน พบว่ารถจักรยานยนต์ที่ขโมยมามีคนขี่เป็น
อับดุล

ตำรวจเร่งตามล่าอับดุล แต่ยิ่งตามใกล้ตัวยิ่งมีเหตุระเบิดมากขึ้น แต่ละครั้งมีคนเจ็บตายมากมาย
เนได้เห็นข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์แล้วยิ่งโกรธแค้นอับดุล ขยำหนังสือพิมพ์ในมือ

นัดก็โกรธเกลียดอับดุลเช่นกันเอาหนังสือพิมพ์ที่เนขยำปาลงถังขยะ คนในพื้นที่ก็ยิ่งโกรธอับดุล

อับดุลดูข่าวโทรทัศน์สัมภาษณ์ผู้อยู่ในเหตุการณ์ระเบิด ในป่าลึก พร้อมเพื่อนๆ ร่วม
อุดมการณ์ มีข่าวหนึ่งที่ทำให้อับดุลฉุดคิด ชาวบ้านมาต่อว่าที่บ้านแม่ของอับดุล นักข่าว
ตามมาทำข่าว แม่อับดุลร้องไห้และขอร้องให้อับดุลมอบตัวหยุดวางระเบิด ชาวบ้านบาง
คนตะโกนขับไล่แม่ของอับดุลให้ไปอยู่ที่อื่น ภาพข่าวจบไป

อับดุลและเพื่อนๆ ทำระเบิดเพิ่มขึ้น ในวันต่อมา อับดุลเข้าเมืองไปวางระเบิดระหว่าง
ทางเข้าเมือง ทหารเข้าตรวจค้นเพราะมีคนในหมู่บ้านเห็นว่าเป็นอับดุล รีบบอกทหาร
ทหารขับรถฮัมวี่ตามจักรยานยนต์ของอับดุลระหว่างทางอับดุลขี่รถตกหลุมที่เกิดเหตุ
ระเบิดเมื่อไม่นานมานี้ รถเสียหลักล้ม รถฮัมวี่เข้ามาจอดใกล้ๆ อับดุลตะเกียจตะกายหยิบ
มือถือ ทหารเดินเข้าใกล้ อับดุลกดระเบิด ทหารและร่างอับดุลปลิวตามแรงระเบิดจาก
รถจักรยานยนต์ที่บรรจุระเบิดไว้เต็มใต้เบาะ ทหารตกลงบนหญ้านิ่มๆ แต่อับดุล ตกบน
ยอดไม้โดนกิ่งไม้เสียบทะลุ ตายอย่างน่าอนาจ

นักข่าวทำข่าวเสนอประชาชน ภาพข่าวในโทรทัศน์ เนและนัดได้ดู เนและนัดต่างโล่งใจ เน
ร้องไห้ให้กับครอบครัว เนจุดธูปใหว้ภาพคนในครอบครัวเน เนบอกว่าอับดุลตายแล้ว พ่อ
เหวง แม่นุ้ย ป้าเจี๊ยบ พี่แดง ลุงหวัง อากิม น้องฟ้า ขอให้ทุกคนมีความสุข เนขอให้ทุกคน
อโหสิกรรมให้กับอับดุล เนนั่งร้องไห้ นัดเข้ามาปลอบเน เนซบใหล่นัดร้องไห้ แววตาที่ร่า
เริงสดใสของเน กลับมาอีกครั้ง เนบอกนัดว่าเนจะเขียนเรื่องนี้ เนจะเล่าว่าตอนครอบครัว
เนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเรามีความสุขแค่ไหน เรามีเสียงหัวเราะจากอะไร เราสร้าง
เสียงหัวเราะให้คนดูงิ้วได้อย่างไร เนจะเล่าให้หมด

นัดบอกเอาภาพที่นัดถ่ายลงในหนังสือของเนด้วย นัดหยิบภาพขึ้นมาดู เรามาเลือกภาพ
กันดีมั้ย เนเขียนเรื่องประกอบภาพและเรื่องที่เนอยากเล่า นัดและเนช่วยกันออกแบบ
รูปเล่มหนังสือของเน ในหน้าจอคอม ท้ายเล่มเนเขียนว่าความแค้น ความเชื่อผิดๆ ไม่ช่วย
ให้ใครมีความสุข ความสุขเกิดจากการให้อภัย การให้ใจตนเองกับคนอื่น การทานข้าว
ล้อมวงในโรงงิ้วคุยกัน หยอกล้อกัน นั่นแหละความสุขของเน
พ่อแม่นัดรับเนไว้เป็นลูกสาวอีกคนก็ตาม แววตาที่แสนสุขของเนก็ไม่อาจกลับมา
เหมือนเดิม แต่ความสุขที่ห่างหายไป ก็พอแก้ไขได้ด้วยความรักของครอบครัวนัด พ่อแม่
นัดคุยกับเนอย่างเป็นกันเอง ในโซฟา นัดตั้งขาตั้งกล้อง ถ่ายภาพไว้

นัดตั้งเวลาแล้วกดถ่าย รีบวิ่งไปนั่งข้างเน ทั้ง 4 คนยิ้มเอาหัวติดกัน ภาพนี้นัดและเนเลือก
ไปใช้ที่ปกหลังของหนังสือที่เนเขียน และปกหน้าเป็นภาพคณะงิ้วทั้งครอบครัวของเนที่นัด
ถ่ายไว้ จบ