ใครจะไปรู้ล่ะว่าวันนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น
ก่อนอื่น ฉันขอไปเคาะบ้านโนบิตะก่อน
ฉัน: “.....................”
โนบิตะ: “.....................”
ฉัน: “.....................”
โนบิตะ: “.....................”
แย่ละ...โดราเอมอนไม่อยู่แล้ว โนบิตะบอกว่า โดราจากไปนานแล้ว ร่วม 20ปีได้
นึกๆไปฉันละงง ....อะไรกัน เมื่อไม่นานมานี้ ฉันยังอ่านโดราเอมอนอยู่เลย???

ออกจากบ้านโนบิ เลี้ยวซ้ายแล้วเดินตรงไป
นั่นไง!!
ฉันได้ยินเสียงไวโอลินในท่วงของ รัคมานินอฟ ดังมาจากบ้านหลังนั้น...ใช่..นั่นแหละ บ้านของไอสไตน์
ฉันหยุดเคาะประตูเพื่อมารยาท ที่ฉันทิ้งมันไว้ตั้งแต่จบมัธยม ก่อนผลักประตูเข้าไปข้างใน

“อะไรคือ ทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไป.....
...... แล้วทำไมฉันต้องหาเวลาที่เป็นไอ้มิติที่4ด้วย....ฉันมันแค่นักไวโอลินโว้ย”

หัวฉันหมุนแล้ว...อะไรกัน นี่มันอะไรกัน …
หัวฉันหมุนเร็วมาก...เร็วมาก...เร็วมาก....จนฉันไม่อาจเดินตรงได้ ตัวฉันเริ่มเอียง และทำมุม 23.5 องศากับพื้นระนาบ
……
ฉันเป็นอะไรไป
ฉันเป็นอะไรไป
……
ฉันแค่เสียใจเท่านั้นเอง เสียใจที่ไม่อาจทำอะไรได้
ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงนี้
ฉันแค่อยากย้อนเวลากลับไปได้เท่านั้น....

** จากเหตุการณ์ 7ตุลาคม 2551**