ขอบคุณ "แฟนเก่า"

ถ้าจะพูดถึงประสบการณ์ความรัก อิชั้นเองอายุอานามก็มิใช่น้อยแล้ว

มันก็ต้องมีประสบการณ์นี้ผ่านเข้ามาบ้าง

หลายๆคนเมื่อความรักจบ ความสัมพันธ์อื่นๆก็จบลงไปด้วย(ก็คือเลิกติดต่อกันไปเลย)

บางคนอาจเหม็นขี้หน้ากันไปเลยด้วยซ้ำ (ต่างฝ่ายต่างอยู่ประมาณว่า กุไม่รู้จักเมิง)

หรือที่หลายๆคนพูดว่า"จบไม่สวย"

แต่ก็ยังมีอีกบางส่วนที่ความรักจบแต่ความผูกพันธ์ไม่จบ(ยังคงเป็นห่วง)

ความสัมพันธ์อย่างอื่นยังคงดำเนินต่อไป(อิชั้นหมายถึงความเป็นเพื่อนค่ะ)

ก็ยังคุยกัน ถามสารทุกข์สุกดิบกัน ตามประสาคนเคยคุ้น

แต่ความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายอาจไม่เหมือนกัน

คนนึงอาจมี "แฟนใหม่" แต่อีกคนอาจยังจมอยู่กับความรู้สึกเดิมๆในฐานะแค่ "แฟนเก่า"

ที่วันนี้มาเสวนาเรื่อง " แฟนเก่า " (ตามเทรนภาพยนต์มั้ยแต่เนื้อหาต่างกันนะ)

เพราะเมื่อวานค่ะ(มันมีเหตุ)

ประสบการณ์ตรงจากผู้หญิงคนนึง(ตัวอิชั้นเองนี่แหละค่ะ)

"แฟนเก่า" ของอิชั้นคือ "รักแรก"ของอิชั้นเอง

จบกันไม่สวยค่ะ ช่วงแรกทำใจไม่ได้(สุดๆ)

แต่ด้วยความที่เพื่อนมากมายและชอบเข้าสังคมอิชั้นก็ไปทุกงาน(เมากันทุกงาน แย่ๆๆ)

เฮไหนเฮนั่น ... หลังๆสนุกจนลืม ลืมว่าผู้ชายคนนี้ยังมีชีวิตอยู่บนโลกาแห่งนี้

ดำเนินชีวิตเสเพลไปเรื่อยๆ จนชีวิตล้มเหลวค่ะช่วงนั้น

จนที่บ้านต้องส่งไปดัดสันดานที่ ตปท

ทำให้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น ทวบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา

และด้วยความที่โลกใบนี้มันกลมค่ะ

ทั้งที่โลกหมุนรอบตัวเองแต่ด้วยความที่มันกลมค่ะ(ถึงจะเบี้ยวๆไปบ้าง)

จึงทำให้อิชั้นได้ไปรู้จักกับคนที่รู้จักกับ "แฟนเก่า" (แถมช่วงหลังสนิทกัน)

หลังจากที่รู้จักกับคนคนนั้นก็ทำให้ได้ทราบข่าวคราวต่างๆนานาของ"แฟนเก่า"ด้วย

จนอิชั้นกลับเมืองไทยช่วงปิดเทอมก็ได้พบ "แฟนเก่า" อีกครั้ง

เพราะเพื่อนคนนั้นนัดทานข้าวแล้วดันหนีบ "แฟนเก่า" อิชั้นไปด้วย

ความรู้สึกต่างๆสำหรับตัวอิชั้นแล้วยังคงเหมือนเดิมและได้ให้อภัยเค้าไปนานแล้ว

ไม่ว่าจะผ่านไปแล้วกี่ปีก็ตาม

แต่สำหรับ "แฟนเก่า" แล้ว

ความรู้สึกเหล่านั้นได้หายไป เหลือไว้เพียงความผูกพันธ์ที่มีให้อิชั้นเท่านั้น

ถึงตัวเค้าจะไม่ได้พูดออกมา แต่การกระทำก็สามารถบอกแทนคำพูดได้

จากนั้นเราก็ติดต่อกันอีกเรื่อยๆ ในฐานะ "คนรู้จัก"

อิชั้นรับทราบถึงพฤติกรรมความรักของเค้าตลอด(เพราะเค้าเล่าให้ฟังตลอด)

รู้ว่าคบใครอยู่ หรือเลิกกับใครไปแล้ว

แต่ทุกๆครั้งที่รู้เรื่อง"ผู้หญิงคนใหม่"

ในใจก็จะคิดว่า "มันมีดีอะรัย" ในใจเสมอ

จนกระทั่ง อิชั้นรู้เรื่องแฟนของเค้าคนนึง

ผู้หญิงคนนั้นทำให้อิชั้นอิจฉาค่ะ

จึงกลับมาคิดว่า "ทำไมกุแย่จังวะ นี่กุไม่มีอะไรดีเลยเหรอ"

"มีดิแต่เมิงมัวจมปัก โง่ๆ กับเรื่องเดิมๆ ให้ได้อะไรวะ" <=== เสียงจิตใต้ทำนึก

"ถ้าเมิงลุกขึ้นสู้กับความจริง เมิงไม่มีอะไรที่จะแพ้ไอคู่นั้นเลย" <=== เสียงจิตใต้สำนึกอีกครั้ง

จากนั้นก็บอกตัวเองค่ะว่าแพ้ไม่ได้ อนาคตของชั้นต้องงดงาม

ต้องเพรียบพร้อม เ และที่สำคัญ จะแพ้"แฟนเก่า" ไม่ได้เด็ดขาด

ทุกสิ่งอย่างในความคิดก็กลายเป็นแรงผลักดันค่ะ

อิชั้นเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนจากใช้ชีวิตแบบไม่มีกฎเกณท์กลายเป็นมีกฎเกณท์ (ชีวิตช่วงนั้น)

ตั้งเป้าหมาย ใช้ชีวิตใน ตปท ให้คุ้มค่าที่สุด

ตั้งใจเรียน จากแต่ก่อนไม่มั่นใจในตัวเองก็เปลี่ยนค่ะ (เริ่มเปลี่ยนจากความคิด)

แค่คิดว่าถ้าไม่แสดงออกไปก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่คิดจะทำ ผลมันจะออกมาเป็นยังไง (ของแบบนี้ต้องลอง)

การแต่งตัวก็เปลี่ยนค่ะ จากที่แต่งๆตามคนทั่วไป ก็เปลี่ยนมาแต่งแบบที่เคยคิดอยากแต่งแล้วไม่กล้าแต่ง

การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่คราวนั้น มันได้เปลี่ยนชีวิตผู้หญิงคนนี้ไปเลย

พอเปลี่ยนตัวเองให้เป็นตัวของตัวเอง ไม่นานอะไรดีๆหลายๆอย่างก็เข้ามา

รู้จักตัวเองมากขึ้น มั่นใจมากขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น

และกฎที่ตั้งขึ้นมันก็ช่วยอะไรหลายๆอย่าง (อย่างไม่น่าเชื่อ)

การจัดตารางเวลาก็ทำให้เป็นคนมีวินัยมากขึ้น

ไม่ใช่ว่าความสนุกสนานเฮฮาหายไปนะค่ะ ทุกอย่างรอบตัวยังคงอยู่

แต่แค่ทำมันให้เป็นเวลาขึ้นเท่านั้น

เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น กล้ามาขึ้น แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่ตัวเองตั้งไว้

และในที่สุดก็เรียนจบค่ะ จบเร็วกว่ากำหนดครึ่งปี (โอ้วววเหลือเชื่อ)

ทำไมสาธยายยาวจังหว่า?? (เพิ่งรู้ตัว!!)

แล้วเมื่อวานมันเกิดอะไร!! (ใจเย็นๆค่ะกำลังจะเม้าท์ต่อ)

เมื่อวานอิชั้นก็ได้คุยกับ "แฟนเก่า" อีกครั้ง

ตอนนี้เค้ายังเรียน ป.โท อยู่ ตปท ค่ะ

เรียนค่อนข้างหนัก(ก็ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่นี่คะ)

เราก็คุยกันเรื่องงาน(ของอิชั้น)และการเรียน(ของเค้า)

คุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเค้าพูดขึ้นมา "ขอบคุณนะ"

อิชั้นงงค่ะ จึงถามว่าขอบคุณอะไร (มาขอบคุณไรกุ)

"แฟนเก่า" จึงบอกว่า เพราะอิชั้นเค้าถึงมาถึงจุดนี้ เค้าจะยอมแพ้ไม่ได้

อ้าววววว!!! เวรรรร!!! อิชั้นงงเป็นไก่ตาแตกค่ะ

เค้าก็บอกต่อว่าเพราะไม่อยากแพ้อิชั้นที่จบโท ตปท มา

เค้าจึงต้องเรียนต่อ ไม่ให้น้อยหน้า ไม่ให้อิชั้นก้าวไปไกลกว่า

พูดง่ายๆก็คือเราทั้งสองคนต่างตั้งเอาอีกฝ่ายเป็นคู่แข่ง ไม่ยอมแพ้กันมาตลอด

ถึงแม้แรงจูงใจในการกระทำจะต่างกันก็เถอะ

เราต่าง "ยอมแพ้" "แฟนเก่า" ไม่ได้

จึงต้องขอขอบคุณแฟนเก่า ที่ทำให้เรามาได้ถึงทุกวันนี้

สำหรับอิชั้นทุกวันนี้เค้าไม่ใช่คู่แข่งอีกต่อไป(ไม่ได้สพประมาทนะคะ)

แต่อิชั้นเจอคู่แข่งสำคัญของตัวเองแล้วนั่นคือ "ตัวเอง"

แ่ต่สำหรับเค้าแล้วอิชั้นยังคงเป็นคู่แข่งที่เค้า "แพ้ไม่ได้" ต่อไป

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ตกอยู่ในฐานะ "แฟนเก่า" ค่ะ

อย่ายอมแพ้นะคะ ถึงเราจะเคยแพ้ในโลกแห่งความรัก แต่ในโลกแห่งความเป็นจริง "เราจะไม่แพ้"ค่ะ

ด้วยความปรารถนาดีจาก "แฟนเก่า"

Views: 257

Comment

You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!

Join PORTFOLIOS*NET

Comment by Pla Thong on October 14, 2009 at 2:53am
T-T โดน..จัด จัด.!!!
Comment by LiLyLife on September 4, 2009 at 11:28am
^^/
Comment by Green Devil on September 4, 2009 at 9:34am
0(^_^)0
Comment by Aphaphun on September 3, 2009 at 7:49pm
เป็นแรงจูงใจที่ดีค่ะ ^ ^
Comment by Muikondee on September 3, 2009 at 5:26pm
แวะเข้ามาอ่านค่ะ
Comment by wan2523 on September 3, 2009 at 3:59pm
ขอบคุณค่ะ ดีมาก แง่คิดมุมที่แตกต่างออกไป ชอบค่ะ และดีใจที่พี่ลุกขึ้น สู้และมายืนอยู่จุดนี้ได้
Comment by LiLyLife on September 3, 2009 at 8:04am
วันนี้ไม่ร้องไห้รึตาต้าร์
Comment by Jessada on September 3, 2009 at 12:09am
^^

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service