บางคนหัวเราะ...ทั้งๆที่เจ็บใจ
บางคนพูดไม่เป็นไร...ทั้งๆที่ยืนแทบไม่ไหว
บางคนขอโทษ...ทั้งๆที่ไม่ผิดอะไร
บางคนขอบใจ...ทั้งๆที่โดนทิ้งมา
บางคนจดจำ...ทั้งๆที่ต้องกล้ำกลืน
บางคนทนฝืน...ทั้งๆที่มันหนักหนา
บางคนจมปลัก...ทั้งๆที่ต้องเสียน้ำตา
บางคน "บอกลา"... ทั้งๆที่ รักหมดใจ
credit: Wankavee Thamtechapant
ไปอ่านเจอข้อความข้างบนแล้วมานั่งนึกดู
บางที การมีชีวิตอยู่เพื่อให้ผ่านไปได้แต่ละวัน
ไม่ใช่เรื่องง่าย
บางครั้ง 1 + 1 ก็ไม่เท่ากับสอง
อาจจะมากกว่านั้น
หรือน้อยกว่านั้น
หรือไม่ก็เป็น"ศูนย์"
ขึ้นอยู่กับว่า..เรายืนอยู่ตรงไหน..กับใคร
จนถึงวันนี้..ตอนนี้
เรายังไม่แน่ใจว่า จะทำอย่างไร
1+1 จึงจะเท่ากับสอง ได้จริง ๆ
.....................
Comment
พออ่านตาม แล้วเหมือนได้อ่านเรื่องของคนใกล้ตัวสุดๆที่เรียกว่า "ตัวเรา" เลยแฮะ 55+
บางทีรูปแบบชีวิตของคนประเภทนี้ไม่ได้เกิดมาเพื่อต้องการอะไรมาก...
นอกเสียจากความสุขและความสบายใจของคนอีกคนเนอะ
บางทีอาจเป็นโศกนาฎกรรมของการใช้ชีวิตเล็กๆที่หวังเพียงความเข้าใจ... ที่ไม่รู้ว่าต้องอาศัยเวลานานเพียงใดถึงจะได้มันมา
...
แวะมาบ่น Take care ค่ะ :)
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by
You need to be a member of PORTFOLIOS*NET to add comments!
Join PORTFOLIOS*NET