จริงอยู่ที่ความสูญเสียเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่เกิดขึ้นกับทุกสิ่ง เพราะความสูญเสียเป็นสิ่งที่ควบคู่กับการถือกำเนิดขึ้นของสิ่งต่างๆ ดังนั้นแล้วมันจึงเป็นการยากที่จะหลีกเลี่ยงความสูญเสีย....

ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องเผชิญหน้ากับมันให้จงได้!

ผมเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้นี่เอง ว่าการสูญเสียมันบั่นทอนจิตใจขนาดไหน...ผมสูญเสียเพื่อนสนิทมากๆ ไปพร้อมกันถึง 2 คน

อย่าเพิ่งตกใจ...ทั้งสองคนไม่ได้ตายจากไปไหน แต่เราต้องไกลกันมากกว่าเดิมมาก และมันก็เกิดขึ้นเร็วจนน่าใจหายเป็นอย่างมาก ทั้งสองคนผมเพิ่งรู้จักไม่นานหรอกครับ...จะให้เทียบกับคนในครอบครัวก็คงไม่ได้ แต่ความสนิทสนมมันมีมากเสียจนอยากใช้เวลาร่วมกันนานๆ ได้โดยไม่เบื่อ

คนนึง...จะต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศ ไกลเสียจนเรียกได้ว่าคนละฟากโลก ส่วนอีกคนหนึ่ง...ก็ต้องกลับไปสานต่อภารกิจของที่บ้าน และคงไม่ได้กลับมาอยู่ที่นี่อีกแล้ว

บอกตรงๆ ว่าวันที่เห็นเขาทั้งสองเดินจากไป ภาพแผ่นหลังของเขาทั้งสองเป็นภาพที่ทำร้ายจิตใจที่สุด ทั้งที่เป็นภาพชินตาที่เห็นอยู่ประจำ แต่มันไม่เหมือนกัน แปลกดีเหมือนกัน

แล้วเวลาก็ช่วยให้มันผ่านไปได้...

วันนึง...ที่มีเพื่อนคนใหม่ๆ เดินเข้ามาในชีวิตเรา เราก็มีความยินดีในระดับนึง

แต่เมื่อวันนึง... แม้จะมีเพื่อนเพียงคนเดียวเดินออกไปจากชีวิตเรา มันทำให้โลกนี้หม่นหมองลงได้อย่างร้ายกาจ

เฮ้อ......