.....สุดท้ายก็ถึงจุดจบ.....
...ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ได้..วันที่พบกัน

...ไม่เคยคิดว่าจะจากกันได้..เมื่อเราคือทุกสิ่ง

...และไม่คิดว่าจะทำกันได้ลง..เมื่อไว้ใจ

...แล้วไม่เคยคิดว่าจะต้องอยู่คนเดียว..เมื่อมีกันตลอดมา

...แล้วเมื่อไม่มี...จึงได้รู้ว่าผูกผัน

...เมื่อรู้ว่าผูกผัน...ท้ายที่สุดก็ต้องลาจาก

นานมาแล้วที่ห้องของฉันเป็นท้องฟ้าสีสดใสในยามเด็กไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่ห้องของฉันจะมีท้องฟ้าป็นสีเทา........แต่แล้ววันหนึ่งอยู่ๆๆปู่อันเป็นที่รักได้จากฉันไปในห้องของฉันท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี...ฟ้าร้อง....ฝนตกแรง...ฉันกลัวแต่ยังดีที่ในบ้านของฉันยังมีผู้คนอีกเยอะแยะยังมีห้องของพ่อ ห้องของแม่ ห้องของน้อง และอีกหลายๆๆห้อง

.....แต่ไม่ค่อยมีใครได้เข้าไปในห้องของฉันเพราะปกติฉันไม่ค่อยชอบให้ใครเข้าห้องฉันสักเท่าไหร่....แต่ก้อมักมีคนแอบเข้ามาดูอยู่บ่อยๆ… Continue