ร่วงหล่น..โรยลา..

กลาดเกลื่อน...เคลอเคล้า...เคลียดิน..

พัดเซ...ปลิวโปรย

ดุจฝน...ดอกประดู่..เจ้าเอย

...

02042553 0925 น.

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...

เสียงแตรรถนับสิบๆคันที่กดและรากเสียงแข่งกัน..ดังแสบแก้วหู

นอกจากเสียงแตรรถยังมีเสียงเหมือนแห่แหนบุญพะเวส หรือแห่สงกรานต์ก็มิปาน

เสียงอุกทึกอื้ออึงดังก้องถนน เสียงแข่งกันพูดทั้งพูดนำและขานรับเป็นปี่...เป็นขลุ่ย

"อภิสิทธิ์....ออกไป อภิสิทธิ์....ออกไป อภิสิทธิ์....ออกไป อภิสิทธิ์....ออกไป "

ผู้คนติดตามก็ร่วมเฮ...เฮ ...ดังกึกก้องถนน

ประโยคเดิมๆ…

...

ปฐมบทของการเดินทาง

................................................................................................

................................................................................................

................................................................................................

................................................................................................

....................................…

...ในคืนที่เงียบเหงา ภายในรถที่เงียบสงัด หลายคนต่างหลับไหล

...ฉันนั่งเก้าอี้ตัวเดิมมองออกนอกหน้าต่าง....

มีเพียงพระจันทร์ดวงงามอ้อยอิ่งเคียงข้างฉัน ตลอดการเดินทาง

เมื่อครั้งยังเล็ก ...ฉันมักจะสงสัยว่าทำไมพระจันทร์เดินตามเรา

ในคืนที่จันทร์สวย ฉันมักจะยอกล้อกับพระจันทร์

คำถามที่อยู่ในใจ...มันใคร่รู้...ตลอดเวลา....

....ในวันที่ฟ้าสวยงามนักแม้จะเป็นกลางคืน

ท้องฟ้าในวันนั้นไม่เคยเลือนหายจากความทรงจำ

เมฆกลางคืนงดงามยิ่ง…