บทที่ 6 เมืองล่อลวง

ฉันเป็นสาวชาวนามาเมืองหลวง
โดนล่อลวงแต่ก้าวแรกยากหลบหนี
ฉันหลงเชื่อเพราะที่บ้านไม่เคยมี
คนใจผีหน้ามนุษย์สุดตามทัน

ผมเป็นหนุ่มบ้านนอกโดนหลอกง่าย
ขายแรงกายแรงเพศพวกกระสัน
คนเมืองนี้กระหายบ้านานาพันธุ์
ควรติดยันต์กันผีอยากก่อนจากมา

ยายเป็นหญิงชรามาหาญาติ
ไม่แคล้วคลาดโดนจนได้ไอ้ชาติหมา
แกล้งเก๋ไก๋ไอ้ระยำจำนรรจา
กูแทบบ้าเป็นขอทานร่วมงานมึง

ตาเป็นชายใจซื่อถือคำสัตย์
เจอะเจอสัตว์ตัวประหลาดคาดไม่ถึง
แค่พระเครื่องทองสร้อยน้อยตำลึง
ทำเท่งทึงมันหลอกฆ่าชิงเอาไป

อะไรหนอทำเมืองเทพเป็นเมืองโทษ
แดนคนโฉดเมืองคนฉ้อรอรีดไถ
อะไรหนอทำเมืองนี้เป็นเมืองภัย
เคยวางใจเคยเชื่อกันมาผันแปร

ก่อนก้าวเหยียบ “หมอชิต” จิตพรั่นพรึง
ก่อนมาถึง “สายใต้” ใกล้ร่างแห
ก่อนลงรถ “หัวลำโพง” โรงรังแก
ระวังแพ้ภัยพาลพวกมารเมือง

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย
เดชา เวชชพิพัฒน์