๒๓. เข้าสังคม

บางสังคมเหมือนสังคังผื่นคันผิว
คนป่วยหิวบ้านินทามารวมหัว
บริโภคเรื่องคนอื่นรื่นระรัว
ล้วนพันพัวมั่วกับชั่วยั่วลิ้นลาม
บางสังคมเน้นสังคะพะพวกพ้อง
สุมเสพซ่องพวกมาดดีผีหาบหาม
แบกแต่พวกอุ้มแต่พ้องจ้องตะกราม
สร้างนิยามหยามคุณค่าคนเดียวดาย
บางสังคมคล้ายสังคีตดีดตีเป่า
เคลือบขัดเงาแต่งประโคมดูโฉมฉาย
มารยาทมารยามายาอาย
หลบชิดซ้ายกลุ่มก้นเปรี้ยวเลี้ยวลดวน
บางสังคมดุจสังเวียนเบียนเบียดบัง
โลภเรื้อรังยังชีพด้วยส่วยฉ้อฉล
กลุ่มขี้งกฉกฉวยรวยเล่ห์กล
ล้วนแยบยลยักยอกปอกลอกเพลิน
บางสังคมขาดสังวรไม่ร้อนหนาว
มุ่งเกรียวกราวสนุกสุขทุกข์ห่างเหิน
ปิดหูตาห่างหดหู่หลบหมางเมิน
เพ่งเพลิดเพลินเพริศเพ้อบำเรอเริง
เข้าสังคมร่วมสังวาสขาดสังหรณ์
อาจสังกรอ่อนองค์จนหลงเหลิง
เปื้อนปะปนคนเปลือกปลอมพร้อมชั้นเชิง
รื่นระเริงเพลิงสังโยชน์โทษสิบทาง

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย
เดชา เวชชพิพัฒน์