“เธอฉันนั้นมาจากไหน ?”
นับแต่ก่อเกิดกาลสมัย
ฝุ่นผงอากาศธาตุรวมตัวแล้วแตกดับ นับครั้งยากยิ่ง
ก้อนธาตุขนาดมหึมา ติดไฟบรรลัยลอยละลิ่วพุ่งปลิว
พริ้งพลิ้วกระจายในจักรวาล
เกิดเป็นดวงดาวนานาใหญ่ไพศาล
นักวิทยาศาสตร์กล่าวเอาไว้มาเนิ่นนาน
ดวงดาวที่สงบเย็นจากไฟและฝุ่นเถ้า เกิดมี H2O ชีวิตก็กำเนิดมาตามกาล
เกิดสัตว์เลื้อยคลาน วิวัฒนาการมาเป็นมนุษย์ฉัน เป็นมนุษย์เธอ...
ผีป่า ทวยเทพนานา
ความเชื่อ ความศรัทธา ก่อเกิด
บวงสรวง เซ่นไหว้ บูชายัญ
เปิดเป็นตำนานยำเกรงในสิ่งลับเร้น
กาลต่อมา ผู้ที่มีปัญญาประเสริฐ ชี้ทางสว่างให้หลุดพ้นจากอวิชชา
ดับทุกข์ ก่อสุข เพียรให้เป็น
ศาสดากี่พระองค์ทรงคำสอน
มนุษย์เธอฉัน ก็ยังคงจองจำตนอยู่ในความโฉด
สว่างมองไม่เห็น
อนิจจาสงครามนานา
ธนู หอก ดาบแหลม จวบระเบิดปรมาณู
พินิจดู เธอฉันช่างเป็นสัตว์ที่ดุร้าย...
มนุษย์ฉัน มนุษย์เธอ
เพราะด้วยใช้หู ตา จมูก และดวงใจอย่างสามัญประเมินค่านิยม
ยโส โอหัง หยิ่ง ทระนง โฉด เขลา เบาปัญญายิ่ง
จึงจมดิ่งอยู่ในความขื่นขม แล้วแสร้งขำขัน
หลงอาจม ชิมรสสวะ แล้วเชิดชูในความไร้แก่นสาระเป็นพัลวัน
อาณาจักรของเธอ อาณาจักรของฉัน
กระจิริดดุจอยู่ในกะลาครอบของกันและกัน
เธอและฉันมาจากไหนรู้กันแล้วนะ แต่ว่ามันไม่สำคัญ
เธอและฉันจะไปสู่หนใดนั้น
คำถามนี้น่าสนใจและสำคัญกว่า...
******************
Tags:
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by