"Mama's Painkiller" by Wa-tinee Paleebatt

("MOM" Monthly Art Project's Winner) ขอแสดงความยินดีกับคุณ Meo กับรางวัลตั๋วเครื่องบินไปกลับภูเก็ต 2 ที่นั่ง พร้อมอาหารและที่พัก 3 วัน 2 คืน สำหรับผลงาน "Mama's Painkiller" ที่ประทับใจเรามากที่สุด และขอบคุณทุกคนที่ส่งผลงานเข้ามาร่วมสนุกกันนะครับ

ร่วมกับ


ชวนส่งผลงานของในหัวข้อ "MOM!" หรือ "แม่" ส่งเป็นอะไรก็ได้ ภาพถ่าย, วิดีโอ กราฟฟิก, flash, animation, ภาพวาดสีน้ำ, สีน้ำม้น ดินสอ, MV, เพลง, product design, ของทำมือ, งานเขียน ทุกอย่างที่คุณอยากจะสื่อถึง "แม่ของคุณ" จะเป็นภาพ portrait หรือส่ิงที่อยากจะบอก เป็นสิ่งทำให้คุณนึกถึง หรือส่ิงที่คุณอยากจะบรรยายให้คนอื่นฟังเกี่ยวกับแม่ของคุณ มาร่วมแสดง

[ กติกา: ] -------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* ส่งงานได้ตั้งแต่วันนี้จนถึง 31 สิงหาคม 2009 ขยายเวลาถึง 7 กันยายนนี้
* วิธีการส่งภาพถ่าย / รูปภาพของสิ่งที่คุณสร้างขั้นมา : โพสต์ในกระทู้ส่งงาน (600x800 dpi)
* ถ้าเป็นวิดีโอ (ไม่เกิน 1 นาที) หรือเพลง (ไม่เกิน 3 นาที) ให้โหลดที่อื่นก่อน แล้วเอา embed code มาใส่
* ถ้าเป็นงานเขียนหรือบทความต่างๆ ควรยาวไม่เกินประมาณครึ่งหน้า A4 (โดยประมาณ)
* ส่งได้ 1 คน /1 ผลงานเท่านั้น (พร้อมชื่อผลงาน และคำอธิบายสั้นๆ 1 บรรทัด)

[ SPECIAL ] -------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เจ้าของ "ผลงานที่ถูกใจ WebMonster ที่สุด" จะได้รับของขวัญพิเศษจาก Asahi "Super Dry" ดังต่อไปนี้
* ห้องพักจาก Patong Bay Garden Resort ที่พัก 3 วัน 2 คืน พร้อมอาหาร สำหรับ 2 ท่าน
* ตั๋วเครี่องบินไปกลับ กรุงเทพฯ-ภูเก็ต จำนวน 2 ที่นั่ง (พร้อมรถรับส่งจากสนามบิน)
* รถพร้อมคนขับรถ พาคุณท่องภูเก็ต 1 วันเต็ม
* รวมมูลค่ามากกว่า 20,000 บาท
งานนี้ใครอยากพาแม่ พาแฟน หรือครอบครัวไปเที่ยวกันแบบไม่มีค่าใช้จ่าย ไม่ควรพลาดครับ

[ NOTE ] -------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* WebMonster จะไม่มีกฎในการตัดสินที่แน่นอน ขอย้ำว่า "ผลงานที่ประทับใจ" WebMoster ที่สุดไม่จำเป็นต้องเป็นผลงานที่ดีที่สุดก็ได้ ขอให้คุณทำตรงหัวข้อและแสดงความสามารถของคุณให้เต็มเท่านั้น มือใหม่และมืออาชีพมีโอกาสเท่ากัน เพื่อนสนิท มิตรห่างไกล มีโอกาสได้เท่ากัน ห้ามมาหลังไมค์เด็ดขาด งานนี้ไม่มีฮั้วครับ!!!

Views: 2219

Replies to This Discussion

ชื่อภาพ : แม่ของฟ้า (แม่ไม่ชอบถ่ายรูป เพราะแม่มักบอกว่าแม่ถ่ายแล้วไม่สวย แต่ความจริงแม่สวยที่สุดต่างหาก :)
Attachments:

ชื่อภาพ iLaho, my mom
โดย JEE


12 สิงหาคม 2552





>> ความรู้สึกจากก้นบึ้งหัวใจ..ของผู้หญิงที่ชื่อว่า.."แม่"
สวยงาม ทั้งภาพและความรู้สึก
ดีจังเลยค่ะ อินดีด้วย :)
ขอส่งภาพภรรยาและลูกชายของผมเองนะครับ
ชื่อ: สายใยรักที่แม้จะมองไม่เห็นแต่รับรู้ได้ด้วยใจ
Attachments:

My last message

Dear Mom

It's cold and dark. All my friends have all been killed and now I'm on my own, exhausted and terribly frightened. Lying down here with my broken leg. I cannot move. My tears are flowing down my cheeks. The enemies are about a couple miles away, firing their rifles. Soon, they will find me. I'm going deaf from the explosion around me. Death and blood are all over the place. My instincts tells me that I have come to an end, eventually. All I could do now is to wait until the time comes. This is really my last chance to write this last letter to you.

Do you remember that day when I said " I hate you and I'll run away" ?
I lied and I'm sorry, Now, I have realized that I was born to be your son and I shouldn't have said that to you. This will be a guilt that could never be forgiven. I wish I could have been a better son. If I could be born again, I would want to be your son again, really.

Thanks you for all your love you have given to me, It will be in my memory forever. I hope you can look after yourself well, without me. I love you very much, mom.

I will be waiting for you somewhere.

A son of yours,

Withit

......................................................................................................................

เกี่ยวกับproject: MOM นี้ หลังจากคิดอยู่นานว่าชิ้นที่จะส่งจะออกมาเป็นยังไง อยู่ดีๆผมก็นึกไปถึงการบ้านวิชาภาษาอังกฤษที่เคยเขียนส่งอาจารย์สมัยตอนเรียนhighschoolอยู่ที่อังกฤษ

ซิ่งหัวข้อการบ้านนั้นคืออะไรก็ได้เกี่ยวกับสงคราม ตอนนั้นผมก็ยังเด็ก(ผมว่านะ) แต่ผมก็คิดถึงเรื่องตายๆซะงั้น และผมก็เลยคิดไปถึงคนที่ตายไปทั้งๆยังไม่ได้พูดอะไรบางอย่างที่อยากพูด ถึงคนที่เค้ารัก หรืออะไรก็ได้ที่คาใจ
ผมจึงเขียน"จดหมายสุดท้าย" ส่งอาจารย์สอนภาษาอังกฤษคนนั้น จะว่าไป มันเป็นงานเขียนอันแรกๆเลยที่ผมภูมิใจ และรู้สึกว่าผมเขียนได้ดีกว่าชิ้นอื่นๆที่เคยเขียนส่ง (แม้ว่ากลับมาอ่านตอนนี้มันคงดูง่อยๆยังไงไม่รู้)

กลับมานั่งคิดๆตอนนี้ จริงๆแล้ว ถ้าจดหมายนั้นเป็นจดหมายจิงๆ มันคงเป็นอันแรกและ"อันสุดท้าย"ที่ผมได้เขียนถึงแม่จริงๆ เพราะผมก็พึ่งได้เคยเขียนจดหมายถึงแม่อันแรก(แต่ว่าส่งอาจารย์) ในชีวิตจริง

สุดท้าย ที่ผมมีชีวิตอยู่ถึงวันนี้ ผมก็ได้รู้ว่า ผมจะไม่ปล่อยให้อะไรๆมันสายไป ในชีวิตจริง
อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับแม่ผมคนหนึ่ง
ได้อารมณ์
ได้อารมณ์ดีนะ เห็นภาพหนังสงครามโลกเลย
(ถ้าได้รางวัลพาไปเที่ยวด้วยนะ ฮ่าๆ)

RSS

© 2009-2024   PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service